ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ

          Γερμανικά Σπίτια
                                               

                   

Στην κορυφή του βουνού Μέγα 'Ορος, σε υψόμετρο περίπου 
800 μέτρα και α κριβώς πάνω από το χωριό Άγιος Πέ-τρος
 βρίσκονται τα Γερμανικά Σπίτια.
 Είναι χαλάσματα από 6-7 
πέτρινα σπίτια, κατάλοιπα από ένα στρατόπεδο
 των Γερμανικών
 αρχών κατοχής κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου 
πολέμου, στο οποίο ήταν εγκαταστημένη μεγάλη βάση
 παρατηρηρίου-ραντάρ που παρακολουθούσε το Ιόνιο πέλα-γος.
 Ενώ όλα τα Ιόνια νησιά από το Μάη του 1941 βρίσκονταν
 υπό την διοίκηση και κατοχή μόνο των Ιταλών, μια ομάδα 
επίλεκτων και ειδικά μορφωμένων Γερμανών αξιωματικών 
εγκαταστάθηκαν, το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου,
 στον Άγιο Πέτρο με μόνη αποστολή να οργανώσουν το 
στρατόπεδο και να εγκαταστήσουν σε αυτό ραντάρ, 
ραδιοασυρμάτους και λοιπά μηχανήματα υψηλής,
 για την εποχή, Γερμανικής στρατιωτικής τεχνολογίας, 
τα οποία Θα χρησιμοποιούνταν για υποστήριξη της
 Λουφτβάφε και την εξυπηρέτηση των σχεδίων 
του Άφρικα-κόρπς του Ρόμμελ. 
Η Θέση είναι 
δεσπόζουσα στην περιοχή και από ε κεί φαίνεται καθαρά
 το Ιόνιο δυτικά και νότια της Λευκάδας, η Κεφαλλονιά
 και η Ιθάκη, τα νησιά Άτοκος και Αρκούδι, καθώς και 
όλα σχεδόν τα χωριά της νότιας Λευκάδας.
 Η κατασκευή των σπιτιών δεν ήταν πρόχειρη αλλά 
μόνιμη και γερή. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα πέτρι-να
 σπίτια οι ορθοστάτες και τα ανώφλια στα πορτο παράθυρα,
 καθώς και τα αγκωνάρια στις γωνίες τους είναι από 
πελεκημένη από Αγιοπετρίτες μα στόρους πέτρα. 
Στο κέντρο του συγκροτήματος, στο ψηλότερο 
σημείο, υπάρχουν χαλάσματα
 από δύο μεγάλα κτίρια, 
το ένα με αρκετά χωρίσματα, 
τα οποία χρησιμοποιούνταν, 
προφανώς, σαν διοικητήριο του στρατοπέ-δου και 
σαν κτίριο που ήταν εγκαταστημένα μηχανήματα ραντάρ,
 ραδιοασύρματοι, γεννήτριες κ.τ.λ. Τα υπόλοιπα οικήματα
ήταν θάλαμοι των στρατιω-τών, αποθήκες,
 μαγειρεία και λοιπά βοηθητικά κτί
ρια. Υπήρχε, επίσης, περίφραξη του στρατοπέδου 
με ηλεκτροφόρα σύρματα και περιφερειακά πολυβο-λεία
 και αντιαεροπορικά. Εκτός από τα πέτρινα κτίσματα,
 όταν λειτουργού-σε το στρατόπεδο, υπήρχαν και 
άλλα βοηθητικά ξύλινα τα οποία διαλύθηκαν και
λεηλατήθηκαν με την αποχώρηση των Γερμανών. 
Ανάμεσα στα κτίρια υπάρχουν στο έδαφος τρεις
 δεξαμενές, που χρησιμοποιούνταν για συγκέντρω-ση
 και αποθήκευση νερού, επειδή η περιοχή είναι εντελώς
 άνυδρη, καθώς και βάσεις στο έδαφος για ι-στό σημαίας
 και κεραία ραντάρ.
 Για να ανέβει κανείς στα Γερμανικά
 στην περίοδο της κατοχής, υπήρχε ένας μοναδικός 
δρόμος-μονο-πάτι, βατός μόνο σε πεζούς και με δυσκολία
 σε ζώα, που ένωνε τον Άγιο Πέτρο με το Αθάνι και
 ο οποίος έχει από χρόνια κλείσει, μετά τη διάνοιξη 
αμαξιτού δρόμου και τη διάδοση των οχημάτων. 
Ακόμα και σήμερα η πρόσβαση είναι δύσκολη. 
Μπορεί να πλησιάσει μόνο κανείς στα Γερμανικά,
 στα 500 περίπου μέτρα, με αρκετή δυσκολία 
μόνο με τζιπ από το χωματόδρομο Άγιος Πέτρος-Δράγανο,
 στο μέσον του οποίου υπάρχει αμμορυχείο που
 επι-σκέπτονται συχνά φορτηγά. Σε αυτή, λοιπόν, 
τη δύσβατη περιοχή οι Αγιοπετρί-τες, κυρίως, 
αλλά και οι ΑΘανίτες, καθώς και οι κάτοικοι
 των άλλων χωριών, άνδρες και γυναίκες,
 υπο-χρεώθηκαν ρπότους Γερμανούς να κουβαλήσουν
 με ζώα αλλά κυρίως στους ώμους τους, 
όλα τα υλικά
κατασκευής των εγκαταστάσεων του στρατοπέδου,
 τσιμέντο, άμμο, ασβέστη, ξυλεία, κουφώματα, 
κερα-μίδια καθώς και τα είδη προσωπικής χρήσης 
του προσωπικού, κρεβάτια, έπιπλα, είδη υγιεινής κ.τ.λ.
 Στα πιο δύσκολα σημεία του μονοπατιού τα υλικά
 τα κουβαλούσαν οι γυναίκες στο κεφάλι τους. 
Και δεν έφτανε μόνο το κουβάλημα αλλά τους 
υ ποχρέωσαν να χτίσουν όλες τις εγκαταστάσεις
 και να κάνουν όλες τις μαστορικές και χειρωνακτικές
 δουλειές, με ένα εξευτιλιστικό μεροκάματο. 
"Ολα αυτά, βέβαια, τη νύχτα και με κάθε
 μυστικότητα από το φόβο των αεροπορικών επιδρομών.
 Εκτός όλων αυτών η Γερμανική διοίκηση, που είχε την 
έδρα της στο σχολείο του Αγίου Πέτρου, που το είχε
 επιτάξει, κάθε τόσο υποχρέωνε τους χωρικούς 
να μεταφέρουν υλικά και εφόδια και να κάνουν 
ότι βοηθητικές δουλειές υπήρχαν στο στρατόπεδο. 
Με την ήττα του Ρόμμελ στην Αφρική και την
 κα-τάρρευση του Άφρικα κόρπς, το Γερμανικό
 στρα-τόπεδο δεν χρειάζονταν πια και εγκαταλείφτηκε.
 Μερικοί μυαλωμένοι και διορατικοί άνθρωποι, 
που έβλεπαν μακρύτε-ρα, προσπάθησαν να κρατήσουν
 άθιχτο το στρατόπεδο για το χωριό, με το σκεπτικό
 να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις του σαν 
νοσοκομείο-σανατόριο, γιατί εκείνη την εποχή Θέριζε
 η φυματίωση την περιοχή. 
Εγινε, λοιπόν, μια επιτροπή
 από τις αρχές του Αγίου Πέτρου, πρόεδρο,
 γιατρό και δάσκαλο, που προσπάθησε, με διαπραγματεύσεις, 
να εξαγοράσει τις εγκαταστάσεις από τους Γερμανούς
 και να μη τους αφήσει να τις καταστρέφουν. 
Συγκέντρωσε λοιπόν με έρανο στο χωριό 300
ο-κάδες λάδι, που απαιτούσαν οι Γερμανοί, τους
 τις παρέδωσαν και ο σταθμός έμεινε στα χέρια 
της επιτροπής. Παρά τη φρούρηση, όμως, 
από την επιτροπή οι κάτοικοι των γύρω χωριών 
από φτώχια, κακομοιριά και   άγνοια και με πρωτεργάτες 
τα κακοποιά στοιχεία, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι
 τίποτε προοδευτικό, επέδραμαν και λεηλάτησαν το 
στρατόπεδο. 0 καθένας έπαιρνε ότι χρειάζονταν
 και ότι μπορούσε να μεταφέρει. Τόση ήταν η 
αγανάκτησή τους εναντίον των κατακτητών, 
για όσα υπέφεραν από αυτούς, και το πάθος 
τους να αρπάξουν, ώστε κατεδάφισαν τα πάντα
 και έμειναν μόνο οι τοίχοι όρθιοι.
 Ακόμα, όμως, και από τους τοίχους ξήλωσαν 
τις πελεκημένες πέτρες και τα αγκωνάρια 
και τα πήραν, όσες όμως ήταν πολύ βαριές και
 δεν μπορούσαν να τις μεταφέρουν τις πέ-ταγαν 
λίγα μέτρα πιο πέρα. Το στρατόπεδο, όμως, ήταν 
παγιδευμένο γύρω-γύρω με νάρκες, πράγμα που
 δεν γνώριζαν οι χωρικοί, και σκοτώθηκαν δύο 
άτομα από εκρήξεις και τραυματίστηκαν αρκετοί 
κατά την επιδρομή τους. Η επιτροπή δεν 
μπόρεσε να συγκρατήσει με τίποτε το αφηνιασμέ-νο 
πλήθος που διέλυσε και λεηλάτησε τα πά-ντα. 
Ακόμη και σύγχρονες ανάγκες Θα μπορούσαν
 να εξυπηρετήσουν οι εγκαταστάσεις, ό-πως
 π.χ. να χρησιμοποιηθούν σαν κατασκήνωση και
 παράλλη λα να λειτουργούν σαν το μοναδικό στα 
Ιόνια ιστορικό μνημείο-μουσείο της Γερμανικής
 κατοχής και ντοκουμέντο των επιχειρήσεων του
 Άφρικα κόρπς. 
Σήμερα χαμηλή βλάστηση από 
πουρνάρια, σπάρ-τα, ασφάκες, θρούμπες, 
Θυμάρι κ.τ.λ. καλύπτουν την περιοχή, τον
 περιβάλλοντα χώρο, αλλά και τα ίδια τα οικήματα των
 Γερμανικών, που χρησιμοποιούνται σαν καταφύγιο 
για γίδια και η φύση παίρνει σιγά-σιγά πίσω αυτά που
 βίαια της στέρησαν για ένα χρονικό διάστημα
 οι επιδρομείς κατακτητές.

  
     
                                                             Στάθης Μαργέλης

Λευκαδοτρόπιο /2005
Τριμηνιαίο περιοδικό ¨οργανο της Ομοσπονδίας των απανταχού Λευκαδίτικων Συλλόγων