Δευτέρα, 18 Μαρτίου 2013
Μια μαμά στην Βόρεια Κορέα
Κανονικά σήμερα είχα σκοπό να γράψω
μια ανάρτηση για τις πολιτικές εξελίξεις
στη Βόρεια Κορέα, αλλά ένα μήνυμα
στο inbox μου άλλαξε τα δεδομένα.
μια ανάρτηση για τις πολιτικές εξελίξεις
στη Βόρεια Κορέα, αλλά ένα μήνυμα
στο inbox μου άλλαξε τα δεδομένα.
"Μα καλά πως είναι η ζωή για μια μαμά
στη Βόρεια Κορέα;" με ρωτάει φίλη
γεμάτη απορία. Αυτό ήταν, αφήνω την
πολιτική ανάλυση για την επόμενη φορά
και προχωρώ στην μαμαδίστικη-και όποιος αντέξει.
στη Βόρεια Κορέα;" με ρωτάει φίλη
γεμάτη απορία. Αυτό ήταν, αφήνω την
πολιτική ανάλυση για την επόμενη φορά
και προχωρώ στην μαμαδίστικη-και όποιος αντέξει.
"Μου αρέσει η Κορέα", ήταν η ετυμηγορία
του τετράχρονου γιου μου όταν έφτασε
για πρώτη φορά. Ερχόμενοι και οι δύο
από την βαβούρα της Μπανγκόκ εκτιμήσαμε
την ησυχία, τα ΄λιγοστά αυτοκίνητα, το πράσινο,
τον καθαρό αέρα.
του τετράχρονου γιου μου όταν έφτασε
για πρώτη φορά. Ερχόμενοι και οι δύο
από την βαβούρα της Μπανγκόκ εκτιμήσαμε
την ησυχία, τα ΄λιγοστά αυτοκίνητα, το πράσινο,
τον καθαρό αέρα.
Χμμ, καθαρό είπα; αυτό, μέχρι που ξαφνικά
αρχίσαμε να μαυρίζουμε-στην κυριολεξία όμως.
Τα χέρια, τα γόνατα, το πρόσωπο.
Όταν ζεις σε μια πόλη που το 73%
των κατοίκων ζεσταίνεται και μαγειρεύει
με κάρβουνο και το υπόλοιπο 27%
καίγοντας ξύλα δεν θέλει και πολλά
για να μαυρίσεις.
αρχίσαμε να μαυρίζουμε-στην κυριολεξία όμως.
Τα χέρια, τα γόνατα, το πρόσωπο.
Όταν ζεις σε μια πόλη που το 73%
των κατοίκων ζεσταίνεται και μαγειρεύει
με κάρβουνο και το υπόλοιπο 27%
καίγοντας ξύλα δεν θέλει και πολλά
για να μαυρίσεις.
Το συνειδητοποίησα ακόμα καλύτερα
όταν ο μικρός πρόσεξε μια τεράστια καμινάδα
που κάπνιζε ανελλιπώς ακριβώς μπροστά
από το κτήριο μας.
όταν ο μικρός πρόσεξε μια τεράστια καμινάδα
που κάπνιζε ανελλιπώς ακριβώς μπροστά
από το κτήριο μας.
"Μαμά ο Άγιος Βασίλης ",
φώναξε εκστασιασμένος ενώ εγώ
κοιτούσα τον μαύρο καπνό που
έβγαινε από την καμινάδα και
σκεφτόμουν ότι αν κάτσουμε λίγο
ακόμα εκεί θα χρωματιστούμε δια βίου...
φώναξε εκστασιασμένος ενώ εγώ
κοιτούσα τον μαύρο καπνό που
έβγαινε από την καμινάδα και
σκεφτόμουν ότι αν κάτσουμε λίγο
ακόμα εκεί θα χρωματιστούμε δια βίου...
Μπορεί ο καπνός λοιπόν να είναι ένα θέμα
δημόσιας υγείας στην πόλη μας αλλά
δεν είναι το πιο σοβαρό.
Η έλλειψη γιατρών και φαρμάκων
μάλλον είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης
για μια μαμά που έρχεται εδώ.
δημόσιας υγείας στην πόλη μας αλλά
δεν είναι το πιο σοβαρό.
Η έλλειψη γιατρών και φαρμάκων
μάλλον είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης
για μια μαμά που έρχεται εδώ.
Διότι σε βορειοκορεατικό νοσοκομείο
απλά δεν πας και οι δικές μας
ιατρικές υπηρεσίες περιορίζονται στις
δυνατότητες του συμπαθέστατου Δρα Μέλβιν
από τις Φιλιππίνες που εκτελεί χρέη όλων
των ειδικοτήτων. Έρχεσαι λοιπόν, φέρνεις
και φάρμακα (ακόμα απορώ πως δεν με σταμάτησαν
για εμπόριο φαρμάκων όταν άνοιξαν την βαλίτσα μου
στην οποία είχα τα "βασικά για το παιδί")
και λές όλα θα πάνε καλά...
Και γιατί να μην πάνε άλλωστε;
απλά δεν πας και οι δικές μας
ιατρικές υπηρεσίες περιορίζονται στις
δυνατότητες του συμπαθέστατου Δρα Μέλβιν
από τις Φιλιππίνες που εκτελεί χρέη όλων
των ειδικοτήτων. Έρχεσαι λοιπόν, φέρνεις
και φάρμακα (ακόμα απορώ πως δεν με σταμάτησαν
για εμπόριο φαρμάκων όταν άνοιξαν την βαλίτσα μου
στην οποία είχα τα "βασικά για το παιδί")
και λές όλα θα πάνε καλά...
Και γιατί να μην πάνε άλλωστε;
Η προηγούμενη εμπειρία μας στην Αφρική
πάντως υπήρξε πολύτιμη, όχι μόνο για να
ξεπεράσουμε ανώδυνα το σοκ των ελλιπών
υπηρεσιών υγείας αλλά και να συνηθίσουμε
χωρίς πολλές γκρίνιες τις διακοπές νερού
(τουλάχιστον 4-5 μέσα στο 24ωρο) αλλά και ρεύματος
. Και πιστέψτε για ένα 4χρονο που ξαφνικά
του κόβεται το DVD του Μακουίν στη μέση
και τα πάντα σκοτεινιάζουν, είναι μεγάλη
υπόθεση να μην γκρινιάξει...
πάντως υπήρξε πολύτιμη, όχι μόνο για να
ξεπεράσουμε ανώδυνα το σοκ των ελλιπών
υπηρεσιών υγείας αλλά και να συνηθίσουμε
χωρίς πολλές γκρίνιες τις διακοπές νερού
(τουλάχιστον 4-5 μέσα στο 24ωρο) αλλά και ρεύματος
. Και πιστέψτε για ένα 4χρονο που ξαφνικά
του κόβεται το DVD του Μακουίν στη μέση
και τα πάντα σκοτεινιάζουν, είναι μεγάλη
υπόθεση να μην γκρινιάξει...
Και φτάνουμε στο άλλο αιώνιο
πρόβλημα-όσες είστε μαμάδες θα με
νιώσετε: πως απασχολείς ένα μικρό παιδί
σε μια πόλη που δεν υπάρχει τίποτα;
πρόβλημα-όσες είστε μαμάδες θα με
νιώσετε: πως απασχολείς ένα μικρό παιδί
σε μια πόλη που δεν υπάρχει τίποτα;
Καλές είναι οι παιδικές ταινίες αλλά
όταν φτάσεις στο σημείο να θέλεις
να χαστουκίσεις τον Τζεηκ και τους
Neverland pirates και να μαδήσεις τον
Μπομπ σφουγγαράκι αν τα ξαναδείς
έστω μία ακόμα φορά, μάλλον ήρθε
η ώρα να κλείσεις το dvd του γιου σου.
Και να του βρεις φίλους,
ή δραστηριότητες, ή ένα βάλλιουμ (για σένα..).
όταν φτάσεις στο σημείο να θέλεις
να χαστουκίσεις τον Τζεηκ και τους
Neverland pirates και να μαδήσεις τον
Μπομπ σφουγγαράκι αν τα ξαναδείς
έστω μία ακόμα φορά, μάλλον ήρθε
η ώρα να κλείσεις το dvd του γιου σου.
Και να του βρεις φίλους,
ή δραστηριότητες, ή ένα βάλλιουμ (για σένα..).
Το θέμα δραστηριότητες-για-νήπια μάλλον
πονεμένο εδώ που είμαστε οπότε ας πάμε στους φίλους.
Για να βρω φίλους στον μικρό μου γιο
έκανα ότι μπορούσα. Δήλωσα συμμετοχή
στο womens club που οργανώνουν
οι σύζυγοι των πρεσβευτών (o my God)
ελπίζοντας να γνωρίσω μητέρες με παιδιά.
Συμμετείχα στον έρανο
για ένα -δεν-θυμάμαι-πως-το-λένε ορφανοτροφείο,
πήγα σε συναυλίες, πήγα σε ποιητικές
βραδιές, μέχρι και στις γυμναστικές
επιδείξεις πήγα αλλά μαμάδες με παιδιά
δεν γνώρισα. Το μόνο που κατάφερα ήταν
να γνωρίσω ένα πιτσιρίκι από το Πακιστάν
και σχεδόν να κλάψω από χαρά όταν το
είδα να παίζει μαζί με το γιο μου.
