You are here: Home » Άρθρα από την εφημερίδα » ΟΙ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΕΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΚΗΦΗ ΚΑΡΥΑΣ
Της Γεωργίας Αραβανή
Τα ΚΗΦΗ Καρυάς είναι ένα Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων που στεγάζεται στο δημαρχείο του χωριού και είναι το μοναδικό που υπάρχει στο νησί μας. Το μόνο σίγουρο βέβαια είναι, πως για όλες τις γιαγιάδες που το επισκέπτονται καθημερινά, δεν είναι απλώς και μόνο αυτό. Είναι η διέξοδός τους, η χαρά τους, η παρέα τους. Είχα ακούσει τόσες φορές τη γιαγιά μου, να παινεύει και να λησμονεί ‘’τις κοπέλες’’, όπως χαρακτηριστικά λέει, αν λείψει κάποιες μέρες, που ήθελα από κοντά να διαπιστώσω αυτή την ανάγκη της, αυτό το δέσιμο με το χώρο και τα πρόσωπα.
Την Τρίτη το πρωί βρέθηκα λοιπόν στα ΚΗΦΗ και μίλησα με την υπεύθυνη, κα Σοφία Σταύρακα. Πολύ γλυκιά και φιλόξενη, η κα Σταύρακα είναι υπεύθυνη του προγράμματος από την στιγμή που ξεκίνησε. Από το 2005 όπως λέει κι η ίδια συμπορεύεται με ηλικιωμένους που βρίσκονται κοντά της μέχρι και σήμερα. Όπως μας ενημερώνει ‘’Το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων λειτουργεί βάσει ενός ευρωπαϊκού προγράμματος, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, εδώ και μια δεκαετία στην Καρυά, κι ενώ αρχικά υπαγόταν στον δήμο Καρυάς, σήμερα υπάγεται στο δήμο Λευκάδας. Το πρόγραμμα εξυπηρετεί σήμερα 25 άτομα.’’
Τι γίνετε όμως με το προσωπικό που έχουν τα ΚΗΦΗ; Είναι επαρκές για τη φροντίδα τόσων ατόμων;
‘’Οι εργαζόμενοι εδώ είμαστε τέσσερα άτομα με την ειδικότητά του ο κάθε ένας. Εγώ είμαι η νοσηλεύτρια του προγράμματος, άλλα δύο άτομα είναι κοινωνικοί φροντιστές κι υπάρχει κι ένα ακόμη που έχει την θέση του βοηθητικού προσωπικού’’ απαντά η κα Σταύρακα.
Στα ΚΗΦΗ Καρυάς εντύπωση μου έκανε, με το που μπήκα στο χώρο, η έλλειψη ανδρών. Όπως με ενημέρωσε η υπεύθυνη ‘’ Οι άνδρες που είναι εγγεγραμμένοι είναι μόλις τέσσερις σε σχέση με τις γυναίκες που ξεπερνούν τις είκοσι, η αλήθεια είναι πως είναι κυρίως γυναικοκρατούμενο το Κέντρο.’’
Και συνεχίζουμε με το πιο σημαντικό κομμάτι του Κέντρου Φροντίδας, την άμεση βοήθεια και ενασχόληση με τους ηλικιωμένους που βρίσκονται εκεί. Ζητώ από την κα Σταύρακα να μου περιγράψει κάποιες από τις παροχές που τους προσφέρουν ‘’Κάθε πρωί, με το αυτοκίνητο της βοήθειας, μεταφέρουμε τους ηλικιωμένους που δεν μπορούν να έρθουν με τα πόδια μέχρι εδώ. Μεταφέρουμε κόσμο κι από τα γύρω κοντινά χωριά, όπως Πηγαδησάνοι και Λαζαράτα. Μόλις μαζευτούμε όλοι εδώ, σερβίρεται το πρωινό στην κάθε μία, και λίγο αργότερα το δεκατιανό. Μετά αρχίζουν οι δραστηριότητες. Κάποιες μέρες ασχολούμαστε με χειροτεχνίες, όπως ας πούμε τα Χριστούγεννα φτιάξαμε στολίδια από ζύμη και τα κρεμάσαμε στο δέντρο μας. Άλλες πάλι τους διαβάζουμε βιβλία, λέμε ιστορίες και τραγούδια και φυσικά πλέκουμε και κεντάμε παρέα. Παράλληλα με αυτά είμαστε υπεύθυνες και για την υγεία τους. Συχνά τους παίρνουμε την πίεση, τους δίνουμε τα φάρμακά τους, τους γράφουμε τα φάρμακα στο γιατρό και πηγαίνουμε να τους τα αγοράσουμε για να τις διευκολύνουμε και φυσικά τους κάνουμε και τα ψώνια που θέλουν’’.
Μέσα σ’αυτό το οικείο και φιλόξενο κλίμα που διέπεται από αγάπη και ασφάλεια αναρωτιέμαι πως είναι να δουλεύεις εδώ ‘’ Εμένα είναι το καλύτερό μου. Μου αρέσει πάρα πολύ που δουλεύω εδώ. Δέκα χρόνια τώρα είναι σαν το δεύτερο σπίτι μου. Τους ξέρω όλους προσωπικά, με ξέρουν κι αυτοί, με εμπιστεύονται νιώθω την αγάπη τους και την ανάγκη τους πολλές φορές και τους έχω ξεχωριστά έναν έναν στην καρδιά μου. Επίσης μαθαίνω πράγματα κοντά τους, καθώς από έναν ηλικιωμένο άνθρωπο μπορείς να πάρεις πολλά μαθήματα για τη ζωή. Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία για μένα.’’
Όταν το λόγο πήραν οι πρωταγωνίστριες η συνέντευξη έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Όλες τους με ένα πλατύ χαμόγελο με υποδέχθηκαν και θέλησαν να μου μιλήσουν για την καθημερινότητά τους στα ΚΗΦΗ. Η Γιαγιά Ευαγγελούλα λέει πως έρχεται 9 χρόνια στα ΚΗΦΗ. Περνάνε πολύ καλά εδώ, κι είναι όλες πολύ ευχαριστημένες από τα κορίτσια που τις φροντίζουν. Όλες μου εκμυστηρεύονται πως οι άντρες του χωριού προτιμούν να πηγαίνουν στα καφενεία κι όχι στα ΚΗΦΗ γι αυτό και βρίσκονται κυρίως γυναίκες εκεί. Η Γιαγιά Ακριβούλα αναφέρει πως καθημερινά ασχολούνται με το εργόχειρο και με άλλες χειροτεχνίες που φτιάχνουν με τις υπεύθυνες, αυτό γεμίζει πολύ ευχάριστα και δημιουργικά το χρόνο τους. Η γιαγιά Σταμάτα στην συνέχεια μου λέει πως είναι η πιο μεγάλη εκεί μέσα, κι όμως το καλαμπούρι και το κέφι της της κόβουν τουλάχιστον μια δεκαετία ‘’Όλο γυναίκες είμαστε εδώ, όλα τα χουμε, οι άντρες μας λείπουν’’ μου λέει χιουμοριστικά και ξεκαρδιζόμαστε όλοι στα γέλια. Ενώ η Γιαγιά Δημήτρω πλέκοντας ένα κασκόλ συνεχίζει το ευχάριστο κλίμα και στην ερώτησή μου για ποιον το φτιάχνει μου απαντά ‘’ Για τον Βαρουφάκη’’ !
Η Γιαγιά Τασούλα μας κάνει την τιμή στην συνέχεια και απαγγέλλει ένα ποίημα που έγραψε μόνη της για την Καρυά και όπως λένε όλες οι γιαγιάδες θέλουν να ακουστεί γιατί αυτές θα φύγουν κάποια στιγμή και θέλουν να το ξέρει ο κόσμος.
Εδώ σε τούτο το χωριό, εδώ κι εξήντα χρόνια
Όπου εκατοικούσανε παππούδες και εγγόνια
Τώρα οι παππούδες πέθαναν και τα παιδιά γεράσαν
Και τα εγγόνια έφυγαν κι οι πλάτανοι αδειάσαν
Και λίγος κόσμος έμεινε για να το προστατεύει
Της Γεωργίας Αραβανή
Τα ΚΗΦΗ Καρυάς είναι ένα Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων που στεγάζεται στο δημαρχείο του χωριού και είναι το μοναδικό που υπάρχει στο νησί μας. Το μόνο σίγουρο βέβαια είναι, πως για όλες τις γιαγιάδες που το επισκέπτονται καθημερινά, δεν είναι απλώς και μόνο αυτό. Είναι η διέξοδός τους, η χαρά τους, η παρέα τους. Είχα ακούσει τόσες φορές τη γιαγιά μου, να παινεύει και να λησμονεί ‘’τις κοπέλες’’, όπως χαρακτηριστικά λέει, αν λείψει κάποιες μέρες, που ήθελα από κοντά να διαπιστώσω αυτή την ανάγκη της, αυτό το δέσιμο με το χώρο και τα πρόσωπα.
