Ομοσπονδία Συλλόγων Επιχειρηματιών Ενοικιαζόμενων Δωματίων - Διαμερισμάτων Ν. Λευκάδας Δήμος Λευκάδας, http://www.holidaysinlefkada.eu/

Εντυπωσιακή η Λευκάδα, έτσι όπως καλωσορίζει τον επισκέπτη ήδη από την πρώτη ματιά, καθώς εκείνος περνά από τις ακτές της Ακαρνανίας στο νησί μέσα από μια στενή λωρίδα γης και από μια πλωτή γέφυρα μικρότερη των 50 μέτρων.

Η γέφυρα γυρίζει γύρω από τον εαυτό της και επιτρέπει τη διέλευση μικρών πλοίων από τη διώρυγα της Λευκάδας που ανοίχτηκε το 1885. Άποψη της πόλης της Λευκάδας, ο Δίαυλος και η Λιμνοθάλασσα. Καντούνι της πόλης.

Αξιοθέατα

Μια από τις σημαντικότερες φυσικές ομορφιές της Λευκάδας είναι η Γύρα. Αυτή η στενή λωρίδα λευκής αμμουδιάς μήκους 7 χλμ. που αγκαλιάζει τη λιμνοθάλασσα στο βόρειο σημείο του νησιού, κάνει το τοπίο μοναδικό. Ξεκινάει πίσω σχεδόν από το κάστρο δημιουργώντας την Αμμόγλωσσα και φτάνει έως την άλλη άκρη, πέρα από την πόλη. Μέσα στη λιμνοθάλασσα υπάρχει το ιβάρι, ιχθυοκαλλιέργειες με ειδικές, παραδοσιακές καλαμωτές, όπου τα ψάρια ζουν και μεγαλώνουν σε φυσικές συνθήκες. Η λιμνοθάλασσα της Λευκάδας αποτελεί έναν σπουδαίο υγροβιότοπο όπου συναντά κανείς πολλά και σπάνια είδη πουλιών, όπως κύκνους, πελεκάνους, ερωδιούς, αγριόπαπιες, αγριόχηνες, φαλαρίδες κ.α. υγροβιότοπο όπου συναντά κανείς πολλά και σπάνια είδη πουλιών, όπως κύκνους, πελεκάνους, ερωδιούς, αγριόπαπιες, αγριόχηνες, φαλαρίδες κ.α.

Στην είσοδο του νησιού δεσπόζει το κάστρο της Αγίας Μαύρας σαν σιωπηλός φρουρός και μάρτυρας άλλων εποχών. Κάποτε αγκάλιαζε την πρωτεύουσα και έκοβε το δρόμο σε εχθρούς και πειρατές. Το κάστρο χτίστηκε γύρωστα 1300 από τον Φράγκο ηγεμόνα Ιωάννη Ορσίνι, όταν πήρε τη Λευκάδα για προίκα στο γάμο του με την κόρη του Δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου του Α΄. Είναι ένααπό τα επιβλητικότερα 2 κάστρα της εποχής και αποτελεί πρότυπο οχυρωματικής τέχνης των μεσαιωνικών χρόνων. Το 1479 το κάστρο κατελήφθηαπό τους Τούρκους. Τότε χτίστηκε μια μεγάλη τοξωτή γέφυρα με 360 καμάρες που διέσχιζε τη λιμνοθάλασσα από την παραλία έως τη θέση Καλκάνη, στηρίζοντας σωλήνες του τουρκικού υδραγωγείου που έφερνε νερό στο κάστρο. Το έργο αυτό χαρακτήριζε όλη την περιοχή, καταστράφηκε όμως από τους σεισμούς. Κάποια ίχνη του σώζονται μέσα στη λιμνοθάλασσα. Το πέρασμα των κατακτητών άφησε ανεξίτηλα τα ίχνητους στο κάστρο, που 3 αντιστάθηκε με σθένος ακόμα και στους ισχυρούς σεισμούς. Η εκκλησία της Αγίας Μαύρας που βρίσκεται μέσα στο κάστρο, διασώζεται πλήρως. Σήμερα το κάστρο δέχεται προσεκτικές εργασίες αποκατάστασης για να αποκτήσει την αρχική του εικόνα και να αξιοποιηθεί. Μπαίνοντας στην είσοδο της πόλης τον επισκέπτη υποδέχονται οι μεγάλοι ποιητές της Λευκάδας. Το πάρκο των ποιητών φιλοξενεί τις προτομές του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, του Άγγελου Σικελιανού και του Λευκάδιου Χερν, καθώς επίσης και της Κλεαρέτης Δίπλα-Μαλάμου.

Η σημερινή Λευκάδα χρονολογείται από το 1684, όταν ο Ενετός Μοροζίνι σύστησε στους κατοίκους του κάστρου να μεταφέρουν τα σπίτια τους έξω από αυτό. Η έντονη σεισμική δραστηριότητα του χώρου εκείνα τα χρόνια και τα περιορισμένα οικονομικά μέσα των Λευκαδιτών ήταν καθοριστικά για την αρχιτεκτονική των σπιτιών. Μικρά, δίπατα κυρίως, ξυλόδετα κτίρια με ξύλινους εξώστες και με κεραμοσκεπές επικράτησαν στη νέα πρωτεύουσα κι ανάμεσά τους στενά καντούνια. Συνηθέστερα το πάνω πάτωμα ήταν φτιαγμένο από ξύλοκαι λάσπη ενώ το κάτω ήταν λιθόκτιστο, διαμορφώνοντας έτσι μια αντισεισμική αρχιτεκτονική, μοναδική στον κόσμο. Με τα χρόνια και τις συχνές καταστροφές από τους σεισμούς, οι κάτοικοι που ξανάφτιαχναν τα σπίτια τους με τα ίδια υλικά, φρόντιζαν το πάνω τμήμα να είναι ελαφρύ και το κάλυπταν με λαμαρίνα που έβαφαν σε διάφορα απαλά χρώματα. Αυτή η τεχνική διατηρείται μέχρι σήμερα. Πολλά είναι τα σπίτια στο ιστορικό κέντρο της πόλης που έχουν ακόμα λαμαρίνες. Τα ξύλινα παραθυρόφυλλα είναι κινητά και βάφονται σε έντονο μπλε ή πράσινοχρώμα. Στη Λευκάδα δεν υπάρχουν σαφείς επιρροές από την ενετική αρχιτεκτονική όπως συναντάται στη Ζάκυνθο ή την Κέρκυρα. Εδώ οι Ενετοί δεν συνέβαλαν στο χτίσιμο της πόλη. Τα παλιά αρχοντικά και τα πλούσια αστικά σπίτια είχαν τζάκι και ήταν χτισμένα σε μεγάλα οικόπεδα με αυλές και εντυπωσιακές εξώθυρες. Ένα σπίτι που αντιστοιχεί σ' αυτή την περιγραφή είναι η περίφημη οικία Ζουλίνου, όπου σήμερα στεγάζεται η Δημόσια Βιβλιοθήκη και η Συλλογή Μεταβυζαντινών εικόνων Επτανησιακής Τέχνης.

Περπατώντας στο πλακόστρωτο δρομάκιτης οδού Νταίρπφελντ με τα εμπορικά και τουριστικά καταστήματα, ο επισκέπτης μπορεί ακόμα να δει πολλά από τα παραδοσιακά σπίτια της Λευκάδας, όπως η οικία Σκιαδαρέση με τα όμορφα μπαλκόνια. Η κεντρική πλατεία συγκεντρώνει πολύ κόσμο κυρίως τα βράδια. Εκεί βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, που όπως όλες οι λευκαδίτικες εκκλησίες, είναι βασιλική μονόχωρη, επιμήκης, χαμηλή, χωρίς τρούλο, με πλαϊνές εισόδους, επηρεασμένη από την ενετική αρχιτεκτονική. Η εκκλησία χτίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα και είναι ιδιωτική.Το τέμπλο της έγινε από τον Ζακυνθινό ξυλογλύπτη Ι. Γρόππα και οι εικόνες από τον κρητικό ενετικής καταγωγής Τομάζο Τζεν. Στο κέντρο περίπου της πόλης είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Χτίστηκε το 1687 με άδεια των ενετικών αρχών. Δοκιμάστηκε από τους σεισμούς του 18ου αιώνα και των αρχών του 19ου. Τελευταία ανοικοδομήθηκε το 1830. Ήταν ο πλουσιότερος ναός απ' όλους τους ναούς της πόλης. Έχει εντυπωσιακές εισόδους και παράθυρα ξεχωριστήςτέχνης σε ρυθμό μπαρόκ. Το τέμπλο του είναι ιδιαίτερα επιβλητικό. Οι εικόνες είναι έργα του Ιωάννη Ρούσου και θεωρούνται από τα καλύτερα έργα του. Εδώ υπάρχουν και έργα του Σπυρίδωνα Βεντούρα. Ο ναός έχει σήμερα ως εξωκκλήσια την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Αντζούση και την Παναγία της Γύρας. Λίγο μετά την πλατεία στα αριστερά βρίσκεται ο ναός του Παντοκράτορα, μια άλλη ιδιωτική εκκλησία με ξεχωριστή αξία. Ανήκει στους απογόνους της οικογένειας Βαλαωρίτη. Οι αγιογραφίες της ανήκουν σε πολύ γνωστούς Επτανήσιους αγιογράφους. Πίσω από το ιερό βήμα είναι ο τάφος του εθνικού μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Στην εκκλησία αυτή έχουν ταφεί κι άλλοι εξέχοντες Λευκαδίτες.