Μέχρι που τσακώθηκαν και όταν
σαν γνήσια (Ελληνίδα) μάνα επενέβη,
ο Αχμέτ μου είπε γεμάτος νεύρα:
"εσύ γυναίκα πήγαινε στην κουζίνα σου
γιατί θα σου δώσω χαστούκι".
πονεμένο εδώ που είμαστε οπότε ας πάμε στους φίλους.
Για να βρω φίλους στον μικρό μου γιο
έκανα ότι μπορούσα. Δήλωσα συμμετοχή
στο womens club που οργανώνουν
οι σύζυγοι των πρεσβευτών (o my God)
ελπίζοντας να γνωρίσω μητέρες με παιδιά.
Συμμετείχα στον έρανο
για ένα -δεν-θυμάμαι-πως-το-λένε ορφανοτροφείο,
πήγα σε συναυλίες, πήγα σε ποιητικές
βραδιές, μέχρι και στις γυμναστικές
επιδείξεις πήγα αλλά μαμάδες με παιδιά
δεν γνώρισα. Το μόνο που κατάφερα ήταν
να γνωρίσω ένα πιτσιρίκι από το Πακιστάν
και σχεδόν να κλάψω από χαρά όταν το
είδα να παίζει μαζί με το γιο μου.
Μέχρι που τσακώθηκαν και όταν
σαν γνήσια (Ελληνίδα) μάνα επενέβη,
ο Αχμέτ μου είπε γεμάτος νεύρα:
"εσύ γυναίκα πήγαινε στην κουζίνα σου
γιατί θα σου δώσω χαστούκι".
Έτσι η φιλία τέλειωσε άδοξα και ο
Αχμέτ με συνοπτικές διαδικασίες
επέστρεψε στο σπίτι του...
Αχμέτ με συνοπτικές διαδικασίες
επέστρεψε στο σπίτι του...
Πάντως όσα δεν κατάφερα
εγώ με τις άστοχες προσπάθειες
τα κατάφερε ο μικρός πολύ καλύτερα
βρίσκοντας γρήγορα τους δικούς του φίλους,
χωρίς τη δική μου μεσολάβηση. Οκ,
το πήρα το μάθημα, και δεν θα ανακατευτώ ξανά.
εγώ με τις άστοχες προσπάθειες
τα κατάφερε ο μικρός πολύ καλύτερα
βρίσκοντας γρήγορα τους δικούς του φίλους,
χωρίς τη δική μου μεσολάβηση. Οκ,
το πήρα το μάθημα, και δεν θα ανακατευτώ ξανά.
Δεν θα ανακατευτώ είπα;
Καλά, μη λέμε και ότι θέλουμε...
Καλά, μη λέμε και ότι θέλουμε...
Το καλύτερο το άφησα για το τέλος.
..Σε δύο εβδομάδες τα μαθήματα στο
Διεθνές Σχολείο της Βόρειας Κορέας ξεκινάνε.
..Σε δύο εβδομάδες τα μαθήματα στο
Διεθνές Σχολείο της Βόρειας Κορέας ξεκινάνε.
Όμως αυτό είναι μια ανάρτηση από μόνο του. Μείνετε συντονισμένοι...
http://franmeg.blogspot.gr/2013/03/blog-post_18.html
Kathy by anthomeli
Δεν ειναι και τοσο δύσκολο, ο μικρός ακομα πιο μωρο οταν ηταν τον είχα ενα χρονο στην Ουγκαντα και μετα είμασταν ενα χρονο στην Μπανγκοκ ( εκει βεβαια οι συνθηκες δεν εχουν καμια σχεση ουτε με την αφρικη ουτε μετη Βορεια Κορέα) ...όλα γινονται ;)
Αναμφίβολα οι μπαμπάδες εχουν ψυχή - για αυτο αλλωστε ξεσηκωθηκαμε και ηρθαμε Βόρεια Κορέα.
Αλλα σημερα επικεντρώθηκαμε στη μαμα που δυστυχώς τραβάει και τα μεγαλύτερα ζόρια!
Kathy by anthomeli
Αυτή την φορά γέλασα.. θέλει τελικά και χιούμορ όλο αυτό γιατί αλλιώς χαθήκαμε!Κάλη
Εδώ μπορείτε να δείτε ποιά είμαι, κείμενα γενικού προβληματισμού, την ελληνική και ξένη άρθρογραφία μου, συνεντεύξεις και αφιερώματαhttp://www.fragkiskamegaloudi.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου