Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας << Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ >>
« Η μυρωδιά της λάτρας απ τις ασπρισμένες με τα ροζιασμένα χέρια αυλές και του βουνίσιου τσαγιού,Ψημένου στ αναμμένο τζάκι ,τα σεντούκια με τα προικιά ,κι οι ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ, στις κεντημένες με ανέμη κι αργαλειό,μπόλιες ,Ο χτύπος τα αργαλειού ,
Αυτές ειναι οι εικόνες του χτες που΄ναι κρυμμένες βαθειά στη καρδιά των
περισσοτέρων αποδήμων, σόλα τα πλάτη της γής απ τα πιο μικρά ως και τα πιο μεγαλύτερα
Πικρό φαρμάκη καρδιάς ο ΝΌΣΤΟΣ ! για όσους το έζησαν .Τον γλύκανε όμως τον πόνο του ο θεός κι έδωκε ¨ την ανάμνηση
ό τι καλύτερο για συντροφιά !
, Μητέρες της σοφίας κατά τον Αισχύλο οι μνήμες
κατά τον Πλάτωνα σωτηρία των αισθήσεων !
Πληγές για μας για τη μήτρα πατρίδα που μας γέννησε, Γόρδια στσάλινα δεσμά , για τη μήτρα πατρίδα που μας δένουν,
Όμως σήμερα ζούμε σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση καλά κρατεί,και σβήνει ανελέητα και βαθειά σιγά σιγά μέσα μας , την κάθε ευαισθησία .
Το μόνο που τη κρατάει η μνήμη - η παράδοση - η θύμηαη .
Και αυτή την θύμηση , της γενέθλιας ΓΗΣ , της μήτρας πατρίδας δεν πρέπει να την χασουμε .Οφείλουμε να την διατηρήσουμε γερά
Να την διατηρήσουμε , γύρω από ένα κύτταρο συσπείρωσης γύρω από μια συλλογική εκπροσώπηση, γύρω από ένα Σύλλογο , μια κοινότητα με κοινά ενδιαφέροντα με τους ίδιους Ομφάλιους Λώρους και τους ίδιους Γόρδιους Δεσμούς ,,Γύρω απ τη δύναμη , όλων μας . Τη δύναμη του ΕΜΕΙΣ . Τη Δύναμη ,που δίνει απάντηση σόλες τις ψυχιατρικές αναλύσεις των ειδικών περί κοινωνικής συνέχισης
Ο δικός μας Σύλλογός που τα πρωταχνάρια του αχνοφαίνονται κάπου το 1915-1920 (από τους πρώτους , Λευκαδίτες του νότου που αποζήτησαν την τύχη τους στα σταφιδάμπελα και τις ντοματοπαραγωγές της Αχαικής γής και συνάχτηκαν όλοι μαζί κάποιο πρωί κάπου στο καφενείο του Σίδερη ,)με σημαία τον παροικιακό του χαρακτήρα έχει ως σκοπό ,τη γεφύρωση της Λευκαδίτικης Κοινότητας της Πάτρας με τα Πάτρια εδάφη τη Λευκαδίτικη γη . Τη Λευκαδίτικη Ιερή Πατρίδα , που από δώ φτάνουμε στην αγκαλιά της --έπειτα από αγώνα του Συλλόγου -, μόλις με μιαν ανάσα δρόμο
στο ανελέητο διάβα του χρόνου η συνοχή όμως του συλλόγου μας χάθηκε
Χάθηκε μαζί με όλα ,μες τα τα συντρίμμια του πόλεμου του 40
Κάπου το 1962 με το ζήλο των συνεχιστών του ξαναβρήκε την ψυχή του
Ρίζωσε από τότε για τα καλά στην αγκαλιά της νέας πατρίδας . Βλαστάριασε ,καρποφόρησε κι έφτασε σήμερα ναποτελεί μια κοινότητα 12000 ατόμων
Και φτάσαμε τώρα στο δύσκολο σημείο του . --Την διατήρησή του
Γιατί για να διατηρηθεί σήμερα χρειάζεται πάλεμα κι αγώνας
Χρειάζεται και την παρουσία αλλά και την οικονομική στήριξη των μελών του , που σχεδόν είναι ανύπαρκτη
Παρ όλα αυτά όμως δεν χάθηκε ο σκοπός του .
Ο σκοπός Σαν Λάβαρο επανάστασης Υπάρχει Κι είναι μπλεγμένος μες τη ψυχή μας σαν ένα χρέος που έχουμε για το μικρό== κάποτε άγνωστο ==αυτό νησάκι του Ιόνιου τη Λευκάδα
Σαν ένα χρέος που ποτέ δεν θα σβήσει (έτσι είμαστε φκιαμένοι εμείς οι Λευκαδίτες ) .
Μέλημά μας , να μην σβηστούν , οι μνήμες και οι παραδόσεις του τόπου μας
Αρχή μας να προστατέψουμε Ευλαβικά τα βλαστάρια μας της δεύτερης και τρίτης γενιάς και να τους μεταλαμπαδέψουμε τη συλλογικότητα της Λευκαδίτικης φυσιογνωμίας με τις δικές μας αιώνιες και Ιόνιες ιστορικές μνήμες
Χωρίς την ΔΙΚΗ ΣΑΣ παρουσία όμως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ- αυτό είναι δύσκολο
Ο Σύλλογος είναι πάντα εδώ επαγρυπνεί και περιμένει την στήριξή σας
Ας είσαστε άγρυπνοι συμπορευτές του
Για να μη χαθεί ανελέητα ΣΤΟ ΠΈΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΏΝ ,
για να μην παρασυρθει άτσαλα απ τα ΑΓΡΙΑ παλιρροιακά κύματα της παγκοσμιοποίησης
Ας χουμε βαθειά στη καρδιά μας τα λόγια του μεγάλου και αιώνιου απόδημου ( Καβάφη )
‘Καινούργιους τόπους δεν θα βρούμε, δε θα βρούμε άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα μας ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάμε τους ίδιους.
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάμε
Και ας Θυμόμαστε πάντα μέσα μας , την απλότητα των συναισθημάτων, που ένωσε για κάποιο σκοπό ένα Κυριακάτικο πρωινό του Ιουνίου του 1925 , κάποιους απλούς ανθρώπους , όχι σε πολυτελέις Αίθουσες και σε μεγάλα συνεδριακά κέντρα , αλλά σένα απλό καφενείο ,στο καφενείο του Σίδερη ...για το ΕΜΕΙΣ ...
Σας ευχαριστώ πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου