......
ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ του Παναγιώτη ( Ο Δημοσιογράφος που λάτρεψε και λατρεύει τη Λευκάδα !!!! )
Δημοσιογράφος στην εφημερίδα ''ΤΑ ΝΕΑ''(από το 1983) και συγγραφέας(Λευκάδα 1960).Σπούδασε δημοσιογραφία.Καλύπτει το ρεπορτάζ για ασφαλιστικά και εργασιακά θέματα. Το 2004 τιμήθηκε με το Βραβείο Ιδρύματος Προαγωγής Δημοσιογραφίας Μπότση για την εγκυρότητα των ρεπορτάζ που έχουν σχέση με την ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα. Aπο το 2007 εως το 2011 διετέλεσε εκλεγμένος εκπρόσωπος των δημοσιογράφων στα ''ΝΕΑ'' στο Μικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ (Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών).Το 2005 βραβεύτηκε για τη δημοσιογραφική συμβολή του κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, στο πλαίσιο της κοινοτικής πρωτοβουλίας EQUAL. Έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές με τίτλους :«Θαλασσινό Ελεγείο», «Το Άλλο Μπλέ», «Ορφέως 2»(εκδόσεις 'ΑΓΚΥΡΑ'), και «Χορεύουν τα Κόκκινα»(εκδόσεις 'ΑΓΚΥΡΑ). Στίχοι του έχουν μελοποιηθει από γνωστούς Έλληνες συνθέτες.Παντρεμένος με τη Σοφία Αναγνωστοπούλου εχει δύο παιδιά:τον Παναγιώτη και τη Μυρτώ.Νονός του ειναι ο γνωστός Λευκαδίτης ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
'Χορεύουν τα Κόκκινα'' του Ηλία Π. Γεωργάκη
Γράφει η Αργυρώ Βερυκίου - Μπαλντά
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του κ. Ηλία Γεωργάκη, που κυκλοφορεί εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα από τις εκδόσεις «Άγκυρα» μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες φράσεις που διάβασα σε διήγημα του Μένη Κουμανταρέα από το βιβλίο του «Η γυναίκα που πετάει» (εκδόσεις «Κέδρος»).«Σε τι λοιπόν, σας ερωτώ, θα χρησίμευε η λογοτεχνία αν όχι στο να μας κάνει να σκεφτόμαστε, να μας κρατά σε εγρήγορση, να μας παρηγορεί και να φωτίζειτη ζωή μας, χωρίς απαραίτητα να την εξηγεί;».Έτσι ακριβώς. Η φράση που αποτελεί και τίτλο του βιβλίου «Χορεύουν τα Κόκκινα», ίσως να προβληματίσει τον επίδοξο αναγνώστη που δεν είναι Λευκαδίτης, αλλά και Λευκαδίτης κάποιας ηλικίας, διότι στους νέους και πολύ νέους πάλι αυτός ο τίτλος δεν έχει κάτι να τους θυμίσει, δεν έχει κάτι να τους πει. Όμως ανοίγοντας τις μέσα σελίδες υπάρχει πάλι και ως τίτλος του πρώτου πεζού κειμένου που με αφηγηματικά γλαφυρό τρόπο δίνει το νόημα και τη σημασία της φράσης «χορεύουν τα κόκκινα». Ακουμπά σε αυτά που πιο πάνω αναφέρθηκαν: «... να μας κάνει να σκεπτόμαστε, να μας κρατά σε εγρήγορση...». Σκεπτόμαστε αυτομάτως το «Πάνθεο», την αίθουσα που «... επί πενήντα χρόνια στέγασε τους ρυθμούς της καρδιάς χιλιάδων ανθρώπων...» όπωςγράφει ο ίδιος ο συγγραφέας. Αποτελούσε το σήμα κατατεθέν της παλιάςΛευκάδας. Ήταν η αίθουσα κινηματογράφου, χοροεσπερίδων, διαλέξεων, θεατρικώνπαραστάσεων μαθητικών, ερασιτεχνικών, αλλά και επαγγελματικών περιοδευόντων θιάσων που έρχονταν κατά καιρούς στην πόλη. Αναφέρω τις πέντε παραστάσεις σε μια μέρα με τον «Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ από κλιμάκιο του Εθνικού Θεάτρου με πρωταγωνιστή στο ρόλο του Σάιλοκ τον αείμνηστο Νίκο Τζαβαλά Καρούσσο.
«... έλα στο «Πάνθεον» / λοιπόν / στο πανηγύρι / των τρελών / μη μένεις έξω. / Σάμπα, μαζούρκα / και ταγκό / νύχτες που / σβήνουν στο χορό /θα λαχταρήσω... /... εδώ δε νοιώθεις / μοναχός / είναι το κέφι οδηγός /γύρισε πίσω... /... Κι όταν θα έρθει / το πρωί / των μπουρανέλων / η φυλή /θα σου μιλήσει...».
Δημοσιογράφος μάχιμος ο κ. Γεωργάκης, έχει στο βιβλίο του πεζά μα και ποιήματα. Διαβάζoντάς το συναντάς την πραγματικότητα του χτές και του σήμερα, αλλά και τ' όνειρο, τον ρομαντισμό και την αγάπη για τη γεννέτειρά του, το νησί του, τη Λευκάδα. Εικόνες της καθημερινής σημερινής πραγματικότητας που βγαίνουν μέσα από σύντομα αναγνώσματα, γεμάτα όμως συναίσθημα και αγωνία για τις δυσκολίες των απλών ανθρώπων, που ζουν με τηνελπίδα, που δεν επικοινωνούν πια μεταξύ τους.
ΚΥΡΙΑΚΉ, 10 ΜΑΡΤΊΟΥ 2013
ΜΝΗΜΕΣ
Ένα μαγκάλι στη γωνιά
Και δυο προμάδες
Ξεσήκωναν τους τσίγκους
Οι βοριάδες ,
Χορεύανε στο μώλο
Τα πριάρια,
Τα χειλη της
Φεγγάρια στα σκοτάδια.
Μες τα μάτια σου τα μαύρα
Εκλεισα την Αγια Μαύρα
Κουρασμένα καλοκαίρια
Στης αμμόγλωσας τα αστέρια,
Μες στα μάτια σου τα μαύρα
Στου μεσημεριού την αύρα,
Μάζεψα τα ονειρά μου
Και στα χάρισα κυρά μου.
Ένα τραγούδι στα στενά
Γλυκειές καντάδες
Εγιναν οι μνήμες μου
Λαμπάδες
Στη σκέψη μου το Κάστρο
Σαν καράβι
Ταξίδευε μαζί μου
Κάθε βράδυ
Ονειρα στα κύμματα χαμένα
Μονάχα στα μουράγια
Ξεχασμένα.
Αναρτήθηκε από ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ του Παναγιώτη στις 20:00 Δεν υπάρχουν σχόλια:
===============
του Ηλία Γεωργάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου