ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΜΑΝΤΟΛΑΤΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΟ


http://vlicho.blogspot.gr/2008





Το μαντολάτο
Στο εργαστήριο μέσα στο ειδικό σκεύος, που είναι πάνω από τη φωτιά, ρίχνουν τη ζάχαρη και το μέλι να βράσει, και ανακατεύουν συνεχώς το μείγμα μέχρι να ασπρίσει.
Το κατεβάζουν από τη φωτιά και το αφήνουν να κρυώσει.
Στο μεταξύ σε ειδικό δοχείο χτυπούν τα αυγά μέχρι να γίνουν σφιχτή μαρέγκα, και τα ρίχνουν σιγά σιγά μέσα στο δοχείο με το μέλι και με ξύλινες σπάτουλες ανακατώνουν το μείγμα μέχρι να γίνει ομοιόμορφο και ενιαίο παίρνοντας χρώμα λευκό.
Τότε προσθέτουν τα αμύγδαλα και ανακατεύουν σιγά σιγά ώστε να πάνε παντού σε όλη τη μάζα ομοιόμορφα.


Η ζύμη είναι έτοιμη και τη ρίχνουν πάνω στις επιφάνειες κοπής με ειδικές κοιλότητες σαν μήτρες, όπου έχουνε βάλει το φύλλο - που το έλεγαν παλιά όστιες -για να πάρει η μάζα μια πρώτη μορφή μπλοκ και να μπορεί να βγει χωρίς να κολλήσει στη μήτρα.
Πρώτα όμως την ισιώνουν για να πάρει ίδιο πάχος.

Κατόπιν με ένα μαχαίρι μακρύ ίσιο και κοφτερό ο κόφτης κόβει τη ζύμη σε λουρίδες και τις τοποθετεί σε μαρμάρινο πάγκο για να κρυώσει και να κρυσταλλώσει.


Αφού κρυώσουν και στερεοποιηθούν οι λωρίδες της ζύμης ο κόφτης κόβει μαντολάτα, που στη συνέχεια τα τυλίγουν μέσα σε ζελατίνες διαφανείς ζαχαροπλαστικής,
που τις δένουν σαν δώρο με φιόγκο που τον τυλίγουν με χόρτο αποξηραμένο ή κορδέλα υφασμάτινη.

υλικά δόση βιοτεχνίας
50 ασπράδια αυγών χτυπημένα μαρέγκα
18 κιλά μέλι θυμαρίσιο Αθανιού
10 κιλά αμύγδαλα ελαφρώς καβουρδισμένα
2 κιλά ζάχαρη
φύλλα από όστια

κάνοντας μια υποδιαίρεση με το 10 βγάζουμε

τα υλικά για τη σπιτική συνταγή
5 ασπράδια αυγών χτυπημένα για μαρέγκα
1,8 κιλό μέλι
1 κιλό αμύγδαλα
200 γραμμάρια ζάχαρη
φύλλα δεν χρειάζονται εδώ αρκεί λίγο βούτυρο ή μαργαρίνη που θα απλωθεί ομοιόμορφα σε λίγο λαδόχαρτο ή σε μάρμαρο κοπής κατευθείαν


βρήκαμε και μια σπιτική συνταγή ζακυνθινή που τη χαρακτηρίζουν Ενετική είναι η εξής:
Ζακυνθινό Μαντολάτο
(Γλυκό που δε λείπει από κανένα Ζακυνθινό τραπέζι τις Απόκριες)

Υλικά

½ κιλό μέλι
4 ασπράδια αβγών
½ κιλό ζάχαρη
1 φλυτζάνι νερό
2 σταγόνες χυμό λεμονιού
700 γρ. αμύγδαλα αμύγδαλα καθαρισμένα και χοντροκομμένα
1 φλυτζάνι (150 γρ.) φυστίκια ολόκληρα καβουρντισμένα
1 κουταλάκια κόλιαντρο τριμμένο
6 στρώσεις φύλλο κρούστας


