Του ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ ΓΑΖΗ (Συγγραφέα – Ερευνητή)
Β) ΜΕΡΟΣ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΔΟΥΛΙΧΙΟ
Από τον Στράβωνα και μετά, δημιουργήθηκε μία στρέβλωση.
Από ένα στίχο της Ιλιάδας (Ιλ. Β, 625), ο ιδρυτής της
Γεωγραφικής επιστήμης Στράβων, τοποθέτησε το Δουλίχιο
στις Εχινάδες, επειδή πίστευε πως το 4ο νησί της περιοχής,
η Λευκάδα, δεν ήταν νησί. Είχε λοιπόν, 4 Ομηρικά νησιά
να τοποθετήσει σε 3 μόνο νησιά, κατά την δική του εκτίμηση,
οπότε του έλειπε το 4ο το οποίο τοποθέτησε σ’ ένα
μακρόστενο οφιοειδές νησάκι, το Δόλιχα, ακατοίκητο
και σήμερα παραχωμένο απ’ τον Αχελώο!
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως είναι αδόκιμο α
λλά και άξιο απορίας, να χρησιμοποιεί η έρευνα για να
ταυτοποιήσει τα νησιά του Οδυσσέα, ένα στίχο της
Ιλιάδας σαν κυρίαρχο στοιχείο και να απορρίπτει
δεκάδες και εκατοντάδες στίχους της Οδύσσειας!
Η Ιλιάδα, ως γνωστόν, είναι το έπος, που εξιστορεί
τις τελευταίες 51 μέρες από τη 10χρονη πολιορκία
της Τροίας. Αντίθετα η Οδύσσεια είναι το κατ’
εξοχήν έπος του Βασιλείου του Οδυσσέα,
που περιλαμβάνει και περιγράφει με λεπτομέρειες
τα τέσσαρα νησιά του και παράλληλα και
τις περιπέτειές του, με έμφαση τις τελευταίες 41 μέρες
της επιστροφής! Παρ’ όλα αυτά, αν κανείς μελετήσει,
με σεβασμό και προς τον Όμηρο και προς τον εαυτό
του, το στίχο (Ιλ. Β, 625) «Οἵ δ' ἐκ Δουλιχίοιο,
Ἐχινάων θ' ἱεράων νήσων», είναι πλέον ή βέβαιο,
ότι θα διαπιστώσει πως δεν αποδεικνύεται ότι το
Δουλίχιο ανήκει στις Εχινάδες. Όχι μόνο επειδή
υπάρχει το κόμμα, αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποιο
στοιχείο, που να υποδηλώνει κάποια σύνδεση
μεταξύ τους, όπως υπάρχει στον ίδιο στίχο μεταξύ
των Εχινάδων και των ιερών νησιών
(όπως ονομάζονταν οι Οξειές δίπλα από τις Εχινάδες).
Σύμφωνα με τον τρόπο γραφής του Όμηρου,
μόνο αν έγραφε «Οἳ δ᾽ ἐκ Δουλιχίοιό τε Ἐχινάων
τε και ιεράων νήσων», θα μπορούσε κάποιος
να ισχυριστεί ότι το Δουλίχιο βρίσκεται
στο σύμπλεγμα των Εχινάδων!
Η απορία γι’ αυτήν την εντελώς αστήρικτη
και άστοχη τοποθέτηση, μεγεθύνεται στο
κατακόρυφο κυρίως για τους παρακάτω λόγους:
1) Είναι δυνατόν να συγκρίνονται δύο χωροθετήσεις
του ίδιου νησιού στο χώρο του Ιόνιου
πελάγους από δύο ξεχωριστά Έπη, που
πιθανόν να είναι δημιουργήματα διαφορετικών
Ποιητών, όπως ισχυρίζονται οι χωρίζοντες
(αυτοί δηλ. που πιστεύουν ότι η Ιλιάδα και η
Οδύσσεια είναι διαφορετικών Ποιητών), με
διαφορετικό γνωστικό επίπεδο ο καθένας για την περιοχή;
2) Ακόμη όμως κι αν είναι του ίδιου Ποιητή,
όπως σχεδόν καταλήγουν σήμερα οι περισσότεροι
επιστήμονες, είναι δυνατόν να μη λαβαίνει ο
μελετητής υπόψη του τα 30-40 χρόνια, που
χωρίζουν τα δύο Έπη, τα οποία χρονολογικά
χαρακτηρίζονται, η μεν Ιλιάδα σαν το έπος
ης νεανικής ηλικίας του Ποιητή, η δε Οδύσσεια
σαν το έπος της μεστής ηλικίας του;
Μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη χρονική απόσταση
μεταξύ των δύο Επών, είναι αδιανόητο
ο κάθε μελετητής να μη λαβαίνει υπόψη του
την πιο φυσιολογική και ρεαλιστική παράμετρο,
ότι ο Ποιητής είχε τη δυνατότητα να επισκεφθεί
τα νησιά του βασιλείου του Οδυσσέα!
Είναι επίσης και περίεργο και αδιανόητο
ο μελετητής να μην λάβει υπόψη του,
το επίσης απλό: ότι αυτός ο κορυφαίος
Δημιουργός, όταν ξεκίνησε την Οδύσσεια,
είναι «εκ των ων ουκ άνευ» να μην προσπάθησε
με κάθε μέσο να πληροφορηθεί όλες
τις λεπτομέρειες για τα νησιά αυτά.
Είναι παγκόσμια αποδεκτό, πως η εποχή του
είχε αναπτυγμένη σε μεγάλο βαθμό την
ναυσιπλοΐα, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα
και την ανάπτυξη της Γεωγραφίας και
Τοπογραφίας του τότε γνωστού κόσμου!
Εδώ δε οι λεπτομέρειες για το βασίλειο
του Οδυσσέα είναι απείρως τελειότερες
από την περιγραφή του Κάιστρου ποταμού,
που χύνεται στο Αιγαίο, στοιχείο με βάση το
οποίο οι περισσότεροι τον θεωρούν γέννημα
εκείνης της περιοχής! Ας ψάξει ο
οποιοσδήποτε σ’ ολόκληρη την Αρχαιοελληνική
γραμματολογία να βρει αν υπάρχει τελειότερη
περιγραφή απ’ αυτήν του λιμανιού του Φόρκυνα,
όπου άφησαν οι Φαίακες κοιμισμένο τον Οδυσσέα
χωρίς να δέσουν το πλοίο τους. «Δύο βραχώδεις
ακτές κλείνουν έξω τα κύματα και μέσα κανένας
άνεμος και κανένα κύμα δεν μπαίνει, γι’ αυτό
και τα καλοκούβερτα καράβια που μπαίνουν
μέσα δεν χρειάζεται να δέσουν»!
Ας ψάξει ο οποιοσδήποτε να βρει
ακριβέστερη περιγραφή της Αστερίδας,
του νησιού στα νότια της Ομηρικής Ιθάκης,
που ελέγχει απόλυτα κάθε πλοίο που έρχεται
από το νοτιά προς την Ομηρική Ιθάκη!
Το νησί αυτό, κατά τον Όμηρο, δεν είναι
μεγάλο, ούτε όμως και βραχονησίδα, μιας
και υπήρχε ο οικισμός των Αλαλκομενών
πάνω σ’ αυτό, ο οποίος μετά την Κάθοδο
των Δωριέων μετεγκαταστάθηκε
στο σημερινό Θιάκι, στην τοποθεσία Πισαετός
(εκεί που ο Schliemann από λάθος, όπως
αποδείχτηκε, τοποθέτησε την Ομηρική Ιθάκη!).
Επίσης το νησί Αστερίς διαθέτει δύο όμοια λιμάνια
δίδυμα, όπου έκρυβαν το πλοίο τους οι άντρες
της δολοφονικής ενέδρας εναντίον του Τηλέμαχου.
Είχε ακόμη ανεμοδαρμένα ύψη, απ’ όπου τη
μέρα φύλαγαν καραούλι, ενώ την νύχτα
περιέπλεαν τον πορθμό μεταξύ Ιθάκης και Σάμης,
για να μην τους ξεφύγει ο Τηλέμαχος από
την ενέδρα που του είχαν στήσει στο γυρισμό
του από την Πύλο! Το γεγονός ότι δεν πήραν
δύο καράβια για τη δολοφονική τους ενέδρα,
σημαίνει πως το νησί ΑΣΤΕΡΙΣ τους παρείχε
τον απόλυτο έλεγχο της περιοχής και ήταν
αδύνατο να τους ξεφύγει κάποιος, εκτός αν διέθετε …
Θεϊκή βοήθεια! Έχει κάποια έστω και ελάχιστη
σχέση το νησί Αστερίς με τη βραχονησίδα
Δασκαλιό, κοντά στο Φισκάρδο;
Υπάρχει σήμερα μελετητής, ερευνητής,
περιηγητής, αρχαιολόγος, φιλόλογος,
καπετάνιος, ψαράς ή και βαρκάρης, που να έχει
έστω και την παραμικρή υποψία ότι το Δασκαλιό
ελέγχει έστω και το 1% της πλεύσης από Πύλο
προς το Θιάκι, στη θέση που βρίσκεται;
Ούτε ως προς το μέγεθος (150 μ. μήκος, 30-40μ.
πλάτος και ύψος 2,5μ.), ούτε ως προς τη μορφή,
ούτε ως προς τη θέση αλλά και κυρίως ούτε κι ως
προς το σκοπό για τον οποίο το επέλεξαν
δεν μπορεί να ταυτιστεί (έστω και στο ελάχιστο)
η βραχονησίδα Δασκαλιό με την «ου μεγάλη»
Αστερίδα! Αντίθετα το Αρκούδι εξυπηρετεί 100%
τα παραπάνω χαρακτηριστικά της Αστερίδας,
ως προς τη Λευκάδα! Αυτός λοιπόν ο Όμηρος
της Οδύσσειας, που περιγράφει με απίστευτες
λεπτομέρειες το λιμάνι του Φόρκυνα και το νησί
Αστερίδα, είναι δυνατό να αποδεχόμαστε πως
δεν γνώριζε επακριβώς τη θέση του Δουλίχιου,
του μεγαλύτερου νησιού του Οδυσσέα, με αποτέλεσμα
να προσπαθούν κάποιοι να μας επιβάλλουν ότι το
τοποθετεί σε ένα ασήμαντο και ακατοίκητο νησί των
Εχινάδων, ενώ ο ίδιος κατ’ επανάληψη το τοποθετεί
πάρα πολύ κοντά στο δίδυμό της νησί, τη Σάμη με
την 4 φορές επαναλαμβανόμενη φράση (Δουλίχιόν
τε Σάμη τε), κάτι που αποδεικνύει πολύ μεγάλη
εγγύτητα των δύο αυτών νησιών;
3) Είναι επιστημονικά αποδεκτό να λαβαίνει κανείς
υπόψη του ένα και μοναδικό στίχο από ένα άλλο Έπος,
που αναφέρει αόριστα το Δουλίχιο και χωρίς γεωγραφικό
στίγμα και να απορρίπτει τις τέσσαρες επαναλήψεις από
το ίδιο το Έπος της Οδύσσειας, η οποία μάλιστα
επιβεβαιώνεται με πιστότητα και ακρίβεια φωτογραφικού
φακού και από τον Ύμνο στον Απόλλωνα και από τις
Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και από την Αινειάδα του
Βιργίλιου; Υπάρχει έστω και ελάχιστη λογική σ’ αυτήν
την επιλογή; Και μάλιστα όταν το μεγαλύτερο μέρος της
Επιστημονικής κοινότητας θεωρεί ότι ο Κατάλογος των
Πλοίων, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι δημιούργημα του Όμηρου;
Οι τρεις παραπάνω φιλολογικές κυρίως αιτιάσεις,
που δημιουργούν πράγματι τεράστιες απορίες κυρίως
από το γεγονός ότι δεν τις έλαβαν υπόψη τους
κορυφαίοι μελετητές και γεωγράφοι, μας ωθούν
στην έρευνα της περιγραφής των νησιών, που μας δίνει
ο Όμηρος στο σωστό έπος της Οδύσσειας, που
πέρα από αναφορές στις περιπλανήσεις του, κατ’
εξοχήν ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το
κυρίως βασίλειο του Οδυσσέα.
Με αυτό το δεδομένο οδηγούμαστε με ευχέρεια
στα παρακάτω συμπεράσματα:
Α1) Το Δουλίχιο είναι αδιανόητο να τοποθετείται
στο σύμπλεγμα των Εχινάδων, 20 μίλια μακρύτερα
από το δίδυμό του νησί, τη Σάμη. Ο Όμηρος
διακρίνεται για τις ακριβείς και λεπτομερείς
γεωγραφικές του περιγραφές, κάτι που επιβεβαιώνεται
από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Ειδικά το σημείο αυτό της περιγραφής, που καταγράφει
τα δύο νησιά σαν ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι
κοντινό και αδιάσπαστο, όπως περιγράψαμε
και πιο πάνω, επιβεβαιώνεται απόλυτα και από
τον Ύμνο στον Απόλλωνα και από τις Μεταμορφώσεις
του Οβίδιου και από την Αινειάδα του Βιργίλιου!
Α2) Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι πολλοί λόγοι, που
αποτρέπουν ακόμη και τη σκέψη αυτής της τοποθέτησης
του Δουλίχιου στο σύμπλεγμα των Εχινάδων.
Αναφέρω ενδεικτικά έναν: Οι Εχινάδες, σύμφωνα
με τον Όμηρο ανήκαν στην Ηλεία και συνεπώς αν
κατοικούνταν θα ήταν αποκλειστικά από Επειούς.
Οι 52 μνηστήρες, όμως, που προέρχονταν από το
Δουλίχιο, όπως και οι υπόλοιποι από τα άλλα νησιά,
αποκαλούνται με απόλυτη σαφήνεια από τον ίδιο τον
Ποιητή Αχαιοί και Κεφαλλήνες, σε πάρα πολλά
χωρία του Έπους! Αυτό σημαίνει ότι η τοποθέτηση
του Δουλίχιου στις Εχινάδες, έτσι όπως
πρωτοπαρουσιάστηκε από τον Στράβωνα και
όπως στη συνέχεια άκριτα και χωρίς καμία
προσωπική
έρευνα από πολλούς κορυφαίους ερευνητές,
που τον αντιγράφουν, συνεχίστηκε να χρησιμοποιείται,
αποτελεί τεράστιο λάθος τους και του
Στράβωνα και αυτών που άκριτα τον αντιγράφουν!
Α3) Ένα άλλο στοιχείο, που δεν πρέπει να μας
διαφεύγει, είναι ότι τα ξερονήσια των Εχινάδων,
εκτός του νησιού των Οινιάδων,
α) δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα ότι
κατοικήθηκαν ποτέ,
β) κανένα δεν έχει ζωτικό χώρο τέτοιο, που
να μπορεί να θρέψει έναν οικισμό και
γ) υπήρχαν πολύ επικίνδυνοι ληστές – πειρατές
στην κοντινή περιοχή, όπως οι Τάφιοι κ.ά.,
που έκαναν απαγορευτική την κατοίκηση των
μικρών αυτών νησιών.
Ο κορυφαίος Ιστορικός Θουκυδίδης
μας βεβαιώνει με το κύρος του,
«ἐρῆμοι δ᾽ εἰσὶ καὶ οὐ μεγάλαι.» (αἱ Εχινάδες)
[Thuc. 2.102]. Θεωρώ επίσης πολύ σοβαρή την
άποψη του Σκύλακα (εξερευνητής 6ος αι. π.Χ),
ο οποίος και αυτός μας βεβαιώνει ότι τα
νησιά των Εχινάδων ήταν ακατοίκητα (Scylax, p. 14).
[Η Ακαρνανία είναι ολόκληρη προσιτή από θάλασσα.
Έχει πολλά νησιά που ο Αχελώος, καθώς
δημιουργεί προσχώσεις, τα μετατρέπει σε στεριά.
Τα νησιά λέγονται Εχινάδες και είναι ακατοίκητα]
. (Σκύλαξ,π.14). Είναι γνωστό ότι και οι δύο αυτοί
είναι πολύ πλησιέστεροι χρονικά προς τον Όμηρο,
απ’ ότι ο Στράβων!
Γεννιέται λοιπόν εδώ ένα κορυφαίο ερώτημα,
το οποίο απευθύνεται σ’ όλους εκείνους
που θεωρούν το Δουλίχιο ένα ξερονήσι των
Εχινάδων: Από πού σχημάτισε ο Μέγης ένα τόσο
μεγάλο στόλο από 40 πλοία, με εκατοντάδες κωπηλάτες
και στρατιώτες, όταν ο θείος του Οδυσσέας, με
δυσκολία μάζεψε 12 πλοία από Ιθάκη, Σάμη, Ζάκυνθο,
Κροκύλεια, Αιγίλιπα και ένα μέρος της Ακαρνανίας,
που κατοικούνταν από Κεφαλλήνες; Από ένα μικρό
ακατοίκητο νησάκι το Δόλιχα και τις ακατοίκητες Εχινάδες;
Η μοναδική λύση είναι αυτή που πρότεινε το κορυφαίο
αρχαιολογικό και αρχιτεκτονικό μυαλό και δεξί χέρι του
Schliemann, ο W. Dörpfeld. Με το Δουλίχιο στη θέση της
σημερινής Κεφαλονιάς επιλύονται όλες οι αντινομίες
που έχουν δημιουργηθεί, χωρίς να παραποιείται στο ελάχιστο
το Ομηρικό κείμενο, αλλά αντίθετα επιβεβαιώνεται πανηγυρικά!
Το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της διαπίστωσης είναι
ότι ακριβώς εκεί που ο Όμηρος τοποθετεί το αιώνιο
ζευγάρι νησιών Δουλίχιόν τε Σάμη τε, δηλ. μεταξύ
Ζακύνθου και πανυπερτάτης Ιθάκης, βρίσκεται και
σήμερα ένα αιώνιο ζεύγος νησιών η Κεφαλονιά και
το Θιάκι (ή Κεφαλονιά και Αντικεφαλονιά
ή Κεφαλονιά και Μικρή Κεφαλονιά)!
Όσον αφορά τη δημιουργία του μεγάλου
στόλου από 40 πλοία, που αρχηγός ήταν
ο Μέγης, (αν δεχτούμε ότι ο Κατάλογος
των Πλοίων είναι όντως Ομηρικός και η
σωστή θέση του Δουλίχιου ήταν στο μεγαλύτερο
νησί του βασιλείου), είναι περισσότερο κι από
βέβαιο ότι τον δημιούργησε αρχικά ο Οδυσσέας,
όταν προσπάθησε να αποφύγει τη συμμετοχή του
στην εκστρατεία, γιατί υπήρχε χρησμός ότι
θα γυρνούσε μετά από είκοσι χρόνια ολομόναχος
και τον ανέθεσε στον ανιψιό του Μέγη, στον
οποίο είχε διαγνώσει σημαντικές Διοικητικές
ικανότητες και γι’ αυτό κατά την δημιουργία
του Δούρειου Ίππου ήταν μεταξύ αυτών που
επέλεξε ο Οδυσσέας να μπουν μέσα στον Ίππο,
σε μια τέτοιας σπουδαιότητας και επικινδυνότητας
αποστολή! (Άλλωστε ο Μέγης δεν ήταν μεταξύ
αυτών που είχαν ορκιστεί ότι θα λάβει μέρος
στην εκστρατεία για την Ωραία Ελένη και συνεπώς
δεν είχε καμία υποχρέωση και σε κανέναν
για να εκστρατεύσει!).
Έχοντας ο Οδυσσέας κάνει το χρέος του
απέναντι στον όρκο του, (αρμάτωσε 40 πλοία
με αρχηγό τον Μέγη) και προσποιήθηκε τον
τρελό για να μην υποστεί όσα προέβλεψε
ο χρησμός. (Άλλωστε κι αυτός δεν είχε ορκιστεί).
Το τέχνασμά του όμως, αποκαλύφθηκε από
τον Παλαμήδη κι από εκείνη τη στιγμή αποφάσισε
να συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις
την επιτυχία της εκστρατείας. Πέρα από
τη δύναμη των 40 πλοίων υπό την αρχηγία
του ανιψιού του Μέγη, (κάτι ανάλογο
έκανε την ίδια εποχή ο Αγαμέμνονας,
αναθέτοντας την αρχηγία των στρατευμάτων
του Άργους και της χερσονήσου των
Μεθάνων στον μεγάλο υποτελή του και ηγεμόνα
της Αργολίδας Διομήδη, (Τίρυνθα,
Άργος, Μυκήνες – Buchon, J. A. C. Αργολική αρχειακή βιβλιοθήκη
Ιστορίας και Πολιτισμού) μάζεψε όσα ακόμη
μπορούσε, σύνολο 12 κοκκινοβαμμένα πλοία
και ακολούθησε μαζί με όλους τους άλλους,
κι ήταν αυτός που τελικά εκπόρθησε την Τροία!
Α4) Υπάρχει και μία άλλη τοποθέτηση του
Δουλίχιου, στη σημερινή Λευκάδα,
από αρκετούς ερευνητές, κυρίως Ιθακιστές.
Εδώ το πρώτο πράγμα που γίνεται φανερό,
είναι το γεγονός ότι έγινε στροφή των περισσότερων
ερευνητών και αποδέχονται πλέον την επιστημονική
άποψη ότι η Λευκάδα ήταν νησί κατά την Τρωική
εποχή. Αυτό είναι θετικό και ελπιδοφόρο βήμα.
Φαίνεται όμως πως οι Ιθακιστές ίσως δεν
πρόσεξαν κάτι πολύ σημαντικό: όταν ο Οδυσσέας
(που παρουσιάζονταν ως
Κρητικός) στάλθηκε από το Βασιλιά της
Θεσπρωτίας με πλοίο στο πολύσταρο Δουλίχιο,
με σκοπό να τον στείλει ο Άκαστος από κει στη
Κρήτη, οι Θεσπρωτοί ναυτικοί σταμάτησαν στο
ενδιάμεσο σ’ ένα ακρογιάλι της Ιθάκης, για να
φάνε και να ξαποστάσουν, αφού έδεσαν τον Οδυσσέα,
με σκοπό να τον πουλήσουν για δούλο!
(ΣΗΜ. Ως γνωστό ο Άκαστος ήταν γιός του Μέγη,
που σκοτώθηκε κατά την επιστροφή του
από την Τροία). Από κει τους ξέφυγε ο Οδυσσέας
και πήγε στον Εύμαιο, όπου την άλλη μέρα
ήρθε κι ο γιός του από την Πύλο κι έγινε η αναγνώριση!
Αυτό σημαίνει πως ο Όμηρος τοποθετεί
με σαφήνεια την Ιθάκη στο διάμεσο
Θεσπρωτίας και Δουλίχιου, δηλαδή η
πορεία ήταν: Θεσπρωτία – Ιθάκη – Δουλίχιο,
κάτι που δεν ευσταθεί αν τοποθετήσει
κανείς το Δουλίχιο στη Λευκάδα, την δε
Ιθάκη, είτε στο σημερινό Θιάκι, είτε στη
σημερινή Κεφαλονιά, γιατί το Δουλίχιο
το τοποθετεί ο Όμηρος στο διάμεσο
Ζακύνθου και Ομ. Ιθάκης, η οποία σαφώς
και βρίσκεται «πανυπερτάτη προς ζόφον»,
δηλ. τελευταία πάντων (παν-υπερτάτη)
των άλλων νήσων του Βασιλείου προς Δυσμάς,
σύμφωνα με τον τότε προσανατολισμό!
Αυτή όμως η κραυγαλέα λάθος τοποθέτηση
του Δουλίχιου στην Λευκάδα, δεν τιμά κανέναν,
ούτε τον μελετητή ή ερευνητή, που το ισχυρίζεται
και το προβάλλει, ούτε την ίδια την έρευνα
και την επιστήμη! Είναι δε φανερό ότι υπάρχει
πλέον σαφής σκοπιμότητα παραποίησης της
πραγματικότητας και της περιγραφής του
Ομηρικού κειμένου. Κι αυτό αποτελεί
σοβαρότατη προσβολή προς τον κορυφαίο
του κόσμου Επικό Ποιητή. Κι αυτό γιατί
δεν υπάρχει πρωτογενής έρευνα αλλά
αντιγραφή και επίσης ένας υπέρμετρος
υποκειμενισμός, που δεν έχει καμία σχέση με
την επιστήμη! Αντίθετα αν τοποθετήσει
κανείς την Ιθάκη στη Λευκάδα ο Όμηρος
επιβεβαιώνεται πλήρως! Και ως προς την
τοποθέτηση της Ομ. Ιθάκης βορειοδυτιότερα
όλων, της Ζακύνθου νοτιοανατολικότερα και
στο διάμεσο το αιώνιο ζεύγος «Δουλίχιόν τε Σάμη τε»,
που ταυτίζεται με το δίδυμο Κεφαλονιάς και Θιάκι,
η Ομ. Ιθάκη - Λευκάδα βρίσκεται κοντά πολύ
στην Ακαρνανία, ενώ τα υπόλοιπα τρία είναι
απέναντι από την Ηλεία και απόμακρα από
την στεριανή Ελλάδα κλπ/
Α5) Επίσης μερικοί ερευνητές τοποθετούν το
Δουλίχιο στο σημερινό Θιάκι. Θεωρούν την
Κεφαλονιά ως Σάμη και Ομηρική Ιθάκη την
Παλική. Και βέβαια είναι εντελώς έξω απ’ το
Ομηρικό κείμενο, αλλά και έξω από τα γεωλογικά
δεδομένα της περιοχής. Η Επιστήμη βεβαιώνει ότι η
τελική διαμόρφωση των Ιόνιων νησιών συντελέστηκε
οριστικά με τη σημερινή τους ακριβώς μορφή στο τέλος
των παγετώνων (8.500 π.Χ). Συνεπώς και η Λευκάδα
ήταν νησί από τότε και η Κεφαλονιά ήταν ακριβώς όπως
είναι σήμερα και ουδέποτε η χερσόνησος της Παλικής
δεν ήταν χωρισμένη από την υπόλοιπη Κεφαλονιά
(Μαρουκιάν κ.ά.). Μάλιστα δεν είναι τυχαίο το ότι οι
περισσότεροι ιστοριοδίφες και γεωγράφοι της αρχαιότητας
ονόμαζαν την Κεφαλονιά Δουλίχιο, κυρίως εξ αιτίας
των δύο στενόμακρων χερσόνησων που είχε, της Ερίσου
και της Παλικής. Η προέλευση της ονομασίας Κεφαλονιά
από τον Κέφαλο δεν ευσταθεί, για τον απλούστατο
λόγο ότι το όνομά της, για πρώτη φορά στην ιστορία,
της δόθηκε το 450 π.Χ από τον Ηρόδοτο στην
Ιστορία του. Ο Κέφαλος ήταν προπάππος του
Οδυσσέα, συνεπώς έζησε περίπου γύρω στο 1350 π.Χ
. Όμως τότε νησί με το όνομα Κεφαλονιά
δεν υπήρχε. Μετακινήσεις πληθυσμών τεράστιες
στην περιοχή έλαβαν χώρα μετά την
Κάθοδο των Δωριέων. Οι Κεφαλλήνες
ήταν αποδεδειγμένα Λαός, που διαβιούσε
στην Ακαρνανία, όπως καταγράφεται
στις πήλινες πινακίδες με Γραμμική Β της Πύλου.
Η μετακόμιση των Κεφαλλήνων για
κάποια αιτία στο Ομηρικό παλιότερα
Δουλίχιο, το μεγαλύτερο νησί του βασιλείου
, οδήγησε στην μετονομασία του σε Κεφαλονιά.
Το ίδιο ακριβώς έγινε και με την μετακίνηση
της πόλης Αλαλκομενές από το νησί Αστερίς
στον Αετό της Ιθάκης, όπου υπάρχουν σήμερα
ανασκαφικά ευρήματά της. Αυτό έγινε και με την
μετακίνηση των Ιθακήσιων από την Ομηρική
Ιθάκη – τη σημερινή Λευκάδα, στην Ομηρική
μικρή και πετρώδη Σάμη – το μετέπειτα Θιάκι
ή Αντικεφαλονιά ή Μικρή Κεφαλονιά ή Κοιλάδα
του Κουμπάρου, που ήταν δίδυμη με το Δουλίχιο
– σημερινή Κεφαλονιά!
Ο Προσανατολισμός της Αρχαίας Εποχής σύμφωνα με τον J. Partsch