Ο ναός του Αγίου Μηνά λίγο πιο πάνω, στη δυτική άκρη του κεντρικού δρόμου, είναι ο πιο αξιόλογος της πόλης για το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο του και τις εικόνες σπουδαίων αγιογράφων εκείνης της εποχής, όπως του Κονταρίνη, του Ρούσου και τις ελαιογραφίες των Δοξαρά, Κουτούζη, Βεντούρα και άλλων. Η εκκλησία θεμελιώθηκε το 1707 με άδεια των Ενετών σε ρυθμό μπαρόκ. Ο αρχικός ναός ήταν μικρός. Ανοικοδομήθηκε στις σημερινές του διαστάσεις μετά από ζημιέςτο 1724. Άλλοι εξίσου σημαντικοί ναοί στην πόλη είναι ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου στην κεντρική αγορά, οι Άγιοι Ανάργυροι και η Παναγία των Ξένων στην περιοχή Μαρκά. Κοντά στον κεντρικό πεζόδρομο της παλιάς πόλης στεγάζεται το Μουσείο Φωνόγραφου, ένα μικρό ιδιωτικό μουσείο με φωνόγραφους, δίσκους, σπάνια χρηστικά αντικείμενα, διακοσμητικά, εργαλεία, κουτάκια, σφραγίδες, χαρτονομίσματα, ακόμα και καρτ-ποστάλ εποχής. Είναι ένας μικρός θησαυρός - μια ζωντανή μαρτυρία των χρόνων που έφυγαν. Tο Αρχαιολογικό Μουσείο της Λευκάδας στεγάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λευκαδίων. Τα ευρήματα που παρουσιάζονται καλύπτουν μια μεγάλη χρονική περίοδο, από τη μέση παλαιολιθική εποχή (200.000 - 35.000 π.Χ.) και φτάνει έως τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους. Στο μουσείο εκτίθενται σε ξεχωριστή αίθουσα τα ευρήματα των ανασκαφών του Γερμανού αρχαιολόγου Γουλιέλμου Νταίρπφελντ, ο οποίος ανέπτυξε τη θεωρία ότι η Λευκάδα είναι η Ιθάκη του Ομήρου. Το μουσείο φιλοξενεί εργαλεία, κεραμικά, χάλκινα, κοσμήματα και κτερίσματα τάφων, κυρίως από την αρχαίαΝήρικο, από το 13 Νυδρί, τη Χοιροσπηλιά στην Εύγηρο και από τη σπηλιά στο Φρύνι.

Το Λαογραφικό Μουσείο του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου Ορφέας, που ιδρύθηκε το 1937, περιλαμβάνει πολλά αξιόλογα και σπάνια εκθέματα, μια πλούσια συλλογή από την καθημερινή ζωή και τις ασχολίες των Λευκαδιτών. Η Δημόσια Βιβλιοθήκη που ιδρύθηκε το 1953 και η Συλλογή Μεταβυζαντινών Εικόνων Επτανησιακής Τέχνης στεγάζονται μαζί σε ένα παραδοσιακό λευκαδίτικο αρχοντόσπιτο, με κήπο, την οικία Ζουλίνου, στη δυτική πλευρά της παλιάς πόλης. Επίσηςπολύ κοντά βρίσκεται 14 η Χαραμόγλειος Ειδική ΛευκαδιακήΒιβλιοθήκη, που περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες βιβλία και έντυπα, καθώς και άρθρα εφημερίδων, περιοδικών, ακόμα και κάρτες με θέμα τη Λευκάδα. Ο ιδρυτής της βιβλιοθήκης, Αριστοτέλης Χαραμόγλης, συγκεντρώνει από το 1974 από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, ό,τι έχει δημοσιευτεί για τη Λευκάδα από ντόπιους ή ξένους και ό,τι έχει γραφεί από Λευκαδίτες για διάφορα θέματα. Σήμερα διαθέτει σπανιότατες εκδόσεις που ξεκινούν από το 1420. Βόρεια από την πόλη στη στενή λωρίδα γηςπου κλείνει βορειοδυτικά 15 τη λιμνοθάλασσα της Λευκάδας, βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου ή Παναγίας στη Γύρα. Είναι μονόχωρη με μεγάλη ημικυκλική αψίδα. Ο αρχικός ναός υπήρχε εδώ πριν το 1684. Θεωρείται από τους αρχαιότερους ναούς του νησιού. Είναι προγονικός του ΄Αγγελου Σικελιανού. Χτίστηκε γύρω στα 1460-1503 από τους αδελφούς ιερείς Σταμάτιο και Αθανάσιο Σούνδια. Αργότερα περιήλθε στο Ορφανοτροφείο και το Νοσοκομείο Λευκάδας. Σήμερα είναι εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου της πόλης. Ο ναός δοκιμάστηκε απόπολλούς σεισμούς. 16 Το ξύλινο τέμπλο του είναι απλό και λιτό. Η εικόνα της Παναγίας είναι στον τύπο της Παναγίας της Οδηγήτριας, με στοιχεία βυζαντινής παράδοσης, έργο του Τομάζο Τζεν.

Στη βορειοδυτική πλευρά της Λευκάδας, στην άκρη της Γύρας, τέσσερις ανεμόμυλοι στη σειρά μαρτυρούν το γεωργικό παρελθόν του νησιού. Στην περιοχή υπήρχαν δώδεκα συνολικά μύλοι, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν ονόματα ρωσικά, όπως Ορλώφ, Μετζίκωφ, Μόσκοβας. Η κατασκευή τους άρχισε γύρω στα 1760. Εδώ δόθηκε μάχη με τους Άγγλους καιτον Κολοκοτρώνη ενάντια 17 στους Γάλλους το Μάρτιο του 1810 για να καταλάβουν το νησί. Λίγο πιο πέρα, στην άκρη της παραλίας της Γύρας καθώς η ακτή ψηλώνει, σχεδόν μέσα στο βράχο βρίσκεται η μικρή εκκλησία Άγιος Ιωάννης του Αντζούση, από τις παλαιότερες του νησιού. Εδώ λέγεται ότι ήταν προσευχητάριο, όπου προσκύνησε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος στο δρόμο του για τη Ρώμη. Η εκκλησία ανακαινίστηκε και μεγάλωσε από τους Φράγκους Ανδηγαυούς ιππότες (Ανζού) που την ανακάλυψαν το 1331. Λίγο έξω από την πόλη στο δρόμο προς τα δυτικάαρχίζει ο Ελαιώνας, μια περιοχή που πήρε το όνομά της από τις πολλές και μεγάλες ελιές. Όταν πρωτοήρθαν οι Τούρκοι στο νησί υπήρχαν ήδη γύρω στα 8500 ελαιόδενδρα, τόσο στον κάμπο της Λευκάδας, όσο και στα χωριά Απόλπαινα, Φρύνι και Άγιο Νικήτα. Οι Ενετοί που επέστρεψαν το 1684 έκαναν υποχρεωτική τη φύτευση ελαιοδένδρων. Έτσι οι Ενετοί θέλησαν να αντισταθμίσουν τη ζημιά που προκάλεσαν στους κατοίκους καταστρέφοντας τη ναυτιλία και το εμπόριο, μεταφέρονταςτην πόλη μακριά από το κάστρο και επιβάλλοντας βαριά φορολογία.Κι ακόμα, αντικαθιστώντας τα σιτηρά που μέχρι τότε σπέρνονταν στον κάμπο με τις ελιές, κρατούσαν τους κατοίκους σε μειονεκτική θέση για να τους ελέγχουν προμηθεύοντάς τους οι ίδιοι το σιτάρι. Μέσα στον Ελαιώνα βρίσκεται η Παναγία των Βλαχερνών, ιστορικό εκκλησάκι που ιδρύθηκε το 1740. Στον νότιο τοίχο του εξωτερικά, υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα που αναφέρει ότι την Κυριακή των Απόκρεω του 1821 συγκεντρώθηκαν εκεί δώδεκα οπλαρχηγοίκαι προύχοντες της Λευκάδας και της Ρούμελης για να ορκιστούν και να πολεμήσουν για την απελευθέρωσητης πατρίδας. Στην περιοχή που ονομάζεται Κουζούντελη ή Κουζούμπεη υπάρχει τεράστιος αιωνόβιος πλάτανος. Εκεί, κάτω από τη δροσερή σκιά του, παραδοσιακά καφενεία σερβίρουν ακόμα φρεσκοκομμένο καφέ και δροσιστική σουμάδα φτιαγμένη από αρωματικά αμύγδαλα. Πολλά από τα πλατάνια στο γύρω χώρο λέγεται ότι έχουν φυτευτεί από Τούρκους στα κτήματα που κατείχαν. Συνήθιζαν μάλιστα να ανοίγουν και πηγάδιαπου διακοσμούσαν με ξεχωριστό τρόπο από το 1478 έως το 1684. Ένα τέτοιο πηγάδι ιδιαίτερης τεχνοτροπίας διατηρείται στονοικισμό Φρύνι, βόρεια από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.

Ο δρόμος προς τα δυτικά, μετά τον κάμπο και τον όμορφο οικισμό Φρύνι, ανηφορίζει απότομα προσφέροντας μαγευτική θέα προς τον ΄Αη Γιάννη, τη Γύρα και το Κάστρο. Σ' αυτό τον όμορφο και καταπράσινο λόφο γεμάτο πεύκα, είναι χτισμένο το μοναστήρι της Φανερωμένης, ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία του τόπου, το μοναδικό εν ενεργεία μοναστήρι του νησιού με ιστορία αιώνων, που πιθανότατα ξεκινάει από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους. Η παράδοση λέει ότι στο σημείο αυτόπροϋπήρχε Καλλιμάρμαρο 22 Ιερό της θεάς Αρτέμιδος. Οι Μαθητές του Αποστόλου Παύλου που έφτασαν πρώτοι στο νησί, συγκέντρωσαν εδώ τους κατοίκους και κήρυξαν το χριστιανισμό, δημιουργώντας τον πρώτο ευκτήριο οίκο προς τιμή της Παναγίας. Λέγεται επίσης ότι ο ένας απ' αυτούς, ο Σωσίων χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Λευκάδος από τον Απόστολο Παύλο κι ότι η μονή έχει ζωή από τότε. Σύμφωνα με εκκλησιαστικές πηγές, στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μετά την Α΄Οικουμενική Σύνοδο, ήρθαν πέντε Πατέρες με τον επίσκοπο ΛευκάδαςΑγάθαρχο. Δύο απ'αυτούς 23 εγκαταβίωσαν στη μονή και οι τρεις άλλοι ίδρυσαν το Ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων στο χωριό Αλέξανδρος. Οι Πατέρες αυτοί οργάνωσαν το μοναχισμό στη Λευκάδα, έχτισαν τα πρώτα κελιά και μεγάλωσαν το ναό. Η παράδοση αναφέρει ότι η πρώτη εικόνα της Παναγίας που είχε παραγγελθεί στην Κωνσταντινούπολη, αποκαλύφθηκε αχειροποίητοςστον ιερομόναχο και αγιογράφο Κάλλιστο, μετά από προσευχή του. Γι' αυτό ονομάστηκε και Φανερωμένη.

