για τη ΝΗΡΙΚΟΣ : Οι απαντήσεις του Δρ. Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργη κ. Θεόδωρου Γιαννόπουλου συγγραφέα του «T h e G r e e k s :Whence and When?»

Οι υπεύθυνες απαντήσεις της επιστήμης και η παρούσα κατάσταση
της έρευνας για την πρώτη αρχή του ελληνικού πολιτισμού

«T h e G r e e k s :Whence and When?»

The mainstream scientific responses and the present state
of research on the first beginning of the Greek civilisation
 (extensive english summary)
Ίδρυμα Tεχνολογίας και Έρευνας
hράκλειο kρήτης: Νικ. Πλαστήρα 100,
Βασιλικά Βουτών 700 13. Tηλ. 2810391097,
 Fax: 2810 391085
aθήνα:Κλεισόβης 3, 106 77. Tηλ. 210 3849020-22,
 Fax: 2103301583

e-mail: info@cup.gr  www.cup.gr

Πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης το βιβλίο με τίτλο
«Πόθεν και πότε οι Έλληνες;». Οι υπεύθυνες απαντήσεις της επιστήμης και η παρούσα κατάσταση της έρευνας για την πρώτη αρχή του ελληνικού πολιτισμού (Σειρά: Νέες προσεγγίσεις στον αρχαίο κόσμο, επιμελητής ο καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Πρίνστον κ. Άγγελος Χανιώτης).

Συγγραφέας του ο Θεόδωρος Γιαννόπουλος, Δρ. Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, ο οποίος κατάγεται από την Λευκάδα από την πλευρά της μητέρας του, της αρχιτέκτονος Χαράς Παπαδάτου-Γιαννοπούλου.


Οι απαντήσεις του Δρ. Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργη

κ. Θεόδωρου Γιαννόπουλου για τη ΝΗΡΙΚΟΣ 

1)     Διαβάζουμε ότι σαν βάση για την έρευνά σας για το ΠΟΘΕΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, τοποθετείτε την ελληνική γλώσσα. Θα θέλατε να μας αναλύσετε το λίγο το θέμα αυτό;

Είναι γεγονός ότι στο επίκεντρο της έρευνας βρίσκεται η αναζήτηση των απαρχών της ελληνικής γλώσσας. Ο λόγος είναι ότι, διεξάγοντας μια έρευνα που εκτείνεται ως την προϊστορία, ο μόνος αξιόπιστος τρόπος να ορίσουμε τους «Έλληνες» είναι ως τους ομιλητές της ελληνικής γλώσσας. Στην εποχή μας αντιλαμβανόμαστε τους «Έλληνες» όχι απλά ως τους ομιλητές της ελληνικής, αλλά και ως μια ομάδα ανθρώπων με πολλά επιπρόσθετα κοινά χαρακτηριστικά, όπως π.χ. εθνική συνείδηση, κοινά στοιχεία πολιτισμού, συμπεριφοράς, κλπ. Μια τέτοια αντίληψη, όμως, δεν μπορεί να μεταφερθεί άκριτα στο παρελθόν, πόσω μάλλον στις εποχές χωρίς γραπτά μνημεία (προϊστορία), για τις οποίες δεν γνωρίζουμε αν η κατά το μάλλον ή ήττον κοινή γλώσσα μεταφραζόταν και σε άλλες αντιλήψεις περί κοινότητας. Ως προς το θέμα της εθνικής συνείδησης είναι γνωστός, άλλωστε, ο έντονος τοπικισμός που υπήρχε ακόμα και στους ιστορικούς χρόνους της ελληνικής αρχαιότητας. Ούτε, φυσικά, μπορεί να θέσει κανείς το ζήτημα με όρους φυλετικούς, διότι ακόμα κι αν υπήρχε η έννοια της «φυλής» (που στην ουσία είναι μια έννοια παρωχημένη, προερχόμενη από τις εποχές πριν την ανακάλυψη και μελέτη της βαθύτερης γενετικής δομής του ανθρώπου), αυτή αφορά την φυσική ανθρωπολογία ενός πληθυσμού και όχι την πολιτιστική ανθρωπολογία. Κατά συνέπεια, αναζητώντας την προέλευση των Ελλήνων δεν μπορούμε παρά να αναζητήσουμε την προέλευση της ελληνικής γλώσσας και τις συνθήκες σύνδεσής της με τον γεωγραφικό χώρο της μετέπειτα Ελλάδας και του Αιγαίου.

2)     Ποια είναι τα αρχαιότερα μνημεία της ελληνικής γλώσσας;

Τα αρχαιότερα μνημεία της ελληνικής γλώσσας είναι αυτά της Γραμμικής Β Γραφής, δηλαδή της συλλαβικής εκείνης μορφής καταγραφής της ελληνικής γλώσσας που χρησιμοποιήθηκε κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού στην ηπειρωτική Ελλάδα στην διοίκηση των μυκηναϊκών ανακτόρων (π.χ. των Μυκηνών, της Τίρυνθας, της Πύλου, της Θήβας, κλπ.). Τα περισσότερα από τα σωζόμενα αρχεία της Γραμμικής Β προέρχονται από την περίοδο καταστροφής των ανακτόρων, περί το 1200 π.Χ., η γραφή όμως αυτή ήταν πιθανότατα ήδη σε χρήση ήδη από τον 14ο αιώνα π.Χ. και ίσως και πιο πριν. Η Γραμμική Β αποκρυπτογραφήθηκε το 1952 από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Μάικλ Βέντρις (1922-1956) και αποδείχθηκε ότι καταγράφει μια πρώιμη μορφή της ελληνικής, την λεγόμενη Μυκηναϊκή Ελληνική.

3)     Με βάση την έρευνά σας, πού τοποθετείτε τον χώρο όπου αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε ο ελληνικός πολιτισμός και σε ποιο βάθος χρόνου φθάνουμε.

Γεωγραφική κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού θεωρείται η ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτό τον χώρο φαίνεται ότι διαμορφώθηκε με το πέρασμα των χιλιετιών η ελληνική γλώσσα και τέθηκαν οι βάσεις για την συγκρότηση μιας ομάδας ανθρώπων με κοινά γλωσσικά και εν μέρει πολιτιστικά  χαρακτηριστικά. Το πότε τοποθετείται χρονικά η οριστική διαμόρφωση της ελληνικής γλώσσας (ή αντιστοίχως η αποκρυστάλλωσή της από το πρωτοϊνδοευρωπαϊκό γλωσσικό περιβάλλον, από το οποίο προήλθε) είναι δύσκολο να λεχθεί. Οι παλαιότερες θεωρίες τοποθετούσαν την διασπορά των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών σε μια όψιμη φάση της προϊστορίας, με την «έλευση των Ελλήνων» να χρονολογείται συνήθως περί το 2200-2000 π.Χ. Οι νεώτερες έρευνες έχουν θέσει σε έντονη αμφισβήτηση όχι μόνο αυτές τις χρονολογικές εκτιμήσεις, αλλά και το γενικότερο πλαίσιο αντίληψης του ινδοευρωπαϊκού προβλήματος από τις παλαιότερες γλωσσολογικές και αρχαιολογικές προσεγγίσεις (π.χ. την θεωρία Κουργκάν που συνέδεε τους Πρωτοϊνδοευρωπαίους με μια ομάδα προϊστορικών πολιτισμών του βορείου Πόντου). Πλέον υπάρχουν πολλοί ερευνητές του ινδοευρωπαϊκού προβλήματος που έχουν στραφεί σε παλαιότερες φάσεις της προϊστορίας, π.χ. στην Νεολιθική Εποχή που ξεκινά στο Αιγαίο περί το 6500 π.Χ. ή ακόμη και στην πολύ αρχαιότερη Παλαιολιθική Εποχή. Προσωπικά θεωρώ πιθανό ότι στις αρχές της Νεολιθικής Εποχής η ελληνική γλώσσα ομιλούνταν ήδη σε κάποια μορφή στον ελλαδικό χώρο, έλκοντας την καταγωγή της από το πρωτοϊνδοευρωπαϊκό εκείνο γλωσσικό περιβάλλον, τα πρώτα στοιχεία του οποίου ενδεχομένως έφτασαν στην Ευρώπη σε μία προγενέστερη χρονική φάση.

4)     Ως Λευκαδίτες διαβάσαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι ασχοληθήκατε πολύ και με την Λευκάδα, όπου δικαιώνετε τον Νταίρπφελντ που υποστήριζε ότι η Λευκάδα είναι η Ομηρική Ιθάκη. Θα θέλατε να μας μιλήσατε για το θέμα αυτό;

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αναθεώρηση της θεωρίας του Dörpfeld, υπό το πρίσμα μιας γενικότερης νέας αντίληψης για το χρονικό βάθος των ευρωπαϊκών γλωσσών, μεταξύ αυτών και της ελληνικής. Με την αποδέσμευση, δηλαδή, της έρευνας από τα παλαιότερα, «συμπιεστικά» χρονικά όρια για την διασπορά και εξέλιξη των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών ανοίγει ο δρόμος για μια επανεκτίμηση του χρονικού βάθους ορισμένων στοιχείων των ελληνικών επικών και μυθολογικών παραδόσεων. Με αυτό τον τρόπο κάποια από τα στοιχεία αυτά θα μπορούσαν πλέον να συνδεθούν και με παλαιότερες χρονικές φάσεις της Εποχής του Χαλκού. Σε αυτό το πλαίσιο –και σε συνδυασμό με τις άλλες παραμέτρους της θεωρίας του– τα ευρήματα του Dörpfeld στο Νυδρί θα μπορούσαν πράγματι να συνδεθούν με ένα πρώιμο στρώμα των μεταγενέστερων παραδόσεων περί της ομηρικής Ιθάκης, χρονολογούμενο στην 3η χιλιετία π.Χ. Αν αυτό ισχύει, τότε η σημερινή Λευκάδα υπήρξε ίσως η Ιθάκη της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού και ένα από τα συστατικά του ιστορικού πυρήνα της μεταγενέστερης παράδοσης για την ομηρική Ιθάκη.

  Δυό λόγια για τον Δρ. Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργη κ. Θεόδωρο Γιαννόπουλο

Γεννήθηκε το 1979
1996-2000: Σπουδές στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
2001-2007: Διδακτορικές σπουδές στο Ινστιτούτο Προϊστορίας και Πρωτοϊστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του πανεπιστημίου Ruprecht-Karl της Χαϊδελβέργης. Βασικός κλάδος: Προϊστορία και Πρωτοϊστορία. Επιλεγόμενοι κλάδοι: Κλασσική Αρχαιολογία και Αρχαία Ιστορία.
Διδακτορική διατριβή με θέμα:
«Η τελευταία ελίτ του μυκηναϊκού κόσμου. Η Αχαΐα στη μυκηναϊκή εποχή και το φαινόμενο των ταφών πολεμιστών κατά τον 12ο-11ο αιώνα π.Χ.» με επόπτες καθηγητές τον καθ. Joseph Maran, και τον καθ. Διαμαντή Παναγιωτόπουλο.
Ἡ διδακτορική διατριβή εκδόθηκε το 2008 από τον εκδοτικό οίκο R. Habelt στην Βόννη.
2004 και 2005: Αγγλόφωνες σπουδές με τους προσκεκλημένους καθηγητές Andrew Sherratt (†), Susan Sherratt (Sheffield), John C. Barrett (Sheffield), Matthew Johnson (Southampton) και James C. Wright (Bryn Mawr College, USA

Το βιβλίο συνιστά την πρώτη επιστημονική μονογραφία στην ελληνική γλώσσα για την προέλευση του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας. Έχει σαν σκοπό να παρουσιάσει στο ελληνικό αναγνω-στικό κοινό με συστηματικό, αλλά και εύληπτο τρόπο τις υπεύθυνες απαντήσεις της διεθνούς και μακροχρόνιας επιστημονικής έρευνας πάνω στο πολυσυζητημένο και ιδιαιτέρως ταλαιπωρημένο ζήτημα της «ελεύσεως των Ελλήνων». Μια πρώτη γεύση για το περιεχόμενο του βιβλίου δίνεται στον αναγνώστη με το κείμενο του οπισθοφύλλου:
«Πότε ξεκινά ο ελληνικός πολιτισμός; Πώς μπορούμε να ορίσουμε μεθοδολογικά την αφετηρία του και να την εντοπίσουμε στον χρόνο; Σε ποιους χρόνους και σε ποιες διαδικασίες μπορεί να αναχθεί η προέλευση του ελληνισμού των ιστορικών χρόνων; Το κυριότερο: πού μπορούμε να βρούμε, ως μέσοι Έλληνες αναγνώστες, υπεύθυνες απαντήσεις σε ερωτήματα τόσο σημαντικά και ευαίσθητα, μακριά από επικίνδυνες υπεραπλουστεύσεις και ακραίες ιδεοληψίες, από μυθομανείς «ερευνητές» χονδροειδούς ερασιτεχνισμού ή ενίοτε και αμφίβολης ψυχοπνευματικής ισορροπίας;
Το βιβλίο αποτελεί ένα επιστημονικό όσο και συγγραφικό εγχείρημα. Λειτουργεί καταρχάς ως ένα συστηματικό και προσιτό εγχειρίδιο της μακροχρόνιας, διεθνούς επιστημονικής διερεύνησης των απαρχών του ελληνικού πολιτισμού. Στο πλαίσιο αυτό επικαιροποιεί δραστικά τις γνώσεις του ευρύτερου ενδιαφερόμενου κοινού στην Ελλάδα με δεδομένη την αληθινή κοσμογονία που τα τελευταία 25 περίπου χρόνια έχει συντελεστεί σε διεθνές επίπεδο τόσο στην μελέτη της προέλευσης των γλωσσών όσο και στην σχέση μεταξύ της αρχαιολογίας, της γλωσσολογίας, αλλά και άλλων εμπλεκομένων επιστημών. Οι πολλές και διαφορετικές θεωρίες που έχουν διατυπωθεί στην διεθνή επιστημονική κοινότητα περί της «ελεύσεως των Ελλήνων» ταξινομούνται κατά χρονικά παράθυρα, παρουσιάζονται αναλυτικά και σχολιάζονται κατά τον πλέον διεξοδικό, αλλά και εύληπτο τρόπο. Μέσα από ένα βασικό φροντιστήριο της προϊστορίας του Αιγαίου, αλλά και ενός ευρύτερου γεωγραφικού χώρου γίνεται κατανοητή η σύνθετη ιστορία της έρευνας του προβλήματος, καθώς και το υπόβαθρο των νέων, ανατρεπτικών πορισμάτων, στα οποία αυτή καταλήγει.
Στις σελίδες του βιβλίου ο ομηρικός Οδυσσέας, η «Κάθοδος» των Δωριέων, οι μυστηριώδεις Πελασγοί, οι γραμμικές γραφές και τα πολυάριθμα μνημεία της προϊστορίας του Αιγαίου είναι μερικά μόνον από τα κομμάτια ενός μεγάλου και πολύπλοκου παζλ, το οποίο αποκαλύπτεται σιγά σιγά δίνοντας νέες, υπεύθυνες και αναπάντεχες απαντήσεις σε μια σειρά από σύνθετες, αλλά και συναρπαστικές ερωτήσεις. Απομένει να καταδειχθεί κατά πόσον μια διαφαινόμενη, ριζική μεταβολή της αντίληψης για το παρελθόν μπορεί να οδηγήσει και στην αλλαγή διαφόρων εδραιωμένων κατευθύνσεων που αφορούν το παρόν και το μέλλον όχι μόνον της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης».

Καληνύχτα…Μαριάνα…
Του
Πάνου Φέξη

Μια φορά και έναν καιρό εκεί έξω από το κάστρο της Αγίας Μαύρας δίπλα στην γέφυρα, εκεί που σήμερα είναι ένα πεύκο, υπήρχε μια μικρή ψαράδικη παράγκα που είχε το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στο νησί. Την έλεγαν η «Παράγκα της Μαριάννας».

Κάπως έτσι θα ξεκινούν πλέον οι συζητήσεις τα επόμενα χρόνια, όταν θα μιλάμε με νοσταλγία για αυτό που έσβησε από την εικόνα του κάστρου της Αγίας Μαύρας πριν λίγες ημέρες.

Και το παραμύθι συνεχίζει ….

Η παράγκα της Μαριάνας, λοιπόν, έστεκε εκεί στην άκρη της θάλασσας. Ήταν φτιαγμένη από ξύλα και τσίγκους όπως ακριβώς ήταν χτισμένα και τα παλιά σπίτια των ψαράδων στους δυο μόλους καθώς και στις φτωχογειτονιές της πόλης .

Στην αρχή σε αυτήν την παράγκα η Μαριάνα ζούσε μαζί τον άντρας της τον μπάρμπα Ναπολέων και τα πολλά παιδιά τους. Ο μπάρμπα Ναπολέων ήταν μεγάλος μάστορας την εποχή εκείνη. Αυτός έφτιαχνε όλα τα πριάρια των ψαράδων, μικρά και μεγάλα και για αυτό τον λόγο ένα μεγάλο μέρος έξω από την παράγκα το είχε σκεπάσει με τσίγκους και το χρησιμοποιούσε σαν ξυλουργείο για τη δουλειά του .

Η παράγκα ήταν όλη κι όλη δυο δωμάτια με τσιμεντένιο πάτωμα που ήταν ένα με την γη και δυο μέτρα ύψος. Σήκωνες το χέρι σου και ακουμπούσες το ταβάνι. Το ένα δωμάτιο ήταν για να κοιμάται όλη η οικογένεια και το άλλο δωμάτιο, που ήταν και η κεντρική πόρτα της παράγκας ήταν η τραπεζαρία του σπιτιού εκεί έτρωγε και μαζευόταν η οικογένεια κάθε μέρα … Ήταν όμως και καφενείο και τηλεφωνείο και πολλές φορές τις άσχημες μέρες και βραδιές του χειμώνα φιλοξενούσε ανθρώπους που η κακοκαιρία τους ανάγκαζε να είναι μακριά από τα σπίτια τους .

Ένα ποτήρι νερό εκείνη την εποχή ήταν κάτι πολύτιμο για την οικογένεια… Το νερό το μετέφεραν με μπότιδες αυτή και τα παιδιά της μέσα από το φρούριο που ήταν το πηγάδι της Αγίας Μαύρας. Μισή ώρα δρόμο χρειαζόταν να κάνει κανείς για έναν μπότη νερό και αυτή ήταν πάντα πρόθυμη να σε φιλέψει ένα ποτήρι, όταν της το ζητούσες .

