Ομιλία η οποία εκφωνήθηκε

από την Πολιτική Επιστήμονα και Γραμματέα του Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας

 << Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ >> κ. Περδικάρη Ελένη

Aγαπητοί Αδελφοί
Αγαπητοί συμπατριώτες

Το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι απόλυτα συνυφασμένο με την καθημερινή ζωή του κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού. Στο πανάσπιλο πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας μας, η εμπειρία της Εκκλησίας αναγνωρίζει τη συνέργεια της ανθρώπινης ελευθερίας στην ενανθρώπηση του Θεού.
ΣΕ εμάς τους Λευκαδίτες Το όνομά Της Προστάτιδας του νησιού , Φανερωμένη, μας θυμίζει πολλά και μας φέρνει πίσω στο χρόνο σε αλησμόνητους τόπους . Στην αγιασμένη γη , του νησιού μας ,στη Γη της όμορφης Λευκάδας τρία χιλιόμετρα πιο δυτικά της πόλης στον ιερό λόφο της Ιεράς Μονής της Παναγίας μας . Εκεί που κάθε Λευκαδίτης θα απευθυνθεί στη χάρτ΄ς, και θα ψελλίσει στην κάθε του δύσκολη στιγμή ,
κυρά ΄Φανερωμένη μου ! Βοήθησέ μας .
αλλά και έτσι θα την ευχαριστήσει, όταν λυτρωθεί από τον κίνδυνο
Αλλά ποιος έκτισε τον θρόνο της πάνω στον αιθέριο εξώστη αυτού του Λευκαδίτικου τοπίου ;
Η Παράδοση μας , διασώζει την ιστορία της, και η ιστορία είναι παλιά. Φθάνει ως τους πρώτους Αποστολικούς χρόνους ,,όπως μας πληροφορεί ο ιστοριογράφος Δημ.Πετριτσόπουλου http://www.churchgoc.org
Ως ιδρυτής της Εκκλησίας της Λευκάδος αναφέρεται 0 Απόστολος Παύλος .Στήν θέση πού είναι σήμερα τό Μοναστήρι υψωνόνταν καλλιμάρμαρο Ιερό της θεάς Αρτέμιδος Το Ιερό κατεδαφίστηκε θαυματουργικά, με την προσευχή των Αποστόλων Ακύλα και Ηρωδίωνα. Εκεί αργότερα ιδρύθηκε μικρός «οίκος προσευχής» ο πρώτος «ευκτήριος οίκος », των Χριστιανών ενώ ο μαθητής Σωσίων χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Λευκάδος και ίδρυσε το μοναστήρι.== Σύμφωνα με εκκλησιαστικές πηγές, στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μετά την Α” Οικουμενική Σύνοδο, έφτασαν στο νησί πέντε Πατέρες με τον επίσκοπο Λευκάδας Αγάθαρχο από τους οποίους Δύο εγκαταστάθηκαν στη μονή και οι τρεις άλλοι ίδρυσαν το Ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων έξω από το χωριό Αλέξανδρος. Οι Πατέρες αυτοί έχτισαν τα πρώτα κελιά, μεγάλωσαν το ναό και οργάνωσαν το μοναχισμό στη Λευκάδα
. Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η πρώτη εικόνα της Παναγίας που είχε παραγγελθεί στην Κωνσταντινούπολη, αποκαλύφθηκε σαν θαύμα στον ιερομόναχο και αγιογράφο Κάλλιστο μετά από προσευχή του «αχειροποίητος», δίχως να την σχεδιάσει αυτός γιατί , αν και προσπάθησε -δεν μπορούσε . Ο Κάλλιστος βλέποντας το αχειροποίητο σχέδιο προσκύνησε γονατίζοντας για το θαύμα και ,έδωσε στην εικόνα το όνομα «Πεφανερωμένη» ή «Φανερωμένη», επειδή φανερώθηκε και σχεδιάσθηκε με τη βοήθεια του Θεού ως Καθισμένη σε ψηλό θρόνο στο μέσον== με καθισμένο στα γόνατά Της τον μονογενής Της Υιό . Στα δεξιά Της τον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ και στα αριστερά Της τον Αρχάγγελο Γαβριήλ .
Η εικόνα ποτε δεν έπαψε να θαυματουργεί. Πόσες φορές, με την επίκληση της , δεν θεραπεύονταν Άνθρωποι με δύσκολες ασθένειες ===== δεν Σηκώνονταν όρθιοι ανάπηροι == δεν Ξανάβλεπαν τυφλοί ===δεν Διασώζονταν Θαλασσοπόροι ==δεν ρχόταν βροχή μετά την ξηρασία,==γαλήνη σε σπίτια μετά την καταιγίδα
