Θεμελιωτές της Λευκαδιακής Κοινότητας Πάτρας Εισήγηση : Θεόδωρου Αχείμαστου




Πάτρα,
 6-7 Νοεμβρίου 2004
Θεμελιωτές της Λευκαδιακής  Κοινότητας Πάτρας
Εισήγηση : Θεόδωρου Αχείμαστου

Στα χρόνια τον Α" Παγκοσμίου Πολέμου μαρτυρούνται οι πρώτες, αραιές εγκαταστάσεις Λευκαδίων στην ευρύτερη περιοχή της Πάτρας και μάλιστα στην περιοχή των Σνχαινών, των Τσονκαλαιϊκων και των Βραχναιίκων. Εκεί, δηλαδή, όπού υπήρχαν καλλιέργειες αμπελοειδών.
 Εκείνοι, οι πρώτοι Λευκάδτοι, ήταν κυρίως σκαφτιάδες, ξωμάχοι κι άνοιξαν το δρόμο σε μια ολοένα και πυκνότερη μετακίνηση Λευκαδίτικου στοιχείου από το νησί στην αχαϊκή γη.
 Οι λόγοι των μετακινήσεων είναι φανεροί
. Η Λευκάδα τότε κατ ίσαμε τη δεκαετία τον '60 δεν είχε να προσφέρει παρά το φτενό της τόπο, ορεινό και ημτορεινό, με λίγα μονάχα πεδινά διαλείμματα.
 Εκείνα τα χρόνια όλα τα περίμεναν από τη γη και τ' αγαθά της, από το λάδι, το κρασί και το στάρι. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια τίποτα δεν μαρτυρούσε την έκρηξη τον τουρισμού, που ανέτρεψε όλα τα δεδομένα κατ άλλαξε τη μοίρα τον μικρού μας τόπου
Τότε, λοιπόν, η ίδια η φτενή γη μας έδιωχνε τα παιδιά της.
 Η Αχαϊκή πρωτεύουσα ήταν το πρώτο κι ευκολότερο αποκούμπι τους. Οι δουλειές που βρήκαν, ήταν αυτές που ήξεραν καλά.
Το δούλεμα της γης, αλλά και τα πρώτα, δειλά εμπορικά τολμήματα.

Από τα πρώτα Λευκαδίτικα κονάκια που στήθηκαν εδώ ήταν
του Χαράλαμπου Σκλαβενίτη,
 τα Βουκελαταίϊκα 
και τα Διπλαίικα στα Συχαινά, 
του μπάρμπα-Γιώργη του Βλάχου στα Τσουκαλαίϊκα, 
του μπάρμπα-Γιώργη του Χόρτη στην Παραλία.

Τα χωριά των Σταυρωτών, τα Διαμπουλιάνια όπως τα ξέρουμε στη Λευκάδα, ήτανε τα πρώτα που 'στειλαν αποίκους σε τούτη την πόλη.
 Ας μην ξεχνάμε πως η Πάτρα τα μεσοπολεμικά χρόνια φάνταζε αρχοντόπολη, είχε μεγάλες οικονομικές προοπτικές και χρειαζόταν χέρια και ανήσυχα μυαλά - ό,τι ταίριαζε στους ακάματούς και εύστροφους Λευκαδίτες.
 Μου είναι αδύνατο να βάλω σε σειρά χωρίς να πέσω έξω τις πρώτες και κατοπινές μετακινήσεις προσώπων και φαμελιών.
Αναφέρομαι, όμως, σε πρόσωπα, σε φαμελιάρηδες, που μπήκαν μπροστά, που ετοίμασαν το έδαφος κι έχτισαν, πρώτοι εκείνόι την κοινοτική μας συγκρότηση.
Τέτοιοι φαμελιάρηδες ήταν :

Ο Βαγγέλης ο Χόρτης, από τα Χορτάτα, φυσικά.
'Ηρθε στην Πάτρα προπολεμικά. Έστησε ένα μικρό μπακάλικο στην 120υ Συντάγματος και για αρκετά χρόνια διηύθυνε το Σύλλογο Λενκαδίων Πάτρας.
Σ' όλες τις γιορτές έβαζε τη σημαία τον Συλλόγου στο μαγαζί τον, γράφοντας στο τζάμι της πόρτας : Εδώ είναι ο Σύλλογος Λενκαδίων. 
"Εκανε ό,τι μπορούσε και πάνω από τις δυνάμεις τον για τους συντοπίτες τον, που τότε ήτανε λιγοστοί, μα πάντα είχαν την ανάγκη της συνοχής και της αλληλεγγύης.

Ο Σπύρος ο Σταματέλος από τους Τσουκαλάδες.
"Ηταν Δικηγόρος. Δικηγορούσε χρόνια πολλά στην Πάτρα.
Υπήρξε  πρόεδρος τον Συλλόγου στα 1925 - στην ίδρυσή τον. "Ηταν άνθρωπος ήθους και μέτρου. Σαν πρόεδρος τον Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας καθιέρωσε τις γνωστές και αναγνωρισμένες μέχρι σήμερα εκδηλώσεις.
 α) Τις συνεστιάσεις της Αποκριάς μεταξύ των μελών και πολλών φίλων τον Συλλόγου μας και τον νησιού μας.
 β) Τη θρησκευτική γιορτή της ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ, τον Αγίου Πνεύματος, που υπήρξε σημαντικός κρίκος γνωριμίας και δεσμού ανάμεσα στα μέλη της Κοινότητας.
 Ο Σπύρος Σταματέλος διακρίθηκε σαν δικηγόρος, τίμησε το λειτούργημά του και συνοικοδόμησε με την όλη δραστηριότητά τον την οικονομική και κοινωνική προοπτική της Πάτρας.

 Ο Σωτήρης ο Κορφιάτης. 
Ενας από τους επώνυμους Λευκαδίτες στον επαγγελματικό χώρο. Αυτοκινητιστής από το Αθάνι μέτοχος και Πρόεδρος του Αστικού Κ.Τ.Ε.Λ. Πάτρας.
Προήδρευσε στο Σύλλογο Λευκαδίων Πάτρας και πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στη συνοχή και λειτουργία της κοινότητας.
Πρόσφερε επίσης με την επαγγελματική του δραστηριότητα και στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Πάτρας.

 Ο Δημήτρης ο Κάτσενος  από την πόλη της Λευκάδας.
 Είχε φροντιστήριο για αρκετά χρόνια σε κεντρικό δρόμο της Πάτρας. Προδικτατορικά υπηρέτησε ως Δημοτικός Σύμβουλος Πατρέων και από τη Θέση εκείνη πρόσφερε στην πόλη, αλλά και στην παροικία Λευκαδίων. Στο Δημοτικό Συμβούλιο της Πάτρας διακρίθηκε για την ορθή κρίση και το Θερμό ενδιαφέρον τον στα πολύπλευρα ζητήματα της πόλης.

Ο Γεώργιος Κατηφόρης  από τον Άγιο Πέτρο.
Ψημένος οικοδόμος, με πλούσια δραστηριότητα στη σφαίρα της οικοδομής. Για αρκετά χρόνια ήταν ταμίας τον Συλλόγου στα πολύ δύσκολα χρόνια, τα πέτρινα εκείνα χρόνια. Με την ακατάπαύστη δραστηριότητά τον πρόσφερε πολλά, κυρίως στην οικονομική επιβίωση τον Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας. Σαν πολύπειρος οικοδόμος συνέβαλε με το δικό τον μέτρο και μέγεθος στην οικονομικοκοινωνική ζωή της Πάτρας.

Ο Νίκος Βουκελάτος από τα χωριά των Σταυρωτών, αξιωματικός τον στρατού σε πολεμική διαθεσιμότητα, από τούς διακριθέντες στους τελευταίους πολέμους. Πρόεδρος τον Συλλόγου για 8 χρόνια. Υπηρέτησε ένθέρμα το Σύλλογο, προσφέροντας όλες τον τις δυνάμεις για όλούς τους σκοπούς τον Συλλόγου.

Ο Γιώργος ο Ράπτης, ανήσύχος και εύστροφος Ξαθείτης.
Εργαζότανε στη ΜΟΜΑ, στο Ρηγανόκαμπο Πατρών. 'Ηταν για μια 8/ετία πρόεδρος τον Συλλόγού μας. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας τον με άλλα μέλη τον Δ.Σ. επισκεπτόταν χωριά της Λευκάδας με σχολικά και άλλα δώρα στους μαθητές των σχολείων τον νησιού μας. 'Ηταν μια ξεχωριστή δραστηριότητα, πού ενίσχυσε τα γεφυρώματα με το νησί. Παντού ήταν μπροστάρης :
 Στην ίδρυση τον Εκπολιτιστικού Συλλόγού Ρηγανόκαμπον «Η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ».
Στην οικοδόμηση του φερώνυμού Ναού.
Πάντα ανέβαζε σε επίπεδα ζηλευτά τις συλλογικές μας εκδηλώσεις, αλλά και τις επτανησιακές.
Είχε όραμα, όχι μονάχα  για τη δική μας παροικία, αλλά για όλη την παροικιακή σύνθεση της Πάτρας.

Ο Θωμάς ο Γράψας, από την Εξάνθεια Λευκάδας.
 Για πολλά χρόνια ήταν η ψυχή τον Συλλόγου μας σαν ταμίας τον κι όχι μονάχα. Τον θυμόμαστε όλοι με κείνο το τσαντάκι υπό μάλης να οργώνει τις στράτες της περιοχής, να επισκέπτεται τα Λευκαδίτικα σπίτια και να συντηρεί έτσι την επικοινωνία μεταξύ μας. 'Ηταν οργανωτής πληθώρας εκδρομών στην ελληνική επικράτεια κι έξω απ' αυτήν.
 Οι εκδρομές τον Συλλόγου για πολλά χρόνια με πρωτεργάτη το Θωμά Γράψα έμειναν ιστορικές.

Η Χαρά Παπαδάτον - Γιαννοπούλου, η καταξιωμένη αρχττεκτόνισσα. Ανέλαβε πρόεδρος του Συλλόγου μας μετά το Γεώργιο Ράπτη.
Η Χαρά έθεσε στην Υπηρεσία του Συλλόγου μας όχι μόνο όλες τις πνευματικές δυνάμεις, αλλά και το ίδιο το γραφείο της.
 Σ' αυτή την προσπάθεια έτυχε να είμαι Αντιπρόεδρος τον Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας.
Στη θητεία εκείνη ξεκίνησε η έκδοση της εφημερίδας τον Συλλόγου μας «ΝΗΡΙΚΟΣ», που τώρα κυκλοφορεί ως βιβλτοπεριοδικό πολύ πετυχημένο.
Η έκδοση τον εντύπου αυτού ήταν ιστορική, γιατί εξασφάλισε τη διαρκή επικοινωνία μας.
 Τότε ξεκίνησε η πολλή σοβαρή προσπάθεια να καθιερωθεί συγκοινωνία από Πάτρα - Λευκάδα και από Λευκάδα - Πάτρα.
Αυτό το μεγαλεπήβολο τότε σχέδιο και για μερικούς δύσκολο, τώρα είναι γεγονός. Δύο φορές την εβδομάδα συνδέεται η Πάτρα με τη Λευκάδα, προς εξυπηρέτηση όλων.

Ο μπάρμπα Γιώργης ο Χόρτης 
'Ηρθε από τα Χορτάτα την ίδια εποχή με το Φίλιππα τον Αρμούρη από το Κομηλιό. Κουβαλούσαν χώματα για την επιχωμάτωση της λεκάνης τον λιμανιού της Πάτρας, βόρεια τον τελωνείού Πατρών.
 Ο μπάρμπα - Γιώργης ήταν από τους Λευκαδίτες που βάσταξαν ως τα στερνά της ζωής τους άσβηστη τη φλόγα ταν τόπου μας.
 Πρόσφερε με τη δουλειά του μεγάλες υπηρεσίες στην προσπάθεια ανάπτυξης της περιοχής εκείνα τα χρόνια.
Ο Γεώργιος Χόρτης, κάτοικος Παραλίας Πατρών, έχοντας μεγάλη κτηματική περιουσία, διέθεσε τότε ΕΝΑ ΣΤΡΕΜΜΑ, για να χτιστεί εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης. Οι δυσκολίες, οι πάρα πολλές δυσκολίες, δεν άφησαν να γίνει το έργο αυτό.
 Παρά ταύτα η ΤΙΜΗ κατ η ΑΓΑΠΗ παραμένει για την οικογένεια Χόρτη.

Οι Ρομποταίοι, ο Τάσος και ο Σπύρος Από το Αθάνι Λευκάδας.
Είχαν το καφενείο «ΛΕΥΚΑΣ», Αγίού Ανδρέου και Γούναρη,
 'Ηταν ένα στέκι συνάντησης και ανάσας για όλους τους πατριώτες Λευκαδίτες, που προπολεμικά έψαχναν να βρουν μεροκάματο και μια όαση ξεκούρασης.
 Εκεί τα έβρισκαν απλόχερα.
 Το καφενείο τους, σε μια νευραλγική θέση στην πόλη, ήταν σημείο διακριτό της φυσιογνωμίας της παλιότερης Πάτρας.

Οι ΑΦΟΙ Βανδώρου Νώντας, Ερρίκος, Κώστας
"Ηρθαν από την Εγκλουβή πριν από εβδομήντα τόσα χρόνια, κάπού στα 1930. Με τη δουλειά τους δημιούργησαν το καφενείο «Η ΛΕΥΚΑΣ», 'Οθωνος Αμαλίας και Πατρέως.
 "Ηταν το πρώτο  καταφύγιο των συντοπιτών τους, μετά από το καράβι της γραμμής, από τα παλτά ποστάλια, που κουβαλούσε σαν τσούρμο για δουλειά. 
Αργότερα δημιούργησαν την ταβέρνα «Διόνυσος» στο στενό Αγίου Ανδρέου και Ρήγα Φερραίου με ένα λαμπρό μάγειρο από τη Βασιλική Λευκάδας, τον ΑΝΤΩΝΗ τον ΠΟΛΙΤΗ.
Προσέφεραν πάρα. πολλά από τη ζεστή αυτή τη φωλιά, τόσο στους συντοπίτες τους, όσο και στην Ιδια την πόλη της εποχής

Ο Πολίτης ο Αντώνης "Ηταν παιδί τον Ανδρέα Πολίτη από τη Βασιλική.
Προσέφερε κάθε δυνατή βοήθεια σε κάθε Λευκαδιτόπονλο, σε όλους τους αγροτοεργάτες.
Τίμησε τη Λευκάδα, τίμησε όμως και την Πάτρα.

Ο Νικόλαος Σκληρός Από την Κοντάραινα της Λευκάδας,
 Υπηρέτησε ως διευθυντής της Γεωργικής Σχολής Πατρών.
Το πέρασμά τον από εκεί άφησε ανεξίτηλα τα βήματά τον για πολλά, πολλά χρόνια.
Εξέδιδε και διεύθυνε το πολιτιστικό περιοδικό «Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΖΤΙΣΜΟΣ».
Στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ζωή της Πάτρας συνεισέφερε πολλά.
'Ηταν πάντοτε σε όλες τες εκδηλώσεις τον Συλλόγου Λενκαδίων Πάτρας κατ είχε βασικό συνεργάτη τη γυναίκα τον

Οι αδελφοί Τζεφριού, Διονύσης, Γιάννης, Θανάσης, Σπύρος.
Από τον Άγιο Θεόδώρο Λευκάδας
. Είχαν δύο στέκια Λευκαδίτικα.
Το πρώτο ήταν το ξενοδοχείο ΑΘΗΝΑΙ, "Οθωνος Αμαλίας και Γεροκωστοπούλου.
Εκεί απάγκιαζαν οι ερχόμενοι για δουλειά στην Πάτρα Λευκαδίτες.
"Ηταν το πρώτο αποκούμπι τους.
Το άλλο στέκι ήταν ένα καφενείο στα Σύνορα, που όλο το χρόνο και κάθε Λαμπρή πήγαιναν για καφέ στο Σπύρο κατ στο Θανάση εκατοντάδες Λευκαδίτες.

Ο Θωμάς Ρομποτής από το Αθάνι.
Τον βρίσκεις Δ/ντή στο Ξενοδοχείο «Αθήναι», μετά συνέταιρο, στη συνέχεια επιχειρηματία. Ξενοδόχο στο ξενοδοχείο «Όλυμπος», στην οδό Κολοκοτρώνη κατ στην οδό Αγίου Ανδρέου, στο «Νέα Υόρκη». 'Ηταν παθιασμένος λάτρης της Λευκάδας, αλλά κατ της Πάτρας, πού την υπηρέτησε σαν επιχειρηματίας για χρονια.

Ο Νίκος Πολίτης 
από τον Πόρο της Λευκάδας, καταξιωμένος δημοσιογράφος, συντάκτης κατ διευθυντής της εφημερίδας «Η ΗΜΕΡΑ» για πολλά χρόνια. Φωτισμένος συγγραφέας της Πάτρας και των Πατρινών.
 Ο Νίκος Πολίτης τίμησε κατ τιμά διαρκώς την Πάτρα, την Ιστορία κατ τον πολιτισμό της όσο λίγοι. Στο χώρο της δημοσιογραφίας υπήρξε υπόδειγμα εργατικότητας, ήθους, ορθής εκτίμησης των καταστάσεων, ανατόμος της- καθημερινότητας και των διαμορφωτών της
. 'Ηταν ο πρωτεργάτης στην ίδρυση μουσείου τύπου, που για πολλά χρόνια το υπηρέτησε με πάθος και αυταπάρνηση.
 0 Νίκος Πολίτης, όμως, έδειξε κατ συνεχίζει να δείχνει και πόσο σπουδαίος συγγραφέας είναι.
 "Εχει συγγράψει μια δεκάδα βιβλίων με επίκεντρο την Πάτρα, τους Πατρινούς, τα δρώμενα και τον κοινωνικό της χαρακτήρα.
Η αχαϊκή πρωτεύουσα χρωστάει στο Νίκο Πολίτη το λιγότερο την αναγνώριση της κατάθεσής του στα διατρέχοντα τον πολιτισμό της.


Ο Ευάγγελος Καμινάρης
Άσκησε το επάγγελμα τον Δημοσιογράφου στην οικονομική υπηρεσία της εφημερίδας «Η ΗΜΕΡΑ», της οποίας υπήρξε η μεγάλη της ψυχή.
Δημοσιογράφος με πίστη και πείσμα σε κείνο που έκανε.
Τη Λευκάδα, ωστόσο, ποτέ δεν την λησμόνησε και το 'δείχνε με κάθε ευκαιρία.
Συνέβαλε πολύ στη συγκρότηση της φιλαρμονικής Λευκάδας και στον εξοπλισμό της με μουσικά όργανα.

Οι Αφοί Τούμπα, Σταύρος, Γιάννης, Θανάσης Από την Καρνά Λευκάδας.
 Ο Σταύρος ήταν σερβιτόρος, στέλεχος τον Συλλόγου για πολλά χρόνια.
Μετά έγινε υπάλληλος στο Επικουρικό Ταμείο τον Κλάδού στο ΤΕΑΜΕΖ.
Ο Γιάννης ήταν ένα ομορφόπαιδο, ένας δουλευτής με ζεστή καρδιά.
Δυστυχώς τον διέλυσε ιταλική βόμβα στο βομβαρδισμό της Πάτρας από φασίστες Ιταλούς στις 28 Οκτώβρη 1940.
Στο Γιάννη Τούμπα, ένα από τα Θύματα της Ιταλικής Αεροπορικής επίθεσης τον '40, με την ευκαιρία τη σημερινή, αποτίουμε φόρο τιμής και μνήμης• 

Ο Φίλιππος Μαραγκός
Από το Κομηλιό Λευκάδας.
Έζησε πολλά χρόνια στην Πάτρα.
Ασχολήθηκε με οικοδομικές εργασίες και διετέλεσε πρόεδρος τον Κλάδου του.
 Υπηρέτησε σαν Γενικός Γραμματέας τον Εργατικού Κέντρου Πάτρας.
 Τώρα είναι στο Δ.Σ. τον Συλλόγου Συνταξιούχων Εργατικών εκπροσώπων.
'Ενας φλογερός Λευκαδίτης με έντονη κοινωνική κατ συνδικαλιστική δραστηριότητα στην Πάτρα.

Οι Βαγεναίοι, Ο Λευτέρης Σκλαβενίτης, ο Κώστας ο Παλιός 
'Ηταν υπάλληλοι της Νομαρχίας Αχαϊας. 'Ολοι τους εκλεκτοί της Λευκαδίτικης Κοινότητας κατ της Πατραϊκής κοινωνίας.
Ο Σκλαβενίτης έκανε Γενικός Γραμματέας τον Συλλόγου μας, ο Κώστας ο Παλιός ήταν στην Τοπική Επιτροπή τον Ι.Κ.Α. Τ.Δ.Ε. στο Περιφερειακό Ι.Κ.Α. Πάτρας.
 `Ηταν έντιμος, δίκαιος, εργατικός, χιουμορίστας, δουλευταράς.
Μετά έγινε Γενικός Δ/ντής Νομαρχίας Ιωαννίνων.
Ο Βαγενάς πάντοτε γελαστός, πάντα εξυπηρετικός σαν Λευκαδίτης τζέντλεμαν.

Ο Γιάννης ο Μαργέλης  Από το Νικολί Λευκάδας.
Από σερβιτόρος στο Ζαχαροπλαστείο «Ολύμπια» στη Γούναρη, έγινε επιχειρηματίας στο ΠΑΓΓΑΙΟ Καφενείο ατην Πλατεία 'Ολγας.
Εκεί ξεδίπλωσε το ταλέντο τον, βοήθησε τους συμπατριώτες μας, έγινε σημαντικός οικονομικός παράγοντας στο Σύλλογο και διακρίθηκε στην Πάτρα σαν έντιμος και επώνυμος επαγγελματίας.
Το καφενείο τον ήταν τόπος συνάντησης των μελών τον Δ.Σ. και πολλών Λενκαδίων.

Ο Θόδωρος ο Κονδύλης 
Από τη Λευκάδα. Δούλεψε σαν ηλεκτροτεχνίτης στην Πάτρα.
'Ηταν Πρόεδρος τον Συλλόγου του Κλάδου τον για πολλά χρόνια.
Το 1964 εξελέγη Αντιπρόεδρος τον Εργατικού Κέντρού Πάτρας Ε.Κ.Π.
'Ετυχε να συνεργαστούμε στο Εργατικό Κέντρο τότε, εκείνος σαν Αντιπρόεδρος κι εγώ σαν Γεν. Γραμματέας.
Συνεργαστήκαμε αρμονικά, με αγωνιστικότητα και κατανόηση για όλα τα ζητήματα της περιόδου εκείνης.

Ο Γεράσιμος Ρομποτής Από Αθάνι Λευκάδας. '
Ηταν μια χαρακτηριστική περίπτωση εργαζομένου ανθρώπου και ζεστού συμπατριώτη. Εργάστηκε για χρόνια πολλά στο γνωστό κοσμοπολίτικο Ζαχαροπλαστείο ΟΛΥΜΙIlΑ, στην οδό Γούναρη 34. Σωστός επαγγελματίας, κοντινός φίλος, αδελφός συντοπίτης.

Οι Παπανελλόπουλοι, Σωτήρης και Σπύρος Από το Καλαμίτσι Λευκάδας.
Βιοτέχνες Πλεκτών και υποκαμίσων στα Κρύα Ιτεών για πολλά χρόνια.
Έδωσαν δουλειά σε πολλούς Λευκαδίτες και άλλους Πατρινούς εργαζόμενους.
 Η βιοτεχνία τους, τουλάχιστον για 2 δεκαετίες ήταν ανθηρότατη και απασχολούσε σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό.
Τώρα λειτουργούν βιοτεχνία υποκαμίσων στην περιοχή Σαμακιά Αρόης Πατρών

Οι Φαλιέρηδες, Σπύρος και Βασίλης Από Νικολϊ Λευκάδας.
Ο πρώτος εργάστηκε στην καθαριότητα τον Δήμου Πατρέων.
 'Ηταν έντιμος, εργατικός και συνεπής.
Υπάλληλος με αφοσίωση στη δουλειά τον - μια δύσκολη δουλειά σε εποχές χωρίς εξοπλισμούς και μέσα.
 Μεγάλη η προσφορά των εργατών καθαριότητας στην πόλη, σπουδαία προσφορά για την εμφάνιση, τον πολιτισμό και την υγιεινή της
. Ο Βασίλης ο Φαλιέρης έμενε στα Σαγαίϊκα Αχαϊας με τα οκτώ παιδιά τον.
Με τη δουλειά τους, με το ήθος τους, οι ΔΕΚΑ πλέον οικογένειες τιμούν τον τόπο τους και τη δεύτερη αχαϊκή τους πατρίδα.

Ο Θωμάς ο Φραγκούλης
Από το Ρονπακιά Λευκάδας. Δούλευε στην καθαριότητα τον Δήμου Πατρέων. Σε μια εποχή χωρίς κανένα σύγχρονο μέσο, ο Θωμάς έμεινε ιστορική φιγούρα στην πόλη, όπως κι άλλοι. Με το βαρύ κάρο τον και τη βαριά κουδούνα πού την βρόνταγε για να βγάλουν τα σκουπίδια οι νοικοκυραίοι, έμεινε για χρόνια στη μνήμη των Πατρινών.

Ο  Φίλιππος ο Σίδερης   Από το Αθάνι Λευκάδος.
Πριν από ογδόντα χρόνια ήρθε στην Πάτρα.
'Εκαμε το καφενείο ΛΕΥΚΑΣ στο Τάσι - Γερμανού και Μπονκαούρη.
Στην Άνω Πόλη της - Πάτρας πέρασε στη συνείδηση τον κόσμου σαν ένας ζεστός και δουλευταράς Λευκαδίτης.
 'Ηταν συνδετικός κρίκος για όλους τους αγροτοεργάτες, και τους κτηματίες, που ήθελαν εργαζόμενους για τα κτήματά τους.

