ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΟΘΩΜΟΣ - Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ




Νίκος Κατωπόδης – Πανοθώμος (1916 -2011)
Μια ζωή γεμάτη Φως!

... Κι ήταν όλα γύρω φως!
Απο τα μαθητικά μου χρόνια η άσβεστη φωτεινή πηγή, το αιώνιο φώς του φωτοδότη Ήλιου μας, που του χρωστάμε και τη γήινη ύπαρξη, με εντυπωσίαζε πάντοτε με τόσες μετεωρολογικές πολυφασικές εναλλαγές και φαινόμενα, που σαν αχόρταγο φυσιολάτρη, δεν μ' άφηναν ασυγκίνητο να τα προσέχω, να τα αιχμαλωτίζω στο φακό και να τ' απελευθερώνω στη φωτογράφιση.
Ως και τώρα ακόμα, που οδεύω προς το λυκόφως της ζωής, με παρακολουθούν κατά πόδας, επιβραδύνοντας το βάδισμά μου προς το τέρμα, με λαμπρότερο φώς και γω σε ανταπόδοση τούς φωτοαντιγράφω τη λάμψη τους.
Με αυτά τα λόγια ο κύριος Νίκος Κατωπόδης – Πανοθώμος προλόγιζε το φωτογραφικό λεύκωμα της ζωής του με τίτλο “Ετη Φωτός”, που περιελάμβανε το φωτογραφικό του έργο και εκδόθηκε από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδος το 2005 με την δική μου επιμέλεια.
Πάντοτε από το στόμα του έβγαιναν λόγια σοφά, απόσταγμα της πολυτάραχης ζωής του που κάλυψε σχεδόν έναν αιώνα. Ακόμα και όταν επι ιταλικής κατοχής της Λευκάδας, του έλεγαν οι Ιταλοί που επισκέπτονταν το οικογενειακό βιβλιοπωλείο την φράση “acqua in bocca” που σημαίνει “νερό στο στόμα”, δηλαδή σιωπή, ο κ. Νίκος δεν σταμάτησε να μιλά προσφέροντας γνώση και να δρά αποφασιστικά και να αγωνίζεται.
Ο κ. Νίκος μεγάλωσε μέσα στο ιστορικό βιβλιοπωλείο του πατέρα του από τον οποίο “κληρονόμησε” και το όνομα “Πανοθώμος”. Τα βιβλία ήταν το όχημα να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και στους διαφορετικούς πολιτισμούς του, που την εποχή εκείνη ήταν αδύνατο με άλλο τρόπο να γνωρίσει. Τα βιβλία ήταν η αιτία που από μικρό παιδί έγινε μέσω της γνώσης ,Πολίτης του Κόσμου και όχι ένας μίζερος επαρχιώτης σε αδιέξοδο.
Το σπουδαιότερο όμως προσόν του ήταν οτι αντίθετα από την κατεστημένη αντίληψη της εποχής, ο κ. Νίκος μεταλαμπάδευε τις γνώσεις του και επικοινωνούσε τα βιβλία του βιβλιοπωλείου του σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσε. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την πενία της εποχής που καθιστούσε απαγορευτική την αγορά ενός βιβλίου στο μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού του νησιού της Λευκάδας. Ακόμη και στις πιο δύσκολες των εποχών, ο κ. Νίκος έδινε με χαρά τα βιβλία λέγοντας: “Πάρτο τώρα και τα φέρνεις όποτε μπορέσεις!” Έτσι πήραν στα χέρια τους τους περισσότερους κλασικούς συγγραφείς οι πιο φτωχοί άνθρωποι του νησιού της Λευκάδας. (Και οι μαρτυρίες τους είναι συγκινητικές σήμερα). Έτσι αμούστακοι μαθητές και μαθήτριες άνοιξαν το πνεύμα τους με αποτέλεσμα να διαπρέψουν αργότερα στα ανώτερα πνευματικά ιδρύματα.
Το βιβλιοπωλείο του υπήρξε “κυψέλη” των πνευματικών ανθρώπων της Λευκάδας και σημείο αναφοράς όλων των σπουδαίων ανθρώπων που ερχόνταν από όλον τον κόσμο στη Λευκάδα. Απο εκεί περνούσαν πρώτα όσοι ήθελαν να μάθουν για τη Λευκάδα και τον πολιτισμό της, όσοι ήθελαν να φωτογραφίσουν το νησί και όσοι ήθελαν να γράψουν για αυτό. ( Απο εκεί πέρασαν ο σκηνοθέτης Ηλία Καζάν την εποχή της παντοδυναμίας του στο Χόλιγουντ, οι φωτογράφοι Κ. Μπαλάφας και Σ. Μελετζής, ο ζωγράφος Θ. Στάμος, πλήθος συγγραφέων κ.α). Απο εκεί επίσης περνούσαν όσοι ήθελαν να φύγουν από τη Λευκάδα και να ταξιδέψουν στον κόσμο. Ο κ. Νίκος είχε τις κατάλληλες πληροφορίες για όλες τις περιπτώσεις. Ακόμη ήταν και ο “ανεπίσημος” μεταφραστής της Λευκάδας, μια και είχε από μόνος του καταφέρει να μιλάει και να διαβάζει πολλές γλώσσες. Επίσης διάβαζε τα γράμματα που λάμβαναν όλοι οι αγράματοι Λευκαδίτες και τους έγραφε τις απαντήσεις στις επιστολές τους.
Ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές όπου οι άνθρωποι μεταμορφωνόνταν σε κτήνη ο κ. Νίκος παρέμενε άνθρωπος με όπλο του τον πολιτισμό. Έτσι όταν για την ελευθερία της Ελλάδος βρέθηκε να πολεμά στο αλβανικό μέτωπο δεν ξεχνούσε τα μελωδικά τραγούδια που γλυκαίναν την ψυχή του, με τη συνοδεία μάλιστα της κιθάρας του Κώστα Ντε Βαλαμόντε που ήταν συστρατιώτης του. Ο κ. Νίκος ήταν λάτρης της κλασσικής μουσικής και πάντα είχε την απορία πώς η Γερμανία του Μπετόβεν μετεξελίχθηκε σε μια κτηνώδη αιμοσταγή στρατιωτική μηχανή. Και πώς η Ιταλία της Όπερας και του Μπελκάντο κατέληξε να πάρει τον ίδιο δρόμο. Όχι πως δεν ήξερε την απάντηση. Όμως αυτός είχε αποφασίσει να κρατήσει στην ψυχή του τα στοιχεία που ενώνουν τους ανθρώπους και που είναι διαχρονικές δημιουργικές δυνάμεις και να δίωξει μακριά τη βαρβαρότητα και το μίσος της ανθρώπινης φύσης. Έτσι επί γερμανοιταλικής κατοχής ο κ. Νίκος βρήκε την ευκαιρία να μάθει και τις δύο γλώσσες και να ανταλλάσει την γραφική ύλη που χρειάζονταν οι κατακτητές με παρτιτούρες κλασσικών τραγουδιών. Ενώ ταυτόχρονα απο το παρόνομο ραδιόφωνο, που βρισκόταν κάτω από τα σανίδια στο πάτωμα του σπιτιού του, άκουγε BBC μεταφέροντας τις ειδήσεις και τα βράδια τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Ρωσίας, μαθαίνοντας ταυτόχρονα τη γλώσσα και τα λόγια των τραγουδιών.
Ο κ. Νίκος διέτρεξε την ιστορία του “Ορφέα”, ήταν μέλος μάλιστα και της πρώτης μαντολινάτας μαζί με ιστορικές μορφές της Λευκάδας. Ήταν επίσης παρών στις πρώτες εκθέσεις φωτογραφίας που έγιναν στη Λευκάδα και που οργάνωσε ο “Ορφέας”.
Δεν υπάρχει βιβλίο ή περιοδικό με φωτογραφικό υλικό που να αναφέρεται στη Λευκάδα από τις δεκαετίες 1950 έως 1990 και αργότερα που να μην περιέχει φωτογραφίες του κ. Νίκου Πανοθώμου. Οι φωτογραφίες του μάλιστα ως επι το πλείστον ασπρόμαυρες είναι αναγνωρίσιμες είτε αναφέρεται το όνομά του, είτε όχι. Καταπληκτικές εκδόσεις ιδιώς των δεκαετιών 1950 – 1970 έχουν τη φωτογραφική σφραγίδα του Ν. Πανοθώμου. Όποιος ήθελε να γνωρίσει τη Λευκάδα του Αρ. Βαλαωρίτη και του Αγγ. Σικελιανού την γνώριζε πρώτα από τις φωτογραφίες του Ν. Πανοθώμου.
Η πρώτη του φωτογραφική μηχανή ήταν ένα κουτάκι KODAK στη δεκαετία του 1930 και ή πρώτη φωτογραφία που τράβηξε ήταν το λιμάνι της Λευκάδας γεμάτο από ιστιοφόρα πλοία.
Γι αυτόν η φωτογραφία ήταν το μέσο της σύλληψης της ομορφιάς της φύσης. Ο κ. Νίκος ήταν λάτρης της ομορφιάς του κόσμου και της αρμονίας του. Οι αρμονικές γραμμές ενός τοπίου τον συγκινούσαν το ίδιο με τις αρμονικές γραμμές του γυναικείου σώματος. Για να βρεί την άσπιλη ομορφιά, έγινε περιπατητής και πάντα με εξαιρετική παρέα διέσχιζε τη Λευκάδα, για να καταλήξει την κατάλληλη πάντα ώρα, στο ναό του Απόλλωνα στο ακρωτήριο Λευκάτα και να θαυμάσει την αποθέωση του Φωτός, να παλεύει με το κύματα του πελάγους στην προσμονή μιας αναδυομένης Σαπφώς.
Με το Φώς αυτό έπλασε υπέροχες φωτογραφίες παντοτινή παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές του κόσμου, που περιέχονται στο Λεύκωμα “Ετη Φωτός” με μια αρχαίγονη μητέρα με το παιδί της στο εξώφυλλο. Και να η απόδειξη της μεγάλης δύναμης της φωτογραφίας, αφού και η μητέρα αυτή, αθάνατη στη φωτογραφία, γέρασε και ξεκίνησε και αυτή το μεγάλο ταξίδι σχεδόν ένα μήνα πρίν από το φωτογράφο της τον κ. Νίκο Πανοθώμο.
Μετά τη δεκαετία του '60 οι εξορμήσεις του έγιναν πιο μακρινές με την σιέλ Lambretta του. Ακόμη και στα ογδόντα του η αγαπημένη του συνήθεια ήταν τα ταξίδια με λεωφορείο στην Ευρώπη και πάντα προετοιμαζόταν έτσι ώστε να έχει ελάχιστες αποσκευές, για να έχει μεγάλη ελευθερία κίνησης ώστε να δεί και να γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερα. Και όταν δεν μπορούσε πλέον λόγω ηλικίας να ταξιδέψει, ταξίδευαν τα δώρα του στον κόσμο όπως ένα ταψί παραδοσιακού μελωμένου μπακλαβά στο ερωτικό Παρίσι.
Όταν έμπαινες στο βιβλιοπωλείο του, ακόμη και σε αυτή την ηλικία, τον έβλεπες σκυμμένο να διαβάζει πρίν σε υποδεχθεί με ένα διάπλατο χαμόγελο. Μάλιστα η αγαπημένη του ατάκα ήταν ενός στενού του φίλου, του Τάκη Λάζαρη, που του έλεγε: “Βλέπω διαβάζεις, άντε και μόλις θα σε εξετάσει ο Άγιος Πέτρος θα περάσεις, μην ανησυχείς!” και πάντα έλεγε την ατάκα και γέλαγε.
Πάνω απο την κεντρική πλατέια αν κάποιος σταματήσει και αφουγκραστεί πέρα από το σύγχρονο θόρυβο του χρήματος ... θα ακούσει πρώτα απ' όλα την αθάνατη φωνή της Μαρίας Κάλλας, - χωρίς χρόνο - , την ανάσα του πλήθους που την άκουγε, ανάμεσα και την ανάσα του Νίκου Πανοθώμου. Κατά δεύτερον από ένα στενό λίγο πιο κάτω τις ατέρμονες συζητήσεις του με τον Πανταζή Κοντομίχη, τον Πάνο Ροντογιάννη, τον Δήμο Μαλακάση, τον καθηγητή Κ. Μανούδη, τον Γερ. Περδικάρη, τον Νίκο Σβορώνο, τον Αντώνη Τζεβελέκη, τον Ζώη Κουτσάφτη, το βιολί και το τραγούδι του Κώστα Κατσή, τον δάσκαλο Φίλιππα, κ.α. Θα ακούσει και άλλους, αρκεί να τους σκεφτεί καλά και με αγάπη.
Σε αυτή την πλατεία τον συναντούσες τα τελευταία χρόνια και πάντα θυμάμαι μου είχε πεί ότι η ζωή “Θαρσείν Χρη” δηλαδή χρειάζεται θάρρος. Και όταν οι απώλειες των ανθρώπων της γενιάς του πύκνωναν πάλι, “Θαρσείν Χρη” απαντούσε.
Χρειάζεται θάρρος για να ζήσεις μια ζωή ωφέλιμη και να προσφέρεις στους άλλους. Χρειάζεται θάρρος για να αναζητήσεις τη γνώση κόντρα στην ευτέλεια. Χρειάζεται θάρρος για να συνεισφέρεις δημιουργικά στην ομορφιά του κόσμου. Χρειάζεται θάρρος για να είσαι άνθρωπος με την πραγματική έννοια του όρου.
Τον θυμάμαι πάντα να ακούει την πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Όπερας της Βιέννης, με τα ακουστικά στα αυτιά για να μην χάσει ούτε νότα, κόντρα στην βαρυκοϊα του.
Σαν να σηκώνω τώρα τα ακουστικά για να του διαβάσω το ποίημα που του αφιέρωσα στο βιβλίο μου “Εναντίωση”
Έκανα βόλτα στην ακρογιαλιά.
Βλέπω έναν άνθρωπο μεγάλο
με μακριά άσπρα μαλλιά
να κοιτάζει τον ορίζοντα...

- Να σου προσφέρω το βιβλίο μου,
μου λέει.
Είν' το βιβλίο της Ζωής
και της Αλήθειας.

Τ' ανοίγω...
- Μα δεν έχει σελίδες μέσα...
ούτε μία...
του λέω.

- Τό έγραψα με τις πράξεις μου
μου απάντησε
και χαμογέλασε.

Τον θυμάμαι να κρατάει στο χέρι, μία ολάνθιστη Παιώνια της Λευκάδας που καθρεφτιζόταν μαζί με τον λαμπερό ήλιο στα μάτια του.

Με μια παιώνια,
ταξίδια αιώνια,
άρχισες!

Μια δέσμη φωτός
σε καλωσόρισε
στου Σύμπαντος
την άυλη
αυλή,
πέρα απ' την ύλη
τη θαμπή.

Της ομορφιάς ταξιδευτής
και του φωτός γραφέας,
τη γνώση πάντα αναζητάς
εκεί που εγεννήθηκε ο Ορφέας!

Το σώμα τ' ακατόρθωτο,
 το πήρε ο Μορφέας, 
αφού ήταν ανίκανο
το πνεύμα να δεσμεύσει,
γιατί ήταν έτοιμο από καιρό,
να ταξιδέψει!

Οδύσσεια του Σύμπαντος
το λέν οι Ποιητές.
Οδύσσεια του βίου
αυτοί που αγάπησες!

Μια δέσμη φωτονίων
που προσπερνά
τις μαύρες τρύπες,
μακριά
απ' τις επίγειες λύπες

Μια δέσμη φωτονίων
με μάζα ελάχιστη,
ταχύτητες ιλιγγιώδεις
αναπτύσσει,

στο εναλλασόμενο,
του Σύμπαντος “κενό”,
που 'χει με φωτεινά
πνεύματα γεμίσει!