Προθερμαίνετε το φούρνο στους 190 βαθμούς. Βράζετε τη ζάχαρη με το μισό νερό και το χυμό λεμονιού μέχρι να έχετε ένα πηχτό σιρόπι. Βράζετε το μέλι με το υπόλοιπο νερό για 5 λεπτά. Ανακατεύετε τα 2 υγρά.
Χτυπάτε τα ασπράδια μαρέγκα και τα προσθέτετε στο μίγμα των υγρών.
Τα βάζετε σε κατσαρόλα και τα ζεσταίνετε σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας με ξύλινη κουτάλα. Μόλις βράσε προσθέτετε τα αμύγδαλα, φυστίκια, κόλιαντρο και ξύσμα ανακατεύοντας ελαφρά και συνέχεια μέχρι να γίνει ομοιόμορφο. Αποσύρετε από τη φωτιά και αφήνετε να κρυώσει.
Όταν το μίγμα έχει κρυώσει απλώνετε 3 φύλλα το ένα πάνω στο άλλο σε μια επίπεδη επιφάνεια. Ρίχνετε το μίγμα από πάνω. Καλύπτετε με άλλα 3 φύλλα και πιέζετε με μια ξύλινη πλάκα να συμπιεστεί.
Κόβετε το μαντολάτο σε τετράγωνα κομμάτια , τα βάζετε σε ταψί και τα ψήνετε για 15 λεπτά.

δεν υπάρχουν σχόλια:

Η πλατεία της Καρυάς http://karyalefkadas.blogspot.gr/

Σάββατο, 8 Φεβρουαρίου 2014

Η πλατεία της Καρυάς


Η ξακουστή πλατεία της Καρυάς αποτελεί πράγματι 
μια ευχάριστη έκπληξη για τους επισκέπτες του νομού,
 μιας και κάθε χρόνο φιλοξενεί στα σκιερά 
αιωνόβια πλατάνια της πλήθος τουριστών που 
αναζητούν μια εναλλακτική πρόταση διακοπών. 
Σχεδόν η συνολική έκταση της πλατείας 
καλύπτεται από την πυκνή φυλλωσιά 
των επτά πλατάνων, που βρίσκονται 
στις άκρες της και δημιουργούν 
ένα μοναδικό τοπίο φυσικής ομορφιάς. 
Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, 
έως τα μέσα της δεκαετίας του 50 
την πλατεία δεν θύμιζε σε τίποτα 
η σημερινή της μορφή. 
Επρόκειτο ουσιαστικά για ένα 
χωράφι χωρισμένο με λιθιά σε δύο επίπεδα,
 ένα ψηλό και ένα χαμηλότερο ενώ στη μια
 της άκρη ήταν χτισμένα πεζούλια. 
Υπήρχε δε σκάλα στο σημείο απέναντι από 
το οίκημα Κτενά (Τσάφη), ώστε να έχουν
 πρόσβαση όσοι κινούνταν στο κάτω χωριό. 
Οι πρώτες παρεμβάσεις στην πλατεία έγιναν
 το 1950, όταν ο Γεώργιος Κατωπόδης - Κωσταρέλος,
 μετανάστης στην Αμερική, έστειλε χρήματα 
για την ανακατασκευή της, στη μνήμη 
των γονιών του Νικολάκη και Ευδοκίας. 
Για το λόγο αυτό υπάρχει και σχετική 
μαρμάρινη επιγραφή μπροστά από τον 
πλάτανο που βρίσκεται απέναντι από το καφενείο του Γαρ. 
Έτσι από το 1950 και έπειτα η πλατεία 
αποκτά τσιμεντένιο δάπεδο, τα δύο 
επίπεδα πλέον ισοπεδώνονται και χτίζονται
 εξ΄αρχής νέα πεζούλια στις άκρες της. 
Στα τέλη της δεκαετίας του 60 τοποθετούνται
 τετράγωνες πλάκες επί του δαπέδου της. 
 Στο μέσα της δεκαετίας του 90 αποξηλώνονται
 οι πλάκες και στη θέση τους μπαίνουν
 νέες μαρμάρινες, ενώ γύρω από τους
 κορμούς των πλατάνων κατασκευάσθηκαν
 πέτρινες λιθιές, στο επάνω μέρος των
 οποίων τοποθετήθηκαν ξύλινες σανίδες, 
ώστε να χρησιμοποιούνται ως καθίσματα 
για τους περαστικούς. 

