Σαπφώ η Δεκάτη Μούσα !

Σαν άνεμος    μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη 

σαν άνεμος που σε βουνό  βελανιδιές λυγάει. 

'Ηρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα 

δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος. 

Από το γάλα πιο λευκή απ' το νερό πιο δροσερή 

κι από το πέπλο το λεπτό, πιο απαλή. 

Από το ρόδο πιο αγνή  απ' το χρυσάφι πιο ακριβή 

κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική...

--------

"Να 'σαι ευτυχισμένη, πήγαινε, άλλωστε τίποτα δε διαρκεί. 

Να θυμάσαι όμως πάντα  πόσο σ' αγάπησα, 

κρατιόμασταν χέρι χέρι μέσα στη νύχτα που ευωδίαζε,

 πηγαίναμε στην πηγή ή τριγυρίζαμε στους λόγγους

κι έφτιαχνα για το λαιμό σου  γιρλάντες μεθυστικές".