Γιάννης Φαλκώνης
8-2-2011


Arenaria Leukadia


Ένα φυτό να σμιλεύει την άμμο, την πέτρα, τη ζωή.Η ARENARIA LEUKADIA μου θυμίζει το όνειρο. Το όνειρο που έχουμε όλοι. Όσο άπιαστο, όσο περίπλοκο κι αν φαίνεται έχει τον τρόπο να επιβιώνει, να ξεφυτρώνει από το μυαλό μας, να είναι πάντοτε παρόν. Το όνειρο που μας κρατάει ζωντανούς. Το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, μιας ανθρώπινης ζωής. Γιατί μη νομίζετε ότι μας έμεινε και τίποτα άλλο. Μόνο το όνειρο δεν θα μας προδώσει ποτέ. Στην εποχή του μίσους, της υπερβολής, του δήθεν, του εγώ, της ισοπέδωσης. Που η μοναξιά σηκώνει κεφάλι, οι φίλοι μας χάθηκαν και η αβεβαιότητα μας λέει καλημέρα. Όλοι ζούμε με ένα όνειρο. Κι ας επιμένουν κάποιοι ότι το όνειρο δεν γίνεται πραγματικότητα. Αφήστε τους να λένε. Το ARENARIA LEUKADIA αντιστέκεται. Και θα συνεχίζει να φύεται στην άμμο της Λευκάδας. Γιατί είναι όνειρο    


To παραπανω ειναι ενα κείμενο μου απο το βιβλίο μου‘ΟΡΦΕΩΣ 2’(εκδόσεις ‘ΑΓΚΥΡΑ’).
Eνα σχετικό αφιέρωμα εγινε απο την ιστοσελίδα http://www.kolivas.de (συντάκτης ο Αιθεροβάμων) με τίτλο ‘’Η Αρενάρια της Λευκάδας-Αναζητώντας το όνειρο για μια επιστροφή στη Φύση’’το οποίο και αναδημοσιευω μαζι με τίς φωτογραφίες:
''Εκείνο που χαρακτηρίζει έντονα το φυτικό βασίλειο και αξίζει τον απεριόριστο θαυμασμό μας, είναι πέρα από το πλήθος των αρωμάτων η ανεξάντλητη ποικιλομορφία σχημάτων και χρωμάτων.Σχήματα απλά έως σύνθετα από τα πιο μικροσκοπικά, μεγέθους καρφίτσας μέχρι τους πελώριους όγκους που καλύπτουν οι σεγκόβιες του Αμαζονίου και συνδυασμοί όλων των χρωμάτων που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.Και μέσα σ’ αυτή τη πανδαισία της χλωρίδας μπορεί να δεις κάποια φυτά τόσο μικροσκοπικά, τόσο ταπεινά, που αν δεν ξέρεις, απορείς πως δημιουργούν ενδιαφέρον και κατορθώνουν να γίνουν αντικείμενο μελέτης και έρευνας από τον πολυάσχολο άνθρωπο…Ένα τέτοιο φυτό είναι και η Αρενάρια της Λευκάδας γνωστή με το επιστημονικό όνομα Arenaria Leucadia Phitos & Strid 1994 της οικογένειας Caryophyllaceae. Το όνομα της το γνωρίσαμε για πρώτη φορά εδώ και μερικά χρόνια, όταν είδαμε μια κάρτα προηγούμενης Δημοτικής αρχής που δυστυχώς η φωτογραφία δεν βοηθούσε να δεις καθαρά το άνθος και το μέγεθος του φυτού, ούτε μας έδινε κάποια πληροφορία για αυτό. Ήταν πάντως μια πολύ καλή ενέργεια που δυστυχώς πέρασε απαρατήρητη.Έκτοτε κανείς δεν βρήκε το χρόνο… ν’ ασχοληθεί μ’ αυτό το άσημο φυτό, που το λουλουδάκι του δεν ξεπερνά τα πέντε χιλιοστά και το ύψος του φυτού τα τρία έως πέντε εκατοστά.Και όμως αυτό το τόσο «ασήμαντο» βρήκαν το χρόνο να μελετήσουν και να ταξινομήσουν ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών Δημήτρης Φοίτος και η βοτανολόγος Arne Strid χαρίζοντάς του το όνομα της πατρίδας μας, μιας και το συνάντησαν για πρώτη φορά στη περιοχή μας το 1994.Ίσως να απορούν πολλοί, πως υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τόσο «τιποτένια» (κατά τη γνώμη τους) θέματα!…Αυτή η υπεροψία ιδιαίτερα σήμερα μας έχει απομακρύνει από την ουσία και τη χαρά της ζωής, έχουμε ξεχάσει τη μυρουδιά του φρεσκοβρεγμένου χώματος, το λαμπύρισμα της πυγολαμπίδας, την ευωδιά της αλιφασκιάς, το άρωμα της αγράμπελης, το τιτίβισμα του χελιδονιού και τόσα άλλα!Φτάσαμε να μη παρατηρούμε σχεδόν τίποτα το ουσιαστικό!Η απασχόλησή μας πάντα επιφανειακή, η ζωή μας σ’ ένα διαρκές και ανελέητο κυνηγητό, που όλα εκφράζονται σε ταχύτητα. Ταχύτητα στα αυτοκίνητα, ταχύτητα στους υπολογιστές, ταχύτητα στις μετακινήσεις μας …… ταχύτητα παντού ακόμη και στο φαγητό
elgeorgakis.blogspot.com/2011

Στον αστερισμό των Πλειάδων . Κων/να Γεωργακάκη





Οι Πλειάδες κατά τη μυθολογία ήταν κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της Πλειώνης, αδελφές των Υάδων.
Την ύπαρξή τους οι αρχαίοι Έλληνες εμπνεύσθηκαν απ' τον ομώνυμο αστερισμό, που στα νεώτερα χρόνια
έγινε γνωστός σαν Πούλια. Γεννήθηκαν στο όρος Κυλλήνη και θεωρούνταν θεότητες του βουνού.
Από την ένωσή τους με το Δία γεννήθηκαν θεοί και ήρωες.
 Οι Πλειάδες ήταν εφτά, όπως και τα αστέρια   του αστερισμού που είναι ορατά με γυμνό μάτι:
Η Μαία, η πρώτη και ομορφότερη, μητέρα του Ερμή
Η Ταϋγέτη, μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα
Η Ηλέκτρα, μητέρα του Δάρδανου, γενάρχη των Τρώων και του Ημαθίωνα, βασιλιά της Σαμοθράκης
Η Στερόπη, σύζυγος του ήρωα Οινόμαου
Η Κελαινώ, μητέρα του ήρωα Λύκου
Η Αλκυόνη, που μεταμορφώθηκε σε πουλί από το Δία,
και η  Μερόπη, σύζυγος του Σίσυφου και μητέρα του Γλαύκου
Σχετικά με το πως οι Πλειάδες έγιναν αστερισμός, υπάρχουν διάφορες εκδοχές.
Η επικρατέστερη είναι πως αυτοκτόνησαν απ' τον καημό τους για την τιμωρία του πατέρα τους
Άτλαντα να σηκώνει στους ώμους
τον άξονα του κόσμου, ή για το χαμό των αδελφών τους Υάδων.
Η Βοιωτική παραλλαγή του μύθου λέει
πως ο γίγαντας Ωρίωνας τις ερωτεύτηκε και τις καταδίωξε θέλοντας να τις απαγάγει.
Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πέντε χρόνια, οπότε οι Πλειάδες κατέφυγαν στο Δία,
που τις έκανε αστερισμό  για να τις γλιτώσει.
Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό σαν αστερισμός κι αυτός,
κι έτσι οι Πλειάδες, που προπορεύονται μπροστά του στον ουρανό, πέφτουν στη θάλασσα
για να του ξεφύγουν.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Στον αστερισμό των Πλειάδων . Κων/να Γεωργακάκη εκδόσεις '' Στοχαστής '' 2010

by Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας (Σημειώσεις) on Σάββατο, 18 Αυγούστου 2012 στις 11:46 π.μ.
πόση γλαφυρότητα , πόση ευαισθησία ,πόση φαντασία
περιγραφές βαθηές ,άγγίσματα που πονούν και συνάμα ζούν μέσα μας  θαμένα απαλά σε μνήμες ,που νομίζαμε χάθηκαν
Οι επτά κόρες του  Άτλαντα και της Πλειώνης ,'που μοιάζουν να τρέχουν κυνηγημένες στα βάθη τόυρανού  .Οι πλειάδες
 Αλκυόνη ,  Ηλέκτρα,   Κελαινώ ,  Μαία,    Μερόπη   ,  Ταϋγέτη ,  Στερόπη . Επτά γυναίκες αστέρια συντροφιά μέσα στην ιερότητα του αριθμού τους ,τη δύναμη της σχέσης τους και την κοινή τους μοίρα .
Αγγέλω ,Βάρντα ,Ουρανία ,Χημευτή και Σύρμω ,Μαύρα  ,Ζαχαρένια κι Ακριβούλα ,Πολυτίμη και Βέργω είναι οι σύγχρονες Πλειάδες της  Κων/νας Γεωργακάκη
Διαβάζοντας το βιβλίο , που ευγενικά μας άστειλε η  δημιουργός του  ,΄''  στον αστερισμό των πλειάδων ''  νοιώθουμε  ότι  ,τίποτα δεν χάθηκε από όσα έχουμε ζήσει
Ολα είναι εδώ
¨Ολοι  και όλα---   Πνοές θεού και όχι ψυχές ζώσες...
ας απολαύσουμε και ας πάρουμε μια γεύση του βάθους της φαντασίας της συγγραφέως, αγγίζοντας για λίγο μονοπάτια του χθές  , μέσα  από τις πλειάδες τ ουρανού και  τα αερινά τους  μονοπάτια    !

 αφιερωμένο
στις απλές γυναίκες της Λευκάδας
Γυναίκες αστέρια
που φώτισαν τους πρώιμους ουρανούς της ζωής

πρόλογος   ---Πλειάδες και Δυάδες

Στους χειμωνιάτικους νυχτερινούς ουρανούς της ζωής μου , από παιδί ακόμα ,ξεχώριζα τον μυθικό κυνηγό ,τον ξακουστό Ωρίωνα .Κρατούσε το ρόπαλό στο υψωμένο του  χέρι κι έμοιαζε να τρέχει γοργά προς τη μεριά των πλειάδων ,που μόλις αχνόφεγγαν στα αστρικά βάθη.
Οι γεροντότεροι ,που μας ξεναγούσαν στα μυστήρια τ ουρανού ,ονόμαζαν τα τρία άστρα της ζώνης του '' οι τρείς βασιλιάδες ''ή   '' οι τρείς μάγοι ' ' κι εκείνα ,έτσι όπως ανηφόριζαν στη σειρά ,σήμαιναν  το παράστημα και την μεγαλοπρέπεια της κίνησής του .....
..και μετά μας έδειχναν  τις πλειάδες   ...
οι επτά κόρες του  Άτλαντα και της Πλειώνης ,'εμοιαζαν να τρέχουν κυνηγημένες στα βάθη τόυρανού  .
Η Αλκυόνη , η  Ηλέκτρα,   η  Κελαινώ  η   Μαία,  η   Μερόπη   η  Ταϋγέτη, κι   η  Στερόπη . επτά γυναίκες αστέρια συντροφιά μέσα στην ιερότητα του αριθμού τους ,τη δύναμη της σχέσης τους και την κοινή τους μοίρα .
Η Πούλια των παραμυθιών και των θρύλων ....Η Ουράνια κατοικία των θεών και το κέντρο του Σύμπαντος ,όπως πίστευαν οι προγόνοί μας κι όπως η πίστη τους  αυτή διασώθηκε στη λαική παράδοση
...
Πλεάδες και Υάδες...
Μητέρες και σύζυγοι θεών και Ηρώων ... Γυναίκες αστέρια που κοσμούν το στερέωμα ...
Πολλές γυναίκες στον ουρανό !
Καταστερώθηκαν άραγε μετά τη γήινη ύπαρξή τους ,ή κατέβηκαν απ τ αστρα , για να βοηθήσουν τη γή και τους ανθρώπους και μετά επέστρεψαν στην ουράνια πατρίδα τους ;

''και ευαρεστήσαντες ενώπιόν Σου , λάμψωσιν ως φωστήρες εν ουρανώ ...'

Ποιός θα μπορούσε να το ξέρει ..!
Εκείνο όμως που σίγουρα ξέρουμε είναι πως μια Γυναίκα στέκει ανάμεσα Ουρανού και Γης και γεφυρώνει το χάσμα .
Είναι Εκείνη που χαιρετίζεται ως '' αστέρος αδύτου μήτηρ και ως αυγή μυστικής ημέρας ..'

Βλέπω τις γυναίκες του καιρού μου να τρέχουν και να μην φτάνουν.Φορτωμένες σαν τον Ατλαντα την ευθύνη του Κόσμου κι ανιμέτωπες με την τεράστια πρόκληση της εποχής τους ,αυτή της σύνθεσης των αντιθέτων ,παλεύουν σαν αμαζόνες και σαν Εστιάδες .Αγρυπνούν πάνω από την ασβηστη Φωτιά του Οίκου τους ,'οχι πια από ανάγκη ,όπως παλαιότερα .αλλά από ελεύθερη δική τους επιλογή .Αγωνίζονται στις ανδρικές αρένες με όπλα το στοιχείο του λόγου που ξεχωρίζει και διακρίνει τα πράγματα ,αλλά και το ενωτικό στοιχείο του έρωτα που τονίζει τις ομοιότητες,απαλύνει τις διαφορές και οικονομεί τις καταστάσεις ,έτσι που όλοι στον κόσμο να χορτάσουν την πείνα και τη δίψα τους  .
Μιλώ για τις γυναίκες  εκείνες που κρατούν και κοσμούν τον Κόσμο .
Τις γυναίκες  που υπολογίζουν το  κάθε ανθρώπινο πλάσμα και αντιμετωπίζουν τους μικρότερους σαν να είναι δικά τους παιδιά ,τους συνομήλικους σαν αδέλφια και τους προεστούς σαν γονιούς .
Γυναίκες της υπομονής ,της καρτερίας ,της προσφοράς και της αφοσίωσης .
Μιλώ για τις γυναίκες που δεν έχουν πάψει να συγκινούνται από τα μεγάλα δώρα :
 Τον έναστρο ουρανό ,τα νέφη και τους ανέμους ,τα όρη τα υψηλά τους κάμπους που λουλουδιάζουν ,τους ορίζοντες των Ωκεανών και τα τραγούδια των κυμάτων ,τα όνειρα ,την αθωότητα ,το χαμόγελο των ανθρώπων ,τα δάκρυα και τα οράματα .
Σήμερα ,πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ,είναι ανάγκη αυτές οι γυναίκες να συνειδητοποιήσουν ότι είναι οι περισσότερες στον κόσμο και γι αυτό άλλωστε ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει. ΄Και η ιδέα αυτής της μεγάλης συντροφιάς της διασκορπισμένης πάνω στη γή μπορεί να ενισχύει την δύναμη και την αποφασιστικότητά τους .Είναι μεγάλη η πρόκληση των καιρών τους .Εχουν να ξεχερσώσουν τα εδάφη της καρδιάς και ξεριζώνοντας τα ζιζάνια της ζήλιας και του φθόνου ,να σπείρουν εκεί την υπομονή ,την ανεκτικότητα ,την καλοσύνη ,την συμπόνια την ευσπλαχνία και την ευγνωμοσύνη για να μπορέσει να βλαστήσει επιτέλους στο έδαφος αυτό,  η  χωρίς  όρια και όρους , αγάπη.
Η αγάπη που θα σώσει τον Κόσμο.
Η αποστολή τους είναι τραχιά και δύσκολη και κινδυνεύει να ματαιωθεί από τις δυνάμεις της εσωστρέφειας , της αδράνεις ,της κατάθλιψης ,της καθημερινής ρουτίνας ,των παγιωμένων στερεοτύπων που εμποδίζουν τη ροή της εξέλιξης ,του μοντέλου ζωής που η διαφήμιση προβάλλει και σαν πανδημία διασπείρεται και μολύνει όλα τα ανθρώπινα πλάσματα πάνω στη γη και ασφαλώς και των σκοτεινών δυνάμεων .
Στην προσπάθεια αυτή η ανάμνηση και το παράδειγμα των παλιών εκείνων γυναικών ,που βάσταξαν τον κάματο των αιώνων και προήγαγαν  με κόπους και θυσίες τη ζωή ,μπορεί να προσφέρει βοήθεια και έμνευση .Οι γυναίκες  εκείνες που άναβαν τα καντήλια των Αγίων στα ερημικά ξωκκλήσια ,κάθε φορά που έβγαιναν στους  αγρούς  του Κόσμου ,για να μαζέψουν ήλιο και χαρά ,αγριολούλουδα και αγριοβλάσταρα για το δείπνο κι έστεκαν αλληλέγγυες στις ιερές ώρες του πόνου ,συνεχίζουν να εκπέμουν το φώς τους .
Ο Ωρίωνας θα συνεχίσει το κυνήγι στους χειμωνιάτικους  νυχτερινούς ουρανούς του πλανήτη μας μέχρι το τέλος των ημερών αυτού του Κόσμου . Τα δυο θηρευτικά σκυλιά του , ο μικρός και ο μεγάλος κύων ,θα συνεχίσουν να τρέχουν μπροστά του μέσα στην ορμή αυτής της αέναης εξόρμησης στους αγρούς του ουρανού .
Το χειμερινό τρίγωνο ,η ουράνια χειμωνιάτικη πυροστιά, που σχηματίζεται από τα τρία πιο λαμπερά άστρα αυτών των τριών αστερισμών , με τον υπέρλαμπρο γαλαζωτό Σείριο να κρατάει το προβάδισμα ,θα συνεχίσει επίσης να φωτίζει τις ξάστερες κρύες νύχτες ,τη γη μας .
Οι Ατλαντίδες θα συνεχίσουν επίσης το αινιγματικό τους τρέξιμο στα βάθη του Ουρανού.
Κι εμείς οι γυναίκες τούτων των καιρών ,που μας δόθηκε το προνόμιο να σταθούμε στην ανατολή της τρίτης χιλιετίας ,είναι ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη εποχή να στρέψουμε το βλέμμα στον ουρανό για να αντλήσουμε έμπνευση από τις γυναίκες αστέρια που συνεχίζουν να λάμπουν εκεί ψηλά....

Μνήσθητι ότι πηλόν με έπλασας,
εις δε την γην με πάλιν
αποστρέψεις .

         Ιώβ Ι-9
.........                .....................
,






Η Άνοιξη της Νόνης και του Νίκο




Kι όλα αυτά ,επειδή

 η ελπίδα δεν χάνεται 
 η αγάπη υπάρχει  .... 


my Lefkada.gr
DSC 0426
Ποίημα της Νόνης Σταματέλου συνοδευμένο με φωτογραφίες του Νίκου Ζαβιτσάνου.
Κι' όμως
Ήρθε πάλι φέτος η Άνοιξη
Χωρίς να στοχαστεί
Αν οι άνθρωποι ετοιμάστηκαν
Αν η γη αντέχει το βάρος της.
Παντού πληγές
Κι' εκείνη αστόχαστη
Χρωματίζει τους κάμπους απ' άκρη σ' άκρη
Τρελλαίνει τις μέλλισσες
Χτίζει φωλιές στα χελιδόνια
Ανεβοκατεβαίνει στους λόφους
Τραγουδώντας.
Εισβάλλει στις πολιτείες τα χαράματα
Κι' αν τύχει σε παράθυρο ανοιχτό
Ταράζει τα όνειρα
Κι' η μέρα ξημερώνει πιο μαρτυρική
με τους δείχτες του νου γυρισμένους στην Άνοιξη.
Πώς ν' αντέξεις το γιασεμί
στο μπαλκονάκι
της μικρής μονοκατοικίας
που μετράει μέρες
πριν παραδοθεί άνευ όρων.
Πώς ν' αντέξεις τα όνειρα
Όταν τα πράγματα αναδίνουν
μια ύποπτη θανατηφόρα μυρωδιά
από ψοφίμι!
Διάδρομοι σκοτεινοί, δοσοληψίες
Έγγραφα νόμιμα με βούλες παρανόμων
Πρόσωπα σκυθρωπά και φοβισμένα.
Κι' οι αξίες παραπαίουν λησμονημένες
Σαν νυχτερίδες στο γιαπί τα βράδια.
Κι' όμως
Ήρθε πάλι φέτος η Άνοιξη
Χωρίς να μετανοιώσει.



my Lefkada.gr

Παιώνια: Η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της λευκαδίτικης χλωρίδας

http://www.kolivas.de

παιωνια_λευκαδας_1
Της Dentista
Αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της Λευκαδίτικης χλωρίδας η Paeonia Mascula ssp.Russii (Παιώνια η αρσενική του Ρούσσο), πρωιμότερη από την Paeonia Peregrina (Παιώνια η εξωτική), σημάδεψε με το εκτυφλωτικό χρώμα των λουλουδιών της τον ερχομό του Απρίλη.
παιωνια_λευκαδας_2παιωνια_λευκαδας_3
Την φωτογραφίσαμε στην περιοχή των Χορτάτων.
παιωνια_λευκαδας_4

Πλανόδια επαγγέλματα που χάνονται

http://nikiana.wordpress.com

Πολλά από τα πλανόδια επαγγέλματα στην Ιθάκη, ήταν εισαγόμενα. Οι επαγγελματίες κι οι τεχνίτες ερχόντουσαν από τα γύρω μέρη και ιδιαίτερα, από την Ήπειρο, την Λευκάδα, το Ξηρόμερο κ.α.
ithaki

ΜΕΤΑΠΡΑΤΗΣ (Μανάβης)

Τα διάφορα γεωργικά προϊόντα, όπως λαχανικά, φρούτα, δημητριακά, ξηρούς καρπούς και ψάρια, τα μετέφεραν από γειτονιά σε γειτονιά, σ’ όλα τα χωριά οι Μεταπράτες. Μεταφορικό μέσον ήταν τα γαϊδουράκια τους, που τα φόρτωναν με δύο κασέλες ή κοφίνια, ανάλογα με το εμπόρευμα. Το ζύγισμα γινόταν με την πελάντσα. Ένας ιδιόρρυθμος τύπος ήταν ο Γωγάκης, ο οποίος ερχόταν από το Βαθύ με τα πόδια, φορώντας ένα παντελόνι γεμάτο μπαλώματα διαφόρων χρωμάτων, φορτωμένος με δύο καλάθια κι αγόραζε αυγά, φωνάζοντας: “Αυγάάάά αγοράζωωω”! Τα αυγά τα έβαζε στο ένα καλάθι, ενώ στο άλλο έβαζε πέτρες για το.. ισοζύγιο!

ΣΑΜΑΡΑΣ

Κάθε σπίτι, είχε το γαϊδούρι του, για τις ανάγκες της οικογένειας και την μεταφορά διαφόρων πραγμάτων, όπως ελιές, ξύλα, αλέσματα για τον μύλο κ.λ.π. Κάθε γαϊδούρι, είχε το σαμάρι του, για το φόρτωμα. Για τα σαμάρια υπήρχαν ειδικοί τεχνίτες, που τα έφτιαχναν και τα διόρθωναν. Για την κατασκευή τους μεταχειρίζονταν ξύλο οξυάς. Πολλές φορές στόλιζαν το σαμάρι με διάφορα στολίδια.

ΒΑΡΕΛΑΣ

Ένα–δυό μήνες πριν τον τρύγο παρουσιάζονταν οι βαρελάδες, τεχνίτες για τις επιδιορθώσεις των βαρελιών, που ερχόντουσαν από την Ήπειρο. Διαλούσαν τα βαρέλια από τις δούγιες αφαιρώντας τα στεφάνια που τις κρατούσαν, τις καθάριζαν αν χρειαζόταν, τις πλανιάριζαν λίγο για να εφάπτονται καλά και μετά τις ξανατοποθετούσαν και τις έσφιγγαν με τα στεφάνια τους. Κατόπιν οι νοικοκυραίοι, γέμιζαν τα βαρέλια με νερό ή τα πήγαιναν στη θάλασσα για να στανιάρουν.

ΨΙΛΙΚΑΤΖΗΣ

Άλλος συμπαθής πλανόδιος πωλητής, ήταν και ο ψιλικατζής. Με μια μόστρα μπροστά του πουλούσε κουμπιά, κουβαρίστρες, κλωστές ντεμισέ, καρφίτσες, χτένες, βελόνια και ότι άλλο χρειαζόντουσαν οι νοικοκυρές και τα κοριτσόπουλα της εποχής. Ο ψιλικατζής είναι ο έμπορος του μικρόκοσμου, ο νάνος του εμπορίου, εύγλωττος, ευγενικός, υποχρεωτικός και προ πάντων πειστικός, που είναι αδύνατον να μην πάρεις κάτι από το εμπόρευμά του.

ΓΑΝΩΜΑΤΗΣ (Καλατζής)

Με μια καναβατσένια σακούλα στην πλάτη γυρνούσε στα χωριά φωνάζοντας: “Ο γανωματής, όλα τα γανώνω”! Συνήθως οι γανωματήδες ερχόντουσαν το φθινόπωρο και κατάλυμμά τους, ήταν τα λιτρουβιά. Μάζευαν τις κατσαρόλες από χάλκωμα και τις περνούσαν καλάϊ. Ερχόντουσαν από τα Γιάννενα, κάθε χρόνο οι ίδιοι και τους γνωρίζανε όλοι με τα μικρά τους ονόματα.
Όλα αυτά τα επαγγέλματα και τους ανθρώπους τους, τα σάρωσε η σύγχρονη τεχνολογία.
Από ανάγκη αρκετές γυναίκες, εμπορεύονταν ξύλα, τα οποία κουβαλούσαν στο κεφάλι τους. Τα μάζευαν από το βουνό κατά προτίμηση ξερά και τα διέθεταν στα διάφορα σπίτια , αλλά και στους φούρνους, που τότε έκαιγαν ξύλα. Στους φούρνους τα κουβαλούσαν με γαϊδούρια και τα έδιναν με το ζύγι ή με το γαϊδαροφόρτι.
Πηγή : Το βιβλίο του Θιακού συγγραφέα και φίλου Ανδρέα Λ. Αναγνωστάτου ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ            http://nikiana.wordpress.com  
======================================================
Εμείς το πήραμε -καθώς και τη φωτογραφία- από το ιστολόγιο του κ. Τηλέμαχου Καραβία (www.ithacanews.gr)
Filed under ΕπτάνησαΧάρ