από τις 27 Απριλίου 2018 έως και Κυριακή 13 Μαΐου 2018. με την στήριξη και του Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας , ανεβαίνει στο θέατρο Αντίμετρο η κωμωδία του Ντάριο Φο «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού»



 · 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Πάτρα 28-3-2018

Ο Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας «Η Φανερωμένη» προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου να παρακολουθήσουν έως και Κυριακή 13 Μαΐου 2018 , Το έργο του Νατάριο Φο «Ο Τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» στη σκηνή του θεάτρου Αντίμετρο, στην οδό Φαβιέρου, στην--Πάτρα

Κάθε Παρουσία Λευκαδίτη μέλους ή Φίλου του Συλλόγου των Λευκαδίων της Πάτρας , ενισχύει το Σύλλογο των Λευκαδίων της Πάτρας γι αυτό παρακαλούμε η ως άνω Ιδιότητά κάθε μέλους ή φίλου του Συλλόγου να δηλώνεται στην είσοδο του θεάτρου
Ο Σύλλογος ευχαριστεί τον κ Μίλτο Σπυρόπουλο για την προσπάθεια της ενίσχυσης των οικονομικών του Συλλόγου μέσω της εξαιρετικής αυτής θεστρικής παράστασης .

Δυό λόγια για το έργο !
Ένας σχιζοφρενής ύποπτος, από ανακρινόμενος, μετατρέπεται σε ανακριτή στα κεντρικά γραφεία της Αστυνομίας , και μεταμφιεσμένος σε ανώτατο δικαστικό ..............................
η συνέχεια στο θέατρο για να γευτείτε και ,να νοιώσετε ,από κοντά μέσα από το γνωστό τρελλό χιούμορ του Ντάριο Φο, που δεν αφήνει τίποτε ορθιο ,τον Μεγάλο προβληματισμό για τα προβλήματα που θέτει η Κοινωνία του ΣΗΜΕΡΑ !!!!

Στην Αθήνα έχει παρουσιαστεί με επιτυχία από τον Σπύρο Παπαδόπουλο.

σκηνοθεσία Μίλτος Σπυρόπουλος
Σκηνικά κουστούμια Θεοδώρα Τσούλου
Μουσική Στίχοι Χρήστος Γιαννόπουλος
Παίζουν Μίλτος και Κώστας Σπυρόπουλος ,Ηλίας Αναστασόπουλος 
Γεωργόπουλος Κώστας , Τζένη Μιχαλοπούλου

παραστάσεις Παρασκευή Σάββατο 21.30
Κυριακή 20.30

Είσοδος 10 ευρώ Για Φοιτητές άνεργους Πολύτεκνους 8. ευρώ 


Με τιμή για τον Σύλλογο

ο Πρόεδρος Τα μέλη



Συμμετοχή του Συλλόγου μας στις εκδηλώσεις Πρωτομαγιάς 2018



Ο Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας "Η Φανερωμένη"

 με το χορευτικό του τμήμα   θα πάρει μέρος

 στη "Γιορτή Χορευτικών Συγκροτημάτων - Πρωτομαγιά 2018"

 στα πλαίσια των εκδηλώσεων

του Δήμου Πατρέων για την Πρωτομαγιά 

στις 30-4-2018 στην πλατεία των Υψηλών Αλωνίων. 

Υπεύθυνος χορευτικού τμήματος :

 κ. Γρηγόρης Μικρώνης (με καταγωγή από Λευκάδα)

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων 

στις πλατείες Υψηλών Αλωνίων και Ομονοίας έχει ως εξής:



ΠΛΑΤΕΙΑ ΥΨΗΛΩΝ ΑΛΩΝΙΩΝ 

Παραμονή Πρωτομαγιάς 30-4-2018
19.30 - 21.30 ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ ΑΠΟ ΧΟΡΕΥΤΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΤΡΕΩΝ

Πρωτομαγιά  1-5-2018

20.00 - 22.00 ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΕΟΝΤΗ

 με τους ερμηνευτές ΜΙΛΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΑ ΦΟΡΤΗ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

21.00 - 24.00 ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΤΡΕΩΝ

Με ομιλητή τον τ. Γραμματέα του Συλλόγου μας , συγγραφέα κ.ΛΑΜΠΡΟ. ΒΡΕΤΤΟ το Φιλολογικό Βραδινό της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών στις 23 Απριλίου 2018 .Θέμα: “Σώμα και ψυχή”





ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 Η Εταιρεία Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδας, 

η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Πατρέων 

και ο Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας “Η Φανερωμένη” 


Σ α ς π ρ ο σ κ α λ ο ύ ν

 στο   Φιλολογικό Βραδινό της Δευτέρας 23 Απριλίου 2018 και ώρα 7 μ.μ. στην αίθουσα του 

αναγνωστηρίου της Δημοτική Βιβλιοθήκης (Μαιζώνος 110), 

στο οποίο θα μιλήσει ο εκπαιδευτικός - 

συγγραφέας ΛΑΜΠΡΟΣ Σ. ΒΡΕΤΤΟΣ με θέμα: “Σώμα και ψυχή” 

Την εκδήλωση θα προλογίσει και 

θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδας Λεωνίδας Μαργαρίτης

 Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.

 ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ

Η ΒΡΥΣΗ ΜΑΣ Η ΑΧΥΡΕΝΑ - «Κερατάδες Αλεξανδρίτες

http://www.kolivas.de/archives
Γράφει ο συνεργάτης μας Αιθεροβάμων…

Ενός περίπου, χιλιόμετρου απόσταση από την πλατεία μας (Πλατεία Φωτεινού στα Λαζαράτα) του δρόμου που πάει προς Αλέξανδρο, είναι η βρύση μας η Αχύρενα (ίσως την είπανε έτσι γιατί κάποτε το καλοκαίρι στερεύει και δεν κρατάει νερό, ούτε .άχυρα!)


........................................

Σούρουπο πήγε να γεμίσει τη βαρέλα της στη βρύση η όμορφη χήρα η Μαριγούλα η Βιόλενα. Ψηλή, λυγερή, γαλανομάτα με πρόσωπο, χέρια, πόδια τριανταφυλλένια.




Ζεστή γυναίκα κι έχουν να λένε τάχα, πως αν έμεινε χήρα στα τριάντα πέντε της χρόνια, η δική της η κάψα ήτανε η αφορμή.
Τον έφαγε η λυσσάρω τον καημένο τον Αντώνη (τον άντρα της) λέγανε.
Την πήρε χαμπάρι πως πάει για τη βρύση ο γείτονας της ο Ζώης ο Βαλτσόλας τριανταπεντάρης κι αυτός και παντρεμένος, που από καιρό της «τα' ριχνε», μα που δε μπορούσε να τη ξεμοναχιάσει. Στενός ο κύκλος.
Κι ύστερα, βλέπεις, «ο λόγγος έχει αυτιά κι ο κάμπος μάτια», που λένε.
Ύστερα κι η Μαριγούλα μ' όλη την κάψα της σάρκας της, που δύσκολα μπορούσε να κρύψει μέσα στα μαύρα φουστάνια της και τις κατάμαυρες σπαλέτες, μανδήλες και ποδιές της, δεν ήθελε να πέσει τ' όνομά της στις φαρμακερές γλώσσες της γειτονιάς.
Την πήρε λοιπόν χαμπάρι ο Ζώης που την παρακολουθούσε πάντα κι ώσπου να φτάσει στη βρύση, νάτονε κι αυτός καβάλα στον ξέστρωτο γάιδαρό του, τάχατες για να τον ποτίσει.
Από πολλή ώρα είχανε σταματήσει οι χωριανές το πήγαινε έλα στη βρύση για νερό.
Οι δουλευτάδες στ' αμπελοχώραφα είχανε πια μπεί στο χωριό, τα κοπάδια θ' αργούσαν να περάσουν για το πότισμα και περαστικός κανένας δεν περνούσε.



Γλυκό απριλιάτικο δειλινό και κει ψηλά στους Αγίους Αποστόλους κάποιος μάγος ζωγράφος είχε βάψει τους ουρανούς με χίλια γλυκά ρόδινα χρώματα.




Έβαλε τη βαρέλα της η Μαριγούλα στο κανάλι να γεμίσει κι αυτή σκυμμένη απάνω της τύλιγε ένα πλατανόφυλλο για να βουλώσει τη βίγλα της βαρέλας της.
Ωστόσο, αν και σκυμμένη, ένοιωσε το διάνεμα του Ζώη.
Ήταν δα απ' τις γυναίκες που καθώς λένε « έχει κι ο κ.. τους μάτια».
Τον ένοιωσε να πλησιάζει μα έκανε την ανυποψίαστη τάχα και σκυμμένη προσπαθούσε να βουλώσει τη βίγλα. Μα έτσι προκλητικά σκυμμένη καθώς ήτανε, κι όπως μια χρυσόξανθη πλεξούδα απ' τη μαύρη της μαντήλα κι ανακατεμένη στα μαύρα της φορέματα φώναζε για την ομορφιά και τα νιάτα της, γινότανε πιο επιθυμητή.
Ο Ζώης την πλησίασε και κάτι μουρμούρισε σαν χαιρετισμό μα εκείνη έκανε πως δεν άκουσε. Τράβηξε το γάιδαρό του προς τον κορίτο για να τον ποτίσει μα εκείνος που δε διψούσε στύλωσε τα μπροστινά του πόδια και ούτε ήθελε το άτιμο το ζωντανό να προχωρήσει και να πλησιάσει τον κορίτο.
Το μάτι του Ζώη γυάλιζε που γυάλιζε.
Ήτανε πάνω στην προκλητικά σκυμμένη γυναίκα και κάποια στιγμή, αφήνοντας το κατραμόσχοινο, της ρίχτηκε.
Εκείνη δεν αντιστάθηκε. Μονάχα του' πε παρακαλεστικά, τάχα:
- Μη, κ'μπάρε Ζώη! Δεν κάνει, είναι αμαρτία.
- Κιο δε θα σε σφάξω ..
- Μη! Είναι αμαρτία.
- Κιο δεν είναι Παρασκευή.
- Ναι, παραδέχτηκε εκείνη. Σάββατο είναι, μα είναι αμαρτία.
- Μα τι οβριός είμαι, της απάντησε, ενώ τα χέρια του σφίγγανε τη ζουμερή σάρκα της.
- Είναι αμαρτία κ'μπάρε, έλεγε και ξανάλεγε εκείνη.
- Αμαρτία - ξαμαρτία, εσύ φταις που μου τουρλώθηκες έτσι. Δεν σε χαρίζω σήμερα.
Όμως, εκείνη τη στιγμή ένα ξαφνικό ποδοβολητό ζώων και φωνές ανακατεμένες με γέλια ακούστηκαν πέρα από το πρόβαλμα της βόλτας.
Ήταν κάποιοι Αλεξανδρίτες, που καθυστερημένοι γυρίζανε απ' τη Χώρα στο χωριό τους.
Πετάχτηκε επάνω ξαναμμένη η Μαριγούλα αναμμένη ροδοκόκκινη.
- Σα δε ντρέπεσαι κ'μπάρε Ζώη! Ντροπή σου!




Ο Ζώης τα' χασε. Τραβήχτηκε πίσω, άρπαξε το σχοινί του γαϊδάρου και τον τράβηξε πέρα στον πλάτανο βλαστημώντας.
Κερατάδες Αλεξανδρίτες!



Πίσω από το μπουλούκι που προσπέρασε με συζητήσεις και γέλια ερχότανε κι η Δημητρούλα του Νταραμά, μια γεροντοκόρη κάπου εξήντα χρονών, που ζούσε μόνη κι έρμη η άχαρη, για να γεμίσει την τζετζερούλα της.


Έτσι και να ήθελε η χήρα η Μαριγούλα να ξεφύγει ή να ξεμείνει δε μπορούσε πιά. Περίμενε λοιπόν να γεμίσει τη τζετζερούλα της εκείνη και κίνησε μαζί της για το χωριό μουρμουρίζοντας κι αυτή, μέσα της όμως: «Κερατάδες Αλεξανδρίτες.»

Η αγορά της Λευκάδας – Του Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη




Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης28 Ιουνίου 2017


FacebookTwitterPinterestGoogle+Ανταλλαγή

Ένα νέο εκπληκτικό σκίτσο του Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη για την Λευκάδα. Πρόκειται για μια νέα σειρά σκίτσων με θέματα από γωνιές, σοκάκια, πλατείες, εκκλησιές της Λευκάδας. Ένα ταξίδι στο χρόνο και στις μνήμες του δημιουργού που θα έχουμε τη χαρά να παρουσιάζουμε.
http://aromalefkadas.gr

<< Ώ γλυκύ μου έαρ ,γλυκύτατό μου Τέκνον ! >> στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά στην Αχαϊα Κλάους με Ψαλμωδούς την Χορωδία του Συλλόγου των Λευκαδίων Πάτρας Η Φανερωμένη και Μαέστρο την κ. Δήμητρα Αψόμωτου .


Οι φίλοι και οι επισκέπτες της ΑΧΑΪΑ CLAUSS θα έχουν και φέτος την ευκαιρία να ψάλουν τα εγκώμια του Επιταφίου στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Θωμά, που έχει χτίσει ο Γουσταύος Κλάους εντός της Οινοποιίας του, στις 4..00 το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής , μαζί με την Χορωδία του Συλλόγου των Λευκαδίων Πάτρας Η Φανερωμένη με Μαέστρο την Δήμητρα Αψόμωτου . 

Μαζί της οι : Γασπαρινάτος Δημήτρης , Γασπαρινάτου Γιόλα { Υψίφωνος } Δήμου Χρήστος , Ζακυνθινός Στάθης , Κάνιστρα Μαρία , Κονδύλης Βασίλης ,Κανδύλη -Μπάστα Άννα  , Λαζοδήμου Μάγδα, , ΜπάσσηΤώνια , , Μιχαλόπουλος Γιώργος , Μπάσσης Αντώνιος , Μπράβος Ηλίας .

Εκεί όπου, η  περιφορά του Επιταφίου  θα μας φέρει  κοντά στη  θεϊκή  ανάσα , ανάμεσα στα λιθόστρωτα  μονοπάτια  της καστροπολιτείας, λουσμένης με τα πουλιά ταμέτρητα που θα μας φτερουγίζουν και θα μας κελαιδούν  «ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι του Επιταφίου και θα χαθεί»

Αξίζει νακούσετε  το    <<  Ώ γλυκύ μου έαρ ,γλυκύτατό μου Τέκνον ,  >>  από την υψίφωνό μας κ Γιόλα Γασπαρινάτου   θα συγκλονιστείτε !!!


==============



Οι πόνοι της Παναγιάς

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις.
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τοσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.

Συ θάχεις μάτια γαλανά,θάχεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό,
από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο -όχι σκλάβος ή προδότης.

Tη νύχτα θα συκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ' ύστερα απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι

Kι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις!
Θεριά οι ανθρώποι, δε μπορούν το φως να το σηκώσουν!
Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

(1884-1974)

Ξημέρωνε Μεγάλη Πέμπτη… Βιολέττα Σάντα • 13 Απριλίου 2017





FacebookTwitterPinterestGoogle+Ανταλλαγή

Μια βόλτα στο παρελθόν με τον Πάνο Φέξη

Ήταν η πιο όμορφες νύχτες του χρόνου, το λευκό χρώμα του ασβέστη λαμπίριζε μέσα στο σκοτάδι καθώς το φώτιζε το ανοιξιάτικο φεγγάρι, τα σοκάκια έμοιαζαν κατάλευκα ποτάμια. Τα σπίτια και οι ασπρισμένες αυλές με τις κληματαριές τους ήταν λες και είχαν βγει μέσα από κάδρο, οι κορμοί των δένδρων που έστεκαν κατάλευκοι μέσα στα οργωμένα χωράφια, έμοιαζαν σαν μαρμάρινα γλυπτά, οι κωλοφωτιές αναβόσβηναν σαν καντηλάκια, τα βατράχια στις σούδες τραγουδούσαν ασταμάτητα σπάζοντας την σιγαλιά της νύχτας και τα κοκόρια που είχαν ξυπνήσει, λαλούσαν το ένα πίσω από το άλλο αναγγέλλοντας τον ερχομό της ημέρας.

Το μαύρο χρώμα της νύχτας ξεθώριαζε σιγά σιγά, το φεγγάρι έγερνε προς την λιμνοθάλασσα λες και ήθελε να δει τον εαυτό του στον ασημένιο καθρέπτη που είχε φτιάξει στα γκρίζα νερά, ο ουρανός και η θάλασσα είχαν ενωθεί, ένα μελαγχολικό γκριζογάλανο ατσάλινο χρώμα έκανε τα βουνά να μοιάζουν σαν κοιμισμένα θεριά ξαπλωμένα στις άκρες του ορίζοντα.

Και ένα γεμάτο υγρασία αεράκι , έσπρωχνε την πρωινή ανοιξιάτικη πάχνη νωχελικά πάνω από την πόλη, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με λεπτά αρώματα κλεμμένα από την θάλασσα και τα λουλούδια των κήπων.

Ξημέρωνε Μεγάλη Πέμπτη ο ήλιος αγουροξυπνημένος άρχιζε να βάφει τον ορίζοντα και τα λίγα ξεχασμένα μικρά σύννεφα τα στόλιζε με χρυσά και μαβιά χρώματα που ταίριαζαν στο ύφος της ημέρας.

Το σκούξιμο, που έκανε η αλάδωτη σιδερένια ρόδα, της ξύλινης καριόλας του μπάρμπα Βαγγέλη του «καλόγερου», καθώς κυλούσε στους χωμάτινους δρόμους της γειτονιάς, συναγωνιζόταν το ασταμάτητο κελαίδημα των σπίγγων, πετούσαν από δένδρο σε δένδρο στους κήπους αναγγέλλοντας την αυγή, τα χελιδόνια τιτίβιζαν νωχελικά μέσα στις φωλιές περιμένοντας το φως του ήλιου για να αρχίσουν το ασταμάτητο πέταγμα πάνω από την πόλη.



«Καλμέρα κμπάρα» χαιρέτησε ο μπάρμπα Βαγγέλης, σπρώχνοντας την βαριά φορτωμένη καριόλα, με φρέσκα λαχανικά και φρούτα από το περιβόλι του. Πήγαινε όπως κάθε πρωί χειμώνα καλοκαίρι πάντα την ίδια ώρα τις παραγγελίες στα μαγαζιά των μανάβηδων της αγοράς, «καλμέρα κμπάρε», είπε η θεια Γιάννα που είχε ξυπνήσει από τα χαράματα.

Η γειτονία σιγά σιγά ξυπνούσε οι νοικοκυρές άνοιγαν τις πόρτες κα τα σκούρα από τα παράθυρα τους, το φως του ήλιου γέμιζε τα φρεσκοβαμμένα δωμάτια, ο πρωινός καλλωπισμός των γειτόνων στις αυλές είχε την τιμητική του, λίγα σπίτια είχαν κουζίνα, νεροχύτη, βρύση, και μπάνιο μέσα στο σπίτι.

Όσοι είχαν ξυπνήσει, νίβονταν στις γούρνες και στις μεταλλικές βρύσες που ήταν κρεμασμένες στις ξύλινες κολώνες στις κληματαριές, έριχναν νερό στα μούτρα τους με τις παλάμες τους και σκουπίζονταν με μια πετσέτα, κρεμασμένη δίπλα στο καθρέφτη, οι άνδρες έπαιρναν τον δρόμο για τους καφενέδες του μόλου και του παζαριού και οι γυναίκες άρχιζαν τις δουλείες.

Η γειτονία είχε ζωντανέψει, τα χελιδόνια στον ουρανό τιτίβιζαν χαρούμενα, οι φωνές τους μπερδεύονταν με τις φωνές των παιδιών που έτρεχαν στην γειτονία ,κάνοντας αποκρίσεις στους μεγαλύτερους.

Οι πεταλούδες πετούσαν τρελαμένες από λουλούδι σε λουλούδι στα ανθισμένα λαχανικά που στόλιζαν τις καλοφτιαγμένες βραγιές στους κήπους, της θεια Θελεσίας και της θεια Γιάννας, της Μπέλενας.

Οι μέλισσες, μιλιούνια έκαναν τσιμπούσι στις ανθισμένες λεμονοπορτοκαλιές του Μπόνια.

Ο μπάρμπα Γιάννης ο Ροζίνας είχε ξυπνήσει από τα αγρία χαράματα, καμάρωνε τον κήπο του έχοντας τα μάτια του δεκατέσσερα, πρόσεχε να μην μπουν από την μάντρα κρυφά τα παιδιά τις γειτονιάς και του κόψουν τα λουλούδια για να στολίσουν τους επιτάφιους των ενοριών, είχε τις πιο όμορφες τριανταφυλλιές, γαρυφαλλιές και βιολέτες στην πόλη.



Η θεια Ελένη η Μαρινάκη μπαινόβγαινε από το σπίτι στην κουζίνα που ήταν έξω στην αυλή κάνοντας δουλείες έριχνε κλεφτές ματιές, προσέχοντας μη κλέψουν τα παιδιά για τους επιταφίους, τους κατάλευκους κρίνους και τις μωβ πασχαλιές από τον κήπο της θεια Ελένης της Κουτσουριενας.

Στην αγορά στην εκκλησία του Παντοκράτορα στον φούρνο του Μπελέλη, ο μπάρμπα Ανδρέας με τους δυο γιους του, τον Γιάννη και τον Σωτήρη, έδιναν την μάχη της λαμαρίνας.

Οι νοικοκυρές «έκλειναν» τις λαμαρίνες του φούρνου για να ψήσουν τα κουλουράκια αγοράζοντας πρώτα το αλεύρι τους. Από το πρωί, μετά το ξεφούρνισμα του ψωμιού, μέχρι αργά το απόγευμα, οι λαμαρίνες περνούσαν από σπίτι σε σπίτι , οι γειτόνισσες έφτιαχναν διπλές και τριπλές τις συνταγές και μοιράζονταν τα κουλούρια αναλόγως.

Η θεια Γιαννούλα του «Κορομηλεου» είχε την καλύτερη συνταγή στην γειτονία, την πιο μεγάλη εμπειρία, στο φτιάξιμο των γλυκών, την πιο μεγάλη κουζίνα και την πιο μεγάλη απλάδενα στην γειτονία για το χτύπημα της ζάχαρης με τα αυγά και το βούτυρο, έτσι λοιπόν όλες οι γειτόνισσες έδιναν ραντεβού στο σπίτι της.

«Άντε και του χρόνου μέρες κοπέλες νάμαστε καλά να τα ξαναφτιάξουμε», έλεγε η θεια Γιαννούλα καθώς έριχνε την ζάχαρη στο λιωμένο βούτυρο μέσα στην απλάδενα, οι γυναίκες χτυπούσαν το μείγμα, η κάθε μια με την σειρά της, με τα χέρια κάνοντας κυκλικές κινήσεις συνεχεία για πολύ ώρα μέχρι να ασπρίσει το βούτυρο, ήθελε πολύ καλό χτύπημα για να γίνουν αφράτα τα κουλουράκια.

Τα πιτσιρίκα που ήταν μαζεμένα γύρο από το τραπέζι γλείφονταν περιμένοντας να τελειώσουν την ζύμη για να πλάσουν κουλουράκια.

Τα σπίτι μοσχοβολούσε βανίλια με βούτυρο και τα πιτσιρίκια κρυφά έβαζαν το δάχτυλο τους στην κρέμα για να δοκιμάσουν και οι μανάδες τους τα έδιωχναν με φοβέρες «θα σε τιμωρήσει ο Χριστός για αυτό που κάνεις», τους έλεγαν, ήταν μεγάλη αμαρτία να χαλάσουν την σαρακοστή.

Οι λαμαρίνες με τα κουλούρια στα κεφάλια των γυναικών πήγαιναν στον φούρνο και ο μπάρμπα Ανδρέας, φούρνιζε, ξεφούρνιζε λέγοντας « χρόνια πολλά, καλό Πάσχα» και ο Γιάννης μάζευε δεκάρικα και εικοσάρικα.

«Ο προμηθευτής της νήσου», έγραφε η πινακίδα στο υαλοπωλείο του Χατζηγεωργίου είχε τα πάντα, γυαλικά, πιάτα, κατσαρόλες μέχρι και πλαστικά υφάσματα σε ρολά -ήταν πολύ της μόδας.

Ο κυρ Κώστας, ο ιδιοκτήτης, δεν προλάβαινε να κόβει λουλουδάτα υφάσματα για τους τοίχους των κουζινών, εκεί κρεμούσαν οι νοικοκυρές όλα τα τζετζερικά του σπιτιού, τα είχαν πάντα καλογυαλισμένα και σε πρώτη θέση κρεμασμένα σε πρόγκες.

Σε ένα τραπεζάκι έξω από το μαγαζί του «Γιαννάκη» ο γιος του ο Σπύρος πουλούσε βαφές για αυγά «δύο βαφές μια γραμμή» φώναζε ο μικρός Σπύρος προφανώς εννοώντας μια δραχμή που του είχε πει ο πατέρας του να λέει.

Τα αυγά τα μάζευαν οι νοικοκυρές πολύ καιρό μπροστά από τις κότες τους, αλλά και από τα χωριά ένα, ένα «ποσά θα βάψεις μαρά εσύ», ρωτούσε η μια την άλλη «καμία τριανταριά μαρή κοπέλα έχω κονομήσει».

Το βάψιμο των αυγών ήθελε και αυτό μεγάλη τέχνη, τα περνούσαν πρώτα με λεμονί για να μην σπάνε στο βράσιμο και μετά τα έβαζαν σε κρύο νερό με την βαφή και πολύ ξύδι για να πιάσει η βαφή σε σιγανή φωτιά, μετά όταν τα έβγαζαν από την βαφή, τα περνούσαν με λάδι για να γυαλίζουν και ήταν έτοιμα για τσούγκρισμα.



Πιο κάτω ήταν το μαγαζί του μπάρμπα Θανάση του «κουφάκια» πατσατζίδικο «μέγα», όλοι το έβριζαν για την καθαριότητα του αλλά όλοι απολάμβαναν την πεντανόστιμη πατσά του, κατά την διάρκεια της σαρακοστής ο μπάρμπα Θανάσης άλλαζε μενού έφτιαχνε την περίφημη φάβα του και κουκιά βραστά.

Στην αγορά ο μπάρμπα Αναστάσης, πλανόδιος τσαγκάρης με ένα πάγκο που είχε στο πεζοδρόμιο, στην εκκλησία του Παντοκράτορα μπροστά από το κουρείο του Μοραΐτη, πουλούσε λαμπάδες, τις στόλιζε ο ίδιος με χάρτινες γιρλάντες, κόκκινες για τα κορίτσια και μπλε για τα αγόρια.

Πιο δίπλα ήταν τα παπουτσίδικα της φτωχολογιάς, του Μπάλα και του Χαλικόπουλου. Είχαν αραδιασμένα σε όλο το πεζοδρόμιο, παπούτσια, γαλότσες και κρεμασμένα στις λόντζες και στις κολόνες του μαγαζιού, ντρίλινα παντελόνια και σακάκια. «Τι νούμερο φοράς κμπαρε», ρωτούσαν τους πελάτες συνήθως ήταν χωριάτες και τους έδιναν το παπούτσι να το δοκιμάσουν στο πεζοδρόμιο, γονάτιζαν και με το δάχτυλο τους έψαχναν το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού αν έφτανε στην μύτη του παπουτσιού, «μα χαρά είναι μπόλικο με’γεια σου ΄κμπάρε» και τα τύλιγαν σε μια εφημερίδα παίρνοντας τα λεφτά χέρι με χέρι.

Πιο κάτω ήταν ο Κουτσούριας, υποδήματα πολυτελείας για ακριβά γούστα, είχε δυο βιτρίνες μια για άνδρες και αγόρια και μία με γυναικεία και κοριτσίστικα, μαύρα σκαρπίνια για τους άνδρες, λευκά λουστρίνια για τα αγόρια, τακούνια λουστρίνια για τις γυναίκες και κόκκινα λουστρίνια για τα κοριτσάκια.

Όλοι τότε περίμεναν το Πάσχα για να πάρουν καινούργια καλοκαιρινά παπούτσια, ο κόσμος ήταν στην σειρά. Ο πωλήτριες η Άννα και η Ιφιγένεια δεν προλάβαιναν να δίνουν παπούτσια για δόκιμη «με τις γείες σου και καλοφόρετα», έλεγαν δίνοντας τα παπούτσια στο ταμείο που ήταν ο κυρ Νιόνιος, μέχρι το απόγευμα της αναστάσεως δεν υπήρχε παπούτσι στα ράφια, το μαγαζί έμοιαζε λες και είχε πέσει βόμβα.

Στις βιτρίνες του Βανδώρου και των άλλων εμπορικών μέχρι και οι κούκλες έμεναν «γυμνές» όλοι έπρεπε να πάρουν νέα ρούχα για την λαμπρή.

Τα πάντα ήταν μέχρι το απόγευμα στην θέση τους, τα σπίτια μοσχοβολούσαν από καθαριότητα, τα χειμωνιάτικα είχαν δώσει την θέση τους στα καλοκαιρινά, στόρια διάφανα στα παράθυρα, σεμεν στο μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας, ανοιξιάτικα λουλούδια στο βάζο και ελαφριά κουβερλι στα κρεβάτια. στρωσίδια και χοντρά ρούχα είχαν ποστιαστεί στους γιούκους περιμένοντας τον επόμενο χειμώνα, τα κουλουράκια και τα κόκκινα αυγά στην φρουτιέρα ήταν μεγάλη πρόκληση για τα πιτσιρίκια που περίμεναν πως και πώς την Ανάσταση για να τους βάλουν χέρι.


http://aromalefkadas.gr/

ΟΙ ΚΑΝΑΔΟΙ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ: «Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ»




Τρίτη, 29 Μαρτίου 2016



Αποστομωτική απάντηση στη σκοπιανή ρητορική δίνει η έγκριτη καναδική εφημερίδα National Post.
Η εφημερίδα φιλοξενεί στην ηλεκτρονική της έκδοση ταξιδιωτικού χαρακτήρα άρθρο του Μπερτ Άρτσερ με τίτλο «Yours to conquer: Macedonia is in the midst of an Alexander The Great rebranding», το οποίο αναφέρεται στις προσπάθειες οικειοποίησης των ονομάτων και των συμβόλων της αρχαίας Μακεδονίας από πλευράς ΠΓΔΜ.

Σύμφωνα με το άρθρο, «το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κάποιος για την Μακεδονία είναι ότι δεν είναι η Μακεδονία», επισημαίνοντας ότι «η πραγματική Μακεδονία, αυτή με την οποία μεγαλώσαμε, βρίσκεται στην Ελλάδα, νότια της χώρας που ονομάζεται ΠΓΔΜ, η οποία εορτάζει την ανεξαρτησία της στις 8 Απριλίου».
«Ονομάζεται αρχαιοποίηση και είναι μια διασκεδαστική άποψη αυτού του ιδιαίτερου Βαλκανικού κρατιδίου. Με βάση την άποψη ότι οι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες και παρά το γεγονός ότι είτε ήταν είτε δεν ήταν, σίγουρα δεν ζούσαν εκεί, η τωρινή εθνικιστική κυβέρνηση αναζητεί λαϊκή υποστήριξη και μια τουριστική αγορά, στην πλάτη του Φιλίππου και Υιού, στήνοντας αγάλματα σε όλη τη χώρα, και κάνοντάς τα επίκεντρο αυτού που αποκαλούν Σκόπια 2014, που δεν είναι τίποτε άλλο από την αναδόμηση του κέντρου της πόλης, το οποίο καταστράφηκε από σεισμό κατά την περίοδο της Γιουγκοσλαβίας», σημειώνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος.

Παράλληλα, ο συντάκτης αναφέρει ότι το καθεστώς της ΠΓΔΜ χρησιμοποιεί ως προσπάθεια ανάδειξης της ταυτότητάς της χώρας την ιστορία του μεγάλου Αλεξάνδρου και τις αναφορές στο αρχαίο παρελθόν καθώς και την ανέγερση συναφών μνημείων-κατασκευών.
Επισημαίνει ότι τα Σκόπια είναι η πόλη στην οποία γεννήθηκε η Μητέρα Τερέζα και ότι το ομώνυμο Μουσείο ήταν άδειο όταν το επισκέφθηκε με τον σύντροφό του, σε αντίθεση με το μνήμα της Μητέρας Τερέζας στην Καλκούτα, το οποίο ήταν κατάμεστο από κόσμο.
Υπογραμμίζονται επιπλέον οι φυσικές ομορφιές, τα μοναστήρια και τα ψηλά βουνά της χώρας (τονίζεται ότι η χώρα έχει 16 βουνά πάνω από 2000 μέτρα και ότι δίνεται μεγάλη έμφαση στον τουρισμό «περιπέτειας») ενώ τέλος αναφέρεται ότι η ταυτότητα της χώρας είναι ρευστή.

Ενδεικτικά ο δημοσιογράφος τονίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση προτιμά για την ταυτότητα της χώρας την προσέγγιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάποια άλλη ίσως προτιμήσει την Μητέρα Τερέζα ή την ιστορία της ως τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ή ίσως το ρόλο της στην (πρώην) Γιουγκοσλαβία.



olastifora.gr

Σε ηλικία 52 ετών απεβίωσε ο Στέλιος Σκλαβενίτης.



Με Βαθειά θλίψη πληροφορηθήκαμε την είδηση του αδόκητου θανάτου , σήμερα 1η Απριλίου 2018 του Ενός από τα τέσσερα αδέλφια της Ομώνυμης αλυσίδας Σούπερ μάρκετ , Στέλιου Σκλαβενίτη  , με καταγωγή από  το αγαπημένο της Οικογένειας  , νησί ,την  Λευκάδα   , ο οποίος έφυγε απροσδόκητα από πνευμονία συγκλονίζοντας και βυθίζοντας σε θλίψη  όλο τον επιχειρηματικό κόσμο και την Οικογένειά του.

Το ΔΣ του Συλλόγου μας εκφράζει τη βαθειά θλίψη του και στέλνει τα Θερμά του Συλλυπητήρια σε όλη την Οικογένεια 

Στέλιο -Αγαπημένε όλων ,  επιχειρηματία  Καλό  σου  Παράδεισο !! 



 .

Έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή σε ηλικία 52 ετών ο Στέλιος Σκλαβενίτης. Ένα από τα 4 αδέρφια που βρισκόταν στο τιμόνι της μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ



Σε ηλικία 52 ετών απεβίωσε ο Στέλιος Σκλαβενίτης. 

Ένα από τα τέσσερα αδέλφια που βρίσκονται στο «τιμόνι» της ομώνυμης αλυσίδας σούπερ μάρκετ έφυγε απροσδόκητα από πνευμονία στο νοσοκομείο συγκλονίζοντας τους οικείους του και τον επιχειρηματικό κόσμο. 

Η αυτοκρατορία που χτίσθηκε βήμα – βήμα 

Η Σκλαβενίτης, είναι αμιγώς ελληνική επιχείρηση με παράδοση 130 ετών και με άψογη σχέση με τους εργαζόμενους. Η επιχείρηση λειτουργεί με όρους κερδοφορίας, αρνείται να πωληθεί σε ξένους, κρατά χαμηλούς τόνους, δεν λειτουργεί τις Κυριακές και δεν διαθέτει ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. 
Η οικογένεια Σκλαβενίτη μάλιστα έχει πολλές φορές βοηθήσει τους συντοπίτες της, τους Λευκαδίτες. 

To sucess story ξεκινά στη Λευκάδα του μεσοπολέμου. Εκεί, ο Γεράσιμος Σκλαβενίτης δημιούργησε μία επιτυχημένη εταιρεία εισαγωγών ξυλείας και εξαγωγών κρασιών. Το 1924, γεννιέται ο πρώτος γιος, ο Γιάννης. Τρία χρόνια αργότερα ακολουθεί ο δευτερότοκος Σπύρος και λίγο αργότερα ο Νάσος. Νωρίτερα η οικογένεια είχε αποκτήσει τη Θεοδώρα Σκλαβενίτη, η οποία δεν ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις. 



Το 1936 η οικογένεια καταστράφηκε οικονομικά, μετά από ένα ατύχημα σε μεγάλη παρτίδα εμπορευμάτων που προοριζόταν για το εξωτερικό. Έτσι, με την ανάγκη για νέο ξεκίνημα, ο Γεράσιμος Σκλαβενίτης φεύγει για στην Αθήνα. Με τον πόλεμο και την κατοχή η οικογένεια περνά πάρα πολύ δύσκολα και το 1942 πεθαίνουν μέσα στην ανέχεια και οι δύο γονείς. Ο δεκαοχτάχρονος τότε Γιάννης, αναλαμβάνει να συντηρήσει τους πάντες. Για να επιβιώσει, κρατά λογιστικά βιβλία σε μία βιοτεχνία οικιακής σκευής, ενώ ο μικρότερος αδελφός του Σπύρος δούλευε σε εργοστάσιο σαπωνοποιίας και στον Ερυθρό Σταυρό ως φύλακας. Στα μέσα της δεκαετίας του ’40, τα αδέλφια άρχισαν ξεκίνησαν να διαθέτουν προϊόντα, όπως κεχρί, κανναβούρι και είδη πρώτης ανάγκης στην Κεντρική Αγορά Αθηνών. Ο τρίτος αδελφός, ο Νάσος, δεν ασχολήθηκε με το εμπόριο, αλλά επέλεξε να ακολουθήσει καριέρα στρατιωτικού (και αυτός όμως, λίγο μετά την πτώση της Χούντας, μεταπήδησε στην οικογενειακή επιχείρηση). Σιγά-σιγά τα αδέλφια στρέφονται στο εμπόριο ειδών μπακαλικής και μπαχαρικών μέχρι το 1950, όταν γνωρίζουν τον Μιλτιάδη Παπαδόπουλο, τον άνθρωπο που στη συνέχεια έγινε ο επιχειρηματικός τους συνεργάτης.

 Το 1954 οι τρεις φίλοι και συνεργάτες δημιουργούν τη «Σκλαβενίτης & Σία» με έδρα στα Πετράλωνα. Αντικείμενο της εταιρίας, η χονδρική πώληση τροφίμων. Οι δουλειές πηγαίνουν συνεχώς καλά και ιδρύουν μία νέα και πρωτοποριακή παγκοσμίως εταιρία, την ΤΗΛΕΞΥΠ. Ήταν το πρώτο delivery της Ελλάδας και ίσως από τα πρώτα του κόσμου, καθώς εξυπηρετούσε τους πελάτες της κατόπιν τηλεφωνικής τους παραγγελίας. 


                                                Η οικογένεια Σκλαβενίτη 


Ο …«μπακαλόγατος» του Περιστερίου 

Η εταιρεία αυτή προσέφερε πολύ χαμηλές τιμές και σύντομα έγινε πολύ γνωστή σε όλη την Αττική. Το 1969 ανοίγουν το πρώτο κατάστημα σούπερ μάρκετ στο Περιστέρι (εκεί όπου σήμερα βρίσκονται οι κύριες εγκαταστάσεις τους, στην οδό Κηφισού 80). Είναι οι πρώτοι που αντιλαμβάνονται σε μεγάλη κλίμακα την ανάγκη για φθηνές αγορές από τα φτωχότερα στρώματα. Έτσι, επιλέγουν να επεκταθούν σε περιοχές που μέχρι τότε κυριαρχούσε ο… «μπακαλόγατος». Ακολουθεί ο Πειραιάς, το Μοσχάτο και άλλες φτωχές περιοχές, με πληθυσμό όμως που σιγά-σιγά αποκτά αγοραστική δύναμη. 
Το 1979, η αλυσίδα Σκλαβενίτης και η ΤΥΛΕΞΥΠ συγχωνεύονται στην «Ι & Σ. Σκλαβενίτη Α.Ε.Ε.».





 Το 1993 πέθανε ο Γιάννης Σκλαβενίτης. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 πέθανε και ο Μιλτιάδης Παπαδόπουλος, ενώ ο Σπύρος έφυγε από τη ζωή το 2006. Την Κυριακή 1 Απριλίου 2018 άφησε την τελευταία του πνοή ο Στέλιος. ... 


http://www.mixanitouxronou.gr/