Το μοναστήρι πήρε τη σημερινή του μορφή επί Ενετοκρατίας το 1734. Ο ναός ξαναχτίστηκε τον 19ο αιώνα, μετά από δύο πυρκαγιές. Εμφανής είναι εδώ η επίδραση της Ζακυνθινής αρχιτεκτονικής. Η εικόνα της Παναγίας (1887) είναι αντίγραφο της παλιάς θαυματουργής εικόνας της Φανερωμένης και έγινε στο Άγιο Όρος. Το τέμπλο του έγινε μετά το 1886 και οι εικόνες του είναι έργο των αδελφών Χριστοδούλου και Θωμά Ζωγράφου από τις Χιονιάδες της Ηπείρου. Το μοναστήρι ανακαινίστηκε πρόσφατα με πρωτοβουλία του Ηγούμενου.Κατασκευάστηκε νέα πτέρυγα κελιών, ηγουμενείο, Συνοδικό, βιβλιοθήκη και παρεκκλήσιο αφιερωμένοστον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη. Εδώ, σε σύγχρονο κτίριο, στεγάζεται και το Εκκλησιαστικό μουσείο με χαρακτηριστικά εκθέματα της εκκλησιαστικής τέχνης και παράδοσης. Εικόνες, άμφια, σκεύη και βιβλία εκτίθενται σε τρεις ορόφους δίνοντας στον επισκέπτη μια ανάγλυφη εικόνα της εξελικτικής πολιτισμικής πορείας της Λευκάδας. Επίσης, στη μονή λειτουργεί έκθεση χριστιανικού βιβλίου, καθώς και μικρός ξενώνας γιατη φιλοξενία ευλαβών προσκυνητών. Η Παναγία η Φανερωμένη, που στέκει για αιώνες στον ιερό βράχο, συγκεντρώνει πολλούςπροσκυνητές. Είναι πολιούχος και προστάτιδα των απανταχού της γης Λευκαδίων και εορτάζει με κάθε μεγαλοπρέπεια τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Ένα πολύ παλιό μονοπάτι κάτω από τη μονή που χαρακτηρίζεται ιστορικά ως Ιερά Οδός, θεωρείται ότι συνέδεε το δρόμο των φιλοσόφων με το ναό της Αρτέμιδος, το σημερινό ναό της Φανερωμένης. Το μονοπάτι οδηγεί μέσα από την πυκνή βλάστηση, έως τον Ενετικό Ελαιώνα. Λέγεται ότι απ' αυτό το μονοπάτι ανέβηκαν οι μαθητές του Αποστόλου Παύλου και ίδρυσαν την πρώτη εκκλησία γύρω το 63μ.Χ. (Επίσης από το ίδιο μονοπάτι ανέβηκε και η θαυματουργή εικόνα της Φανερωμένης). Υπάρχουν μαρτυρίες ότι λειτουργούσε ως δημόσιος δρόμος μέχρι πριν εκατό χρόνια. Σήμερα, χάρη στην εργασία οικολογικής ομάδας μαθητών της Λευκάδας, το μονοπάτι αυτό είναι ανοιχτό σε όσους αγαπούν το περπάτημα στην εξοχή. Κοντά στοχωριό Απόλπαινα, μέσα στον ελαιώνα, βρίσκεται η Μονή της Θεοτόκου της Οδηγήτριας, που θεωρείται ως το παλαιότερο χριστιανικό μνημείο που σώζεται στο νησί. Η ίδρυσή της τοποθετείται γύρω στα 1450, ενώ κατά άλλους επιστήμονες περίπου το 1100. Μέσα στους αιώνες και παρά τους σεισμούς και τους κατακτητές, το καθολικό του ναού της Οδηγήτριας διατηρήθηκε σε σχετικά καλή κατάσταση. Η εκκλησία είναι μονόκλιτη βασιλική με ξύλινη στέγη. Σώζονται τμήματα τοιχογραφίας ξεχωριστής τέχνης, που δείχνει τις προσπάθειεςτου καλλιτέχνη να συνδυάσει την παλαιολόγεια με τη δυτική τεχνοτροπία. Φαίνεται στις μορφές και στο χρώμα. Στη μονή έζησε η μοναχή Ελένη Παλαιολογίνα, κόρη του Δεσπότη του Μυστρά, Θωμά Παλαιολόγου, όταν πέθανε η κόρη της.

Συνεχίζοντας το δρόμο, προς τον Άγιο Νικήτα, βρίσκεται το χωριό Τσουκαλάδες. Ένα χωριό που έχει ταιριάξει αρμονικότατα την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό προσφέροντας ηρεμία και γαλήνη. Στη περιοχή βρίσκεται το ανεξερεύνητο σπήλαιο του Άη Γιάννη πρόκληση για όσους αγαπούν την εξερεύνηση. Λίγο πιο έξω από το χωριό Τσουκαλάδες, όπου διατηρείται παλιό ελαιοτριβείο, οι ελιές αντικαθίστανται από ένα δάσος με πεύκα. Είναι τα λεγόμενα πευκούλια που καλύπτουν όλη την περιοχή αυτή και φτάνουν έως τη θάλασσα, καταλήγοντας σε μιαμεγάλη χρυσή αμμουδιά που ονομάζεται κι αυτή Πευκούλια. Ο Άγιος Νικήτας είναι ένας παραδοσιακός, παραθαλάσσιος οικισμός 12 χλμ. περίπου από την πόλη της Λευκάδας. Έχει εξελιχθεί σε σύγχρονο τουριστικό θέρετρο και συνεχίζει να αναπτύσσεται. Η περιοχή είναι γεμάτη ελιές και διαθέτει πανέμορφες παραλίες, τη μία δίπλα στην άλλη. Μια απ' αυτές είναι το Κάθισμα, εκτεταμένη αμμουδιά με καταγάλανα νερά, από τις ομορφότερες του Ιονίου. Ακόμα πιο νότια ο επισκέπτης συναντά το χωριό Καλαμίτσι. Είναι χτισμένο ψηλά, στην πλαγιά της οροσειράς Ράχη κι είναι απομακρυσμένο από τη θάλασσα για προστασία από τους πειρατές. Είναι από τα πρώτα και τα μεγαλύτερα χωριά του νησιού. Ο τόπος γύρω ήταν εύφορος. Εδώ καλλιεργούσαν σιτηρά που αλέθονταν σε ντόπιους μύλους. Υπήρχαν 13 μύλοι στο χωριό. Τα σπίτια του είναι απλά, πέτρινα αγροτόσπιτα, χωρίς ιδιαίτερα στολίδια. Το Καλαμίτσι είναι γνωστό για τα υφαντά του και για τη γεωργική του παραγωγή.

Από την άλλη πλευρά προς τα ανατολικά έξω από την πόλη της Λευκάδας υπάρχουν οι αλυκές της πόλης. Έχουν πάψει να λειτουργούν από το 1947, αλλά μαζί με τις Αλυκές Αλεξάνδρου που βρίσκονται κοντά στον όρμο και το λιμάνι Δρέπανο, αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του τόπου, που πρέπει να διαφυλαχθεί. Οι πρώτες αλυκές κατασκευάστηκαν από Φράγκους, τους Τόκκους, στις αρχές του 15ου αιώνα κι είχαν έκταση 500 στρέμματα. Αποτελούνταν από 26 αλοπήγια ή τηγάνια. Επί Ενετών οι αλυκές αυτές τροφοδοτούσανμε αλάτι την πιάτσα της Βενετίας κι από εκεί όλες τις αγορές της βόρειας Ιταλίας και της κεντρικής Ευρώπης. Οι δεύτερες αλυκές δημιουργήθηκαν από τους Ενετούς του Μοροζίνι το 1684 σε έκταση 50 στρεμμάτων με 34 τηγάνια. Οι αλυκές της Λευκάδας έδιναν μεγάλες ποσότητες και καλή ποιότητα αλατιού. Προφυλαγμένες από το κύμα, ήταν ανοιχτές περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια και ξηρό καλοκαίρι. Το θαλασσινό νερό εξατμιζόταν γρήγορα και άφηνε το αλάτι στον πυθμένα του τηγανιού, έμενε λίγες μέρες και μετά μεταφερόταν στους ώμους και στα κεφάλια εργατών και εργατριών στο μεγάλο κεντρικό σωρό για επεξεργασία και συλλογή στα τέλη Αυγούστου. Ήταν σκληρή και επικίνδυνη δουλειά για τις εργάτριες που κουβαλούσαν ξυπόλητες πάνω τους25 με 30 κιλά αλάτι και το ανέβαζαν σε ύψος μέχρι και πέντε ορόφων δουλεύοντας από το ξημέρωμα μέχρι το βράδυ. Η ανάγκη όμως δουλειάς τους έδινε κουράγιο και δύναμη.

Δύο χιλιόμετρα έξω από την πόλη, περνώντας μέσα από πλούσιους ελαιώνες ο επισκέπτης φτάνει στο Καλλιγόνι, έναν μικρό συνοικισμό. Στο λόφο πάνω βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πρωτεύουσας του νησιού, που ονομαζόταν Νήρικος και άκμασε από το 2ο π.Χ. αιώνα μέχρι τα βυζαντινά χρόνια. Σώζονται ίχνη από ψηλά τείχη στη θέση Κούλμος. Ο Γουλιέλμος Νταίρπφελντ ανακάλυψε εδώ θόλους, υδραγωγείο, δεξαμενές, προρωμαϊκό θέατρο, ακόμα και βυζαντινά τείχη και πύργους. Οι συνεχείς σεισμοί σκόρπισαν τα ίχνη της πόλης που εγκαταλείφθηκε γύρω στα 1300. Πιο πέρα , σε απόσταση 5 χιλιομ. από την πόλη ο δρόμος οδηγεί στη Λυγιά, ένα μικρό γραφικό ψαροχώρι, μεγάλο αλιευτικό κέντρο του νησιού. Διαθέτει μεγάλο αριθμό από γρι-γρι που ανοίγονται στη θάλασσα για να φέρουν τα καλύτερα ψάρια στο νησί. Το γραφικό της λιμανάκι με τα ψαροκάϊκα,οι ωραίες και καθαρές αμμουδιές της και τα καταγάλανα νερά της γοητεύουν και μαγεύουν τον επισκέπτη. Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από τη Λυγιά , βρίσκεται η Κατούνα. Παραδοσιακός οικισμός με παλιά σπίτια και με μια μικρή όμορφη πλατεία στο κέντρο και πολλά ταβερνάκια θα σας προσφέρουν θαυμάσιο φαγητό. Οι εκκλησίες Παναγία με το όμορφο καμπαναριό της και ο Αγιος Βάρβαρος με το θαυμάσιο τέμπλο του και τις υπέροχες εικόνες του σας περιμένουν για επίσκεψη. Ανάμεσα στη Λυγιά και στο Περιγιάλι , 9 χιλ. από την πόλη, βρίσκεται το πανέμορφο γραφικό ψαροχώρι η Νικιάνα. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Σκάροι . Συνδυάζει το βαθύ και πολύ πράσινο του βουνού και το μαγευτικό γαλάζιο της θάλασσας. Μέρος ιδανικό για σέρφινγκ , σκί , ψάρεμα αλλά και ορειβασία. Ένα σημαντικό μνημείο της φύσης στην περιοχή αυτή είναι το δάσος των Σκάρων.

Αυτό το δάσος διαθέτει σπάνια χλωρίδα με ένα δυσεύρετο είδος δρυός. Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που αναφέρουν ότι το δάσος αυτό ήταν ιδιοκτησία του Τούρκου Αχμέτ Αγά, επί τουρκοκρατίας, ο οποίος το πούλησεαντί ενός ευτελούς ποσού στους ιερείς της Μονής Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους. Η Μονή Αγίου Γεωργίου βρίσκεται λίγο μετά από τα Κολυβάτα στην περιοχή Αλεξάνδρου κάτω από το δάσος των Σκάρων, σ' ένα πλάτωμα με πολύ πράσινο τριγύρω της και θέα προς τα βόρεια και δυτικά του νησιού. Σύμφωνα με μαρτυρίες και έγγραφα, ιδρύθηκε πριν από το 1500 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία της κεντρικής Λευκάδας. Το μοναστήρι άκμαζε επί Τουρκοκρατίας, όταν στην περιουσία του περιήλθε και το δάσος των Σκάρων όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Κάποτε μάλιστα, το 1727, η μονή έφτασε να καλλιεργεί 708 στρέμματα χωράφια και συντηρούσε 900 αιγοπρόβατα και είχε 8 μετόχια. Ο ναός της μονής έχει αξιόλογες τοιχογραφίες ειδικά στον ανατολικό της τοίχο, που έχει μείνει ανέπαφος. Το τέμπλο της έγινε το 1724 ως αντίγραφο αυτού του Αγίου Μηνά στην πόλη της Λευκάδας. Το Ασκητήριο των Αγίων Πατέρων βρίσκεται κοντά στην περιοχή των Σκάρων. Είναι ριζωμένο εδώ και αιώνες σε μια βραχώδη έκταση, 5 χλμ. περίπου από τη Νικιάνα, μέσα σε μια σπηλιά. Είναι από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία του νησιού. Εκκλησιαστικές πηγές αναφέρουν ότι εδώ μόνασαν τρεις Άγιοι Πατέρες που ήρθαν στο νησί μετά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Βρίσκοντας καταφύγιο στη σπηλιά, οι Άγιοι Πατέρες δίδαξαν το Ευαγγέλιο μέχρι το τέλος της ζωής τους. Μέσα σεάλλη σπηλιά, πάνω από εκείνη που έμεναν, βρίσκονται οι τρεις τάφοι τους, εκεί όπου στη συνέχεια χτίστηκε ο λιτός ναΐσκος του Ησυχαστηρίου προς τιμή των Αγίων Πατέρων.

