ΣΚΩΤΙΑ: Γεμάτη αρχαιοελληνικά τοπωνύμια η χώρα όπου ελάχιστα κυριεύει ο Ήλιος και για αυτό οι Έλληνες την ονόμασαν ΣΚΩΤΙΑ – εκ του Σκώτους


-18/07/2018



Γνώριζα ήδη την εκδοχή πού θεωρεί ότι το όνομά της προέρχεται από την Ελληνική λέξη «σκότια χώρα» δηλαδή «σκοτεινή» χώρα, γεγονός πού είναι αληθές και απηχεί μία ανέκαθεν πραγματικότητα, εφ’ όσον οι ομίχλες και οι συννεφιές είναι η συνηθισμένη μετεωρολογική της κατάσταση.

Πέραν αυτού όμως, κανένα στοιχείο πού να παραπέμπει σε προφορικές παραδόσεις ή για ευρήματα αρχαίο-Ελληνικής παρουσίας στην Σκωτία σε ακαθόριστες χρονολογικά εποχές, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μου, έως τότε…


Ωστόσο, για κάποιον πού έχει «πονηρευτεί» ερευνητικά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα και αυτό επιβεβαιώθηκε όταν, σε έναν αρκετά λεπτομερή χάρτη της Σκωτίας και ειδικότερα των δυτικών παραλίων της, εντόπισα μία ονομασία πού μού φάνηκε «οικεία».

Πρόκειται για μία παραθαλάσσια πόλη στα νοτιοδυτικά της Γλασκώβης πού ονομάζεται «Ayr», γεωγραφικά είναι εντελώς «ανοιχτή» προς τον Βορρά και -τί απλό- θα πρέπει να υποφέρει από «αέρηδες», οπότε η ονομασία της έχει αντίστοιχη γλωσσική/νοηματική σημασία στην Ελληνική γλώσσα.


Από εκεί και πέρα, όλα ήταν ένα «παιχνίδι» στον χάρτη : Μία σειρά τοπωνύμια με «υποκρυπτόμενη» (στην Αγγλική γλώσσα), αρχαιοελληνική σημασία άρχισαν να αποκαλύπτονται διαδοχικά, προς έκπληξή μου.

Υπάρχει λοιπόν εκεί πέρα ένα νησί με το όνομα «Gigha» (δηλαδή Γίγας!!!), ενώ ένα άλλο ονομάζεται «Jura» (Γιούρα), όπως και το αντίστοιχο νησί των Κυκλάδων.

Βορειότερα, ένα άλλο νησί ονομάζεται «Colonsay». Εκ πρώτης όψεως η ονομασία υποκρύπτει την Ελληνική λέξη «Κολώνα», όμως το Αγγλικό λεξικό την αποδίδει και ως «αποικία» !!

Πολύ κοντά στα προηγούμενα, ένα άλλο νησί ονομάζεται «Ιοna» και βέβαια δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για ν’ αναζητηθεί ο Ίωνας πρόγονός μας, ο ταξιδευτής / αποικιστής πού έφτασε εκεί, «τις οίδε» πότε. (Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα από το διαδίκτυο ότι, στο συγκεκριμένο νησάκι έχουν εντοπισθεί και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα αλλά χωρίς να προσδιορίζεται η «πατρότητά» τους…)

Στην συνέχεια, σ’ ένα άλλο μικρό νησί υπάρχει μία πόλη-λιμάνι πού ονομάζεται «Αchill» δηλαδή παραφθορά εκ τού «Αχιλλεύς» ή «Αχίλλειον» (!!!) δοθέν προφανώς προς τιμήν της μνήμης τού κορυφαίου Ομηρικού ήρωα των αρχαίων προγόνων μας.

Όμως και άλλος ονομαστός Ομηρικός ήρωας φαίνεται πώς έχει δώσει έμπνευση ονοματοθεσίας στην ίδια περιοχή, αφού ένας θαλάσσιος δίαυλος ονομάζεται «Εasdale», δηλαδή το «πέρασμα τού Αίαντα»!

Ωστόσο, εξ ίσου «Ομηρικές» ονοματοθεσίες είναι αδιαμφισβήτητα και τα τοπωνύμια «Kirkisbowl», δηλαδή «το κύπελλον» ή «το κοίλον» της Κίρκης αλλά και το «Aris aig», εκεί στα ίδια νησιωτικά περάσματα της Σκωτίας.

Ακόμη, εκπληκτικής «Ελληνικότητος» είναι και τα τοπωνύμια :

«Cori» («Κόρη»),

«Couros» («Κούρος»),

«Troon» («Τρώων») και

«Helen’s burg» («Ελένης κάστρον»), σε σημείο να νομίζει κάποιος ότι ομιλούμε για αρχαία παραλιακή ή νησιωτική ζώνη τού Αιγαίου ή τού Ιονίου πελάγους.

Τέλος, υπάρχει στην ίδια περιοχή, νησιωτικό συγκρότημα αποτελούμενο από τρία νησάκια, το οποίο ονομάζεται «Treshnish isles» (Τρία νησιά) !

Το εκπληκτικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι, ο Βρετανός γεωγράφος – χαρτογράφος, προφανώς αγνοώντας τί σημαίνει στην Ελληνική γλώσσα «Τresh nish», εφ’ όσον παρέλαβε και κατέγραψε την ονομασία αυτή από την προφορική «ντοπιολαλιά», αυτονόητα προσέθεσε την Αγγλική ονομασία «Isles», οπότε δημιούργησε -άθελά του- έναν «ωραίο» λεκτικό πλεονασμό, δηλαδή καθ’ ερμηνείαν : «Τρία νησιά, νησιά» (…)

Συμπληρωματικά θα αναφέρω ότι, η ονομασία της ακτής έναντι των «Τριών Νησιών», ονομάζεται «Gometra», δηλαδή είναι προδήλως λεκτική σύνθεση από τις Ελληνικές λέξεις (Γή + Μέτρο).

Όλες αυτές οι ονομασίες αφορούν παραθαλάσσιες τοποθεσίες και νησιωτικά συγκροτήματα στον θαλάσσιο δίαυλο ανάμεσα στην νοτιοδυτική Σκωτία και την Βορειοανατολική Ιρλανδία και σε καμία περίπτωση τοποθεσίες της ενδοχώρας τους.

Και αυτό το στοιχείο επιβεβαιώνει την υπόθεση ότι, οι …«ονοματοθέτες» ήσαν μετά-Ομηρικοί αρχαίοι Έλληνες ναυτικοί – έμποροι – εξερευνητές, οι οποίοι προφανώς έφθασαν εκεί προς εμπορία μετάλλων (μιλάμε για την περιοχή όπου ήσαν οι περίφημες «Κασσιτερίδες νήσοι», απ’ όπου προμηθεύονταν τον πολύτιμο κασσίτερο οι δαιμόνιοι πρόγονοί μας…), χωρίς όμως να έχουν την δυνατότητα ή και την διάθεση να εισχωρήσουν στην ενδοχώρα, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν εκεί αντίστοιχα αρχαίο-Ελληνικά τοπωνύμια.

Αξίζει να προστεθεί ότι, αρκετά βορειότερα, στο άκρο της χερσαίας Βόρειας Σκωτίας, υπάρχει πόλη-λιμάνι με την ονομασία «Τhurso» και -βέβαια- η λέξη αυτή δεν απέχει από την αρχαία Ελληνική λέξη «Θύρσος» την οποία το Επίτομο Λεξικό τού «Ηλίου» αποδίδει ως : «Ράβδον διακόσμητον εις τήν κορυφήν με φύλλα κισσού ή κώνον πίτυος και με ταινίες».

Όμως, εξ’ ίσου πιθανό είναι για εμάς, το συγκεκριμένο τοπωνύμιο να «απηχεί» πλόες ναυτικών από την αρχαία Μεσογειακή Ελληνική πόλη Ταρσό, έναντι της Ανατολικής Κύπρου.

Στο Αγγλοελληνικό λεξικό δεν βρήκαμε την αντίστοιχη λέξη/έννοια, επομένως, η ονοματοθεσία αυτή -όπως και οι περισσότερες από τις προηγούμενες- δ έ ν απηχούν κάποια αντίστοιχη έννοια στην Αγγλική, άρα δεν ονομάσθηκαν έτσι από τούς γνωστούς «πρώϊμους» λαούς της Βόρειας Βρετανίας (Πίκτους, Κέλτες ή Σάξωνες).

Είναι λοιπόν σαφές ότι, οι ονοματοθεσίες εκείνες διατηρήθηκαν προφορικά από τούς λαούς αυτούς ή και άλλους προγενέστερους (επομένως «προϊστο-ρικούς»), κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι, ακούγοντάς τις από τούς -πλέον προηγμένους πολιτισμικά και γλωσσολογικά- πρώτο-Έλληνες ναυτικούς πού έφθασαν εκεί, τις κράτησαν στην μνήμη τους αναπαράγοντάς τις, χωρίς όμως να κατανοούν και την αντίστοιχη σημασία τους στην Ελληνική γλώσσα.

Άλλωστε μία άλλη πασίγνωστη ονομασία της Σκωτίας είναι «Kalydonia» και, ενώ η λέξη αυτή δ ε ν έχει κάποια συγκεκριμένη έννοια στην Αγγλική γλώσσα, εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε την αρχαία Καλυδώνα (στην περιοχή τού Μεσολογγίου), η οποία προ-Ομηρικά ήταν παραθαλάσσια πόλη και εκεί βασίλευσε ο Οινέας, πατέρας τού Αργοναύτη Τυδέα και παππούς τού σπουδαίου Ομηρικού ήρωα Διομήδη…»

Τελευταίο -αλλά όχι αμελητέο- αποδεικτικό στοιχείο των παραπάνω ισχυρισμών μας, είναι και τό εξής εύρημα :

Στον ίδιο θαλάσσιο δίαυλο, πού ορίζεται, αφ’ ενός από τις ακτές Ουαλλίας και Σκωτίας και αφ’ ετέρου από εκείνες της Ιρλανδίας, βρίσκεται το -σχετικά γνωστό- νησί τού «Μάν» («Ιsle of Man»).

Επιφυλασσόμαστε για τυχόν λεπτομέρειες της ιστορίας του και των αρχαιολογικών ευρημάτων πού πιθανόν έχουν εντοπισθεί εκεί. Περιοριζόμαστε να αναφέρουμε ότι, η επίσημη σημαία («Τhe flag of Isle of Man»), δεν είναι άλλο από την περίφημη «Τρισκελίδα», δηλαδή ένα από τα πλέον διαδεδομένα διακοσμητικά σύμβολα των αρχαίο-Ελληνικών ασπίδων!!!

Τέτοιο «διακοσμητικό» -εξ όσων γνωρίζουμε- δ έ ν έχει εντοπισθεί σε αναφορές περί ασπίδων άλλων λαών (σε αντίθεση με άλλα γνωστά σύμβολα, όπως λ.χ. αετούς, λέοντες, ταύρους, «δράκους», αστέρες κλπ.), προφανώς δε, παρέπεμπε στην «ωκυποδία» (δηλαδή στην ταχύτητα των ποδιών, στο γρήγορο τρέξιμο), τού συγκεκριμένου -κάθε φορά- αρχαίου Έλληνα πολεμιστή.

Προφανέστατα, κάποιος ή κάποιοι από τούς θαλασσοπόρους προγόνους μας πού έφθασαν, αποβιβάσθηκαν ή και εγκαταστάθηκαν στο νησί τού «Μάν» σε εκείνα τα πανάρχαια χρόνια, διέθεταν τέτοιες ασπίδες και εκείνο το εντυπωσιακό διακοσμητικό σύμβολο τους, «έμεινε» και διατηρήθηκε στην μνήμη των («μικτών»;;;) επιγόνων τους εκεί.

Ήταν δε τόσο σεβαστό -εφ’ όσον παρέπεμπε στην ανάμνηση «θρυλικών» προγόνων- ώστε επιλέχθηκε ως σύμβολο της σύγχρονης σημαίας τού εν λόγω Βρετανικού νησιού.

Ολοφάνερο λοιπόν είναι ότι, η Μυκηναϊκή/Αχαϊκή θαλάσσια εξάπλωση πού επακολούθησε την καθυπόταξη της Τροίας και των συμμάχων της, έφθασε μέχρι την συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή πού ορίζεται, αφ’ ενός από τις δυτικές ακτές Ουαλίας-Σκωτίας και αφ’ ετέρου τις ανατολικές ακτές της Ιρλανδίας.

Μήπως όμως όχι μόνον εκεί, όχι μόνον τότε αλλά -ίσως- και προηγουμένως;

Όντως, στο εξαιρετικό βιβλίο τού Ηπειρώτη συγγραφέα-αρχαιολόγου Αποστ. Δ.Σπήλιου, με τίτλο «ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟΣ» (Εκδόσεις «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ», Αθήνα, 2002, σελ. 29-30), γίνεται εκτενής αναφορά στην ναυσιπλοΐα των Μυκηναίων/Αχαιών.

«…Είναι φανερό το μέγεθος των ικανοτήτων των Πελασγικών απολήξεων της εποχής εκείνης» -δηλαδή των Μυκηναίων/Αχαιών- «για υπερπόντια ταξίδια στα πέρατα τού κόσμου…».

«…Κατά τεκμήριο, κατείχαν γνώσεις ναυπηγικής για την κατασκευή ποντοπόρων πλοίων. Κατείχαν, επίσης, γνώσεις ναυσιπλοΐας για ν’ αυλακώνουν τις ανοιχτές θάλασσες και -βεβαίως- γνώσεις αστρονομίας. Μόνο με αυτές τις γνώσεις η επιστροφή τους, είτε από ανάγκη είτε από νοσταλγία, θα ήταν σίγουρη…»

Η -ενδεικτική- επιβεβαίωση σε όλα αυτά, «έρχεται» και πάλι από την Σκωτία !!!

Πράγματι, μία λέξη/έννοια η οποία σημαίνει πολλά για τούς Σκώτους, ακόμη και σήμερα, είναι η λέξη «CLAN» πού σημαίνει «γένος» και αναφέρεται στα πανάρχαια γένη από τα οποία υπερηφανεύονται ότι προέρχονται και συγκεκριμενοποιούνται με το χαρακτηριστικό πρόθεμα «ΜΑC». (Λ.χ. Μάκ Γκρέγκορ, Μακ Ντόναλντ, Μάκ Φάρλαντ, Μάκ Ιντος, Μάκ Ιντάϊρ, Μάκ Ντούγκαλ, Μάκ Φέρσον κ.ο.κ.)

Όμως, στο πολύτιμο βιβλίο τού σπουδαίου Ελληνα αρχαιολόγου / γλωσσολόγου Ιάκωβου Θωμόπουλου «ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ» (Εκδόσεις «Πελεκάνος», σελ. 563-564 και σελ.223, Αθήνα Β’ Έκδοση 2007), στην ανάλυση Πελασγικής επιγραφής πού βρέθηκε στην Κρήτη, εντοπίζονται τα ακόλουθα :

«Στην Πελασγική γλώσσα «Κλάν» = κλώνος, μεταφορικά υιός, Ελληνικά κέλωρ και -κλέης εν τοίς Ηρακλέης = Ηρακλής, υιός της Ηρας…»

Και ακόμη (στο ίδιο βιβλίο) : «Ότι Ηρακλής ουδέν άλλο σημαίνει ή υιός της Ήρας (οίος εθεωρείτο παρά των Πελασγών), μαρτυρεί τό Ετρουσκικόν κάτοπτρον Gerh (V, 60), ένθα ο Ηρακλής (Ηέρκλε) λέγεται ρητώς «όνιαλ κλάν», δηλ. «Ήρας υιός» (αλλά και) «κλέος» = «καύχημα», «δόξα», «καμάρι».

Επομένως, η λέξη/έννοια πού προσδιορίζει «καταγωγικώς» τα γένη των Σκώτων, τα περίφημα CLAN’S -δηλαδή τούς «κλώνους» τους- είναι πολύ σημαντική για να είναι τυχαία, προφανώς δε «κληρονομήθηκε» και αυτή από Έλληνες θαλασσοπόρους αλλά σαφώς προγενέστερους από εκείνους πού άφησαν «κληρονομιά» από το πέρασμά τους, εκεί στην μακρινή Σκωτία, τα παραπάνω τοπωνύμια (αφού εκείνοι αναφέρονταν σε -μεταγενέστερους- Ομηρικούς ήρωες) και τέτοιοι -προγενέστεροι από τούς Μυκηναίους/Αχαιούς/Μινωϊτες- πρόγονοί μας δεν μπορεί να ήσαν άλλοι από τούς προϊστορικούς Αιγαίους «Δίους» Πελασγούς. (…).
epanellinismos.com
https://mknews.eu/

Ανδρέας Λεωνίδου: Ο Διευθυντής του Σκορπιού μιλά στο lefkadapress



Posted by: Lefkada Press 18/09/2018 697 Views

Συνέντευξη
Στην Βιβιάννα Βαρδή


Ανδρέας Λεωνίδου… Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την άψογη λειτουργία του Σκορπιού… Ο Κύπριος πολιτικός μηχανικός που ξεκίνησε από την Λεμεσό, βρέθηκε στο Γιβλαρτάρ, Ισπανία, δημιουργώντας και διευθύνοντας μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες κατασκευών , επέστρεψε στην Κύπρο μετά την κρίση στην Ισπανία και βρέθηκε να είναι τα τελευταία τρία χρόνια διευθυντής στο Σκορπιό. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων , που σε κοιτάζει και έχει αμέσως καταλάβει τι ακριβώς θέλεις, ένας άνθρωπος που κατάφερε να κερδίσει μετά από σκληρή δουλειά την εμπιστοσύνη της οικογένειας Ριμπολόβλεφ και των συνεργατών της και σήμερα να περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας του στο νησί φροντίζοντας και την τελευταία λεπτομέρεια… για την άψογη λειτουργία του. Είναι πολύ μετρημένος σε αυτά που λέει μια και , όπως μας τόνισε, έχει μάθει να δουλεύει και να τον κρίνουν από το αποτέλεσμα… Η συζήτηση μαζί του ξεκίνησε φυσικά από το Σκορπιό, τι ακριβώς κάνει εκεί και πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε που το νησί πήρε και πάλι ζωή με την αγορά του. Φυσικά όταν αρχίζει να ξετυλίγει εικόνες μαθαίνεις πράγματα που δεν μπορείς να φανταστείς. Ότι στόχος είναι το νησί να είναι αυτόνομο και να έχει δικές του παραγωγές από λαχανικά, πατάτες, φρούτα ζαρζαβατικά , τέτοιες που να καλύπτουν τις ανάγκες του. Πάντα οργανικές και πάντα με γνώμονα την οικολογική συνείδηση της οικογένειας Ριμπολόβλεφ. Και έχουν αρχίσει να τα καταφέρνουν ένα μεγάλο μέρος των σκουπιδιών γίνεται κομποστοποίηση και χρησιμοποιείται για τα δέντρα και το λαχανόκηπο… Για όλα αυτά αλλά και για τη ζωή του μιλήσαμε με τον Ανδρέα Λεωνίδου… ο οποίος ζει μόνιμα πλέον με την οικογένειά του στην Λευκάδα. Πως είναι, λοιπόν, να διευθύνει κάποιος το Σκορπιό;


“Κατ αρχήν για μένα το ότι δουλεύω στο Σκορπιό είναι ευχάριστο. Ακόμη και οι δυσκολίες που θα προκύψουν, ευχάριστα τις αντιμετωπίζω γιατί μ αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Ο Σκορπιός δεν έχει καμία σχέση από την πρώτη ημέρα που αγοράστηκε με την εικόνα που έχει τώρα. Τώρα όλα είναι οργανωμένα, συντηρημένα τα πάντα και το νησί είναι σε εξαιρετική κατάσταση… Οι εργαζόμενοι έχουν τα ωράριά τους, ακολουθούν κάποιους κανόνες και η συνεργασία μας είναι πολύ καλή. Και αυτό γιατί δίνουμε κιόλας και σε ανθρώπινο επίπεδο δεν παίρνουμε μόνο από αυτούς την εργασία τους. Ένα μέρος της επιτυχίας το οφείλω στην εργατικότητα των υπάλληλων και των υπευθύνων που έχουμε σε θέσεις κλειδιά.»


* Και φυσικά η επόμενη ερώτηση αφορά τον Ντ. Ριμπολόβλεφ. Τον άνθρωπο που έδωσε ζωή και πάλι στο Σκορπιό… Πως είναι η συνεργασία μαζί του;


Αυτό που με εντυπωσίασε πραγματικά στον κ. Ριμπολόβλεφ από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα είναι ότι πρόκειται για έναν πολύ απλό άνθρωπο που του αρέσει να κάνει βόλτες στο νησί, να κολυμπάει , να τρώει τα φρούτα και λαχανικά από την παραγωγή μας… Διακριτικός και με μία ιδιαίτερη ικανότητα να σε κάνει να νοιώθεις άνετα…


• Στο Σκορπιό κάνετε άλλο πράγμα από αυτό που κάνατε επαγγελματικά… όμως τώρα που ξεκινά το μεγάλο projectστο νησί θα έχετε, όπως μαθαίνουμε, το ρόλο σας σαν πολιτικός μηχανικός…


Κάνω εντελώς άλλο πράγμα, έχετε δίκιο. Η εμπειρία μου όμως στο Construction και στο project management με έχει βοηθήσει πολύ. Στο νησί χρειάζεται μεγάλη οργάνωση τόσο σε ότι αφορά τους εργαζόμενους όσο και για τις καθημερινές ανάγκες των σπιτιών και γενικά όλου του Σκορπιού. Είναι μία μικρή πόλη που πρέπει να λειτουργεί με κανόνες και ρυθμούς. Μια ζωντανή κοινωνία που πρέπει να συνυπάρχει αρμονικά. Σε ότι αφορά το projectπου θα ξεκινήσει σύντομα η αλήθεια είναι ότι θα έχω και εγώ συμμετοχή, φυσικά ως πολιτικός μηχανικός με εμπειρία σε μεγάλες κατασκευές με υψηλές απαιτήσεις.




• Πόσοι περίπου εργάζονται αυτή την περίοδο στο Σκορπιό;

Αυτή τη στιγμή είμαστε περισσότερα από 50 άτομα. Αν σκεφτεί κανείς ότι είχα στην επίβλεψή μου παλαιότερα και 500 άτομα μπορεί να θεωρηθεί εύκολο. Είναι όμως διαφορετικό. Εδώ θα πρέπει να δίνουμε περισσότερη προσοχή στις λεπτομέρειες …Εδώ είναι πολλά πράγματα μαζί… Τα σπίτια, οι εργαζόμενοι, τα δέντρα μας, ο λαχανόκηπος και δεκάδες άλλα πράγματα της καθημερινότητας αυτής της μικρής κοινωνίας μας.


• Μιλήσατε για λαχανόκηπο, έχετε παραγωγή ;

Φυσικά. Παράγουμε ότι λαχανικό μπορείτε να φανταστείτε από παραδοσιακούς σπόρους. Μαρούλια, ντομάτες , πατάτες, αγγουράκια αλλά και πολλά που δεν υπάρχουν καν στην περιοχή. Παράγουμε μέχρι τροπικά φρούτα … Είναι όλα βιολογικά και επίσης τα λαχανικά μας είναι από δικούς μας σπόρους. Έχουμε κάνει δηλαδή και τράπεζα σπόρων…
• Υπήρχε το κατάλληλο έδαφος γι αυτό;

Όχι δεν ήταν τόσο καλό , το φτιάξαμε εμείς με βιολογικό τρόπο χωρίς λιπάσματα και χωρίς φυτοφάρμακα

• Έχετε κάνει και κάτι πρωτοποριακό με τα απορρίμματα του νησιού…

Ναι είναι αλήθεια αυτό. Μέρος των απορριμμάτων και όλα τα ξύλα από τα κλαδέματα, τα τεμαχίζουμε και στη συνέχεια γίνεται η κομπόστοποίηση όπου αυτό χρησιμοποιούμε στους κήπους και στα δέντρα…

* Είστε από την Κύπρο αλλά μπορεί να θεωρηθείτε πολίτης του κόσμου …Ισπανία, Λονδίνο κλπ… Στην Λευκάδα έχετε εγκλιματιστεί;

Κατ αρχήν αγαπώ τα μέρη που έχουν θάλασσα και πάντα μένω δίπλα στη θάλασσα. Μ αρέσει πολύ η Λευκάδα, μ αρέσει που δουλεύω στο νησί … Για να μην σας πω ότι έχω γίνει Λευκαδίτης πλέον… εγώ και η οικογένειά μου που έχει πλέον εγκατασταθεί στην Λευκάδα. Ο γιός μου πηγαίνει σχολείο στην πόλη, εξερευνούμε την Λευκάδα και γενικά έχουμε καταφέρει η ζωή μας να είναι ευχάριστη στη νέα μας πατρίδα. Η σύζυγός μου είναι ο άνθρωπος που με τις γνώσεις της μας βοήθησε να φτιάξουμε αυτό τον μοναδικό λαχανόκηπο που σας προανέφερα.


* Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι θα βρεθείτε μετά από όλα αυτά τα ταξίδια σας στο νησί – μύθος και μάλιστα να το διευθύνετε;

Mου έκαναν πρόταση, ενώ είχα επιστρέψει από την Ισπανία στην Κύπρο και είχα ανοίξει και πάλι την εργοληπτική μου εταιρεία, να έρθω στην Ελλάδα για 20 ημέρες να κάνω μία ανακαίνιση , χωρίς να γνωρίζω που. Και τελικά ήταν στο Σκορπιό. Όλες τις ανακαινίσεις λοιπόν που έγιναν τις έκανα εγώ ως διευθύνων μηχανικός έργου στο νησί. Ξεκινήσαμε αυτή την ανακαίνιση τότε που αγοράστηκε ο Σκορπιός από τον κ. Ριμπολόβλεφ τα κτίρια στην κυριολεξία ήταν διαλυμένα και καταφέραμε σε 20 ημέρες να κάνουμε ανακαίνιση σε τρία σπίτια. Ήταν πολύ δύσκολο έργο αλλά τελικά τα καταφέραμε. Δουλεύαμε δε από το ένα πρωί ως το άλλο για να μπορέσει να ολοκληρωθεί το έργο που είχαμε αναλάβει. Βλέποντας το πόσο αξιόπιστοι ήμασταν και το πόσο καλή δουλειά κάνουμε πήραμε και τις άλλες ανακαινίσεις του νησιού. Λίγο πριν το τέλος της ανακαίνισης του pinkhouse με ρώτησαν τι θα κάνω μετά και αν θέλω να μείνω στο Σκορπιό να συνεχιστεί η συνεργασία μας… Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…

* Κύπρος πατρίδα, Θεσσαλονίκη σπουδές και το ταξίδι της ενδιαφέρουσας επαγγελματικής ζωής σας κάπως έτσι ξεκινά….

Ναι, κάπως έτσι… Είμαι από την Κύπρο. Έχω σπουδάσει πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη όπου μετά επέστρεψα στην Κύπρο και δούλεψα κάποια χρόνια σε διάφορες εργοληπτικές εταιρείες πριν ανοίξω τη δική μου. Δούλεψα για δύο χρόνια όπου τότε μου έγινε μία πρόταση για το αν ενδιαφέρομαι να πάω στην Ισπανία να κάνω ένα έργο στο Γιβραλτάρ. Δέχτηκα την πρόταση γιατί ήταν ένα συμβόλαιο για 1, 5 χρόνο. Εκεί πήγα σαν μηχανικός εργοταξίου να φτιάξουμε 30 διαμερίσματα . Το έργο ήταν του υπουργείου Άμυνας του στρατού. Βλέποντας στη συνέχεια το πόσο καλά, γρήγορα και με καλή ποιότητα δουλειάς, εργαζόμαστε πήραμε και άλλα έργα στο Γιβραλτάρ όπου έγινα και διευθυντής στην εταιρεία εκεί όπου καταλήξαμε να έχουμε την μεγαλύτερη εργοληπτική εταιρεία με 500 εργαζόμενους. Εκεί κάναμε διάφορα έργα του στρατού αλλά και ιδιωτικά. Έμεινα εκεί γύρω στα εννέα χρόνια. Φύγαμε όμως μετά γιατί η κρίση χτύπησε πρώτα την Ισπανία. Τότε δεν είχα φανταστεί να φύγω από την Ισπανία ποτέ . Είχαμε πάρει και ένα ακόμη πολύ μεγάλο έργο που όμως η κρίση..το ακύρωσε. Να σκεφτείτε το μέγεθος της δουλειάς που κάναμε στο Γιβραλτάρ το σύνολο περίπου ήταν της τάξεως των 150 εκατ. στερλινών. Επέστρεψα στην Κύπρο και συνέχισα την εργοληπτική μου εταιρεία. Και εκεί όμως μετά από ένα χρόνο περίπου …ήρθε η κρίση. Όλα τα υπόλοιπα ειπώθηκαν παραπάνω… Την κατάλληλη στιγμή έγινε η πρόταση για την Ελλάδα … και από τότε η Λευκάδα και ο Σκορπιός είναι το άλλο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου 
…http://lefkadapress.gr/protoselida/andreas-leonidoy

ΕΛΛΑΔΑ 13.09.2018 Η ελληνική σφραγίδα της ανάπλασης στο ΧάρβαρντΙΩΑΝΝΑ ΦΩΤΙΑΔΗ






Κατάλληλο χώρο για brainstorming και δημιουργικές συζητήσεις προσφέρει η νέα πτέρυγα του Χάρβαρντ.


Μπορούν να επιδοθούν σε... brainstorming αγναντεύοντας έναν κισσό, να ξεκουραστούν από τις πανεπιστημιακές διαλέξεις παίζοντας μια παρτίδα σκάκι ή να ικανοποιήσουν την πείνα τους με μια χωριάτικη. Τις παραπάνω δυνατότητες προσφέρει πλέον το New Smith Campus Center, ένα από τα κεντρικά, διοικητικά κτίρια του Πανεπιστημίου Harvard, έπειτα από την ολοκλήρωση μιας εμπνευσμένης ανάπλασης, που φέρει τη σφραγίδα της αρχιτέκτονος και πολεοδόμου, δρος Τάνια Ιατρίδις. «H πρώην πρόεδρος του πανεπιστημίου, Drew Faust, προ πολλών ετών μας είχε συστήσει να αξιοποιήσουμε ως αρχιτέκτονες στον μέγιστο βαθμό τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το φυσικό περιβάλλον στο campus», θυμάται η Ελληνοαμερικανίδα αρχιτέκτων που εργάζεται επί 28 χρόνια στο Harvard, θέλοντας να εξηγήσει τη φιλοσοφία της νέας διαμόρφωσης. «Το εν λόγω σημείο αποτελεί πολεοδομικά ένα σταυροδρόμι για όλους τους διερχομένους, καθώς βρίσκεται στην καρδιά της Harvard Square, λίγα βήματα από τη στάση του μετρό και στο κέντρο της πανεπιστημιούπολης Cambridge», περιγράφει στην «Κ» η δρ Ιατρίδης, θέλοντας να αναδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του χώρου, όπου από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 –σύμφωνα με τις γλαφυρές διηγήσεις πάλαι ποτέ φοιτητών– έστεκε ένα κτίριο δίχως προσωπικότητα.
Το φυσικό στοιχείο που τόσο ομαλά εντάσσεται στον σχεδιασμό θα συμβάλει στη δημιουργία αρμονικής ατμόσφαιρας.

Σήμερα, όμως, η εικόνα έχει πλήρως αντιστραφεί. Το κτίριο απέκτησε εισόδους από όλες τις πλευρές, ευνοώντας έτσι την κυκλοφορία των πεζών. Το ισόγειο φιλοξενεί εστιατόρια από επτά μεγάλες αλυσίδες – μεταξύ των οποίων και το «Saloniki». «Το φαγητό και το ποτό συμβάλλουν σημαντικά στο να φέρουν τους ανθρώπους κοντά και είμαι ευτυχής που τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας Harvard θα έχουν τόσες πολλές επιλογές, όταν θα ανοίξει εκ νέου το Smith Campus Center», είχε δηλώσει στη διάρκεια των οικοδομικών εργασιών η πρόεδρος Faust. «Στο Harvard ανοίγουμε το τρίτο κατάστημα της αλυσίδας μας», αναφέρει στην «Κ» ο ιδιοκτήτης, κ. Ηρακλής Παπαχρήστου, τα άλλα δύο είναι στη Βοστώνη και στα πέριξ του ΜΙΤ. «Η επικείμενη λειτουργία του Saloniki θα σταθεί αφορμή, ώστε χιλιάδες φοιτητές από όλο τον κόσμο να γνωρίσουν την ελληνική γαστρονομία», επισημαίνει ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Βοστώνη, κ. Στράτος Ευθυμίου.

Στον προαύλιο χώρο έχουν εξίσου δημιουργηθεί χώροι συνάντησης, χαλάρωσης, μελέτης, με ελεύθερη πρόσβαση στο Iντερνετ, όπως βέβαια και πολλά τραπεζάκια με ενσωματωμένες... σκακιέρες. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις καιρικές συνθήκες, τραπέζια- σκακιέρες έχουν τοποθετηθεί εξίσου και στον εσωτερικό χώρο. «Ταυτόχρονα, υπάρχουν μεγάλες διαδραστικές οθόνες, ενημερώνουν τους φοιτητές για όλα τα δρώμενα στα μουσεία, τις βιβλιοθήκες, τα ινστιτούτα και τις σχολές του πανεπιστημίου», εξηγεί η δρ Ιατρίδις, επικεφαλής και διευθύντρια σχεδιασμού που συνεργάστηκε στενά με τα αρχιτεκτονικά γραφεία Hopkins του Λονδίνου και Van Valkenburgh Associates Landscape Architects στο Cambridge.
Οι φοιτητές του Χάρβαρντ αγαπούν το σκάκι και επιδίδονται σε παθιασμένες παρτίδες επιπέδου... Κασπάροφ.

Σημαντικές αλλαγές έχουν γίνει και στο εσωτερικό. «Συνδυάζοντας έναν ψηλό κεντρικό πύργο με χαμηλά κιόσκια εξασφαλίσαμε πολύ φυσικό φως», επισημαίνει η ίδια. Ο πρώτος όροφος φιλοξενεί κάθετους κήπους και μια εντοιχισμένη βιτρίνα με εποχικά φυτά. Στο ισόγειο βρίσκονται το κατεξοχήν σημείο συνάντησης, τα Harvard Commons, «όπου το πρωί πραγματοποιούνται συζητήσεις και κονσέρτα, ενώ το βράδυ μεταμορφώνεται σε τόπο διαλέξεων, αλλά και σκηνή για ποικίλα δρώμενα». Ωστόσο, καμάρι της κ. Ιατρίδις, που μεγάλωσε μέχρι τα δέκα στην Ελλάδα, είναι ο δέκατος όροφος. «Εδώ η θέα κόβει την ανάσα», λέει περιχαρής, «το βλέμμα φτάνει μέχρι τον ποταμό Charles, την πανεπιστημιούπολη Allston και τον ιστορικό προαύλιο χώρο του Harvard».

Δεν θα ήταν αβάσιμος ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα ενέπνευσε την Ιατρίδης. «Εχω περάσει τουλάχιστον 50 καλοκαίρια της ζωής μου στη Σίφνο, εξερευνώντας τους εκπληκτικούς χώρους συνάθροισης στα χωριά και την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική», τονίζει η 60χρονη αρχιτέκτων. «Είμαι πολύ περήφανη για το αποτέλεσμα», καταλήγει η δρ Ιατρίδις, που ήταν επικεφαλής ήδη από τη σύλληψη του έργου και τα πρώτα κατασκευαστικά στάδια, «θέλησα να προσφέρω στην πανεπιστημιακή κοινότητα έναν χώρο που να προάγει την επικοινωνία, τη συνεργασία, τη μάθηση και την αίσθηση του ανήκειν». Κρίνοντας από τα χαμογελαστά πρόσωπα των φοιτητών που κυκλοφορούν ολημερίς, ο στόχος της κ. Ιατρίδις επετεύχθη.

http://www.kathimerini.gr/