Η Μαριάνα ήξερε τους πάντες όπως και οι πάντες ήξεραν την Μαριάνα. Από εκεί πέρασαν γενιές και γενιές φτωχοί και πλούσιοι …

Πανταζής ο γανωμένος..Από τους καλύτερους θαμώνες

Λευκαδίτες και Ξηρομερίτες, βαρκάρηδες, ψαράδες, κυνηγοί, ταξιδιώτες που περίμεναν να περάσουν απέναντι… Αγρότες από την Περατιά και την Πλαγιά, που μετέφεραν στην πόλη τα προϊόντα τους , εργάτες που δούλευαν στο καρνάγιο, οδηγοί φορτηγατζήδες ταξιτζήδες… Όλοι από εκεί περνούσαν… Για όλα τα καλά και κακά νέα στο νησί εκεί ρωτούσες… Αν ήθελες να μάθεις ποιος έφυγε από το νησί και ποιος ήρθε ήταν το καλύτερο σημείο για να το πληροφορηθείς… Εκεί ήταν και το τηλεφωνείο του νησιού που εξυπηρετούσε και το λιμεναρχείο…

Μέχρι και ο Ωνάσης έπαιρνε τηλέφωνο την Μαριάνα για να ειδοποιήσει την Βέρα να ρίξει το συρματόσκοινο του Περάματος για να περάσει να βγει στο Ιόνιο .

Όταν έγινε η γέφυρα και σταμάτησε το Πέραμα η παράγκα μέχρι τον Αύγουστο του 2016 υπήρχε εκεί… Ώσπου ένα πρωί Σαββάτου την γκρέμισαν… Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα η τσάπα να την γκρεμίσει… Σε δέκα λεπτά είχε χαθεί η μικρή αυλή πλάι στην θάλασσα που την σκέπαζε μια κληματαριά για ίσκιο και ένα τσιμεντένιο δάπεδο ασπρισμένο με ασβέστη που φιλοξενούσε λίγα τραπεζάκια και καρέκλες που μπορούσες να απολαύσεις έναν καφέ φτιαγμένο από τα χέρια της Γεωργίας που κάθε λίγο πότιζε τις λίγες ασπρισμένες γλάστρες που ήταν γεμάτες με μέντες, κόκκινα γεράνια, βασιλικούς αρμπαρόριζα και μια ροζ τριανταφυλλιά…

Εκεί έβλεπες τον ήλιο να κάνει τα σουλάτσα πάνω κάτω στο ορίζοντα από τον Αη Γιάννη μέχρι την Γύρα και ανάποδα…

Εκεί έβλεπες όλες τις εποχές να παίρνουν από τα χρώματα που χάριζε ο ήλιος στα σύννεφα και στο νερό της λιμνοθάλασσας…

Κάθε απόγευμα χειμώνα καλοκαίρι είχε ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα του νησιού…

Όλες τις ήμερες του χρόνου ήταν διαφορετικές και όλες όμορφες…

Έβλεπες την αλλαγή του καιρού που κάποιες στιγμές έμοιαζε λες και κοιτούσες σινεμά… Πανέμορφες αστραπές να σκίζουν τον μαύρο ουρανό του Αη Γιάννη και βροντές δυνατές λες και ο αέρας του πελάγους καθώς έτρεχε χτυπούσε τεράστια τύμπανα που προμήνυαν καταιγίδα… Αυτός ο αέρας χτυπούσε με μανία τους ευκαλύπτους απέναντι στο δασάκι που έμοιαζαν λες και χόρευαν μαγεμένοι με τις δυνατές μελωδίες που έβγαζαν τα εκατοντάδες σπουργίτια που έφταναν μαζί με πολλές ασπρόμαυρες καρακάξες από την γύρω περιοχή για να κουρνιάσουν . Και μέσα στην παράγκα η Γεωργία να βλέπει κάθε απόγευμα την αγαπημένη της τουρκική σειρά μαζί με τον Νιόνιο βάζοντας τσίπουρο στον ποιητή από την Περατιά ακούγοντας τον να απαγγέλει τα αυτοσχέδια ποιήματα του για τους άρχοντες του τόπου.. Να ακούει τα μουρμουρητά του Μουρμούρα πίνοντας τον καφέ του πάντα σε γυάλινο ποτήρι και να προβλέπει τον καιρό.. Το γέλιο του αισιόδοξου και πάντα γανωμένου Πανταζή, την μουρμούρα της γυναίκας του της Άννας τα παράπονα του Γιάννη για την κακή χρονιά στον κόπο του και τον Μότσο να κοιμάται στην καρέκλα ……καληνύχτα ..κυρά Μαριάνα

καλόν ύπνο Μότσο…

Υ.Γ. Σκέπτομαι πάντως ότι η νοσταλγία γεννιέται όταν χάνεται κάτι από τα μάτια μας τότε αναγκάζουμε την φαντασία μας να ανακτήσει την εικόνα του και βλέπουμε τι χάθηκε…

fexisOritzinale

Έλγιν:"Θα συνεχίσω να πριονίζω τα ανάγλυ φα"

 Αποκαλύψεις σε διεθνές επιστημονικό συνέδριο 24/09/2016 

"Θα συνεχίσω τις ανασκαφές με την πιο μεγάλη θέρμη στο Ναό της Αθηνάς και θα συνεχίσω να πριονίζω τα ανάγλυφα. Είναι μία εργασία που απαιτεί χρόνο … Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατόν να έχουμε το σύνολο της Πανδρόσου εγώ δεν απελπίζομαι για μία από τις Καρυάτιδες». Ο κόσμος, που είχε κατακλύσει σήμερα το αμφιθέατρο του Μουσείου Ακρόπολης για το διήμερο διεθνές επιστημονικό συνέδριο «Τα γλυπτά του Παρθενώνος: 200 χρόνια από την ιδιοποίησή τους από το Βρετανικό Μουσείο» (διοργάνωση του «Συλλόγου των Αθηναίων»), άκουγε με κομμένη ανάσα.

Το παραπάνω απόσπασμα (με ημερομηνία 5 Ιανουαρίου 1802) από τις επιστολές που έστειλε στον εργοδότη του Έλγιν ο Ιταλός ζωγράφος Τζοβάνι Μπατίτσα Λουζιέρι, ο άνθρωπος που συνέβαλε καταλυτικά στην άνευ προηγουμένου βίαιη απόσπαση των Γλυπτών του Παρθενώνα -και όχι μόνο-, ήταν μέρος όσων ανέφερε στην ανακοίνωσή της η Τατιάνα Πούλου, αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών, που ερεύνησε το αδημοσίευτο σήμερα Αρχείο Έλγιν. Όσα ακόμα ακούστηκαν, ίσως για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό από τότε που γράφτηκαν, προκάλεσαν έντονο ενδιαφέρον, αλλά και αποτροπιασμό:

«Ελπίζω να μην μου δημιουργήσουν καμία δυσκολία για να συνεχίσω την ανασκαφή στο Ναό της Αθηνάς και να μπορέσω να πάρω στην κατοχή μου όλα τα τμήματα γλυπτών που θα βρω. Ο κύριος Χάντ έγραψε στην Εξοχότητά σας για λογαριασμό μου να προσκομίσετε στην Αθήνα μία δωδεκάδα πριόνια για μάρμαρο, διαφόρων μεγεθών το συντομότερο δυνατό. Μου χρειάζονται τρία ή τέσσερα, 20 πόδια μακριά ώστε να κόψω ένα μεγάλο ανάγλυφο, το οποίο δεν μπορεί να μετακινηθεί, χωρίς να μειώσουμε το βάρος του» (20 Σεπτεμβρίου 1801).

«Κάνω ό, τι μπορώ για να αυξήσω τη συλλογή σας, Μιλόρδε. Πήρα την άδεια του Δισδάρη να κατεβάσω ένα δωρικό κιονόκρανο από τον Παρθενώνα, αλλά πρέπει να το πριονίσω στα δύο, αν το άλλο είναι αρκετά μεγάλο, αυτό είναι τεράστιο. Οι πόρτες του κάστρου δεν είναι τόσο μεγάλες για να μπορέσει να περάσει» (4 Οκτωβρίου 1802). Ο Τζοβάνι Μπατίστα Λουζιέρι είχε προσληφθεί από τον Έλγιν μαζί με άλλους καλλιτέχνες από την Ιταλία για να κάνουν εκμαγεία και να προετοιμάσουν λεπτομερή αρχιτεκτονικά σχέδια. Τα όσα διαδραματίστηκαν τα έτη 1801-1804, με πρωταγωνιστή τον Ιταλό ζωγράφο, έγιναν μέρος μιας πολύ σημαντικής ανακοίνωσης που κέρδισε τις εντυπώσεις.

Εξίσου ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι υπόλοιπες ομιλίες, όπως αυτή της Μαρίας Ιωαννίδου, πολιτικού μηχανικού και επίτιμης διευθύντριας της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως (ΥΣΜΑ), η οποία αναφέρθηκε σε ένα θέμα που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό: Στα αρχιτεκτονικά μέλη των μνημείων της Ακρόπολης (Παρθενώνα, Ερέχθειο, Αθηνά Νίκη), που επίσης λεηλατήθηκαν από τον Έλγιν την περίοδο 1801- 1804 και σήμερα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. «Οι αναστηλώσεις των μνημείων από την Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ) αποτέλεσαν ιδανική χρονική συγκυρία για την επιστροφή και επαναφορά στα μνημεία των αυθεντικών μελών. Ήταν μια ευκαιρία η οποία δυστυχώς παρέμεινε ανεκμετάλλευτη», ανέφερε η κ. Ιωαννίδου, συμπληρώνοντας ότι παρά τις κατά εποχές προσπάθειες της ελληνικής πλευράς, το αίτημα επιστροφής των αρχιτεκτονικών μελών των μνημείων δεν είχε θετική ανταπόκριση. «Ίσως επειδή συνδεόταν από βρετανικής πλευράς με τη διεκδίκηση των γλυπτών του Παρθενώνα: Ενδεχομένως η υποχώρηση στα αρχιτεκτονικά μέλη θα οδηγούσε σε ανάλογη υποχώρηση στα γλυπτά. Ωστόσο, η τοποθέτηση των αντιγράφων τους στις θέσεις των αυθεντικών μελών -όπου αυτό έχει γίνει- δεν αποτελεί οριστική αποδοχή της παραμονής τους στο Βρετανικό Μουσείο, καθώς το θέμα παραμένει ανοικτό και επίκαιρο», σημείωσε η ομιλήτρια.

Οι περιπέτειες των γλυπτών, όμως, δεν τελείωσαν με τη βίαιη απόσπασή τους. Το ναυάγιο του «Μέντωρ» το 1802 στα Κύθηρα, του πλοίου του Έλγιν με φορτίο ένα μέρος από τα αριστουργήματα του Ιερού Βράχου, ήταν το θέμα της ομιλίας του Δημήτριου Κουρκουμέλη, αρχαιολόγου της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (ΕΕΑ). Τα εν λόγω μάρμαρα ανελκύστηκαν ως το 1804, ωστόσο φήμες για εμφάνισή τους στην περιοχή του ναυαγίου προκάλεσαν την εκπόνηση ποικίλων ερευνών, όπως εκείνες του 1875, του 1980 και του 2009.

Μεταξύ 2011 και 2015 διενεργήθηκε από την ΕΕΑ (υπό τον κ. Κουρκουμέλη) υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα και ανασκαφή στο ναυάγιο, με αποτελέσματα που αν και δεν σχετίζονται με τα αρχαία γλυπτά δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητα: Μεταξύ άλλων, βρέθηκαν όργανα ναυσιπλοΐας και εξαρτήματα του πλοίου, οβίδες, πιστόλια, μολύβδινα βόλια, διακοσμητικά και αντικείμενα διαβίωσης επί του πλοίου, προσωπικά αντικείμενα των επιβατών, νομίσματα οθωμανικά και ορισμένα δυτικοευρωπαϊκά. Επίσης, 11 σχιστολιθικές πλάκες με απολιθώματα (στο πλαίσιο της συλλεκτικής μανίας της εποχής), αρχαία νομίσματα, ένα μαρμάρινο μικρό αγγείο ίσως αιγυπτιακό, ένας μαρμάρινος διακοσμητικός οφθαλμός, ένα θραύσμα ανάγλυφου σκύθου, 4 ενσφράγιστες λαβές ροδιακών οξυπύθμενων εμπορικών αμφορέων (η μία με το όνομα του Παυσανία, που πιθανόν σχετίζεται με τον ομώνυμο άρχοντα της Ρόδου τον 2ο αι. π. Χ.), καθώς και δύο θραύσματα από αιγυπτιακά αγάλματα, μάλλον από την Αλεξάνδρεια, που πιθανόν μεταφέρονταν ως έρμα στο πλοίο -κατά την πρακτική της εποχής. Πρόκειται για το θραύσμα ενός φαραωνικού αγάλματος της 18ης δυναστείας κι ένα μικρότερο μιας ανάγλυφης στήλης, πιθανόν αφιερωμένης στο θεό Ρα, που ανήκει στην πτολεμαϊκή περίοδο.

Πως αντέδρασαν οι Αθηναίοι στη σύληση του Παρθενώνος στα χρόνια που ακολούθησαν; Στο θέμα αναφέρθηκε ο Ελευθέριος Σκιαδάς, διευθυντής της εφημερίδας «Εστία» και πρόεδρος του «Συλλόγου των Αθηναίων» στην ομιλία του με τίτλο «Τα Σεβάσματα των Αθηναίων κατά τον 19ο αιώνα». «Οι πηγές αποκαλύπτουν πως ο πρώτος που αντέδρασε στη λεηλασία του λόρδου Ελγιν ήταν ο ‘Διδάσκαλος των Αθηναίων' Ιωάννης Βασιλείου Μπενιζέλος (περ. 1730-1807), που διηύθυνε περίπου τρεις δεκαετίες την περίφημη «Σχολή Ντέκα» και είναι ο γνωστός συγγραφέας της ‘Ιστορίας των Αθηνών'. Ο ισχυρός λόγος του ακούσθηκε, φθάνοντας μέχρι τον Ελγιν, ο οποίος επισκέφθηκε την Αθήνα, το 1803. Ο Ι. Μπενιζέλος διαμαρτυρήθηκε εγγράφως προς τον Βρετανό Αγγλικανό ιερέα και έμπορο αρχαιοτήτων Φίλιπ Χαντ (1772-1838) που συμμετείχε στην κουστωδία του λόρδου», σημείωσε ο κ. Σκιαδάς για να συνεχίσει, μεταξύ άλλων, με την άγνωστη εν πολλοίς πληροφορία ότι τη δεκαετία του 1880 υπήρξε Ψήφισμα του Δήμου Αθηναίων περί επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνος.

Τέλος, στη συζήτηση που ακολούθησε μικρή παρέμβαση έκανε και ο καθηγητής Μανώλης Κορρές, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι «σήμερα το νέο Μουσείο Ακρόπολης παρέχει τις μεγαλύτερες εγγυήσεις και πως όλη αυτή η προσπάθεια που άρχισε από τον λόρδο Μπάιρον και συνεχίζεται ως σήμερα είναι δικαιότατη και σίγουρα κάποια στιγμή θα φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα». Το συνέδριο συνεχίζεται αύριο με τοποθετήσεις όσον αφορά τη νομική διάσταση της ιδιοποίησης των Γλυπτών στο πρώτο μέρος και με ομιλίες των μελών των IARPS (της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διεκδίκηση και Επιστροφή των Γλυπτών) στο δεύτερο.

ΑΜΠΕ

http://www.thebest.gr

Επτά από τις πιο όμορφες θάλασσες των Επτανήσων

siteadmin • 24 September, 2016
Share 3



Ο Λάμπρος Αραπάκος εδώ και 5 χρόνια ταξιδεύει στα Επτάνησα. Μια μέρα πριν τελειώσει το καλοκαίρι, θυμάται, παρουσιάζει και γράφει δυο λόγια για τις παραλίες που του έκαναν περισσότερο εντύπωση.



1) Κύθηρα, Καλάμι

Η πρόσβαση στο Καλάμι (βρίσκεται κοντά στο χωριό Μυλοπόταμος) δεν είναι εύκολο πράγμα. Πεζοπορία κάνα εικοσάλεπτο κι έπειτα περπατάς ανάμεσα σε απόκρημνα βράχια… Όμως, καθώς βλέπεις την παραλία από ψηλά, παίρνεις κουράγιο και συνεχίζεις την κατάβαση, η οποία είναι απότομη και απαιτεί αθλητικά παπούτσια… Στο τέλος, ένα σχοινί σε βοηθά να φτάσεις στην παραλία. Εδώ, βουτάς, κολυμπάς, μπαίνεις στις σπηλιές, εξερευνάς με μάσκα τον υπέροχο βυθό στον όποιο υπάρχει ένα κανόνι, πιθανόν από παλιό ναυάγιο. Μια περιπέτεια.



2) Ζάκυνθος, Πόρτο Λιμνιώνας

Είναι δίπλα στο χωριό Άγιος Λέων αυτός ο παράδεισος! Καθαρά, βαθιά, καταγάλανα νερά. Εδώ κάνεις βουτιές, ανακαλύπτεις θαλάσσιες σπηλιές και απολαμβάνεις την ηλιοθεραπεία σε επίπεδα, λεία βράχια. Η φύση που μαγεύει και γαληνεύει.



3) Λευκάδα, Εγκρεμνοί

Διάσημη όσο ελάχιστες παγκοσμίως, η παραλία των Εγκρεμνών παραμένει κορυφαία επιλογή ανάμεσα στις τόσες άλλες ξακουστές της Λευκάδας. Το χτύπημα του εγκέλαδου στα μέσα Νοεμβρίου του 2015 άλλαξε τη μορφολογία της, αλλά η ορμητική φύση του νερού προνόησε και αποκατέστησε σε μεγάλο βαθμό το απίθανο τοπίο. Τα καραβάκια καθημερινά την επισκέπτονται γεμάτα τουρίστες, το μοναδικό λευκό βοτσαλάκι παρέμεινε στη θέση του, ενώ χαίρεσαι το κολύμπι στα εκθαμβωτικά τιρκουάζ νερά της.



4) Κεφαλονιά, Αγία Ελένη

Ο Μύρτος, η Αντίσαμος, το Δαφνούδι, το Ξι, οι Πετανοί, είναι οι γνωστές παραλίες του νησιού. Η Αγία Ελένη είναι από τις κρυμμένες και απομακρυσμένες παραλίες της Κεφαλονιάς. Για να φτάσεις εδώ, ανηφορίζεις από Ληξούρι προς τα Δαμουλιανάτα, διασχίζεις το χωριό και κατευθύνεσαι στη γεμάτη στροφές κατηφόρα. Έπειτα από 5 χιλιόμετρα φτάνεις στη μικρή, με λευκό βότσαλο Αγία Ελένη. Εδώ διαβάζεις το βιβλίο σου και μαθαίνεις πάλι να ηρεμείς.



5) Ιθάκη, Γιδάκι

Είτε το προσεγγίσεις με μισάωρη πεζοπορία είτε φτάσεις με καΐκι από το Βαθύ, ένα είναι σίγουρο: το Γιδάκι θα σε ανταμείψει. Η απαράμιλλη ομορφιά της πιο διάσημης παραλίας του νησιού σε γοητεύει από την πρώτη στιγμή. Το μικρό λευκό βότσαλο δένει αρμονικά με το εντυπωσιακά απόμερο και πράσινο τοπίο. Η ανεμπόδιστη θέα λόγω του ανοιχτού κόλπου και τα κρυστάλλινα νερά, στα ρηχά τιρκουάζ και στα βαθιά σε ιριδίζουσες αποχρώσεις του γαλάζιου, καθιστούν την επίσκεψη στην παραλία εμπειρία μοναδική… Εδώ περάσαμε ένα μεσημέρι στη μοναδική καντίνα (μάλλον σε ταβέρνα θυμίζει περισσότερο) τρώγοντας τηγανητά καλαμαράκια και πίνοντας μοχίτο.



6) Παξοί, Ερημίτης

Ένα από τα νεότερα και πιο εντυπωσιακά δημιουργήματα της φύσης είναι ο Ερημίτης στους Παξούς. Η παραλία σχηματίστηκε το 2008 και είναι αποτέλεσμα της κατολίσθησης βράχου από σεισμό και της δύναμης των κυμάτων. Εντοπίζεται στις δυτικές ακτές του νησιού και η πρόσβαση θέλει προσοχή – χωματόδρομος που καταλήγει σε μονοπάτι. Το λευκό σμιλεμένο βότσαλο και τα «γνωστά» καταγάλανα νερά του Ιονίου με background τα απότομα βράχια ενός πράσινου λόφου. Στα συν το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα!



7) Κέρκυρα, Λογγάς

Απόκρημνοι, επιβλητικοί γκρεμοί οδηγούν σε μια μικρή, αμμώδη παραλία. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει ακόμα πιο στενή λόγω των κατολισθήσεων… Τα δυνατά κύματα αρκετά συχνά την εξαφανίζουν. Βρίσκεται 36 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης της Κέρκυρας, κάτω από το χωριό Περουλάδες. Πέρα από τα πεντακάθαρα νερά, στον Λογγά θα δεις ένα από τα πιο ωραία ηλιοβασιλέματα της ζωής σου.

Φωτογραφίες: Λάμπρος Αραπάκος

Πηγή: www.lifo.gr

http://aromalefkadas.gr/

Πήρε μία γλάστρα, αλεύρι και μαγιά και ΧΩΡΙΣ καν ρεύμα (μόνο κάρβουνα) έκανε το τέλειο ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ ψωμί!

Πήγατε εκδρομή και δεν πήρατε μαζί σας ηλεκτρικές συσκευές, γιατί είστε ευσυνείδητοι και θέλετε να προστατέψετε το περιβάλλον από κάποια ανεπιθύμητη φωτιά; Καλά κάνατε! Και αν ανησυχείτε για το τι θα φάτε, μην αγχώνεστε. Δε χρειάζεστε καν ρεύμα για να ετοιμάσετε αυτό το υπέροχο χωριάτικο ψωμί!

Τι θα χρειαστείτε:

μια γλάστρα

ελαιόλαδο

αλουμινόχαρτο

αλεύρι

μαγιά

αλάτι

Αφήστε τη ζύμη να φουσκώσει για 2-4 ώρες πριν ξεκινήσετε.

Βήμα 1: Προετοιμασία γλάστρας

Ξεπλύνετε καλά με νερό και μόλις στεγνώσει απλώστε αρκετό ελαιόλαδο σε ολόκληρο το εσωτερικό της. Επειδή όμως θα απορροφηθεί αμέσως, περάστε και μια δεύτερη στρώση.

Βήμα 2

Καλύψτε την τρύπα που βρίσκεται στον πάτο της με το αλουμινόχαρτο και βάλτε και πάνω από αυτό ελαιόλαδο.

Βήμα 3

Βάλτε τη ζύμη στη γλάστρα – αφήνοντας 1/3 κενό πάνω – και προσθέστε ελαιόλαδο.

Βήμα 4

Καλύψτε τη γλάστρα με αλουμινόχαρτο σχηματίζοντας ένα μικρό θόλο στο επάνω μέρος, για να χωρέσει το ψωμί όταν φουσκώσει.

Βήμα 5: Ψήσιμο

Βάλτε τη γλάστρα πάνω στα καuτά κάρβουνα (είτε είστε στην εξοχή είτε στην αυλή του σπιτιού σας δεν έχει σημασία). Σε περίπου 20 λεπτά – ανάλογα με τη φωτιά σας – που θα μυρίσετε το ψωμί, είναι έτοιμο!

Βήμα 6

Βγάλτε τη γλάστρα από τη φωτιά με προσοχή όμως για να μην καείτε και αφήστε το να κρυώσει λίγο. Βγάλτε το αλουμινόχαρτο και θα δείτε τη χρυσαφένια κρούστα του ψωμιού σας. Αν είστε πολύ ανυπόμονοι και αποφασίσετε να το βγάλετε αμέσως, θα κολλήσει στη γλάστρα. Απλά περιμένετε να κρυώσει και θα ξεκολλήσει από μόνο του.

Έτοιμο!

Το διαβάσαμε από το: Πήρε μία γλάστρα, αλεύρι και μαγιά και ΧΩΡΙΣ καν ρεύμα (μόνο κάρβουνα) έκανε το τέλειο ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ ψωμί! Απίστευτο; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/06/blog-post_297.html#ixzz4LE6gsRZH

Η κρίση στην Βενεζουέλα αναγκάζει τα νοσοκομεία να τοποθετούν τα νεογέννητα σε χαρτόκουτα.

ην Βενεζουέλα αναγκάζει τα νοσοκομεία να τοποθετούν τα νεογέννητα σε...

Σεπτεμβρίου 22, 2016 

loading...

Η οικονομική κρίση στη Βενεζουέλα είναι τώρα σε τόσο κακό στάδιο ώστε πλέον οι γιατροί χρησιμοποιούν κουτιά από χαρτόνι αντί για ειδικούς θαλάμους για τα νεογέννητα μωρά.

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στη βρετανική Daily Mail με τα μικροσκοπικά βρέφη να κοιμούνται μέσα στα χαρτόνια έχουν προκαλέσει την οργή από τη στιγμή που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο και δείχνουν την απελπιστική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.

Οι εικόνες έχουν τραβηχτεί, σύμφωνα με το δημοσίευμα, στο νοσοκομείο Domingo Guzman Lander, βορειανατολικά της χώρας στο Anzoategui. Θεωρείται ότι οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Οι ειδικοί λένε ότι τα νοσοκομεία της χώρας αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεπάρκειας των ταμειακών διαθεσίμων, ενώ υπάρχει παράλληλα έλλειψη τροφίμων και καυσίμων σε όλους τους τομείς.

O Douglas Leon, πρόεδρος της Ιατρικής Ομοσπονδίας της Βενεζουέλας, ισχυρίζεται, μάλιστα, ότι ορισμένα νοσοκομεία δουλεύουν μόνο με το 5% του ιατρικού εξοπλισμού που χρειάζονται.

Σύμφωνα με τη Φαρμακευτική Ομοσπονδία, η έλλειψη φαρμάκων είναι περισσότερο από 80% και περίπου 13.000 γιατροί, περισσότερο από το 20% του ιατρικού προσωπικού στη χώρα, έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, λόγω της κρίσης στον κλάδο τους και λόγω των χαμηλών μισθών.

Ο διευθυντής του τομέα της κοινωνικής ασφάλισης της χώρας δήλωσε οργισμένος με τις φωτογραφίες, λέγοντας: «Εμείς δεν προσπαθούμε να δικαιολογούμε τις ενέργειες που ελήφθησαν από έναν επαγγελματία χωρίς την άδεια της διοίκησης.

Τα νοσοκομεία μας πρέπει να ασχοληθούν με εκατοντάδες ασθενείς, παρά με τις προσπάθειες των μέσων ενημέρωσης να χειραγωγήσουν τις καταστάσεις. Σε αντίθεση με πολλούς αναγνωρίζουμε το σφάλμα μας και συνεχίζουμε».

Πηγήhttp://terezall.com/

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:

                                             

  Μυρτώ Κιούρτη

Buildings Identities

Ποια είμαι Τι κάνω Τα έργα μου Πού με βρίσκετε

Ριζοσπαστική επιστροφή

Το εξοχικό του Ξενοφώντα Βερύκιου

Σε συνεργασία με τον Κώστα Τσιαμπάο

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:

Γεννήθηκα στον Δρυμώνα, ένα μικρό χωριό της Λευκάδας

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:
Οι γονείς μου ήταν αγρότες. Δεν ήμασταν πλούσιοι. Αυτό είναι το πατρικό μου σπίτι


ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:

Όταν έγινα δώδεκα χρονών κέρδισα μια υποτροφία για το αμερικανικό κολλέγιο.

Έφυγα από την οικογένεια μου και το χωριό μου και πήγα εσώκλειστος στην Αθήνα.

Μετά πήγα για σπουδές στην Αμερική. Έγινα καθηγητής στο πανεπιστήμιο.

Έμεινα πολλά χρόνια στην Αμερική. Στο χωριό μου πίσω δεν ξαναγύρισα.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την στιγμή που με πήρε το λεωφορείο από τον Δρυμώνα

για να με πάει στη χώρα και από εκεί στην Αθήνα.

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:

Αυτό το σπίτι θέλω να το φτιάξω από νοσταλγία. Διάβασε αυτό το ποίημα μου και θα καταλάβεις.

Ξενοφών Βερύκιος.

 Οίκαδε και άλλα ποιήματα ασαφούς κατευθύνσεως Διάττων, Αθήνα 2004.
Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι.
Ούτε πού ήμουν πριν, ούτε πώς βρέθηκα καθισμένος διπλοπόδι στην πλάτη της χελώνας...
-Οίκαδε;
είπα για να πω κάτι.
Δεν γύρισε να με κοιτάξει, σαν να μην άκουσε ή σαν να μην την ενδιέφερε καθόλου...
-Μικρός,
είπα πάλι, έτσι για να πω κάτι,
σκάλιζα στον ύπνο μου ένα κεραμίδι. Ξανθό, βυζαντινό...
Κάθε βράδυ σκάλιζα κάμποσο και το πρωί ξυπνούσα κατάκοπος,
είπα και σύρθηκα πιο κοντά της.
Με το που τελείωσα είχα γίνει σχεδόν έφηβος.
Έφυγα από το σπίτι και δεν σκάλισα ξανά το κεραμίδι.

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:

Την Λευκάδα και την αγαπώ και όχι. Είναι συντηρητική κοινωνία.
Όταν ήμουν στην Αμερική μου έλειπε η Λευκάδα.
Όταν είμαι στην Λευκάδα μου λείπει η Αμερική.

ΜΥΡΤΩ ΚΙΟΥΡΤΗ:
Το σπίτι τότε που θα σχεδιάσουμε μήπως πρέπει να αναφέρεται στην παράδοση της Λευκάδας
αλλά και να την επαναπροσδιορίζει δημιουργικά;

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:
Ναι. Για παράδειγμα πάντα μου άρεσε αυτό το πέτρινο σπίτι στον Δρυμώνα.
Εδώ έμενε ο δάσκαλος του σχολείου μου.

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:
Όταν είμαι μέσα στο σπίτι αυτό που φτιάχνουμε θέλω να νιώθω ότι είμαι έξω.
Είχα δει στην Αμερική ένα σπίτι του Frank Loyd Wright,
του σπουδαίου αυτού αμερικανού αρχιτέκτονα.
Μου άρεσε που ήταν τόσο ανοιχτό.

Frank Loyd Wright, Teliesin West, Scottsdale, Arizona, 1937.

ΜΥΡΤΩ ΚΙΟΥΡΤΗ:
Ας πούμε ότι έχουμε φτιάξει το σπίτι. Είστε στον δρόμο και κοιτάτε προς αυτό. Τι βλέπετε;

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:
Δέντρα.

ΜΥΡΤΩ ΚΙΟΥΡΤΗ:
Το σπίτι τότε θα το βυθίσομε στην πλαγιά, να μισοφαίνεται μέσα στα δέντρα.

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ:

Θέλω επίσης να μπορούμε να μαζευόμαστε με τους φίλους μου στο σπίτι αυτό.
Τα καλοκαίρια μαζευόμαστε δέκα, δεκαπέντε άτομα.

ΜΥΡΤΩ ΚΙΟΥΡΤΗ:

Στη θέση του καθιστικού θα φυτέψουμε μια ελιά. Ο τεράστιος καναπές θα μπει εκεί που θα ήταν
"κανονικά" η βεράντα. Ο χώρος το καλοκαίρι θα ανοίγει με πτυσσόμενες τζαμαρίες.
Είτε κλειστά είτε ανοιχτά εσείς γύρω σας θα έχετε μόνο δέντρα.

Ποτό ΠΟΛΕΤ

Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας «Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ» 

Πλατεία Γεωργίου 27 Α 2610-222066

 http://enirikos.blogspot.gr/ 

Οι αναγνώστες της Τρικυμίας δημιουργούν !

Το  ποτό που  απέκτησε το  όνομά του από την Τρικυμία  και κάνει  την πρώτη εμφάνισή του
 στο ευρύ κοινό   κατά  την παρουσίαση του βιβλίου
της Ιουστίνης  Φραγκούλη  Η Τρικυμία  στην Πάτρα στο ξενοδοχείο Βυζαντινό
στις .26 / 9  16 ώρα   8.00 μ.μ.

&&&&&&&&&&&&&

Όταν η ζωή γίνεται τέχνη η τέχνη δημιουργεί. 

Η αναγνώστριά μας Βάσια Κολόκα παίρνοντας στη καρδιά της την τρικυμία 

και ενθουσιασμένη από το νεανικό πάθος της Πολέτ, θέλησε να σταματήσει το χρόνο. 

Εκεί σ΄ ένα ανώνυμο νησί του Αιγαίου 

που στις αμμουδιές του 

ξέσπασε μια ολόκληρη «ΤΡΙΚΥΜΙΑ» 

που, παρέσυρε ανελέητα με τα κύματά της, 

όλα τα κοινωνικά, και ηθικά φράγματα των καιρών μας. 

Συνεπαρμένη απ’ τα αισθήματα των πρωταγωνιστών μας 

παίζοντας με τους καρπούς της γής 

και τα καλούδια του φθινοπώρου 

δεν θέλησε να ξεχαστεί η Πολέτ 

όσο και αν η ίδια έτρεχε να κρυφτεί απ’ το πεπρωμένο της. 

Με Ιόνια αύρα και Λευκαδίτικο ταπεραμέντο 

δημιούργησε αυτό που γνώριζε καλά: 

το ποτό Πολέτ! 

Απολαύστε το στην  παρουσίαση  της 26 / 9 στο Βυζαντινό  

και νοιώστε με τη γεύση του 

το απέραντο γαλάζιο του Αιγαιοπελαγίτικου τοπίου της Ελληνικής γης. 

Της Γης που γεννά «ίδια» Αρχαίας τραγωδίας πεπρωμένα !!!! 

                                             Νόνη Σταματέλου Υπόκλιση !

Το μονοπάτι φτάνει στο λόφο με τα κυκλάμινα.

Αμέτρητα ροζ κεφαλάκια

υποκλίνονται στον ήλιο που ξεμακραίνει.

Σαν κάποιος να πήρε απ' το τοπίο τη χαρά.

Νωχελική πορεία προς το Χειμώνα

η γραμμή ανάμεσα στα δέντρα.

Κοιτώ με τις ώρες τους σχηματισμούς των πουλιών

στην πρώτη βροχή

Τους ακολουθώ με το βλέμμα μέχρι τον ορίζοντα

Τρυπάω τα σύννεφα

Γυρεύω τη χώρα του Καλοκαιριού

Μα χάνω το δρόμο.

Προσγειώνομαι στο λόφο

Χρωματίζω τη θλίψη μου

Τη βαφτίζω ελπίδα

κι' υποκλίνομαι ευλαβικά στο Φθινόπωρο

Νόνη Σταματέλου

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ- ΑΡΓΥΡΗ Τρικυμία στο τετράγωνο: Στη ζωή και στην Τέχνη

Όταν η Τέχνη γίνεται Ζωή και η Ζωή, Τέχνη. Φράση που χαρακτηρίζει το καινούργιο μυθιστόρημα της Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη επακριβώς, εφόσον η ιστορία υπήρξε, μας το αποκαλύπτει η συγγραφέας της ήδη από τον πρόλογο.

ΕΘΝΟΣ On Line
14:09, 20/9/19

Αλλά και «Η τρικυμία» του Σαίξπηρ υπήρξε: το κομβικό έργο που χαρακτήριζε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια, την ενασχόληση με το θέατρο αμέσως μετά, τη σχέση της με αυτή καθ’ εαυτή τη ζωή μέχρι το τέλος.

Ένα αφηγηματικό έργο ποταμός για μια γυναίκα ανεξάρτητη και γενναία που κυνηγούσε εντούτοις μια ζωή τη σκιά της και κρυβόταν από τα φαντάσματά της. Στη ζωή της ελληνοκαναδής με ινδιάνικες ρίζες Πολέτ, η συγγραφέας εγκιβωτίζει πολλά: την αρχαία ελληνική μυθολογία, το αρχαίο δράμα, μια Ελλάδα Ιδανική, έναν έρωτα μυθιστορηματικό και μια διαδρομή από καταιγίδα σε τρικυμία. Το πάθος και το λάθος που επαναλαμβάνεται σχεδόν με τρόπο μαθηματικό. Το θύμα που γίνεται θύτης αθέλητα.

Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη «Η τρικυμία», εκδ. Ωκεανός, σελ. 625

Ένα μυθιστόρημα – ποταμός που είναι ταυτοχρόνως και η ιστορία μιας ζωής, το χρονικό ενός μεγάλου έρωτα και μια οικογενειακή σάγκα. Η Πολέτ, ελληνοκαναδή με ινδιάνικες ρίζες γνωρίζει τον Πέτρο σε ένα νησί [δεν κατονομάζεται, είναι απλώς Το Νησί, σύμβολο] όταν υπηρετούσε σαν αγροτικός ιατρός και δένει τη ζωή της μαζί του για πάντα: μένει στο Νησί, τον ακολουθεί στην Αθήνα, τον παντρεύεται, κόντρα στις αντιξοότητες και της αντιδράσεις των μεγαλοαστών γονιών του, αγωνίζεται να του κάνει ένα παιδί, [τραγική ειρωνεία ενώ εκείνη δεν μπορεί ο Πέτρος είναι ειδικός στην εξωσωματική], το κατορθώνει κάποια στιγμή, γνωρίζει την απώλεια, την προδοσία και την απόρριψη, επιβιώνει εν τέλει χάρη στην Τέχνη.

Την διασώζει μια «Τρικυμία», αυτή η σαιξπηρική που χαρακτηρίζει και τη δική της νομαδική ζωή, από ανάδοχη σε ανάδοχη οικογένεια ως παιδί, και αργότερα μεγάλη πάντα και παντού «η ξένη». Τη διασκευάζει για παιδιά ξορκίζοντας πρώτα απ’ όλα τα δικά της παιδικά φαντάσματα, την κάνει περιοδεία σε όλο τον Καναδά, κρύβεται μέσα της, γίνεται σκηνικό μέσα στα σκηνικά και προσπαθεί να προφυλάξει τον μοναχογιό της Ρωμανό, στερώντας του ό,τι της στέρησαν: το παρελθόν, μια πατρίδα, τη μνήμη.

Αλλ’ η ζωή της αποφασίζει πότε θα κάνει νηνεμία και θα συνάψει ειρήνη, έχει δικούς της κανόνες και χρόνους, διαθέτει τον δικό της επεμβατικό θεό, ο Ρωμανός στο πέλαγος του διαδικτύου θα κολυμπήσει και συν τω χρόνω θα ξέρει. Μέσα από εκείνον ξαναγαπάμε την χώρα μας και την ιστορία μας, ξαναδιαβάζουμε την ελληνική μυθολογία και μπαινοβγαίνουμε στο αρχαίο δράμα μέσα από ένα σύγχρονο δράμα με αρκετές κοινές συνισταμένες: τον τραγικό ήρωα, τον από μηχανής Θεό, την κάθαρση για όλους στο τέλος.

Ένα αμφίσημο τέλος με μια Τρικυμία τελική και καθοριστική που θα μπορούσε να είναι εσωτερική κι εξωτερική. Το ζητούμενο εξάλλου ο αναγνώστης ήδη το ξέρει. Αγώνας η ζωή και οι δικές μας σκιές είναι εκεί και μας ακολουθούν μέχρι το τέλος.

Ένα χορταστικό, απολαυστικό μυθιστόρημα ζωής, όπου χαίρεσαι νιάτα, έρωτα, θάλασσα, βυθίζεσαι στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής, κατανοείς το τι ακριβώς σημαίνει καθήλωση, παιδική πληγή και αυτοκαταστροφή, αναφωνείς στο φινάλε «ευτυχώς που υπάρχει και η τέχνη».

Και η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη έχει αποδειχτεί μοναδική στο να μετατρέπει τη ζωή σε καθαρή Τέχνη. 

Γράφει η Ελένη Γκίκα

Η Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη , μας παρουσιάζει την ΤΡΙΚΥΜΙΑ της , στην Πάτρα στις 26- 9 « στην Πόλη των αρχοντικών, και των παιδικών της αναμνήσεων , όπως η ίδια συγκινητικά αναφέρει

δελτιο τυπου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ
Σόλωνος 136, 10677 Αθήνα / Τηλ.: 210 3829339 Fax: 210 3829659

Website: www.oceanosbooks.gr / e-mail: info@oceanosbooks.gr

Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ
Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη
Σειρά: Ελληνική Λογοτεχνία
Σελ: 640/ Τιμή: 17,95
ISBN: 978-618-5104-70-2

1η έκδοση 10.000 αντίτυπα





Στην Πάτρα των παιδικών της αναμνήσεων και των πολλών Λευκαδίων αποδήμων επιστρέφει η συγγραφέας και δημοσιογράφος Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη για να παρουσιάσει το νέο της μυθιστόρημα Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ, το οποίο έχει ήδη γίνει μπέστ-σέλλερ, ενθουσιάζοντας το αναγνωστικό κοινό και τους κριτικούς.

Η εκδήλωση θα γίνει στις 26 Σεπτεμβρίου 8μ.μ στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου Βυζαντινόν,


Ρήγα Φεραίου 106 τηλ. 261 024 3000.

Η παρουσίαση του βιβλίου οργανώνεται από τις εκδόσεις Ωκεανός, το βιβλιοπωλείο Discover Your Way και τον Σύλλογο Λευκαδίων Πάτρας « Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ» με την συμμετοχή εκλεκτών ομιλητών από τη Λευκάδα, την Πάτρα, το Μόντρεαλ και την Αθήνα.
Στο τιμόνι της παρουσίασης θα είναι η πολιτικός και παρουσιάστρια κ. Νατάσα Ράγιου.

Όπως λέει η συγγραφέας: «Η Πάτρα των αρχοντικών, της ωραίας ρυμοτομίας, των πλατειών υπήρξε τόπος επισκέψεων από τα παιδικά μου χρόνια. Ήταν συνυφασμένη με αγαπημένους συγγενείς εξ Εγκλουβής που μετοίκησαν στη μεγάλη πόλη παίρνοντας μαζί τους την Λευκαδίτικη καταγωγή τους και την αγάπη για το γενέθλιο τόπο. Στην Πάτρα γνώρισα την ιστορία του Ιονίου, από εκεί ταξίδεψα πλειστάκις για την Ιταλία, υπήρξε ανέκαθεν το λιμάνι της ζωής μου. Χαίρομαι που επιστρέφω για την παρουσίαση της Τρικυμίας, που αγαπήθηκε πολύ από το εδώ αναγνωστικό κοινό».

Περί Τρικυμίας

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη επανήλθε στη λογοτεχνία με το συγκλονιστικό βιωματικό μυθιστόρημα Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ (Εκδόσεις Ωκεανός) το οποίο ήδη βρίσκεται στη 10η χιλιάδα κυκλοφορίας. Ο τίτλος «Τρικυμία» εμπνευσμένος από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σέξπιρ, αποτελεί φόρο τιμής στον εορτασμό των 400 χρόνων από το θάνατό του. Η ιστορία εκτυλίσσεται ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Καναδά με πρωταγωνιστές την Πολέτ και τον Πέτρο, δύο νέους που ερωτεύονται με φόντο την ακύμαντη θάλασσα ενός ελληνικού νησιού.

Εκείνη, εξωτική σαν Ινδιάνα, είναι Ελληνίδα από τον Καναδά και βρίσκεται στο νησί για καλοκαιρινές διακοπές. Ο Πέτρος είναι ο αγροτικός γιατρός του νησιού, γόνος εύπορης οικογένειας των Αθηνών. Ο έρωτάς τους κεραυνοβόλος, θα τους σαρώσει σαν καταιγίδα, θα τους ενώσει σε μια σχέση που μοιάζει μοναδική, μια σχέση που θα περάσει μέσα σε τρικυμίες και νηνεμίες συναισθημάτων...

Πολέτ, βαθιά ερωτευμένη, θα εγκαταλείψει για πάντα τον τόπο της γέννησής της, το μακρινό

Μόντρεαλ, πιστεύοντας στην αιώνια Αγάπη που της υπόσχεται ο Πέτρος.

Όμως ο έρωτάς τους θα σκοντάψει στην οικογένεια του Πέτρου και θα πνιγεί στην τρικυμία των

δικών του κρυφών αδυναμιών... Η Πολέτ, κυνηγημένη από μια σειρά μοιραία γεγονότα, θα επιστρέψει στον Καναδά. Εκεί, από πόλη σε πόλη, θα κρύβεται και θα κρύβει το παρελθόν της... παλεύοντας με την τρικυμία που στοιχειώνει τη ζωή της!

Ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα,
βασισμένο σε βιωματική αφήγηση,
γραμμένο με ιδιαίτερη μαεστρία,
που θα σας συγκλονίσει!



Εκτενές βιογραφικό της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση.
Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας.
Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ).
Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (μέχρι Μάιο 2015) και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα The Huffington Post.
Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).

Συγγραφικό έργο:
Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου (Εκδόσεις Εξάντας, 2000), (The Lonely Path of Ιntegrity, Exandas Publishers, 2002). Πετάει, πετάει το σύννεφο (μυθιστόρημα, Eκδόσεις Ψυχογιός, 2003), Στις Αγορές του Κόσμου, Επώνυμες Ευκαιρίες και Μικρές Αναλώσιμες Ιστορίες (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2004), Η Παρακαταθήκη - The Legacy (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2005), Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (μυθιστόρημα ,Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2006). Ημερολόγιο Αβάνας- Η Κούβα στο Λύκόφως του Κάστρο ( Εκδόσεις Ηλέκτρα 2008), Γιά την Αγάπη των Αλλων (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2009),Ο Πόλ και η Λάρα ταξιδεύουν (παιδικό βιβλίο με μουσικό cd, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), Ερωτας στην Ομίχλη (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), επανέκδοση Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (Εκδόσεις Αρμός, Δεκέμβριος 2013), «Ξυπόλυτες στην Αμμο» (εκδόσεις Αρμός 2014).


Κριτική

Η δρ. Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού γράφει για το μυθιστόρημα:

«Ίχνη ολέθρου ιψενικού λυκόφωτος, τραυματικός συγκλονιστικός έρωτας, σαν αμαρτία βιωμένος, στοιχειώνει τους βασικούς πρωταγωνιστές, τον γιατρό Πέτρο Υπερείδη και την εξωτική Ινδιάνα, την Πολέτ, και τον ακριβό καρπό της σχέσης τους, τον Ρωμανό, που οδηγούνται στην πλήρη συντριβή, καθώς στην αφηγηματική ροή του έργου εκδιπλώνεται η «μανία» της αποκάλυψης: μυστικά, ανομήματα, σκοτεινά τούνελ, πληγές της ψυχής, εγκλήματα και άλλες τόσες τιμωρίες κι ενοχές-δυσβάσταχτη «συμφιλίωση»-εκείνη του τραγικού Versohnung του Γκαίτε-όπου συχνά το τίμημά της είναι η ανθρώπινη θυσία, ακόμα και η αυτοθυσία.

Με αφηγηματική μαεστρία και διεισδυτικές ψυχολογικές καταδύσεις, η συγγραφέας εγχαράσσει σε οριακά συμβάντα της οικογενειακής ζωής και του ιδιωτικού χώρου, τη σφραγίδα μιας συγκρουσιακής νομοτέλειας του έρωτα, στην οποία οι άνθρωποι παγιδεύονται, όπως στον ιστό ενός οδυνηρού μυστήριου, στην τρομερή ευθύνη της απέραντης μοναξιάς τους.»

Αναρτήθηκε από leukada petrin στις 11:40 μ.μ.

Πάτρα: Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη παρουσιάζει το νέο της μυθιστόρημα "Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ"

Τρίτη, 13-09-2016 | 20:50:45

TEMPO24 NEWS:
26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

13|09|2016 | 15:07
Πολιτισμός


Στην Πάτρα των παιδικών της αναμνήσεων και των πολλών Λευκαδίων αποδήμων επιστρέφει η συγγραφέας και δημοσιογράφος Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη για να παρουσιάσει το νέο της μυθιστόρημα Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ, το οποίο έχει ήδη γίνει μπέστ-σέλλερ, ενθουσιάζοντας το αναγνωστικό κοινό και τους κριτικούς.

Η εκδήλωση θα γίνει στις 26 Σεπτεμβρίου 8μ.μ στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου Βυζαντινόν,

Ρήγα Φεραίου 106 τηλ. 261 024 3000.

Η παρουσίαση του βιβλίου οργανώνεται από τις εκδόσεις Ωκεανός, το βιβλιοπωλείο DiscoverYourWay και τον Σύλλογο Λευκαδίων Πάτρας « Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ» με την συμμετοχή εκλεκτών ομιλητών από τη Λευκάδα, την Πάτρα, το Μόντρεαλ και την Αθήνα. Στο τιμόνι της παρουσίασης θα είναι η πολιτικός και παρουσιάστρια Νατάσα Ράγιου.


Όπως λέει η συγγραφέας: «Η Πάτρα των αρχοντικών, της ωραίας ρυμοτομίας, των πλατειών υπήρξε τόπος επισκέψεων από τα παιδικά μου χρόνια. Ήταν συνυφασμένη με αγαπημένους συγγενείς εξ Εγκλουβής που μετοίκησαν στη μεγάλη πόλη παίρνοντας μαζί τους την Λευκαδίτικη καταγωγή τους και την αγάπη για το γενέθλιο τόπο. Στην Πάτρα γνώρισα την ιστορία του Ιονίου, από εκεί ταξίδεψα πλειστάκις για την Ιταλία, υπήρξε ανέκαθεν το λιμάνι της ζωής μου. Χαίρομαι που επιστρέφω για την παρουσίαση της Τρικυμίας, που αγαπήθηκε πολύ από το εδώ αναγνωστικό κοινό».


Περί Τρικυμίας
Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη επανήλθε στη λογοτεχνία με το συγκλονιστικό βιωματικό μυθιστόρημα Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ (Εκδόσεις Ωκεανός) το οποίο ήδη βρίσκεται στη 10η χιλιάδα κυκλοφορίας. Ο τίτλος «Τρικυμία» εμπνευσμένος από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σέξπιρ, αποτελεί φόρο τιμής στον εορτασμό των 400 χρόνων από το θάνατό του. Η ιστορία εκτυλίσσεται ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Καναδά με πρωταγωνιστές την Πολέτ και τον Πέτρο, δύο νέους που ερωτεύονται με φόντο την ακύμαντη θάλασσα ενός ελληνικού νησιού.
Εκείνη, εξωτική σαν Ινδιάνα, είναι Ελληνίδα από τον Καναδά και βρίσκεται στο νησί για καλοκαιρινές διακοπές. Ο Πέτρος είναι ο αγροτικός γιατρός του νησιού, γόνος εύπορης οικογένειας των Αθηνών. Ο έρωτάς τους κεραυνοβόλος, θα τους σαρώσει σαν καταιγίδα, θα τους ενώσει σε μια σχέση που μοιάζει μοναδική, μια σχέση που θα περάσει μέσα σε τρικυμίες και νηνεμίες συναισθημάτων...
Πολέτ, βαθιά ερωτευμένη, θα εγκαταλείψει για πάντα τον τόπο της γέννησής της, το μακρινό
Μόντρεαλ, πιστεύοντας στην αιώνια Αγάπη που της υπόσχεται ο Πέτρος.
Όμως ο έρωτάς τους θα σκοντάψει στην οικογένεια του Πέτρου και θα πνιγεί στην τρικυμία των
δικών του κρυφών αδυναμιών... Η Πολέτ, κυνηγημένη από μια σειρά μοιραία γεγονότα, θα επιστρέψει στον Καναδά. Εκεί, από πόλη σε πόλη, θα κρύβεται και θα κρύβει το παρελθόν της... παλεύοντας με την τρικυμία που στοιχειώνει τη ζωή της!



Ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα,

βασισμένο σε βιωματική αφήγηση,

γραμμένο με ιδιαίτερη μαεστρία,

που θα σας συγκλονίσει!

Εκτενές βιογραφικό της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη



Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση.

Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας.

Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ).

Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (μέχρι Μάιο 2015) και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα TheHuffingtonPost.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).

Συγγραφικό έργο:

Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου (Εκδόσεις Εξάντας, 2000), (The Lonely Path of Ιntegrity, ExandasPublishers, 2002). Πετάει, πετάει το σύννεφο (μυθιστόρημα, Eκδόσεις Ψυχογιός, 2003), Στις Αγορές του Κόσμου, Επώνυμες Ευκαιρίες και Μικρές Αναλώσιμες Ιστορίες (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2004), Η Παρακαταθήκη - TheLegacy (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»,2005), Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (μυθιστόρημα ,Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2006). Ημερολόγιο Αβάνας- Η Κούβα στο Λύκόφως του Κάστρο( Εκδόσεις Ηλέκτρα 2008), Γιά την Αγάπη των Αλλων (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2009),Ο Πόλ και η Λάρα ταξιδεύουν (παιδικό βιβλίο με μουσικό cd, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), Ερωτας στην Ομίχλη (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), επανέκδοση Ψηλά ΤακούνιαΓια Πάντα (Εκδόσεις Αρμός, Δεκέμβριος 2013), «Ξυπόλυτες στην Αμμο» (εκδόσεις Αρμός 2014).

Κριτική

Η δρ. Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού γράφει για το μυθιστόρημα:

«Ίχνη ολέθρου ιψενικού λυκόφωτος, τραυματικός συγκλονιστικός έρωτας, σαν αμαρτία βιωμένος, στοιχειώνει τους βασικούς πρωταγωνιστές, τον γιατρό Πέτρο Υπερείδη και την εξωτική Ινδιάνα, την Πολέτ, και τον ακριβό καρπό της σχέσης τους, τον Ρωμανό, που οδηγούνται στην πλήρη συντριβή, καθώς στην αφηγηματική ροή του έργου εκδιπλώνεται η «μανία» της αποκάλυψης: μυστικά, ανομήματα, σκοτεινά τούνελ, πληγές της ψυχής, εγκλήματα και άλλες τόσες τιμωρίες κι ενοχές-δυσβάσταχτη «συμφιλίωση»-εκείνη του τραγικού Versohnung του Γκαίτε-όπου συχνά το τίμημά της είναι η ανθρώπινη θυσία, ακόμα και η αυτοθυσία.

Με αφηγηματική μαεστρία και διεισδυτικές ψυχολογικές καταδύσεις, η συγγραφέας εγχαράσσει σε οριακά συμβάντα της οικογενειακής ζωής και του ιδιωτικού χώρου, τη σφραγίδα μιας συγκρουσιακής νομοτέλειας του έρωτα, στην οποία οι άνθρωποι παγιδεύονται, όπως στον ιστό ενός οδυνηρού μυστήριου, στην τρομερή ευθύνη της απέραντης μοναξιάς τους.»

www.tempo24.gr