Δίπλα στο ναό υπάρχει ισόγειο σπιτάκι για την εξυπηρέτησητων προσκυνητών κι ένα αλώνι, λίγο πιο κάτω στο ξέφωτο. Αυτά είναι λίγα μόνο από τα αξιοθέατα που έχει να προβάλλει ο Δήμος Λευκάδας. Χρειάζεται χρόνος για να μπορέσει ο επισκέπτης να γνωρίσει την περιοχή, που συγκεντρώνει τη σύγχρονη εμπορική και κοινωνική ζωή του νησιού.

Διασκέδαση

Για το φαγητό και το ποτό υπάρχουν παραδοσιακές νησιώτικες ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες, μπάρ κ.λ.π. σας προτείνουμε να δοκιμάσετε τους παραδοσιακούς υπέροχους μεζέδες (κοκορέτσι, σπληνάντερο) ψητά της ώρας στα ορεινά Δ.Δ. του Δήμου και τους ψαρομεζέδες , φρέσκο ψάρι και πολλά θαλασσινά στα παραλιακά Διαμερίσματά του. Η έκπληξη όμως αρχίζει καθώς ο ήλιος βουτά στον ορίζοντα. Τα χρυσοπόρφυρα χρώματα που δημιουργούνται σε ουρανό και θάλασσα προσφέρουν στιγμές μοναδικές καθώς η ψυχή ηρεμεί και ο νούς αναπολεί τα όσα υπέροχα ένιωσαν οι αισθήσεις. Κι ενώ η ψυχή απλώνει τα φτερά της σας προσκαλεί για μια γνωριμία με την νυχτερινή ζωή του νησιού υποσχόμενη διασκέδαση του γούστου σας. Μοντέρνες DISCO, μπάρ, Πάμπ, κ.λ.π. για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα, σας περιμένουν να σας προσφέρουν μαγικές στιγμές.

Ξεφάντωμα και χαρά στις Ελληνικές βραδυές με ντόπιο κρασί (Βαρτζαμί, κεφαλιακό, κεροπάτι,λάγκερο) συρτάκι και παραδοσιακά συγκροτήματα. Πλούσια έθιμα και παραδόσεις σας περιμένουν να συμμετάσχετε ενεργά και να διασκεδάσετε. Στο πλαίσιο των αναζητήσεων σας στις υπέροχες μικρές και μεγάλες παραλίες του Δήμου Λευκάδας , πλήθος επιλογών μπορούν να καλύψουν τον χρόνο σας: ιστιοπλοϊα wind surfing, water ski, jet ski, beach tennis, volley, καταδύσειςκαι ψάρεμα είναι μερικές από τις δραστηριότητες που θα σας κάνουν να λησμονήσετε τα όποια προβλήματα και να χαρίσετε στον εαυτό σας μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές απόλαυσης.

Παραλίες

Καταπληκτικές είναι οι παραλίες του Ιονίου πελάγους Αη Γιάννη , Γύρας, Μύλων στο Δ.Δ. Λευκάδας ,Καμινιών , Σκάλα Γυαλού Ποτισιών , Πευκούλια, Μύλου Αγ. Νικήτα , Καθίσματος , όμορφες παραλίες , χρυσές απέραντες αμμουδιές , γαλάζια νερά και καταπράσινη φύση , συνθέτουν εξαιρετικά ειδυλλιακές εικόνες καθώς παίρνετε το μπάνιο σας ή απολαμβάνετετο καφέ ή το ποτό σας. Πρέπει να βρεθείτε εκεί και να ζήσετε τη στιγμή που ο ήλιος χάνετε στη θάλασσα του Ιονίου Πελάγους, σε φύση άγριας και επιβλητικής ομορφιάς.

Όμορφες παραλίες με εύκολη πρόσβαση υπάρχουν στις ανατολικές και νότιες ακτές του Δήμου ( Καρυώτες -Λυγιά - Νικιάνα) που μπορείτε να κολυμπήσετε ή να πιείτε το καφέ σας στη παραλία. Η νότια πλευρά φημίζεται για τα ζεστά και ήσυχα νερά της. Οι ακτές είναι ομαλές με νερά αβαθή. Σε όλες τις παραλίες σας δίνετε η δυνατότητα να κάνετε θαλάσσια σπόρ.

Ταξιδεύοντας

Καθημερινά υπάρχει τακτική συγκοινωνία μέσω ΚΤΕΛ για να εξυπηρετείται ο επισκέπτης που δεν διαθέτει δικό του μεταφορικό μέσο. Το λιμάνι της Βασιλικής συνδέεται τακτικά με τα νησιά Ιθάκη και Κεφαλονιά εξυπηρετώντας πολλούς τουρίστες που επιθυμούν να γνωρίσουν και άλλα νησιά του Ιονίου.