Στα Νοτιοδυτικά της ΒΥΚΕΡΗΣ και σε απόσταση 1.500 μέτρα
από το χωριό βρίσκεται το μοναστήρι Του Ασώματου Μιχαήλ
μέσα σε καταπράσινο περιβάλλον.
Χτίστηκε τον 12ο αιώνα από μοναχούς από τα γύρω χωριά
Βαυκέρη-ΕγκλουβήΝεοχώριο.
Η πρώτη εκκλησία που
κτίστηκε τότε δεν είναι η σημερινή, αλλά άλλο κτίσμα
που βρίσκεται α-νατολικά του σημερινού ναού όπου
υπάρχει ακόμη ερειπωμένος ναός με τα πέτρινα κελιά της
τότε εποχής.
Λόγω όμως ότι η προσέλευσις των μοναχών
στην τότε εποχή ήταν μεγάλη, τον 16ο αιώνα,
άρχισαν να
κτίζουν μεγαλύτερο ναό και με πε-ρισσότερα
κελλιά στο σημείο που είναι σήμερα ο ναός με
την βοήθεια των μοναχών και εύπορων
οικογενειών των γύρω χωριών και ειδικά από
Βαυκέρη και Εγκλουβή. Λόγω δε της Τουρκοκρατίας
στην μονή εγένετο από τους κατοίκους μεγάλη
προσφορά σε κτήματα και ζώα.
Η κτηματική περιουσία της μονής υπήρχε μέχρις το 1935.
0 τελευταίος που έφυγε από το μοναστήρι ήταν η
Οικογένεια του Λάμπρου Θερμού (Καουζάρη)
που ζει σήμερα στην Παλιοκατούνα.
Το 1680 ιερομόναχος ήταν ο Βαυκερίτης Γαζής Δ.
Το 1701 το μοναστήρι είχε 19 κελιά, και προσωπικό
45 άτομα, επίσης 82 χωράφια, 7 αμπέλια, 5 νερόμυλους,
ένα σπίτι στην Εγκλουβή, 50 ζώα χοντρά και 500 γιδοπρόβατα.
Το 1783 έγινε μεγάλος σεισμός και έκανε μεγάλες ζη-μιές
στο μοναστήρι και στα γύρω χωριά και γενικά σε όλο το νησί.
Οι μοναχοί όμως δεν το έβαλαν κάτω, αποκατέ στησαν
τις ζημιές τόσο στον ναό όσο και στα κελιά
και συνέχισαν την ζωή τους.
Στην μονή του Ασώματου Μιχαήλ παραχωρήθηκε
και η μονή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
στο Ροδάκι, όπως και άλλες μονές για επιβίωση τους
λόγω ότι το μοναστήρι της Βαυκέρης ήταν ένα
εκ των πλουσιοτέρων στο νησί την τότε εποχή..
0 ηγούμενος της μονής των Ασωμάτων
«Παρθένιος Κονιδάρης» το 1799 γίνεται
Μητροπολίτης Λευκάδος, αφού ψήφισαν περίπου
168 παπάδες και έλαβε ψήφους (ναι) 109 και (όχι) 59.
0 Μητροπολίτης Παρθένιος αφιέρωσε την ζωή του
για την πνευματική, εθνική και κοινωνική ζωή του νησιού.
Η μονή του Ασωμάτου Μιχαήλ προσέφερε το 1803
τάλληρα (80) για την ενίσχυση της δημόσιας παιδείας.
Το πρώτο σχολείο της Βαυκέρης άρχισε με
πρωτοβουλία της μονής το 1810.
Από το 1890 και μετά η πορεία του μοναστηρίου
δεν ή ταν όπως τα προηγούμενα χρόνια, άρχισε να
παίρνει τα κάτω και ειδικά όταν η περιουσία του
παραχωρήθηκε σε ιδιώτες με νόμους του κράτους.
Μέχρι και το 1930 ο ναός και όλα τα κελιά που
σήμερα είναι ερειπωμένα βρίσκονταν σε άριστη
κατάσταση, ως επίσης ο μανδρότειχος και η
μεγάλη είσοδος με το ξύλινο πορτόνι και το καμπαναριό.
Στο μοναστήρι υπήρχε μεγάλη βιβλιοθήκη που εκλάπη
από διαφόρους κατά την περίοδο του πολέμου 1940-1944,
ως επίσης κειμήλια μεγάλης αξίας, τα οποία εκλάπησαν
και αυτά, μερικά όμως περισώθηκαν και βρίσκονται
στο μουσείο Λευκάδος.
Σήμερα όλα τα κελιά είναι ερειπωμένα καιτο μόνο που
σώζεται είναι ο ναός χάρις στην προσπάθεια του Ιερέα
Παπα Σπύρου Γαζή και των Βαυκεριτών.
Κάθε χρόνο στις 6η Σεπτεμβρίου που γιορτάζει
ο Άγιος γίνεται πανήγυρις, όπου μετά το τέλος της
Θείας Ευχαρι-στίας ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι .
Παρότι ο δρόμος είναι χωματόδρομος πολύς κόσμος
ε-πισκέπτεται το μοναστήρι για να Θαυμάσει
τον ιερό αυτό χώρο.
Για περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από το
μοναστήρι Θα βρείτε στο βιβλίο
«'Ιερά Μονή Ασωμάτου Μιχαήλ»
που έγραψε ο Παπα-Γεράσιμος Ζαμπέλης το 2003.
Λευκαδοτρόπιο /2005
Τριμηνιαίο περιοδικό ¨οργανο της Ομοσπονδίας των απανταχού Λευκαδίτικων Συλλόγων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου