( o Φίλος του Συλλόγου μας κ Παναγιώτης Καλλιόλιας είναι γιατρός Οφθαλμίατρος ,Λάτρης της Λευκάδας στην οποία έχει επενδύσει και έχει αγαπήσει σαν Πατρίδα , Κατάγεται από το Καμάρι Κορινθίας και το χρόνο του περνά μεταξύ Αθήνας όπου διαμένει μόνιμα και Λευκάδας
Τη Λευκάδα γνώρισε όταν εκεί με τη σύζυγό του έκαμαν αγροτικό ιατρείο .
Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την αγάπη του αυτή )
ο κ Καλλιόλιας Ορθιος στην πρύμνη με το σκάφος του και φίλους Λευκαδίτες και Ιταλούς ...
Πέρασαν 35 χρόνια από τότε που έφυγε ο πατέρας . Σκοτώθηκε σαν σήμερα. Θύμα τροχαίου ατυχήματος. Αποφεύγω να το θυμάμαι . Αφήνω συχνά τη σκέψη μου και τη φαντασία μου να ψάξει , εκεί που έζησε, και άφησε τα ίχνη του. Όλα σκεπασμένα με τη στάχτη του χρόνου, με . αναμνήσεις που ξεθαύοντάς τις ζωντανεύουν ένα παρελθόν γεμάτο με λίγες χαρές ,και περισσότερες πίκρες , πόνο, και δάκρυα. Παγκόσμιος Πόλεμος, κατοχή, Στρατόπεδα γερμανικά, Τη γλύτωσε κατά σύμτωση σαν γιατρός , στη συνέχεια . εμφύλιος πόλεμος Χρόνια γεμάτα αγώνα
και περιπέτειες. Η τύχη όμως του έδωσε και τη χαριστική βολή.
ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ
Έζησες με χαμόγελο, κι’ έφυγες με τον πόνο
μας δίδαξες τον ανθρωπισμό, αλλά ποτέ το φθόνο,
είχες κλεισμένη στην ψυχή βαθιά αξιοπρέπεια ,
κι’ είπες να πορευόμαστε χωρίς αμετροέπεια.
Περάσαν χρόνια δύσκολα, κι’ ήρθαν δοκιμασίες,
ποτέ δεν απεμπόλησες τις άφθαρτες αξίες,
είχες Ιώβεια υπομονή, και απέραντη πραότητα,
ποτέ δεν σε παρέσυρε του κόσμου η ματαιότητα!
ποτέ δεν απεμπόλησες τις άφθαρτες αξίες,
είχες Ιώβεια υπομονή, και απέραντη πραότητα,
ποτέ δεν σε παρέσυρε του κόσμου η ματαιότητα!
Ποτέ δεν σε κυρίευσε δόλος, και ιδιοτέλεια,
στεκόσουν δίχως κραδασμούς, σ’ αυτή τη νομοτέλεια,
σφράγισες ανεξίτηλα τη λαμπερή αξία σου,
κι’ εμείς ακολουθήσαμε τ’ αχνάρια της πορείας σου.
στεκόσουν δίχως κραδασμούς, σ’ αυτή τη νομοτέλεια,
σφράγισες ανεξίτηλα τη λαμπερή αξία σου,
κι’ εμείς ακολουθήσαμε τ’ αχνάρια της πορείας σου.
Αιώνια ναν’ η μνήμη σου, στο πέρασμα των χρόνων,
φάρος θα στέκεις άσβεστος στα βάθη των αιώνων,
τον ψίθυρο της αύρα σου αιώνια θ’ ακούμε,
κι’ από τα βύθια της ψυχής, βαθιά σ’ ευχαριστούμε.
φάρος θα στέκεις άσβεστος στα βάθη των αιώνων,
τον ψίθυρο της αύρα σου αιώνια θ’ ακούμε,
κι’ από τα βύθια της ψυχής, βαθιά σ’ ευχαριστούμε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΛΙΑΣ
Αθήνα 23-03-2011
Αθήνα 23-03-2011