Και κάπως έτσι από κείνα τα χρόνια φτάσαμε
 στη σημερινή μορφή της πλατείας μας. 

Με τον ανεκτίμητο ίσκιο τους για τις καυτές μέρες του καλοκαιριού,

με τους πάντα ασπρισμένους κορμούς των πλατάνων, 

με τα τραπεζάκια για την εξυπηρέτηση επισκεπτών και ντόπιων, 

με τις παρέες μας για το καφεδάκι ή το κρασί μας,

με το τάβλι ή την τράπουλα για να περάσει η ώρα,

με τις μανάδες να αποχαιρετούν,

με την αναμονή του πρώτου λεωφορείου για το μεροκάματο, 

με τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού,

με τους καυγάδες μας, 

με το φλερτ μας για ρομαντικό ραντεβού, 

με τους συγχωριανούς μας για κουβεντούλα,

με τα χειροκροτήματα στις παρελάσεις,

με το αντάμωμα των ξενιτεμένων τα καλοκαίρια,

με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και τις αναμνήσεις τους,

με τον ¨Απόλλωνα¨ να χορεύει,

με όσα περάσαμε και άλλα τόσα που έρχονται...

 .... τούτη δω η πλατεία θα αποτελεί πάντα το σημείο αναφορά της Καρυάς 

και της καρδιάς μας....












