Η τοποθέτηση της κας Μαριάννας Καρφάκη στο δημ. συμβ. για τα δημοτικά ιχθυοτροφεία

Η επικεφαλής της παράταξης της μείζονος μειοψηφίας κ. Μαριάννα Καρφάκη (Φωτό αρχείου)

«… Δίνουμε ένα οικοσύστημα. Δίνουμε ένα οικοσύστημα NATURA, που θέλουμε να είναι έτσι. Που θέλουμε να το έχουμε. Δίνουμε μια πανελλήνια πρωτοτυπία που έχουμε. Κάπου τη χαρίζουμε. Ήδη του έχουμε γυρίσει την πλάτη… Θα το χάσουμε στο τέλος με αυτή τη λογική. Ήδη το ΤΑΙΠΕΔ κάποτε το ζήταγε! Και η Πλαγιά κάποτε το ζήταγε. Εμείς του έχουμε γυρίσει την πλάτη ανάποδα και σε λίγο θα ξεχάσουμε ότι υπάρχει…».

Συνεχίζουμε, όπως υποσχεθήκαμε, με τις τοποθετήσεις (πρωτολογίες) των επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Δευτέρας 12 Δεκέμβρη στο θέμα σχετικά με τα δημοτικά ιχθυοτροφεία Λευκάδας, με εισηγητή τον Αντιδήμαρχο κ. Μάρκο Νικητάκη. (Δες εδώ την εισήγηση).

Οι λιμνοθάλασσες της Λευκάδας «Παλαιό» και «Αυλαίμονας» από δορυφορική φωτογραφία

Αυτή τη φορά με την τοποθέτηση της επικεφαλής της παράταξης της μείζονος μειοψηφίας («Ανοίγουμε πανιά» του κ. Σπ. Μαργέλη) κας Μαριάννας Καρφάκη (αντικατέστησε ως επικεφαλής της παράταξης τον κ. Μαργέλη). Υπενθυμίζουμε ότι στις αρχικές προτάσεις της δημοτικής Αρχής ήταν η λήψη απόφασης για τη μίσθωση της μεγάλης λιμνοθάλασσας στον «Αυλαίμονα» σε ιδιώτη για χρονική διάρκεια 12 ετών με δυνατότητα παράτασης για 3 ακόμα έτη. (Δες κι εδώ).

Η απόφαση τελικά που πάρθηκε κατά πλειοψηφία (υπέρ 19, κατά 4, ο επικεφαλής της ΛΑ.ΣΥ. Θωμάς Καββαδάς κατέθεσε δική του πρόταση), και μετά τις ενστάσεις που κατατέθηκαν ακόμη και από δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας, ήταν: «Η διερεύνηση της δυνατότητας σύμπραξης του Δήμου, με φορείς ή ιδιώτες, για την αξιοποίηση της λιμνοθάλασσας «ΑΥΛΑΙΜΩΝΑ», σε εύλογο χρονικό διάστημα μερικών μηνών. Την εκτίμηση των αποτελεσμάτων των επαφών με την συμμετοχή διαπαραταξιακής επιτροπής και την επαναφορά του θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αν δεν υπάρξει ενδιαφέρον, το θέμα θα επανέλθει για να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις από το Δημοτικό Συμβούλιο». Πρόκειται στην ουσία για ένα τακτικό ελιγμό της δημοτικής Αρχής, που δεν αναιρεί σε καμιά περίπτωση τις αρχικές της προθέσεις για το ξεπούλημα σε ιδιώτες της μεγάλης λιμνοθάλασσας στον «Αυλαίμονα».

Ψαράς στη λιμνοθάλασσα της Λευκάδας 1870 (;), Γιάννης Ρίζος

Η τοποθέτηση της κας Καρφάκη είχε ως εξής:

«Συζητάμε νομίζω ένα από τα σοβαρότερα, ίσως, θέματα της τετραετίας. Και γιατί είναι σοβαρό το θέμα – σεις τα γράφετε εδώ ότι είναι σοβαρό. Συμφωνούμε ως προς τα αρχικά (σ.σ. εννοεί το εισαγωγικό κομμάτι της εισήγησης και το πρώτο μέρος που πρόβλεπε «τη μετατροπή της Λιμνοθάλασσας «Παλαιό» σε Ιχθυοτροφικό-Οικοτουριστικό Πάρκο»). Ότι έχουμε δηλαδή ένα φυσικό εργαστήρι, ότι έχουμε ένα φυσικό πόρο, που βγάζει τη νούμερο ένα τροφή, ίσως, παγκόσμια. Αλλά δεν έχουμε μόνο αυτό. Ακριβώς στην ίδια θέση θα τοποθετήσουμε αυτό που γράφει εδώ -όποιος το ΄γραψε-, το πολιτισμικό. Έχουμε ένα σοβαρό πολιτισμικό πόρο, που είναι και πανελλήνια πρωτοτυπία. Δηλαδή δεν το έχει κανείς άλλος αυτό στην Ελλάδα, σαν Δήμος.

Εμείς έχουμε λοιπόν αυτό τον φυσικό πόρο που έχει μια σπάνια αισθητική αξία. Που χαρακτηρίζει την πόλη, που έχει μια σπάνια πανίδα -σπάνια πουλιά-, σπάνια χλωρίδα και συμπυκνώνει ή μάλλον ξεδιπλώνει και τα βιώματα και το μόχθο όλου του κόσμου εδώ πέρα. Επομένως είναι πάρα πολύ σοβαρό θέμα. Θα συμφωνήσουμε σε αυτό. Θα συμφωνήσουμε στο μέρος της εισήγησης που λέει ότι υπάρχει δραματική μείωση της παραγωγής και στο που αποδίδεται. Αποδίδεται στο γεγονός ότι καμία δημοτική Αρχή, από το 2003 και μετά θα το πω, γιατί μέχρι το 2003 είχε ένα ιδιοκτησιακό μπέρδεμα και ίσως να κολλάγανε λίγο οι διαδικασίες. Καμία δημοτική Αρχή δεν έκανε πάρα πολύ απλά πράγματα και με πολύ λίγο κόστος. Και μάλιστα τα χρόνια που υπήρχαν και λεφτά. Δηλαδή δεν έκανε κάποια… δεν επανέφερε στην αρχική κατάσταση κάποιες μπούκες για να μπαινοβγαίνουν τα ψάρια. Δεν έκαμε ένα εκσυγχρονισμό δηλαδή σε αυτό. Δεν έκαμε μια εκβάθυνση ίσως που χρειαζότανε – αυτά διαβάζουμε, δεν διαβάζουμε τίποτε φιλοσοφίες. Διαβάζουμε αυτά που κάνανε οι παλιοί, χωρίς μέσα. Αφήσαμε, λοιπόν, αυτές τις απλές υποδομές, με μεγάλες ευθύνες. Εντάξει ευθύνες δεν αναζητούνται τελικά, καταγράφονται. Αλλά τουλάχιστον στη συνείδηση του κόσμου είναι μεγάλες οι ευθύνες. Τις αφήσαμε και καταρρεύσανε. Και καταρρεύσανε παρότι είχαμε μελετητή μηχανικό εδώ πέρα, που σήμαινε 18 χρόνια καμπανάκια κι έκανε και μελέτες. Δέκα οκτώ χρόνια λέει η εισήγηση εδώ. Αγνοήθηκε, λοιπόν, η ύπαρξή του.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που διάβασα ότι διαχρονικά από το 1985 – σημειωτέον το 1985 το πήρε ο Μαργέλης απ΄ τους ιδιώτες και το έκανε δημοτική επιχείρηση. Από τους ιδιώτες, από τους ψαράδες, από κάπου τέλος πάντων. Και το πήρε κρανίου τόπο, λένε, τότε. Διαβάζω, λοιπόν, με μια μεγάλη έτσι έκπληξη, εμένα με… ότι από το 1985 μέχρι σήμερα πήρε, 3.280.000 και 859.000 οι κοινότητες, 4 εκατομμύρια ευρώ. Χωρίς να κάνουμε τίποτε. Χωρίς να βάλουμε μία δραχμή μέσα σε αυτή τη μπούκα, μέσα σε αυτό το τόπο. Τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή περίπου 120 χιλ. το χρόνο. Τριάντα χρόνια περίπου είναι αυτά; Δεν κοιτάζω τα έξοδα, γιατί τα έξοδα τα βάζω … έθρεψε οικογένειες. Δηλαδή το προσωπικό δεν είναι πάντα το τραγικό έξοδο που το βάζουμε και το λογαριάζουμε, γιατί μπορεί να το βάλουμε και πουθενά αλλού και να αρχίσουμε τα λογιστικά. Έθρεψε, λοιπόν, τόσο κόσμο αυτό το πράγμα. Είναι πεδίο δόξης λαμπρό δηλαδή αυτό.

Αυτό μας χτυπάει ένα καμπανάκι για το μέλλον. Συμφωνούμε λοιπόν ως προς τις σκέψεις, γιατί σκέψεις είναι η εισήγηση, δεν είναι τίποτε στην πράξη, δεν είναι τίποτε έτοιμο. Συμφωνούμε ως προς τις σκέψεις της αξιοποίησης. Αλλά πρέπει να περάσουμε και στην πράξη, δηλαδή στο πρακτικό θέμα – θεωρητική είναι η εισήγηση. Πως θα κάνουμε όλα αυτά που λέει, αξιοποίηση για αλιευτικούς σκοπούς, λειτουργία του χώρου, ως υποδοχέα περιβαλλοντικής αγωγής και πληροφόρησης … πρέπει λοιπόν αυτή η οικονομοτεχνική μελέτη – δύο χρόνια, για να μην πω δυόμιση, μετά δεν μας έχει έρθει ακόμη εδώ. Έπρεπε να την έχουμε σήμερα που μιλάμε και μόνο με αυτή να μιλάμε. Γιατί αυτή η μελέτη την παραπάνω σκέψη της δημοτικής Αρχής, ότι θα μας λύσει το πρόβλημα…. Λέτε ότι τους τέσσερις εργαζόμενους ενδεχομένως να τους βολέψουμε εκεί μέσα. Κι αν δεν τους βολέψουμε με την οικονομοτεχνική μελέτη; Και γιατί το λέω; Γιατί η μελέτη βάζει και άλλα δεν βάζει μόνο την ιχθυοκομία που σήμερα δεν την βολεύει με τους τέσσερις. Βάζει διάφορα εδώ πέρα, ειδικά ερευνητικά προγράμματα, ειδική περιβαλλοντική αγωγή… Δεν θα θέλει κι άλλους εργαζόμενους αυτό; Άρα πως λύνουμε το πρόβλημα του να μην μπαίνουμε μέσα, αξιοποιώντας αυτή την πρόταση; Πρέπει να μας το πει λοιπόν συγκεκριμένα μια οικονομοτεχνική μελέτη αυτό.

Μέχρι εδώ λοιπόν σ΄ αυτές τις σκέψεις πάμε καλά και έχουμε μία ταύτιση εκτός από κάνα δυο παραγράφους παραπάνω. Πάμε στο θέμα δύο (σ.σ. το κομμάτι αυτό της εισήγησης πρόβλεπε «τη Μίσθωση της Λιμνοθάλασσας «Αυλαίμων» με σκοπό την αλιευτική εκμετάλλευση, για χρονική διάρκεια 12 ετών με δυνατότητα παράτασης για 3 ακόμα έτη με προϋποθέσεις και όρους που θα καθορίσει η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Λευκάδας»). Στο δύο εδώ τα χαλάμε. Και τα χαλάμε ως προς τις… -δεν έχουμε δηλαδή, μια παράγραφο έχουμε-, αλλά προσπαθώντας να το δούμε το θέμα πρέπει πρώτα να εκφράσουμε την έκπληξή μας. Εγώ μέχρι έκπληξη σοκ μπορώ να το πω, διαβάζοντας αυτό. Κι όχι διαβάζοντάς το. Διαβάζοντάς το στα site, την προαναγγελία του Δημάρχου στη λαϊκή συνέλευση. Έπρεπε πρώτα να έρθει στο δημοτικό συμβούλιο δήμαρχε και μετά να φτάσει στη λαϊκή συνέλευση (σ.σ. εννοεί τη «λαϊκή συνέλευση» της δημοτικής Κοινότητας Λευκάδας που είχε προηγηθεί του δημοτικού συμβουλίου). Θεωρώ τόσο σοβαρό θέμα, θα έπρεπε να έχει εξαντληθεί μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Λοιπόν, εκπλήσσομαι γιατί δεν ήταν αυτό το πρόγραμμά σας. Και δεν ήταν κι αυτή η φιλοσοφία σας. Μας συνηθίσατε τόσο καιρό εδώ μέσα. Και δεν είναι κακό να αλλάζουνε οι φιλοσοφίες, αν είναι επ΄ όφελος, προς Θεού, όταν ωφελεί τον τόπο. Δεν θα δικάσουμε κανένα, ίσα-ίσα μπράβο θα του πούμε. Αλλά, εσείς λέγατε, λοιπόν, ότι «εμείς δεν ξεπουλάμε» σε ιδιώτες». Αυτή τη φράση τη λέγατε για την είσοδο της πόλης μας, που έπαιρνε ένα μέρος του ιχθυοτροφείου, πολύ μικρό 1/3 περίπου το 1/4. Και δημιουργούσε και ένα δρόμο που δεν τον έχουμε. Και λέτε δεν τον έχουμε αλλά δεν τον ξεπουλάμε κιόλας. Δηλαδή μας τον δίνανε, τον φτιάχνανε. Λένε και τώρα δεν θα έχουν διόδια οι όμοροι Δήμοι. Δεν σας ενδιαφέρει, δεν ασχολείστε. Και λέγατε δεν «ξεπουλάμε». Δεν «ξεπουλάμε» κάτι που δεν έχουμε. Αυτό το κάτι σήμερα που έχουμε εδώ -να χρησιμοποιήσω την έκφρασή σας που δεν θα ΄θελα να την χρησιμοποιήσω, αλλά επειδή εσείς τη λέτε- γιατί το ξεπουλάμε;

Γιατί δεν δίνουμε κάτι, δεν δίνουμε τεχνικό έργο. Δίνουμε ένα οικοσύστημα. Δίνουμε ένα οικοσύστημα NATURA, που θέλουμε να είναι έτσι, που θέλουμε να το έχουμε. Δίνουμε μια πανελλήνια πρωτοτυπία που έχουμε. Κάπου τη χαρίζουμε. Ήδη του έχουμε γυρίσει την πλάτη -σας άκουσα κ. Νικητάκη να λέτε απ΄ όταν ήρθαμε σκεφτόμαστε το ένα… Γιατί σκέφτεστε το ένα; Το άλλο; Επειδή δεν το βλέπουμε; (σ.σ. εννοεί τη δεύτερη μεγάλη λιμνοθάλασσα στον «Αυλαίμονα»). Θα το χάσουμε στο τέλος με αυτή τη λογική. Ήδη το ΤΑΙΠΕΔ κάποτε το ζήταγε! Και η Πλαγιά κάποτε το ζήταγε. Εμείς του έχουμε γυρίσει την πλάτη ανάποδα και σε λίγο θα ξεχάσουμε ότι υπάρχει. Και επισημαίνω σήμερα εδώ από το δημοτικό συμβούλιο αυτό τον κίνδυνο. Και καλά λέμε λοιπόν, αν μη τι άλλο αφού κάνουμε αυτή την πρόταση, δεν πρέπει να είχαμε μια τελική οικονομοτεχνική μελέτη, που να μας λέει και για το ένα και για το άλλο; Και για τα δύο λοιπόν. Να μας λέει με τι τρόπο θα αξιοποιήσουμε, με τι τρόπο θα παράγουμε, πόσα λεφτά θέλουμε να το κάνουμε αυτό; Γιατί μπορεί να είναι από εκατομμύρια μέχρι μισό εκατομμύριο. Και που θα τα βρούμε αυτά τα λεφτά και πως θα τα χαλάμε κάθε χρόνο για να το κάνουμε αυτό; Και να έρθουμε ωραία στο συμβούλιο και να λέμε παιδιά καταστρεφόμαστε αν τα κρατήσουμε; Οπότε να τα δώσουμε;

Τώρα, απ΄ ό,τι άκουσα, άκουσα ένα νούμερο που με σοκάρισε πάλι. Είναι για 10 χιλ. ευρώ το χρόνο; Θα σωθεί η Λευκάδα; Ή θα σωθεί η μισή οικογένεια εργαζόμενου; Αν είναι αυτό. Γιατί αν μου λες -πόσα;- 18 στρέμματα 20 χιλιάρικα, δηλαδή η Λευκάδα με ένα λασπότοπο εκεί που δεν μπορεί να μπει μέσα. Θα σου πει ο ιδιώτης, γιατί να σας τα δώσω; Θα σου πει ο ιδιώτης εγώ θέλω να χαλάσω 200 χιλ. μέσα. Δεν θα τα βγάλει 12 χρόνια, 10 χιλ. θα σου δώσει; Το ΄ χασες, δεν το ΄χασες; Μα είναι καλύτερα να το κοιτάζεις έτσι! Πρέπει να μας πείσετε λοιπόν ότι αυτό πρέπει να γίνει. Είναι πάρα πολύ απλοϊκή η λογική του μπαίνουμε μέσα. Πόσο μπαίνουμε μέσα, αφού οι τρεις εργάτες τους πάτε στο «Παλιό». Άρα από δω ξεκινάμε με μηδέν, αν θέλετε να το πάμε λογιστικά. Πάμε στο «Παλιό» τους τρεις εργάτες και από εκεί ούτε έσοδα ούτε έξοδα, άρα είμαστε στο μηδέν. Άρα ξεκινάμε από την αρχή. Και γιατί το πρόγραμμα των 200 χιλ. να το πάρει ο ιδιώτης να μας φτιάξει το ιβάρι και να μην το πάρουμε εμείς με τόσα ευρωπαϊκά προγράμματα. INTERREG και δεν ξέρω τι άλλο, δεν τα έχω παρακολουθήσει. Βγαίνουν όμως προγράμματα. Είναι λοιπόν πολύ απλοϊκή η λογική μπαίνω μέσα. Πόσο μπαίνω μέσα και αν θα μπαίνω διαχρονικά μέσα. Άμα το βοηθήσω λίγο θα ξαναμπαίνω μέσα; Άρα δεν είναι… Και γιατί να σου τα δώσει ο ιδιώτης, από ένα κλωβό 5×5 βγάζει 250 τόνους ψάρια διάβασα. Διακόσιους; Πέστε οι ιχθυολόγοι, κάνω λάθος; Πενήντα, για κάντε το, από ένα κλωβό 5×5. Γιατί να έχει 8.500 στρέμματα και να σκάβει και να ξανασκάβει. Μόνο λοιπόν με ειδικές συνθήκες, αν θα ήθελε να έρθει, θα έρχονταν κάποιος με ειδικές συνθήκες να πει ότι κάνει οικολογικό και δεν ξέρω τι άλλο… Άρα θα πρέπει κι αυτό να είναι μέσα σε μια οικονομοτεχνική μελέτη.

Κάτι άλλο πολύ βασικό. Δηλαδή ίσως να είναι κάποιο συμπλήρωμα κάποιας σύμβασης. Να είναι κάποιος που βγάζει από τους κλωβούς και θέλει να δείξει και λίγο ωραία στη διεθνή παγκόσμια αγορά και να πει και εγώ βάζω και εκεί πέρα και τα αφήνω και δυο τρία χρόνια… Άρα λοιπόν θέλει συνδυασμούς, δεν είναι…, πάει η Οικονομική Επιτροπή να κάνει όρους… Τι όρους να πει η Επιτροπή; Εγώ θέλω τόσο; Πως θα το πει; Δεν πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία πόσο θέλει; Πως θα κάνει όρους διακήρυξης; Τι είναι; Έχω και μια πολύ σοβαρή ένσταση αν μεθαύριο η επόμενη δημοτική Αρχή ή η επόμενη κυβέρνηση – δεν είναι αυτό το σοβαρότερο επί της ιδιωτικοποίησης που λέω, όλες οι αιτιάσεις είναι σοβαρότερες, αλλά έχω κι αυτό. Αν μια καινούργια δημοτική Αρχή και μια καινούργια κυβέρνηση πει ότι εγώ 30 χρόνια δουλειά δεν την πετάω, θα την κάμω την υποθαλάσσια ή θα κάμω αυτό που λέτε εσείς Δήμαρχε, που το θέλετε, ένα δρόμο στο ιβάρι. Που θα το βρούμε το ιβάρι να κάνουμε το δρόμο; Θα το ζητάμε από τον ιδιώτη; Αυτό στις σημειώσεις σας ότι αν καταλήξετε και πάρτε απόφαση χωρίς εμάς να το μισθώσετε ή χωρίς να συμφωνήσουμε, θα πρέπει τουλάχιστον το τμήμα αυτό να βγει έξω από την σύμβαση με τον ιδιώτη. Αυτό και ό,τι άλλο θυμηθώ στην επόμενη… (Φωνές). Θα πω και μια κουβέντα: και η γέφυρα μπαίνει μέσα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Γιατί δεν την πουλάμε, με την είσοδο; Ετούτο μπαίνει 20 χιλ. το χρόνο. Πόσο μπαίνει; Όχι 20 χιλ. μπαίνει, αφού δουλεύουν και άνθρωποι, είναι 70 χιλ. αλλά δουλεύουν οικογένειες. Η γέφυρα που τα παίρνουν στα ναυπηγεία του τάδε και του τάδε, γιατί δεν την πουλάμε στα γρήγορα να ξεμπερδέψουμε; Να μην χρεώνουμε το κράτος. Αυτά».

http://www.kolivas.de/