¨Οταν η αχειροποίητη ιερά εικόνα της Παναγίας καταστράφηκε σε πυρκαγιά το 1886 η νέα εικόνα που οι μοναχοί παρήγγειλαν ,έφτασε στο νησί την Κυριακή της Πεντηκοστής του 1887 και τοποθετήθηκε στον «Θρόνο» Της την επόμενη ημέρα, Δευτέρα Γι αυτό και η γιορτή Της. καθιερώθηκε να γίνεται πάντα Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος
Πάμπολλοι είναι οι Λευκαδίτες ανά τον κόσμο που συνάζονται για να υμνολογήσουν την Μητέρα του Κυρίου Φανερωμένη ΜΑΣ και πολιούχο της ιδιαίτερης πατρίδας τους Ιδιαίτερα, σε ανάμνηση των φοβερών σεισμών της 15ης Μαρτίου 1938 ( 9.15 το πρωΐ ) και της 30ης Ιουνίου 1948 και ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ κατά την εορτή της στην Ουάσιγκτων, το Σίδνεϋ την Μελβούρνη το Μόντρεαλ στην Ηλιούπολη, τον Χολαργό, την Αλεξανδρούπολη ,.
Πάμπολλοι είμαστε και εμείς ,που μαζευόμαστε κάθε χρόνο να τιμήσουμε την Χάρη της ,εδώ στον Ιερό Ναό Παναγίτσας Παραλίας Πατρών στην καρδιά της Λευκαδίτικης Κοινότητας .
Της κοινότητας που δημιουργήθηκε με τον πρώτο μαζικό αποικισμό , πριν απ τον εμφύλιου , και το πολέμο ,τότε που ο κόσμος έφευγε για να αναζητήσει μια καλύτερη μοίρα στα σταφιδάμπελα και στις ΝΤΟΜΑΤΟ πατατοπαραγωγές του Νότου .
Της Κοινότητας που η , επιθυμία της απ την αρχή της πρώτης εγκατάστασης ήταν να έχει ένα δικό της ΟΡΓΑΝΟ ένα δικό της συλλογικό αποκούμπι αφιερωμένο στην πολιούχο της Πατρίδας τους στην ΚΥΡΑ όλων των Λευκαδιτών του κόσμου την κυρα ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ ! για να μην χάσουν την πίστη τις παραδόσεις , και τα γνωρίσματα του τόπου τους ,για να μαζεύονται ,σα Λευκαδίτες να τα λένε όπως συνήθιζαν να τονίζουν αλλά και Για να έχουν μια δυναμική παρουσία ως Λευκαδίτες στη ΝΕΑ ΓΗ που βρεθήκανε
.Επιθυμίες τις οποίες και υλοποιήσαν, τον Ιούνιο του 1925 στο καφενείο του Φλίππου του Σίδερη ( Μπουκαούρη ) 91 χρόνια πριν , που υπέγραφαν και την Ιδρυτική πράξη του συλλόγου πάνω σένα καφέ κάποιο Κυριακάτικο πρωινό.
Οι πρώτοι είκοσι εννέα Λευκαδίτες μετανάστες -Ιδρυτές του Συλλόγου που υπάκουσαν στην σοφία του : << εγώ και Σύ φκιάνουμε τη δύναμη του ΕΜΕΙΣ >> . ήταν : Νικόλαος Σταματέλος ,Δελετάτος Κων/νος , Μεσσήνης Χαρ.,βασ.( δυσανάγνωστο επώνυμο )Δαμ.Μεσσήνης ,Παν.Μπογόρδος , Ευαγγ. Μπογόρδος
, Γεωργ.Σίδερης ,Φίλιπ.Σίδερης Αγγελος Χόρτης ,Αναστ.Καρφάκης ,Θεόδ.Κατωπόδης ,Παν.Αρνής , Σπυρ.Δρακονταειδής ,Γερ.Κτενάς ,Αγγ.Ρομποτής ,Νικ.Καράμπαλης ,Σπύρος Δούκερης ,Νικ.Χαλικιόπουλος ,Σπ.καπόνης ,Σπ.παπανελόπουλος ,Β.Σίδερης ,Ελευθ.Ζαβαγιάννης ,Νικ.Αρνής .
Ας μην απορρίψουμε τους πόθους και τους σκοπούς τους .Ας προσπαθήσουμε να θρέψουμε τις νέες γενιές στους καιρούς που περνούν τα νέα Λευκαδιτόπουλα μας με αιώνιες και Ιστορικές Ιόνιες μνήμες κι ας δοξολογήσουμε ως ¨Λευκαδίτες τη Χάρη της Φανερωμένης μας , να μας βοηθήσει ,να μην χάσουμε τη συλλογικότητα της Λευκαδίτικης φυσιογνωμίας μας
.Ο εθνικός μας ποιητής, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, δοξολογεί κι αυτός με τον δικό του τρόπο την πολιούχο της πατρίδας του Παναγία σε ποίημά του ,που φέρει το όνομά της . Αναφέρουμε ευλαβικά ένα μικρό κομμάτι ενδεικτικό της στιγμής του γέρου γούμενου ,που Ξυπνά και πηγαίνει , να προσκυνήσει . την άγια εικόνα αλλά σαν να του κάστηκε πως έλειπε–απ’ το θρονί της το χρυσό η Δέσποινα Μαρία : όπως μας λέει ο ποιητής

Ετρόμαξ’ ο καλόγερος. Στην πλάκα γονατίζει, 

χτυπά το μέτωπο στη γη, παρακαλεί, δακρύζει ..

Με μιας αστράφτ’ η εκκλησιά κι αισθάνεται ένα χέρι ( που τον ανασήκωνε.) 

Μοσχοβολάει τ’ αγέρι. Τα μάτια του άνοιξ’ ο παπας… 

Στο κατασπρο του γενι το δακρυ του εσταζε βροχη.. 

Κυττάζει… καθισμένη στο θρόνο βλέπει την Κυρά, που του χαμογελούσε

και το Παιδί, που εχαίρετο και που τον ευλογούσε.–

Σε ποιο καλύβι αγνώριστο, σε ποια καρδιά θλιμμένη να πέρασες τη νύχτα Σου, 

Κυρά Φανερωμένη;

Ποιό μαραμένο λούλουδο η χάρη Σου,Κυρούλα,

κρυφά ν’ ανάστησε, σαν ουρανού δροσούλα;

Ας εμπιστευόμαστε την Κυρά Φανερωμένη μας  την Παναγιά , όλων των Λευκαδιτών και όλου του κόσμου  κι Ας δοξολογούμε ως ¨Λευκαδίτες τη Χάρη της ,
να μας βοηθήσει να μην χάσουμε τη συλλογικότητα  της Λευκαδίτικης φυσιογνωμίας μας

Ας θυμόμαστε για πάντα την σοφία του : << εγώ και Σύ φκιάνουμε τη δύναμη του ΕΜΕΙΣ >>