Α/Π Γλάρος, ένα πλοίο μια ιστορία Από Βιολέττα Σάντα στις 23 June, 2014

http://aromalefkadas.gr

Α/Π Γλάρος, ένα πλοίο μια ιστορία

 0
Πάει   πάει καιρός που τέλειωσαν του Γλάρου τα ταξίδια, 
μα οι γλάροι που φτεροκοπούν, μου 
 τα θυμίζουν πάντα…*
Ο «Γλάρος» ήταν ένα από τα πλοία που αποκτήθηκαν τα πρώτα μεταπολεμικά 
χρόνια, για να καλύψουν το κενό που άφησε η καταστροφή 
του ακτοπλοϊκού στόλου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Ανήκε στην κατηγορία πλοίων 
που εκείνη την εποχή αποκαλούσαν «λόρδικα»,
 μιας και είχαν ναυπηγηθεί ως θαλαμηγοί 
συνήθως της βρετανικής αριστοκρατίας. 
Ξεχώριζαν δε, από την κομψή πλώρη τύπου сlipper 
και το μπαστούνι που την κοσμούσε.
 Ο «Γλάρος» ήταν τύπου γιοτ, μικρό, κομψό και γρήγορο ατμόπλοιο, 
που εξυπηρετούσε τις γραμμές του Ιονίου, 
μεταφέροντας επιβάτες και εμπορεύματα.
Ήταν βαμμένο ολόλευκο, με ένα μεγάλο γαλάζιο Κ στην τσιμινιέρα του. 
Χαρακτηριστικό του πλοίου ήταν η ζωγραφιά ενός γλάρου στην πλώρη, 
κάτω από το όνομά του.
glaros_karvounidou
Ναυπηγήθηκε το 1913 στα Scott & Co. της Greenock της Σκωτίας 
ως θαλαμηγός BERYL.
 Στην Ελλάδα ήρθε το 1947 ως ΘΕΣΣΑΛΙΑ,
 αλλά σύντομα μετονομάστηκε σε ΓΛΑΡΟΣ 
και δρομολογήθηκε από Πειραιά προς Πελοπόννησο και Κύθηρα 
για λογαριασμό της Ατμοπλοΐας Καβουνίδη, 
από τους πρωτοπόρους της ελληνικής κρουαζιέρας.
Αργότερα, βρίσκουμε το πλοίο να ταξιδεύει Πειραιά –
Πάτρα- Αστακό-Μύτικα-Ζαβέρδα – Λευκάδα – Πρέβεζα – 
Πάργα – Παξούς – Κέρκυρα – Ηγουμενίτσα.
Εκτελούσε το δρομολόγιο Πειραιάς-Πρέβεζα σε 24 ώρες! 
Χρόνια μετά, ο «Γλάρος»
 μετασκευάστηκε σε diesel, χωρίς ιστούς, με νέο φουγάρο
 και δυνατότητα 120 ατόμων σε κλίνες.
Η πλειοψηφία των επιβατών όμως εξακολουθούσε 
να κάνει το ταξίδι στο κατάστρωμα,
 όπου τη συνήθη εικόνα αποτελούσε –σύμφωνα με μαρτυρίες 
και φωτογραφίες της εποχής-
 ένα ανομοιογενές συνωστισμένο πλήθος που κάλυπτε κάθε ελεύθερο σημείο του 
καταστρώματος…
glaros2Για τους νέους ειδικά, 
η θαλάσσια συγκοινωνία
 αντιπροσώπευε το άνοιγμα
 της αυλαίας προς τον έξω κόσμο.
 Άνοιγε ορίζοντες κι έφερνε όνειρα κι ελπίδες για εμπειρίες και 
ταξίδια μακρινά, όνειρα για μια άλλη ζωή, καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα.
Έτσι, το ταξίδι αποκτούσε μια διάσταση σχεδόν μυθική 
και το λιμάνι γινόταν εφαλτήριο της ζωής.
Από κει επέστρεφαν στην πατρίδα οι απόδημοι, 
από κει και οι ναυτικοί έφευγαν για το 
πρώτο τους μπάρκο. Στο λιμάνι μαζευόταν κόσμος,
 φίλοι και συγγενείς που αποχαιρετούσαν
τους δικούς τους κουνώντας άσπρα μαντίλια, ενώ αντίστοιχα
 κάποιοι άλλοι υποδέχονταν όσους επέστρεφαν.
 Σε κάθε περίπτωση, δεν έλειπε η συγκίνηση 
και η συναισθηματική φόρτιση.
 Η περιπαιχτική δε ατάκα της εποχής που αφορούσε 
τα ταξίδια με το «Γλάρος» ήταν «Αντίο γλαρέντζα!»…
Το α/π Γλάρος στο βόρειο στόμιο της διώρυγας, 1961
Το α/π Γλάρος στο βόρειο στόμιο της διώρυγας, 1961
Τα ταξίδια του «Γλάρος» όμως, κάποτε τέλειωσαν.
 Τον κούρασαν τα κύματα κι απόκαμε, 
τον πήραν και τα χρόνια. Το τέλος του καταγράφεται στο βιβλίο 
«Τα ναυάγια στις ελληνικές θάλασσες» του Χρ. Ντουνή. 
Σύμφωνα μ’ αυτό, το πλοίο ήταν  παροπλισμένο μαζί  με άλλα 
στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας. 
Το βράδυ της 12/12/66 ισχυροί άνεμοι έκοψαν τον κάβο του φορτηγού Ρίτα
 και το παρέσυραν, με αποτέλεσμα να προσκρούσει 
στη πρύμνη του «Γλάρος» και να σπάσει τα φινιστρίνια
 που βρίσκονταν στην ίσαλο  γραμμή, 
προκαλώντας εισροή υδάτων.
Ο «Γλάρος» βυθίστηκε σε ρηχά νερά τις πρώτες πρωινές ώρες. 
Αργότερα ανελκύστηκε και επειδή ήταν γερασμένο δεν επισκευάστηκε,
 αλλά…όπως «σκοτώνουν τ΄ άλογα όταν γεράσουν», έτσι κι αυτόν, 
τον πούλησαν για διάλυση το έτος 1968. 
Μαζί του πήρε αναμνήσεις, απομεινάρια κάθε ζωής ξεχωριστής,
 κάθε ύπαρξης μοναδικής, ανθρώπων που ταξίδεψαν 
μαζί του αλλά και των άλλων,
 αυτών που έμειναν στο λιμάνι   να κοιτούν τον ορίζοντα.
Αλέκα Κατσάνου
*(Ευτυχία Γερ. Μάστορα – Παξινοί Δεκαπεντασύλλαβοι).
Πηγή 2ης και 3ης φωτογραφίας: www.ithacanews.gr
Πηγή 1ης και 4ης φωτογραφίας: Λεύκωμα που εξέδωσε το 2012 το βιβλιοπωλείο Τσιρίμπαση με τίτλο: 
«Λευκάδα αλισάχνη στα ίχνη της ζωής μας», ISBN: 978-960-99166-2-2

Όταν οι εκπαιδευτικοί γίνονται μαθητές

sporoi

Όταν οι εκπαιδευτικοί γίνονται μαθητές

https://www.facebook.com/lefkadapress

Δεν βρίσκεσαι συχνά σε μια σχολική αίθουσα, όπου στα θρανία δεν κάθονται μαθητές αλλά οι ίδιοι οι δάσκαλοί τους! Κι όμως, αυτό ακριβώς συνέβη το πρωινό της Κυριακής 23 Νοεμβρίου στο ανενεργό πλέον Δημοτικό σχολείο της γειτονικής Περατιάς! 75 εκπαιδευτικοί, μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕΕΚΠΕ) από το παράρτημα Ηπείρου, με πρωτοβουλία της προέδρου του, κ. Μαριάννας Νάστου, ταξίδεψαν αυθημερόν για έναν και μοναδικό σκοπό: να πάρουν όλες τις κατάλληλες γνώσεις και τα απαραίτα εφόδια ώστε να δημιουργήσουν σχολικούς κήπους στις τάξεις τους από ντόπιους παραδοσιακούς σπόρους! Σε ρόλο “εκπαιδευτή” οι συντονιστές και οι εθελοντές της Τοπικής Ομάδας Περατιάς του ΠΕΛΙΤΙ.
“Αν θες να φυλάξεις κάτι, δώστο στα παιδιά”
Η διαρκής αναζήτηση γνώσεων και πρακτικών μεθόδων οδήγησε τους ευαισθητοποιημένους σε περιβαλλοντικά θέματα εκπαιδευτικούς από την Ήπειρο, στην Τοπική Ομάδα Περατιάς του ΠΕΛΙΤΙ, η οποία εδώ και πολλά χρόνια ανακαλύπτει, συλλέγει και καλλιεργεί ντόπιους σπόρους και παραδοσιακές ποικιλίες με σκοπό τη διάσωση και διάδοσή τους. Οι “σποροφύλακες” κ. Κώστας Τσίγκος και κ. Χαρά Σαΐτη μαζί με τους εθελοντές της Τοπικής Ομάδας, τους υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά και έτοιμοι να μοιραστούν μαζί τους όλα όσα γνωρίζουν. Άλλωστε έχουν και στο παρελθόν συνεργαστεί με πολλά σχολεία, μεταδίδοντας τις γνώσεις τους και βοηθώντας στη δημιουργία σχολικών κήπων, αφού, όπως είπαν “αν θες να φυλάξεις κάτι, δώστο στα παιδιά”. Βασιζόμενοι σε αυτήν ακριβώς τη ιδέα, έχουν στήσει ένα ολόκληρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το οποίο μοιράστηκαν με τους γεμάτους προσδοκία και ενδιαφέρον επισκέπτες τους.
Η συνεργασία με το Δημοτικό σχολείο Σφακιωτών
Για αρχή, προβλήθηκε ένα σύντομο αλλά πολύ όμορφο βίντεο, δημιουργία των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Σφακιωτών, το οποίο έχει συνεργαστεί με την Τοπική Ομάδα και συνεχίζει ακάθεκτο να καλλιεργεί μέσα στις τάξεις και στο προαύλιό του, λαχανικά, φρούτα, ακόμη και στάρι! Οι παρευρισκόμενοι παρακολούθησαν τα παιδιά να φυτεύουν, να ποτίζουν, να φροντίζουν τα μικρά φυτάκια, να τα βλέπουν να μεγαλώνουν και στο τέλος να απολαμβάνουν ξεχωριστές γεύσεις και αρώματα, μαθαίνοντας ουσιαστικά, για την πορεία της ίδιας της ζωής. Ο εθελοντής της Ομάδας και δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Σφακιωτών κ. Πάνος Πολυχρονόπουλος, μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους την μοναδική εμπειρία που βιώνουν κάθε μέρα παιδιά και εκπαιδευτικοί στο σχολείο τους, ενώ το… ακροατήριο έδειχνε μαγεμένο από τις εικόνες και την τρυφερότητα με την οποία φαίνονταν να συμπεριφέρονται οι μαθητές στα φυτά τους. Ο κ. Τσίγκος τόνισε πως το σημαντικότερο από όλα είναι να δουν τα παιδιά τον κύκλο του σπόρου: “να φυτέψουν ένα σποράκι, να το φροντίσουν με αγάπη, να γευθούν τους καρπούς του και να πάρουν τους σπόρους του για να κλείσει και να ξανανοίξει ο αέναος φυσικός κύκλος της ζωής.”
Οι παραδοσιακοί σπόροι και ο ρόλος τους στην εκπαίδευση
Με αμείωτο ενδιαφέρον οι 75 εκπαιδευτικοί από τα Ιωάννινα, την Άρτα, την Πρέβεζα αλλά και περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας, παρακολουθούσαν όλα όσα είχαν να μοιραστούν μαζί τους ο κ. Τσίγκος και η κ. Σαΐτη, ενώ έμειναν άφωνοι όταν έμαθαν για το πόσο απλόχερη είναι μαζί μας η φύση. Παράδειγμα: Ένα τόσο δα μικρό σποράκι μαρουλιού, θα μεγαλώσει, θα γίνει μαρούλι, θα κάνει το δικό του σπόρο. Πόσα σποράκια μπορεί να μας δώσει; Μέχρι 60.000! “Αυτή η γενναιοδωρία της φύσης είναι κάτι που, επίσης, πρέπει να μάθουν τα παιδιά. Να γνωρίσουν, δηλαδή, τη φύση στην οποία ανήκουν και τις αξίες από τις οποίες διέπεται αυτή η φύση”, ανέφερε η κ. Σαΐτη και συμπλήρωσε: “Σήμερα ένας εκπαιδευτικός είναι στην πολύ δύσκολη και υπεύθυνη θέση να περάσει στα παιδιά πραγματικές ανθρώπινες αξίες. Ξεκινώντας, λοιπόν, από τους σπόρους, θα μπορούσε το κάθε σχολείο, η κάθε τάξη -όσο μικρή κι αν είναι- να διαθέσει ένα μικρό μέρος στα φυτά, τα οποία θα φροντίζουν τα παιδιά. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά παίρνουν πρωτοβουλίες, αναπτύσσουν τη δημιουργικότητά τους, τη φαντασία τους, μαθαίνουν να δέχονται το άγνωστο και το διαφορετικό και να το σέβονται, να λερώνουν τα χέρια τους και να αρχίζουν να εκτιμούν πράγματα που μας παραδόθηκαν κι εμείς τα απαξιώσαμε”.
Το “μάθημα” δεν έμεινε μόνο στο θεωρητικό κομμάτι, αλλά προχώρησε και στο πρακτικό, που κατά κοινή ομολογία ήταν και το πιο διασκεδαστικό! Τα μέλη της Τοπικής Ομάδας Περατιάς έδειξαν στους εκπαιδευτικούς εύκολους και οικονομικούς τρόπους για να φτιάξουν φυτώρια μέσα στις τάξεις τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι μερικά ανακυκλώσιμα υλικά, όπως πλαστικά μπουκάλια νερού, μερικά σποράκια, χώμα και πολλή πολλή αγάπη!!!
Πείραμα κομποστοποίησης για παιδιά
Πρώτο μάθημα, αυτό της δημιουργίας κομπόστ. Πρόκειται για τη βάση της φυσικής καλλιέργειας, ένα είδος φυλλοχώματος πολύ θρεπτικού για τα φυτά. Πολύ εύκολα μπορούν να το φτιάξουν μόνοι τους οι μαθητές, μαζεύοντας ξερά φύλλα και φέρνοντας από το σπίτι οργανικά απορρίμματα (φλούδες φρούτων, τσόφλια αυγών, απομεινάρια λαχανικών κ.α.). Αρκεί μόνο λίγο πότισμα και σε μερικούς μήνες τα υλικά ζυμώνονται και δημιουργούν ένα ζωντανό φυσικό λίπασμα, γεμάτο από μικροοργανισμούς και ιχνοστοιχεία, κατάλληλο για την καλλιέργεια των φυτών. Μέσα από την διαδικασία της κομποστοποίησης και της ανακύκλωσης των υλικών, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να μάθουν ότι το έδαφος, η πηγή ζωής για την ανάπτυξη των φυτών, δεν είναι κάτι άψυχο, όπως εξήγησαν οι συντονιστές της Τοπικής Ομάδας. Η απλή πειραματική κατασκευή κομποστοποίησης επιτρέπει στα παιδιά να συμμετέχουν, να παρατηρούν και να καταγράφουν τις σταδιακές αλλαγές του μίγματος, να βιώνουν ενεργά μέσα στη σχολική καθημερινότητα την μύηση στο φυσικό κύκλο της ζωής.
Κρεμαστοί κήποι στην τάξη
Αμέσως μετά, οι φιλοξενούμενοι έμαθαν να φτιάχνουν κρεμαστούς κήπους για τις τάξεις τους. Τι πιο όμορφο από το να μπαίνεις σε μια σχολική αίθουσα και να βλέπεις να κρέμονται φράουλες, λαχανικά, αρωματικά φυτά; Απλό και εύκολο, μπορεί να προσαρμοστεί σε κάθε τάξη, αφού και εδώ το μόνο που χρειάζεται είναι μια κατασκευή από κομμένα μπουκάλια, χώμα και νερό. Οι μαθητές θα βλέπουν μέρα με τη μέρα τα σποράκια τους να μεταμορφώνονται, να ομορφαίνουν και στο τέλος θα γευτούν και τους καρπούς τους! Μέσα από τη χαρά της συμμετοχής και της δημιουργίας, δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να αναπτύξουν πρωτοβουλίες, να επωμισθούν τις ευθύνες τους απέναντι στα φυτά τους, να εκφράσουν την αγάπη τους φροντίζοντας τους κρεμαστούς κήπους τους.
Το φυτικό σφουγγάρι
Ευχάριστη έκπληξη για όλους ήταν και η παρουσίαση ενός φυτού διαφορετικού από τα άλλα. Ο καρπός του δεν τρώγεται αλλά μπορούμε να… πλυθούμε με αυτόν! Πρόκειται για τη λούφα, ένα αναρριχώμενο φυτό που εύκολα μπορεί να μπει σε μια τάξη και το μόνο σίγουρο είναι πως θα μαγέψει τα παιδιά… και όχι μόνο! Ο ώριμος καρπός του που μοιάζει με μεγάλη κολοκύθα, ξεφλουδίζεται με τα χέρια και από κάτω αποκαλύπτεται ένα φυσικό σφουγγάρι!!! Γιατί λοιπόν να χρησιμοποιούμε πλαστικά σφουγγάρια, αφού η φύση προνόησε και για αυτό!
Φυτώριο δέντρων και λαχανικών
Τέλος, οι παρευρισκόμενοι έμαθαν να δημιουργούν φυτώρια δέντρων μέσα στις τάξεις, ώστε οι μαθητές να μπορούν να φτιάξουν τα δικά τους δεντράκια από τα κουκούτσια των φρούτων που τρώνε και ξεναγήθηκαν στον εκπαιδευτικό κήπο της Τοπική Ομάδας. Μάλιστα, λίγο πριν το ταξίδι της επιστροφής, οι εκπαιδευτικοί φύτεψαν κι εκείνοι από ένα σποράκι μαρουλιού σε μικρά γλαστράκια, τα οποία πήραν μαζί τους ως ενθύμιο. Το μόνο σίγουρο, είναι πως όλοι έφυγαν γεμάτοι χαρά, γνώσεις και θέληση να εφαρμόσουν στα σχολεία τους, όλα όσα είδαν και έμαθαν.
Κάθε τάξη κι ένας κήπος…
“Στόχος μας είναι όλα όσα μάθαμε να ενταχθούν στα σχολικά προγράμματα και κατ’ επέκταση στην σχολική τάξη και από τα παιδιά να περάσουν στην οικογένεια. Ευελπιστούμε ότι αυτή θα είναι η αρχική ιδέα, ώστε η διατήρηση των παραδοσιακών σπόρων να μπει στην καθημερινότητα όλων μας, στα σχολεία, τους κήπους και τη διατροφή μας”, μας είπε η πρόεδρος του ΠΕΕΚΠΕ Ηπείρου, κ. Νάστου φανερά ικανοποιημένη από την εμπειρία.
Για τις εντυπώσεις του μας μίλησε και ο κ. Δημήτρης Μπουκουμάνης, εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας και εκλεγμένος αιρετός στο ΑΠΥΣΠΕ Ιωαννίνων:“Πιστεύω ότι μέσα από αυτό γυρίζουμε και πάλι στις ρίζες μας, εκεί που μπορούμε να πάρουμε πάρα πολλά πράγματα για να αντιμετωπίσουμε το σήμερα. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι που αν το λειτουργήσουμε, έστω και σε μικρή κλίμακα, θα δώσει πολλά εφόδια στα παιδιά για την ίδια τη καθημερινότητα”, ενώ δήλωσε απόλυτα θετικός για το αν οι εκπαιδευτικοί που παρακολούθησαν την εκδήλωση θα μπουν στη διαδικασία να κάνουν πράξη όσα έμαθαν.
Παρούσα στην εκδήλωση και η Σχολική Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λευκάδας κ. Βάσω Κιτσάκη, η οποία βρέθηκε στην Περατιά ως εθελόντρια της Τοπικής Ομάδας του ΠΕΛΙΤΙ. Βρήκαμε την ευκαιρία να την ρωτήσουμε για τις εντυπώσεις της, αλλά και για μια πιθανή παρόμοια εκδήλωση για τους εκπαιδευτικούς της Λευκάδας.“Όλη η εκδήλωση ήταν εκπληκτική, όπως κάθε προσπάθεια που κάνουν οι άνθρωποι του ΠΕΛΙΤΙ. Θα ήθελα πολύ να δω σε κάθε τάξη κι έναν κήπο και γιαυτό πολύ άμεσα σκοπεύω να τους προτείνω μια επαφή με την Τοπική Ομάδα, για μια παρόμοια συνάντηση”, μας απάντησε.
Ευχόμαστε, λοιπόν, ότι η προσπάθεια αυτή θα ευοδωθεί και ο σπόρος που έσπειραν οι άνθρωποι του ΠΕΛΙΤΙ στις καρδιές των επισκεπτών τους, βρήκε έδαφος γόνιμο. Ελπίζουμε και ευχόμαστε, βέβαια, να υλοποιηθεί μια παρόμοια δράση και από τους εκπαιδευτικούς της Λευκάδας, για να δούμε πράσινες σχολικές τάξεις και προαύλια και στα σχολειά του νησιού μας!