Ο Μήτσος ο Ρομποτής Από Αθάνι Λευκάδας.
Εδώ στην Πάτρα έκανε το επάγγελμα τον ελεύθερου μεσίτη. '
Ηταν άνθρωπος της αγοράς, έξυπνος, κινητικός, έντιμος και εργατικός. 'ταν οι κτηματομεσίτες ήταν ακόμη στα σπάργανα, ο Μήτσος Ρομποτής πρόσφερε σπουδαίες υπηρεσίες στην αγορά των ακινήτων.

Ο Χρίστος ο Μαργέλης - Ο Κοννέλος 
Από τον Άγιο Πέτρο Λευκάδας.
Εργαζότανέ κατ έμενε στην Πάτρα πριν από αρκετά χρόνια.
Εργαζότανε στα σφαγεία τον Δήμου Πάτρας.
 Για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος των εργαζομένων του Κλάδού τον.
 'Ηταν ένας καλόκαρδος Λευκαδίτης με χιούμορ και λεβεντιά.
 Ζεστός τύπος, χαρούμενος, με τον καλό λόγο στα χείλη.
Ο Δήμος Πατρέων υπήρξε το δεύτερο σπίτι τον.

Οι Αφοί Σολδάτου, Δημήτρης, Νιόνιος, Νίκος, Βασίλης
 'Ολοι τους ήταν από το Νικολή. Εργάστηκαν στην Πάτρα σε όλες τις δουλειές : ο Δημήτρης ήταν πωλητής αγροτικών προϊόντων, ο Νιόνιος είχε ταβέρνα στο Τάσι, ο γιος τον Ανδρέας δικάστηκε σε θάνατο στο Στρατοδικείο Κορίνθου το 1948. Ο Νίκος έκανε όλες τις δουλειές, καφενεία, εργατικά, οικοδόμος κι άλλα.
Ο Βασίλης δούλεύε σε ελαιοτριβείο στη Μπονκαούρη, στο Τάσι. Εκλέχτηκε πολλά χρόνια πρόεδρος των Εργατών Ελαιοτριβείού.

Ο Χρίστος Καλαφάτης
'Ηρθε στην Πάτρα πριν από πολλά χρόνια και εργάστηκε στην παραγωγή μπύρας στην τοπική εταιρεία Ζυθοποιϊας Π. ΜΑΜΟΣ. "Ηταν εργατικός, πάντα κοντά στο Σύλλογο Λενκαδίων Πάτρας. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως πρόεδρος τον Συλλόγου εργατοτεχνικών Ζύθου και Πάγου.

Οι Αφοί Δρακονταειδή - Βαγγέλης, Σπύρος, Γεράσιμος, Λευτέρης
"Ολοι τους από το Ρονπακιά Λευκάδας. Πρόκοψαν στην Πάτρα, έκαμαν πολυμελείς οικογένειες, τίμησαν την κοινότητα. Πάντοτε κοντά στο Σύλλογο. Ιδρυτικά του μέλη και μπροστάρηδες. Ο Βαγγέλης διετέλεσε πολλές θητείες ως Αντιπρόεδρος τον Συλλόγου Λενκαδίων Πάτρας. "Ηταν ένας ΣΥΛΛΟΑΝΘΡΩΠΟΣ, όπως είχε πει ο Πρόεδρος στην κηδεία τον.

Ο Γιώργος ο Γράψας 
Οδηγός αυτοκινήτων στο ΚΤΕΛ Πατρών. "Ενας Ξαθείτης πανέξύπνος, δουλευταράς, έντιμος κατ πολύ καλός φαμελιάρης. 

Ο Πάνος ο Βλάχος
Οδηγός αυτοκινήτων ΚΤΕΛ Πατρών, για χρόνια Πρόεδρος τον Προσωπικού Οδηγών και Εισπρακτόρων τον ΚΤΕΛ Πατρών. Ο Βλαχούντιος, όπως τον έλεγαν οι συνάδελφοί τον, ήταν δραστήριος αγωνιστής για τα εργατικά. Συνδικαλίστηκε για χρόνια κατ αγωνίστηκε για τα συμφέροντα των συναδέλφων του. 

Ο Τάσος ο Σίδερης 
Από το Αθάνι. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στο ΚΤΕΛ Πατρών Αχαϊας. Γενικός Γραμματέας τον Συλλόγου Προσωπικού Αυτοκινήτων, διέθετε όλες τις ώρες τον στα Εργατικά ζητήματα των συναδέλφων τον. Άλλος ένας κοινωνικός εργάτης με υπόληψη και αναγνώριση. 

Ο Ανδρέας ο Πεντεσπίτης
Με εξαμελή οικογένεια, αρχικά έμενε στη μικρή παροικία Λενκαδίων Βραχνεϊκων, μετά σκορπίστηκαν σ' όλη την Πάτρα, δουλεύοντας κατ εξυπηρετώντας την κοινωνία. 

Οι Βουκελαταίοι Γιώργος και Φίλιππας 
Από Άγιο Βασίλειο Λευκάδας, αποτελούσαν μικρή ομάδα Λενκαδίων δουλευτών στην περιοχή Κάτω Συχαινών Πατρών. 'Ηταν από τους πρώτους που έφτασαν εδώ και ακούμπησαν σε μια περιοχή με αγροτικές καλλιέργειες. 

Ο Θεοφάνης ο Δίπλας
 Στην περιοχή των Σνχαινών - Νέον Δρόμου είχε το μεγαλύτερο για τότε περιβόλι. Για πολλούς Λευκαδίτες, ήταν ένα γλυκό και χρήσιμο αραξοβόλι. Ακούραστος εργάτης της γης, ανέπτυξε όλες τον τις δυνατότητες και έφτιαξε οικογένειες με μεγάλη κοινωνική προσφορά στην περιοχή.

Ο Στάθης ο Σαπούλας 
Είχε καζάνι, που έκανε το καλύτερο τσίπούρο της περιοχής τότε. Ήτανε ένας Θυμόσοφος, καλόκαρδος Λευκαδίτης, που όλους τους πιέντιζε, όλους τους εκτιμούσε, δηλαδή, και τους υπολόγιζε. 

Ο μπάρμπα-Γιώργης ο Βλάχος από την- Εξάνθεια
Ζει ακόμα - στα 90 τον χρόνια - στα Τσονκαλαίϊκα, εκεί που απάγκιασε σαν ήρθε πριν από δεκαετίες στην περιοχή. Εύστροφος Λευκαδίτης, δουλευτής ακάματος της γης, ταλαντούχος της λαϊκής ποίησης. Λιγοστά γράμματα έμαθε, αλλά διέθεσε - διαθέτει πάντα - αστείρεύτη μαστοριά στη λαϊκή σοφία. Έχει γράψει τετράδια ολόκληρα με στίχους, ποιήματα, που θυμίζούν έξοχα δημοτικά τραγούδια, αλλά και πεζά, κείμενα με ενδιαφέρον και σημασία. Στοργικός, άριστος οικογενειάρχης. Πρόσφερε στην κοινωνία της Πάτρας παιδιά με σπουδαία συγκρότηση, όπως το δικηγόρο Φάνη Βλάχο. 

Κυρίες και κύριοι, 
Μου είναι αδύνατο να θυμηθώ και ν' αναφέρω την πληθώρα των παλτών Λενκαδίων, την πρώτη εκείνη γενιά, που πήρε των 16 ομματιών της σε χρόνια δύσκολα, σκληρά και απάγκιασε σε τούτη την πόλη. 
Να με συγχωρέσουν πρέπει όλοι εκείνοι που έφυγαν ή που υπάρχουν ακόμα ανάμεσά μας. 
Να με συμπαθήσουν (όπως το λέμε Λευκαδίτικα) που δεν τους ανέφερα σε τούτη τη σύντομη
εισήγηση .
 Σημασία έχει ότι όλοι τους, όλοι μας, από τον πρώτο ίσαμε το τελευταίο κατά το χρόνο της μετακίνησής τον, βρεθήκαμε στην αχαϊκή γη, ενσωματωθήκαμε στην πατραϊκή κοινωνία, πήραμε απ' αυτήν πολλά, δώσαμε σ' αυτή πολλά.
Σήμερα η κοινότητά μας είναι μια πολυπρόσωπη κυψέλη. Είμαστε πατρινοί, μα δεν χάσαμε ποτέ τον καταγωηιικό μας δεσμό. Τιμούμε με την ίδια φλόγωση και τις δύο μας πατρίδες. Εκείνη που μας -γέννησε και τούτη που μας μέστωσε


Σας ευχαριστώ
 Θεόδωρος Αχείμαστος 
Πάτρα 6-7 Νοεμβρίου 2004