τοιχογραφίες της Οδηγήτριας( τουΓιάννη Αθηνιώτη )Εφ. «ΑΛΛΑΓΗ» (Λευκάδος), φ. 4, Απρίλης 1980

Να επιστραφούν στη Λευκάδα oi  τοιχογραφίες της Οδηγήτριας
τουΓιάννη Αθηνιώτη
Εφ. «ΑΛΛΑΓΗ» (Λευκάδος), φ. 4, Απρίλης 1980

ένα παληό άρθρο ι για την ιστορία και για ανακαλύψουμε
 την συνέχεια του  ιστορικού των τοιχογαφιών  ...

'Οσοι ασχολήθηκαν με τα Μοναστήρια της Λευκάδας, γνωρί-
ζουν πολύ καλά ότι στα 1464 μια από τις Παλαιολογίνες έχτισε
στο νησί μας, στην περιοχή της Απόλπαινας, γυναικείο Μοναστήρι
 με το όνομα Παναγία Οδηγήτρια. Η εκκλησία ήταν διακοσμημένη
με τοιχογραφίες βυζαντινής τέ-χνης με εμφανή την επίδραση δυτικής
τεχνοτροπίας. Κατά τη γνώ-μη των ειδικών η επίδραση αυτή καθιστούσε
τις τοιχογραφίες μο-ναδικές στο είδος τους. Στα πολλά του ταξίδια στη
Λευκάδα ο καθηγητής της αρχαιολο-γίας κ. Πάλας διεπίστωσε τη μεγάλη
αξία των τοιχογραφιών. Την τελευταία φορά που επισκέφτηκε
το νησί μας με την κυρία Φ. Καλαμάρα, ειδική στη συντήρηση εικόνων
και τις αποκολλήσεις, απεκόλλησαν τις τοιχογραφίες.
Αφού τις τοποθέτησαν σε ξύλινα πλαίσια, τις μετέφεραν
 στις αίθουσες του μεταβυζαντινού Μου-σείου στο ισόγειο της
 Δημόσιας Βιβλιοθήκης. Στην αρχή έγινε η σκέψη η εργασία να
 γίνει στην πόλη μας. Κατόπιν οι ειδικοί δήλωσαν ότι
 οι τοιχογραφίες έπρεπε να μεταφερθόύν στην ΑΘήνα,
γιατί οι αίθουσες του Μουσείου δεν ήταν ο κατάλληλος
χώρος για να εργαστούν-. Παρά τις διαμαρτυρίες και
παραστάσεις, στον τότε Νομάρχη, του κ. Δημ. Μαμαλούκα,
Προέδρου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, και άλλων πολλών
παραγόντων για τη ματαίωση της μεταφοράς των τοιχογραφιών
 στην πρωτεύουσα, η μεταφορά έγινε. Από τότε χά-θηκαν
τα ίχνη τους. Δηλαδή από το 1972 αν θυμάμαι καλά.
Το Θέμα ξεθάφτηκε στη συγκέντρωση που έκαμε
στο «Πάνθεον» ο βουλευτής του νησιού μας κ. Πάνος Καββαδάς
για τη μελέτη και εξεύρεση λύσης επάνω στα διάφορα Θέματα
 που απασχολούν το νησί μας. Θυμάμαι επακριβώς τη φράση
του κ. βουλευτή «αυτό δεν το ήξερα» -μάλιστα κράτησε και σημείωση.
Ποιες οι ενέργειες του κ. Καββαδά σχετικά με την τύχη
 των τοιχογραφιών και την επανα-φορά τους δε γνωρίζουμε.
Στο σημείο αυτό είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω το ενδιαφέ
-ρον, κατά τη συζήτηση, δυο εκ των μελών του Συλλόγου
Λευκα-δίων στην ΑΘήνα, του κ. Κ. Ζερβού και του κ. Τ. Χαραμόγλη.
 0 κ. Χαραμόγλης μάλιστα, από τη Θέση των ακροατών, φώναξε
για να τ' ακούσουν όλοι οι παραβρισκόμενοι.
-Εγώ ξέρω πού βρίσκονται: στα υπόγεια του Βυζαντινου Μουσείου-.
Τι ήταν όμως εκείνοι που έκαμε τους εκπροσώπους του
 Συλλόγου, φτάνοντας στην Α-Θήνα να περιορίσουν το
 ενδιαφέρον τους, για να μην πω την οργή τους
σε δυο γραμμούλες στην εφημερίδα τους, μετατρέποντας μάλιστα
τις τοιχοyραφίες σε απλές εικόνες και μάλιστα με ερωτη-ματικά
σε παρένθεση; Τέλος πάντων. Το Θέμα ήρτε και πάλι στην επιφάνεια.
Νομίζω ότι πρέπει να επιπλέει μέχρι που να επιστραφούν οι τοιχογραφίες.
Οι άνθρωποι που έχουν τη δύναμη ας δείξουν και ενδιαφέρον.
Η Λευκάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. 0 καθένας πρέπει
να σέ-βεται και να προφυλάει τους Θησαυρούς της κάθε περιοχής
όσο μικρή κι αν είναι αυτή. Πιστεύω ότι στα οχτώ (8) ολόκληρα
 χρόνια κάτι έπρεπε να έχει γίνει.
 'Οσο περνάει ο καιρός λιγοστεύουν οι ελπίδες. Α
ν βέβαια οι τοιχογραφίες δε στολίζουν κιόλας τους τοί-χους
κάποιου Μουσείου, οπότε κλάψτε τες Λευκαδίτες.
Και είναι καιρός οι αρμόδιοι να μας πληροφορήσουν για την τύχη τους.
 'Οχι για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας,
αλλά για να μπQλιάσου-με το ενδιαφέρον μας, με την οργή μας.

 Οργή Λαού, φωνή Οεού.