Πορτραίτα του τόπου μας
Ηλίας Λογοθέτης: O ηθοποιός ---- Του Ηλία Γεωργάκη
Ο Ηλίας Λογοθέτης ζει και ανασαίνει με την Λευκάδα στην καρδιά του. Λες και δεν έφυγε ποτέ απο του Πουλιού. Και ειναι πράγματι ο ηθοποιός που καταθέτει τη ψυχή του στο σανίδι. Σεμνός, διαβασμένος, χαμογελαστός, πάντα με χιούμορ και καλή διάθεση, δεινός τραγουδιστής, διορατικός, πάντα με άποψη ειναι ιδιαίτερα αγαπητός στο ευρύ κοινό. Είχε την μεγάλη τύχη να μεγαλώσει στην αξέχαστη παλιά Λευκάδα, με τους διανοούμενους, τις φάρσες, το φεστιβάλ, τα φαρομανητά, την πολιτιστική πανδαισία, τα ξενύχτια στου `` Μουτρούκαλη``. Κι αυτή την Λευκάδα συνεχίζει να κουβαλάει στην καρδιά του. Ειναι `η πιο μεγάλη απουσία μου-η πιό μεγάλη λατρεία μου.`, μας αποκάλυψε στη συνέντευξη που είχαμε μαζί του. Και όταν τον ερώτησα αν θα επιστρέψει στο νησί η απάντηση του ειναι εντυπωσιακή: ``Πρέπει να προετοιμάσω την καρδιά μου. Το μυαλό μου ειναι προετοιμασμένο``, ήταν η απάντηση του. Σύζυγός του ειναι η γνωστή ηθοποιός Μαρία Ζαχαρή(που δινει ρεσιτάλ στο εργο του Γ. Βιζυηνού το `Αμάρτημα της μητρός μου`` και γιος του- ο επίσης ηθοποιός- Αλέξανδρος Λογοθέτης.(σ.σ. επαιξε το ρόλο του γιατρού στο «Νησί» ).
Μικρό βιογραφικό Ηλία Λογοθέτη: Γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1939 και μεγάλωσε στη Λευκάδα. Δεν σκεφτόταν να ακολουθήσει την υποκριτική, καθώς ελκυόταν περισσότερο από την όπερα σαν είδος. Σπούδασε και πήρε πτυχίο από το τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Παντείου. Με το θέατρο ήρθε σε επαφή μέσω του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, απ` όπου αποφοίτησε το 1967 και πήρε μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1970, στο έργο "Βαβυλωνία". Έγινε γνωστός κυρίως σε κωμικούς ρόλους από συμμετοχές στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το 2000 δέχτηκε τα θετικά σχόλια του Χάρολντ Πίντερ για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο «Νεκρή Ζώνη».
Έχει συνεργαστεί με τους θιάσους Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου, Κάκιας Αναλυτή-Κώστα Ρηγόπουλου, Νίκου Ξανθόπουλου, Θανάση Βέγγου, Άγγελου Αντωνόπουλου-Μιράντας Κουνελάκη, με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου κ.ά. Συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα στην τηλεόραση στο γνωστό «Θέατρο της Δευτέρας» (ΕΡΤ1). Έχει λάβει μέρος, επίσης, σε μουσικές παραστάσεις, όπως το αφιέρωμα στον Μιχάλη Σουγιούλ.
Παραθέτω δυο συνεντεύξεις που μου έδωσε ο λατρεμένος μου νονός. ο Ηλ. Λογοθέτης:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μια εικόνα απο τα παιδικά σου χρόνια;
ΑΠ: Η Κουζούντελη φωτισμένη απο τις πυγολαμπίδες. Ενα ονειρικό τοπίο.
ΕΡ: Λευκάδα;
ΑΠ: Η πιό μεγάλη απουσία μου-η πιό μεγάλη λατρεία μου.
ΕΡ: Μια νύχτα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
ΑΠ: Νύχτα αποκριάς. Βροχή. Κατακλυσμός. Βρίσκομαι τυλιγμένος σ΄ενα καμιλό παλτό πάνω σ΄ενα σωρό ελιες σε μια αποθήκη που ειχε ο Μήτσουρας στην Κουζούντελη.
ΕΡ: Αξέχαστη καντάδα;
ΑΠ: Στο σπίτι του εισαγγελέα Συμπέθερου για το καλωσόρισμα στη Λευκάδα. Στην αρχή μας παρεξήγησε οτι κάνουμε καντάδα στην πανέμορφη σύζυγο του αλλά μετά μας φόρτωσε κεράσματα! ``Ω! μην κοιμάσαι ξύπνα να σε δώ, ψυχή χαριτωμένη....``
ΕΡ: Αγαπημένοι παλιοί φίλοι;
ΑΠ: Πανάγος, Ζαχαρής, Βαλαμόντε, Ασδραχάς, Ψάθας, Πάλμος, Αγγελος Παταλέας, Πάπιος μα προπάντων ο θείος μου, ο Χρήστος Ο Καλογιάννος.
ΕΡ: Κώστας Βαλαμόντε;
ΑΠ: Μαέστρος του σουρεαλισμού, μέγιστος ποιητής, μεγάλος ζωγράφος.
ΕΡ: Αγιομαυρίτικη φάρσα-μύθος
ΑΠ: Οι `Γάτες`. Οι Ιταλοί έρχονται στη Λευκάδα για να αγοράσουν γάτες. Ο Ζαχαρής σκηνοθετεί με μαεστρία τη φάρσα που άξιζε ενα Οσκαρ.
ΕΡ: Ενα όνειρο σου;
ΑΠ: Να ξαπασπρωξω τη σχεδία στο Πέραμα, μαζί με τη φίλη μου τη Βέρα.
ΕΡ: Στίχος που σε σημαδεύει;
ΑΠ: `Άγνωστε καβαλάρη σκονισμένε, στο χάνι πούρθες χτες να κοιμηθείς,,,,`
(Σπύρος Φιλιππας-Πανάγος). Με αυτό κέρδισα την υποτροφία το 1964 στο ΘέατροΤέχνης του Κούν.
ΕΡ: Λευκαδίτικος πολιτισμός;
ΑΠ: Πολιτισμός προχωρημένος, πολιτισμός καρδιάς και νού. Σπάνια περίπτωση.
ΕΡ: Λευκαδίτες
ΑΠ: Παράξενοι, απόκοσμοι, ευαίσθητοι, υποκριτές, θανάσιμα ερωτευμένοι, δεινοί κανταδόροι, νοσταλγοί της αιώνιας επιστροφής στην ευλογημένη Λευκάδα, τη χωρα των ποιητών
ΕΡ: Σχεδιάζεις επιστροφή;
ΑΠ: Εχει δρομολογηθεί. Όμως το ταξίδι ειναι επικίνδυνο. Πρέπει να προετοιμάσω την καρδιά μου. Το μυαλό μου ειναι προετοιμασμένο.
ΕΡ: Σπύρος Φίλιππας-Πανάγος;
ΑΠ: Ο Δίας μου, ο Απόλλωνας μου, ο Διόνυσος μου, ο αίτιος της ταλαιπωρίας μου στο θέατρο, ο αίτιος της ευτυχίας μου στη σκηνή, όλη μου η μνήμη για τη Λευκάδα μας. `Ο Βαγγέλης ο Μετανάστης`.
ΕΡ: Χωρίς τη Λευκάδα;
ΑΠ: Σιωπή.....
-----------------------------------------------------------
20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ -``ΤΑ ΝΕΑ``-19/11/2010 -ΗΛΙΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ(ηθοποιός): ’’Πολλοί θεατές παζαρεύουν τα εισιτήρια στο θέατρο’’. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ
Για τρίτη χρονιά ο Ηλίας Λογοθέτης παίρνει τη µορφή του «καταραµένου» µυθιστοριογράφου Γεωργίου Βιζυηνού στην παράσταση που σκηνοθετεί ο ίδιος, αντλώντας έµπνευση από το «Αµάρτηµα της µητρός µου» (Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής). Το αυτοβιογραφικό διήγηµα δραµατοποιείται χωρίς καµία απολύτως αλλαγή στη γλώσσα ή περικοπή του κειµένου. Ο Ηλίας Λογοθέτης, µε 46χρονη θεατρική πορεία, αντιλαµβάνεται το θέατρο ως µια σπουδή, ως έρευνα της δράσης της θεατρικής πράξης. Τονίζει ότι ηθοποιός σηµαίνει µεταφορέας, δεν ποιεί ήθος, µεταφέρει ήθος αν υπάρχει. Και αποκαλύπτει ότι λόγω της οικονοµικής κρίσης πολλοί θεατές από το τηλέφωνο παζαρεύουν την τιµή του εισιτηρίου.
1 Οικονοµική κρίση και θέατρο;
Η οικονοµική κρίση επηρεάζει τα πάντα. Πολλοί θεατές από το τηλέφωνο παζαρεύουν την τιµή του εισιτηρίου, και µάλιστα ακόµη και τα δύο ευρώ. Δεν καταλαβαίνει κανείς το µέγεθος της τραγωδίας που µας οδηγεί το Μνηµονιο του Σόρος και των τοκογλύφων.
2 Η σηµερινή Ελλάδα;
Οσµή βρεγµένης κότας. Διαφθορά και απουσία ειλικρίνειας από το πολιτικό σύστηµα και αβέβαιες προοπτικές. Η Πνευµατική Ηγεσία ροχαλίζει.
3 Η νεολαία;
Ενα αµυδρό φως µες στο βαθύ σκοτάδι. Προσπαθεί να προσδώσει χαρούµενα χρώµατα στην κατήφεια του παρόντος, επινοώντας ελπίδες χιµαιρικές.
4 Σαράντα έξι χρόνια στο θεατρικό σανίδι, τι αποκοµίσατε;
Μεγάλες χαρές και µεγάλες στιγµές. Οπως η συνάντησή µου µε τον Πίντερ, τον Γιάννη Χρήστου, τον Τσαρούχη.
5 Οι σηµερινές αξίες του Νεοέλληνα;
Tις ψάχνει στο διαδίκτυο. Το είδος αυτό που αποκαλείτε «Νεοέλληνα» είναι προστατευόµενο και οι αξίες του περιγράφονται στο εγχειρίδιο του κόµη Ντε Βαλαµόντε, βοηθού επί πολλά χρόνια του Κλοντ Λεβί - Στρος.
6 Το µεγαλύτερο ρίσκο που έχετε πάρει;
Να φύγω από του Πουλιού (η γειτονιά µου). Η µυθική γειτονιά των κανταδόρων και των µποέµ, των σπάνιων αφηγητών και του Καλλίστρατου, ενός νεώτερου Αριστοφάνη και των φοβερών και τροµερών συµµαθητών του, µε κορυφαίο τον Νίκο Σκλαβενίτη, και του µεγάλου Μύστη της Θάλασσας Πάνου και των διαφωτιστών µου Ζαχαρή και Πανάγου.
7 Γεώργιος Βιζυηνός στο «Αµάρτηµα της µητρός µου».
Ψυχή µου, ψυχή µου, ανάστα, τι καθεύδεις; Η ψυχή µου είναι ανάλαφρη σαν το πουλί που έχει χτίσει τη φωλιά του στον ουρανό. Ταπεινός αφηγητής.
8 Ποιον θεωρείτε καλύτερο ηθοποιό όλων των εποχών;
Δεν µπορώ να απαντήσω σ’ αυτό το ερώτηµα, γιατί σίγουρα κάποιον θα αδικήσω. Είναι σαν να µε ρωτάτε ποιος είναι ο µεγαλύτερος ζωγράφος ή συγγραφέας ή συνθέτης – βέβαια δεν είναι το ίδιο. Ο Γιαν ΜακΚέλεν έχει κάτι το θεϊκό.
9 Ηθοποιός σηµαίνει…
Κατά τη γνώµη µου, σηµαίνει µεταφορέας. Δεν ποιεί ήθος, µεταφέρει ήθος αν υπάρχει. Και τι γίνεται στην περίπτωση που ο ηθοποιός δεν έχει ήθος; Πώς πρέπει να ονοµάζεται; Ας περιοριστούµε λοιπόν στη λέξη ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ ως άλλοθι.
10 Η θέση του έλληνα ηθοποιού στη σηµερινή κοινωνία;
Το θέµα εδώ είναι ταξικό. Αν δεν ανήκεις στην παντοδύναµη ολιγαρχία του θεάτρου, δεν έχεις θέση ακόµα και στο λεγόµενο «Εθνικό Θέατρο», που µάλλον πρέπει να ονοµαστεί «Οικογενειακό Θέατρο». Οι πραγµατικοί καλλιτέχνες είναι αυτοί που δεν είναι σίγουροι πού ρισκάρουν. Πάντως οι δυνάστες των ηθοποιών είναι οι ίδιοι οι ηθοποιοί.
11 Τηλεόραση και θέατρο;
Η τηλεόραση και το θέατρο βαδίζουν χέρι χέρι. Στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση γίνονται προσπάθειες για την πνευµατική ανύψωση του λαού που τόσο διψά για µόρφωση και καλλιέργεια.
12 Πώς βλέπετε το ελληνικό θέατρο;
Αµφίβολο, σπασµωδικό, µπάσταρδο. Παρ’ όλα αυτά, ελπιδοφόρο.
13 Το νόηµα της ζωής;
Το νόηµα της έννοιας «ζωή» ή το νόηµα του νοήµατος της έννοιας «ζωή», δεν καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε. Εν πάση περιπτώσει, η ζωή δεν µας δίνεται για να την απολαύσουµε αλλά για να την αντέξουµε και να ξεµπερδέψουµε µαζί της.
14 Ο αγαπηµένος σας ρόλος;
Ο Σπούνερ από τη «Νεκρή ζώνη» του Πίντερ. Είχα την ευτυχία να µε δει στην παράσταση.
15 Η µουσική στη ζωή σας;
Μια κυβέρνηση στο χάος του νου µου. Μια τακτοποίηση των νευρώνων.
16 Σας τροµάζει ο θάνατος;
Η απώλεια των φίλων είναι πιο τροµακτική από την ιδέα του θανάτου.
17 Πώς βλέπετε το ελληνικό σινεµά;
Οψιφανές και οψιγενές κίνηµα των δήθεν πρωτοπόρων κινηµατογραφιστών.
18 Ηθοποιός και τηλεόραση;
Αγάπης αγώνας άγονος. Σχέση συνοικεσίου µε προξενητές και προκαταβολή προίκας. Ενίοτε η πίκρα είναι µεγαλύτερη της προίκας.
19 Το στίγµα του σηµερινού ελληνικού πολιτισµού;
Ο ελληνικός πολιτισµός, ο πιο πλούσιος της ανθρωπότητας, αµύνεται ενάντια στη χυδαιότητα και την αισθητική παραµόρφωση και χαράζει την πορεία του στον χάρτη του µέλλοντος µε την οµορφιά και την εξυπνάδα των ανθρώπων που αµύνονται ενάντια στην υποδούλωση και το ξεπούληµα.
20 Λευκάδα, η γενέτειρά σας;
Ω χώµα µου, που αγνάντια σου ο ολόαγνος πόθος µου αχτιδοβολάει σαν αρραβώνας νέος στον ήλιο. Η συνείδηση της γής μου.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΥΓ: ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ: Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1960 με όλη την καταπληκτική παρέα των.. εντιμότατων μπρανέλλων στα ντουζένια τους. Το ΄Πανθεον`΄στις φλόγες με τα φαρομανητά και τα αμπωξίδια. Ατελείωτες οι ιστορίες, οι φάρσες και τα καλαμπούρια. Φοβεροί τύποι. Κι αυτή ήταν η ιδιαιτερότητα των μπρανέλων. Το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η διαφορετική προσέγγιση της ζωής, ο ιδιόρρυθμος τρόπος σκέψης. Παρά τη φτώχεια και τις κακουχίες. Αλήθεια και ποιος δεν θυμάται τον Ταγέα και τον Μπίρια. Ο Γεράσιμος καλόκαρδος και μεγάλη ψυχή - είχε ένα καροτσίνι τη Σούζη -και σύχναζε στου ``Μυτα``. Ο Σταυρος ο Ταγέας φώναζε `Αβάρααα!΄`. Και ποιος δεν θυμάται τον Αντρέα τον Όπερα ή Ριγολέτο(που έσπρωχνε το καροτσινι του σφυρίζοντας ριγολέτο) τον μπάρμπα Αντρέα με τα γλυκά του, τον Βαλαμόντε(Κοκονιώρο) με τις διαλέξεις, τον αξέχαστο Βούλη Βρεττό, τον Μπολσεβίκο, το Ζακχαίο, τον Σεραφείμ, το φοβερό Ζαχαρή με τις φάρσες του, το Γιάννη το Δεσύλα, τον Άγγελο τον παταλέα, τον Σπυραντωνη, το Νιόνιο τον Πατσά. Ατέλειωτη η λιστα:: ο Σπύρος Φιλιππας- Πανάγος, ο Μαλιαρής, ο Τσίνας, ο Ερμολαος Σκεπετάρης, ο Κονίας, ο Γιαννης Αθηνιωτης, ο Λίζας, ο Μπαμπάρος, ο Μούρτας, ο Μπατίστας, ο Κορομλέος, ο Πάπιος( με το ιστορικό καφενείο στην Κουζουντελη), ο Πούλος, ο Μπολσεβίκος, ο Νιόνιος ο Σοροκρασής, ο Μπατίστας, ο Κλίνιας, o Κεφάλας, ο Καρύδης(΄΄ω δρόμο πατέρα΄΄), ο Λιώρης με την παράγκα του, ο Κοτσώλος, ο Αντωνης Κανιός, ο καθηγητης Μανούδης, ο Γούρμος, ο Γιάννης ο Σπρομήλιος,. ο Νικος ο Μανιώρος, ο Φωτάκιας, ο Χαμπέος, ο Καρκαλίτσος, ο Λέτσος, ο Τζεβελέκης, ο Κουφάκιας. Και τόσοι αλλοι. Ηταν η εποχη που εβγαιναν τα χάβαρα στο Κάστρο, οι αυγωμενοι παγούροι στο Ιβάρι, η ψιλή γαρίδα και οι καποσάντες, πριν τους εξαφανίσει η μόλυνση. Με το πέραμα της Βέρας, τις αλυκές και τα μονόξυλα. Ο ``Γλάρος``΄, η ΄`Λουτσίντα``, το ``Πάτραι`` και η ΄Πύλαρος`. Ο Κουτσινής, ο Μπελεμές, ο Μουτρούκαλης. Τα κουρεία με τα μαντολάτα και τα μονά -ζυγά, ο Κουφάκιας με τον περιφημο πατσά. Ηταν η η εποχή που το αμπαλί σημαδευε την ιδιαιτερότητα της Λευκάδας. Ο Γιάννης ο Κάλιας, ο Αλέκος Μπουρσινός, ο ανεπανάληπτος Σπύρος Ανυφαντής(Μπρούμης), ο Γαγάς, ο Τασος Βαγενάς, ο Χρηστος Τετράδης, ο Κώστας Ματαράγκας, ο Τασος Δρακόπουλος, ο Πάνος Καραβίας-Κοντοπίθιας, ο Φάνης Ανυφαντής(Μπρούμης), ο Νικος Σάντας, ο Νικος Κατωχιανός-Σφυρής, ο Μεμάς Τζεφρώνης-Αλογος, ο Βασίλης Κάλλιας, ο Φανούρης Μήτσουρας και τόσοι άλλοι.
Λοιπόν που λέτε, ο πατέρας μου ο αλησμόνητος Πάνος ο Λαμπούρης- ενας φτωχός ψαράς βιοπαλαιστής-και ο παπούς μου ο Νιόνιος ενας ταπεινός μεροκαματιάρης, συμφώνησαν το 1961 με τον Ηλία Λογοθέτη-Φρούφαλο (στα 23 του τοτε) να με βαφτίσουν. Προηγήθηκε απο τον ιδιο η κουμπαριά με τους γονείς μου. Στον Αγιο Νικόλαο, λοιπον, το μυστήριο, ολα τελειωμένα και ετοιμα. Το όνομα του μωρού-φυσικά Διονύσης-αγόρι και το πρωτο παιδί ο υπογράφων, μην τον βασκάνουμε.
Αρχισε το μυστήριο. `` Και το όνομα αυτού``, ρωτάει ο παπάς:
-``Ηλίας, Ηλίας!!! `` φωνάζει με σεντόρεια φωνή ο Φρούφαλος.
Παγωμάρα και σιωπή μέσα στην εκκλησία.
-΄΄Ηλιας``, λέει και ο παπάς και να η... κατάδυση στην κολυμπήθρα.
Καταλαβαινει κανείς τι εγινε μετά. Τα μουτσουφλίδια και τα βρισίδια που ακολούθησαν... Ο παπούς μου το ``ελαβε βαρέως``.
-``΄Δεν ξερω, Ηταν μια αυρα, καποια μυστική φωνή με ωθησε και με παρέσυρε, απολογείται σήμερα ο νονός μου. Ενας αγαπημένος, λατρεμένος, ανθρωπος και ηθοποιός. Και σπουδαίος Λευκαδολάτρης. Κατα λάθος, Ηλίας, λοιπον. Αλλα ενα τόσο όμορφο λάθος!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
Κινηματογράφος
Οι Ιππείς της Πύλου (2010)
Ο Φωτογράφος των Τρικάλων (2005)
Λόγια μιας Ταινίας (2003)
Η Φούσκα (2001)
Μια Μέρα τη Νύχτα (2001)
Το μόνον της Ζωής του Ταξείδιον (2001)
Το αίνιγμα (1998)Ανέστης / Παύλος
Σαπουνόπετρα το Χρήμα στο Λαιμό σας (1996)
Ελεύθερη Κατάδυση (1995)
Ο Τσαλαπετεινός του Wyoming (1995)
Terra Incognita (1994)
Ελευθερη κατάδυση (1994)Γιώργος
Ύποπτος Πολίτης (1994)
Γυναίκες Δηλητήριο (1993)
Το μετέωρο βήμα του πελαργου (1991)
Βιοτεχνία Ονείρων (1990)
Ο Αυτάκιας (1988)
Τοπίο στην ομίχλη (1988)
Made in Greece (1987)
Τα Παιδιά της Χελιδόνας (1987)
Γέλιο με Δόσεις (1986)
Εθελουσία Έξοδος (1986)
Ο Γιάννης που έγινε Τζώνης (1986)
Μια Γυναικάρα στα Μπουζούκια (1985)
Μπορούμε και κάτω από τα Θρανία (1985)Κίτσος
Ροκάκιας την Ημέρα το Βράδυ Καμαριέρα (1984)
Δάσκαλε τι δίδασκες; (1983)διευθυντής βρεφοκομείου
Δώστε την Τσόντα στον Λαό (1983)
Ζητείται Δράκος (1983)
Μια Παπαδιά στα Μπουζούκια (1983)
Άρπα Colla (1982)
Ο Ρεπόρτερ (1982)
Γκαρσονιέρα για Δέκα (1981) ανθυπαστυνόμος
Ο Σεξοκυνηγός (1981)
Το Αίμα των Αγαλμάτων (1981)
Θανάση Σφίξε κι άλλο το Ζωνάρι (1980) Θόδωρος Ξεζουμίδης
Περιπλάνηση (1979)
Ο Θανάσης στη Χώρα της Σφαλιάρας (1976)
Μεταμορφώσεις (1975)
Εσμέ η Τουρκοπούλα (1974)
Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εμείς (1972)
Παπαφλέσσας (1971)
Βαβυλωνία (1970)... Νιόνιος Φάντες
Τηλεόραση
Καρυωτάκης (2009)
Αμόρε μίο (2008)
Γάμος με τα όλα του: Ομφάλιος λώρος (2006)
Θησαυρός της Αγγελίνας (2005)
Βοήθεια γειτόνοι (2004)
Καλά να πάθεις (2003)
Λευκός οίκος (2003)
Σχεδόν ποτέ (2003)
Μυστικές διαδρομές (2001)
Φωνή (2000)
Υπεράνω όλων η πατρίς (1998)
Ιός του πατέρα (1996)
Ο Πρίγκιπας (1995)
Σαν παραμύθι (1995)
Ψάθινα καπέλα (1995)
Σερσέ λα φαμ (1994)
Το γελοίον του πράγματος (1994)
Βαμμένα κόκκινα μαλλιά (1992)
Κίτρινος φάκελος (1990)
Πλεκτάνη (1990)
Δίκη του μεσημεριού (1989)
Φιλαράκια (1987)
Έξωση (1987)
Η συμμορία της Μαίρης (1987)
Χαίρε Τάσο Καρατάσο (1985)
Μινόρε της αυγής (1983)
Κομμωτήριο – Ιστορίες του σεσουάρ (1982)
Ο ανθρωπάκος (1981)
Κόντρα στον άνεμο (1980)
Ημερολόγιο ενός θυρωρού (1979)
Ένας ιππότης μεταξύ μας (1976)
Το παλιό το κατοστάρι (1974)
Χωρίς ανάσα (1973)
Ένα υπέροχο ζευγάρι (1973)
Ποινικό μητρώο της Αθήνας (1973)
Βίβα Κατερίνα (1973)
Μπολσόι Ιβάν και Μπιγκ Τζων (1972)
Το σπίτι των ξένων (1972)
Γραφείο συνοικεσίων (1971)
Δόκτωρ Τικ (1971)
Θέατρο
Νεφέλες
Όρνιθες
Πλούτος
Λυσιστράτη
Το Καλοκαίρι
Με το ίδιο μέτρο
Οιδίπους Τύραννος
Το τέλος του παιχνιδιού
Ο Επιθεωρητής
Σύστημα Φαμπρίτζι
Ένας τέλειος τζέντλεμαν
Οδός ευκαιρίας
Ερωτόκριτος
Βάτραχοι
Εφτά χρόνια φαγούρα
Η γυναίκα της χρονιάς
Ένας ασήμαντος πόνος
Το νου σου στην Αμέλια
Ξενοδοχείο ο Παράδεισος
Νεκρή ζώνη
Ο Επιστάτης
Το Μάθημα
Τίτος Ανδρόνικος
Οθέλλος
Βικτόρ ή Τα παιδιά στην εξουσία
Ξανθιά φράουλα
Παράξενο αρσενικό
Ρούμι, λεμόνι και λευκό κρασί
Λες κι ήταν χτες (μουσική παράσταση)
Μαγεμένος Ύφαλος (ψηφιακή παράσταση κινουμένων σχεδίων ).
elgeorgakis.blogspot.gr
2012-09-12
Life Style - Life Style
ΤΕΤΆΡΤΗ, 08 ΜΆΙΟΣ 2013 00:40
0 ΣΧΌΛΙΑ
Παιδικές αναμνήσεις από τη Λευκάδα.
Ο Ηλίας Λογοθέτης σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του αποκαλύπτει γιατί στην ηλικία των τεσσάρων θεωρούνταν ότι είχε ένα πολύ αλλόκοτο μυαλό το οποίο έρχονταν ειδικοί και το εξέταζαν.
«Θυμάμαι το δέος που με κυρίευσε όταν ήμουν μικρό παιδί και με είχανε ταμένο στον Άγιο Αντρέα - διότι στην 4η δημοτικού είχα πάθει μια δύσκολη ασθένεια, και τότε ήταν θανατηφόρα η οστρακιά. Νομίζω ότι σ' εκείνη την περίοδο της αρρώστιας συνέβη η μεγάλη μεταβολή του μυαλού μου. Μέχρι τότε θεωρούσαν ότι είχα ένα πολύ αλλόκοτο μυαλό το οποίο έρχονταν ειδικοί και το εξετάζανε, διότι αποστήθιζα τεράστιας έκτασης κείμενα αρχαίων και Λατίνων συγγραφέων, απ' το πρωτότυπο, με μια ματιά. Έρχονταν ερευνητές και ψάχνανε αυτή την ευκολία που είχα - αλήθεια, δεν κάνω πλάκα. Ο θείος μου, μάλιστα, έλεγε ότι έγραφα και κάτι επιστολές-αριστουργήματα. Και ότι σε μία από αυτές περιέγραφα τα συναισθήματά μου «τώρα που θα... έφευγα απ' τη ζωή». Ήταν ένα γράμμα στο οποίο άφηνα τις τελευταίες επιθυμίες, τις υποθήκες και τις εντολές μου και είχαν τρελαθεί απ' το κλάμα όλοι όσοι το διάβασαν», εξομολογείται στη Real ενώ λέει πως η φωτογραφική του μνήμη οφείλονταν στα φάρμακα. «Προφανώς σε ένα ντοπάρισμα από την ασθένεια και τα φάρμακα. Σαν την Πυθία που μάσαγε δάφνες και χρησμοδοτούσε. Μετά την αποθεραπεία μου είχε χαθεί αυτό το χάρισμα, καταλάγιασε, ξοδεύτηκε όλο. Αλλά ευτυχώς παρέμεινε μέχρι σήμερα μια δύναμη της μνήμης μου: αντί, μεγαλώνοντας, να ελαττώνεται, αυξάνει».
Για την πιο παλιά ανάμνηση που έχει κρατήσει από τη ζωή του εξομολογείται πως σε ηλικία δυο ετών τον έβαλαν σε φέρετρο θεωρώντας τον νεκρό. «Δεν ξέρω εάν είναι κάτι που είδα εγώ με τα μάτια μου ή είναι μια ψευδαίσθηση εικόνας που σχηματίστηκε από τις αφηγήσεις της πρώτης μου ξαδέλφης, η οποία ήταν μάρτυρας του γεγονότος. Επί κατοχής, απέναντι από το σπίτι μας υπήρχε ένας φούρνος των Ιταλών που έφτιαχνε «μπανιότες» - κάτι μικρά στρογγυλά ψωμάκια. Μωράκι εγώ, δύο ετών, αρρώστησα από τύφο και όλοι βλέπανε ότι θα πέθαινα. Και λέει η ξαδέλφη ότι ήρθε και μου 'κανε μια ένεση ένας Ιταλός γιατρός την τελευταία στιγμή. Δεν αντέδρασα όμως και σίγουροι πλέον ότι με χάσανε με βάλανε στο φερετράκι. Και ώρες αργότερα, το... νεκρό αυτό πλάσμα, που του 'χανε ήδη κλείσει τα μάτια, είπε τη λέξη «νερό!». Και ξεσηκώθηκε ο κόσμος, το σπίτι και η γειτονιά ολόκληρη», λέει και καταλήγει: «Εκτοτε έχω έναν σεβασμό στο νερό και συμβουλεύομαι τη ροή του. Αφουγκράζομαι τη θάλασσα. Ακούω τα ποτάμια και τη μελωδία από τα κελαρύσματά τους. Την αλλαγή του ήχου τους όταν συναντάνε πέτρες. Οι ήχοι είναι ποίηση. Ο Μπρούνο Σουλτς, ένας εκπληκτικός συγγραφέας, λέει: «Αγάπησα την ποίηση ακούγοντας το κούφιο τρίξιμο του τζίτζικα στο πατρικό μου και από το "αχ" της μάνας μου όταν έχασε τον άντρα της». Δηλαδή, ποίηση είναι ένας τζίτζικας κι ένας αναστεναγμός», καταλήγει στη real.
Πηγή: gossip-tv.gr