Την Τρίτη το πρωί βρέθηκα λοιπόν στα ΚΗΦΗ και μίλησα με την υπεύθυνη, κα Σοφία Σταύρακα. Πολύ γλυκιά και φιλόξενη, η κα Σταύρακα είναι υπεύθυνη του προγράμματος από την στιγμή που ξεκίνησε. Από το 2005 όπως λέει κι η ίδια συμπορεύεται με ηλικιωμένους που βρίσκονται κοντά της μέχρι και σήμερα. Όπως μας ενημερώνει ‘’Το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων λειτουργεί βάσει ενός ευρωπαϊκού προγράμματος, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, εδώ και μια δεκαετία στην Καρυά, κι ενώ αρχικά υπαγόταν στον δήμο Καρυάς, σήμερα υπάγεται στο δήμο Λευκάδας. Το πρόγραμμα εξυπηρετεί σήμερα 25 άτομα.’’
Τι γίνετε όμως με το προσωπικό που έχουν τα ΚΗΦΗ; Είναι επαρκές για τη φροντίδα τόσων ατόμων;
‘’Οι εργαζόμενοι εδώ είμαστε τέσσερα άτομα με την ειδικότητά του ο κάθε ένας. Εγώ είμαι η νοσηλεύτρια του προγράμματος, άλλα δύο άτομα είναι κοινωνικοί φροντιστές κι υπάρχει κι ένα ακόμη που έχει την θέση του βοηθητικού προσωπικού’’ απαντά η κα Σταύρακα.
Στα ΚΗΦΗ Καρυάς εντύπωση μου έκανε, με το που μπήκα στο χώρο, η έλλειψη ανδρών. Όπως με ενημέρωσε η υπεύθυνη ‘’ Οι άνδρες που είναι εγγεγραμμένοι είναι μόλις τέσσερις σε σχέση με τις γυναίκες που ξεπερνούν τις είκοσι, η αλήθεια είναι πως είναι κυρίως γυναικοκρατούμενο το Κέντρο.’’
Και συνεχίζουμε με το πιο σημαντικό κομμάτι του Κέντρου Φροντίδας, την άμεση βοήθεια και ενασχόληση με τους ηλικιωμένους που βρίσκονται εκεί. Ζητώ από την κα Σταύρακα να μου περιγράψει κάποιες από τις παροχές που τους προσφέρουν ‘’Κάθε πρωί, με το αυτοκίνητο της βοήθειας, μεταφέρουμε τους ηλικιωμένους που δεν μπορούν να έρθουν με τα πόδια μέχρι εδώ. Μεταφέρουμε κόσμο κι από τα γύρω κοντινά χωριά, όπως Πηγαδησάνοι και Λαζαράτα. Μόλις μαζευτούμε όλοι εδώ, σερβίρεται το πρωινό στην κάθε μία, και λίγο αργότερα το δεκατιανό. Μετά αρχίζουν οι δραστηριότητες. Κάποιες μέρες ασχολούμαστε με χειροτεχνίες, όπως ας πούμε τα Χριστούγεννα φτιάξαμε στολίδια από ζύμη και τα κρεμάσαμε στο δέντρο μας. Άλλες πάλι τους διαβάζουμε βιβλία, λέμε ιστορίες και τραγούδια και φυσικά πλέκουμε και κεντάμε παρέα. Παράλληλα με αυτά είμαστε υπεύθυνες και για την υγεία τους. Συχνά τους παίρνουμε την πίεση, τους δίνουμε τα φάρμακά τους, τους γράφουμε τα φάρμακα στο γιατρό και πηγαίνουμε να τους τα αγοράσουμε για να τις διευκολύνουμε και φυσικά τους κάνουμε και τα ψώνια που θέλουν’’.
Μέσα σ’αυτό το οικείο και φιλόξενο κλίμα που διέπεται από αγάπη και ασφάλεια αναρωτιέμαι πως είναι να δουλεύεις εδώ ‘’ Εμένα είναι το καλύτερό μου. Μου αρέσει πάρα πολύ που δουλεύω εδώ. Δέκα χρόνια τώρα είναι σαν το δεύτερο σπίτι μου. Τους ξέρω όλους προσωπικά, με ξέρουν κι αυτοί, με εμπιστεύονται νιώθω την αγάπη τους και την ανάγκη τους πολλές φορές και τους έχω ξεχωριστά έναν έναν στην καρδιά μου. Επίσης μαθαίνω πράγματα κοντά τους, καθώς από έναν ηλικιωμένο άνθρωπο μπορείς να πάρεις πολλά μαθήματα για τη ζωή. Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία για μένα.’’
Όταν το λόγο πήραν οι πρωταγωνίστριες η συνέντευξη έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Όλες τους με ένα πλατύ χαμόγελο με υποδέχθηκαν και θέλησαν να μου μιλήσουν για την καθημερινότητά τους στα ΚΗΦΗ. Η Γιαγιά Ευαγγελούλα λέει πως έρχεται 9 χρόνια στα ΚΗΦΗ. Περνάνε πολύ καλά εδώ, κι είναι όλες πολύ ευχαριστημένες από τα κορίτσια που τις φροντίζουν. Όλες μου εκμυστηρεύονται πως οι άντρες του χωριού προτιμούν να πηγαίνουν στα καφενεία κι όχι στα ΚΗΦΗ γι αυτό και βρίσκονται κυρίως γυναίκες εκεί. Η Γιαγιά Ακριβούλα αναφέρει πως καθημερινά ασχολούνται με το εργόχειρο και με άλλες χειροτεχνίες που φτιάχνουν με τις υπεύθυνες, αυτό γεμίζει πολύ ευχάριστα και δημιουργικά το χρόνο τους. Η γιαγιά Σταμάτα στην συνέχεια μου λέει πως είναι η πιο μεγάλη εκεί μέσα, κι όμως το καλαμπούρι και το κέφι της της κόβουν τουλάχιστον μια δεκαετία ‘’Όλο γυναίκες είμαστε εδώ, όλα τα χουμε, οι άντρες μας λείπουν’’ μου λέει χιουμοριστικά και ξεκαρδιζόμαστε όλοι στα γέλια. Ενώ η Γιαγιά Δημήτρω πλέκοντας ένα κασκόλ συνεχίζει το ευχάριστο κλίμα και στην ερώτησή μου για ποιον το φτιάχνει μου απαντά ‘’ Για τον Βαρουφάκη’’ !
Η Γιαγιά Τασούλα μας κάνει την τιμή στην συνέχεια και απαγγέλλει ένα ποίημα που έγραψε μόνη της για την Καρυά και όπως λένε όλες οι γιαγιάδες θέλουν να ακουστεί γιατί αυτές θα φύγουν κάποια στιγμή και θέλουν να το ξέρει ο κόσμος.
Εδώ σε τούτο το χωριό, εδώ κι εξήντα χρόνια
Όπου εκατοικούσανε παππούδες και εγγόνια
Τώρα οι παππούδες πέθαναν και τα παιδιά γεράσαν
Και τα εγγόνια έφυγαν κι οι πλάτανοι αδειάσαν
Και λίγος κόσμος έμεινε για να το προστατεύει
Το καλοκαίρι που΄ρχεστε , να βρίσκετε τραπέζι,
να κάθεστε στο πλάτανο να πίνετε το ποτό σας
να ξέρετε ο τόπος αυτός, πως είναι ο δικός σας
Ετούτος ο τόπος έβγαλε, πάρα πολλούς ανθρώπους,
Εργάτες κι επιστήμονες, μα ζούνε σ΄άλλους τόπους
Παρακαλώ σε όλους σας εδώ για να επιστρέφουν
Στο αγαπημένο τους χωριό, και να το προστατεύουν,
Και στης Καρυάς το πλάτανο, να ρθούνε να καθίσουν
Τον Άγιο Σπυρίδωνα να παν να προσκυνήσουν.
Οι περισσότερες με ένα εργόχειρο στο χέρι πλέκουν και κεντάνε για τα εγγόνια τους. Όπως η γιαγιά Αρτέμω που ήρεμα κεντούσε κάτι στη γωνίτσα της. Όπως μου λένε έμαθαν πολλά η μία από την άλλη. Άλλες ήξεραν να πλέκουν σκουφάκια, άλλες κασκόλ, άλλες καζάκες και τώρα τα ξέρουν όλες όλα! Η γιαγιά Πιπίνα με τη σειρά της, κένταγε με το βελονάκι της για να περνά η ώρα όπως ανέφερε ενώ ήταν η μόνη που με προλάβαινε στις ερωτήσεις και μου πήρε ίσως αυτή συνέντευξη. Όσες δυσκολεύονται από την άλλη, λόγω μειωμένης όρασης ή δυσκολίας στα χέρια , να ασχοληθούν με κάποιο εργόχειρο κάνουν πολύ καλή παρέα μεταξύ τους όπως διαπίστωσα.
Το έργο του ΚΗΦΗ Καρυάς είναι σίγουρα πολύτιμο, καθώς κάνει καθημερινά τουλάχιστον 20 ψυχές χαρούμενες. Οι γιαγιάδες που γνώρισα θα μου μείνουν σίγουρα χαραγμένες στην καρδιά, όχι απλώς γιατί μοιάζουν με τη δική μου γιαγιά, αλλά γιατί φαίνονται χορτασμένες από τη ζωή, με πολύ αγάπη και χαρά μέσα τους, κι είναι όλες αξιοθαύμαστες!
Ευχαριστώ μία μία ξεχωριστά για την τιμή που μου έκαναν τις Γιαγιά Μαρία, Γιαγιά Χαρίκλεια, Γιαγιά Τασούλα, Γιαγιά Αρτέμω, Γιαγιά Ακριβούλα, Γιαγιά Ευαγγελία, Γιαγιά Ειρήνη, Γιαγιά Ελένη, Γιαγιά Μαρία, Γιαγιά Γκόλφω, Γιαγιά Δήμητρα, Γιαγιά Βασιλική, Γιαγιά Ανθίτσα, Γιαγιά Πιπίνα, Γιαγιά Ευαγγελία, Γιαγιά Τασούλα, Γιαγιά Ευαγγελία, Γιαγιά Ελένη, Γιαγιά Σταμάτα.
http://www.nealefkadas.gr
να κάθεστε στο πλάτανο να πίνετε το ποτό σας
να ξέρετε ο τόπος αυτός, πως είναι ο δικός σας
Ετούτος ο τόπος έβγαλε, πάρα πολλούς ανθρώπους,
Εργάτες κι επιστήμονες, μα ζούνε σ΄άλλους τόπους
Παρακαλώ σε όλους σας εδώ για να επιστρέφουν
Στο αγαπημένο τους χωριό, και να το προστατεύουν,
Και στης Καρυάς το πλάτανο, να ρθούνε να καθίσουν
Τον Άγιο Σπυρίδωνα να παν να προσκυνήσουν.
Οι περισσότερες με ένα εργόχειρο στο χέρι πλέκουν και κεντάνε για τα εγγόνια τους. Όπως η γιαγιά Αρτέμω που ήρεμα κεντούσε κάτι στη γωνίτσα της. Όπως μου λένε έμαθαν πολλά η μία από την άλλη. Άλλες ήξεραν να πλέκουν σκουφάκια, άλλες κασκόλ, άλλες καζάκες και τώρα τα ξέρουν όλες όλα! Η γιαγιά Πιπίνα με τη σειρά της, κένταγε με το βελονάκι της για να περνά η ώρα όπως ανέφερε ενώ ήταν η μόνη που με προλάβαινε στις ερωτήσεις και μου πήρε ίσως αυτή συνέντευξη. Όσες δυσκολεύονται από την άλλη, λόγω μειωμένης όρασης ή δυσκολίας στα χέρια , να ασχοληθούν με κάποιο εργόχειρο κάνουν πολύ καλή παρέα μεταξύ τους όπως διαπίστωσα.
Το έργο του ΚΗΦΗ Καρυάς είναι σίγουρα πολύτιμο, καθώς κάνει καθημερινά τουλάχιστον 20 ψυχές χαρούμενες. Οι γιαγιάδες που γνώρισα θα μου μείνουν σίγουρα χαραγμένες στην καρδιά, όχι απλώς γιατί μοιάζουν με τη δική μου γιαγιά, αλλά γιατί φαίνονται χορτασμένες από τη ζωή, με πολύ αγάπη και χαρά μέσα τους, κι είναι όλες αξιοθαύμαστες!
Ευχαριστώ μία μία ξεχωριστά για την τιμή που μου έκαναν τις Γιαγιά Μαρία, Γιαγιά Χαρίκλεια, Γιαγιά Τασούλα, Γιαγιά Αρτέμω, Γιαγιά Ακριβούλα, Γιαγιά Ευαγγελία, Γιαγιά Ειρήνη, Γιαγιά Ελένη, Γιαγιά Μαρία, Γιαγιά Γκόλφω, Γιαγιά Δήμητρα, Γιαγιά Βασιλική, Γιαγιά Ανθίτσα, Γιαγιά Πιπίνα, Γιαγιά Ευαγγελία, Γιαγιά Τασούλα, Γιαγιά Ευαγγελία, Γιαγιά Ελένη, Γιαγιά Σταμάτα.
http://www.nealefkadas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου