Ὁ ὀρθόδοξος ναΐσκος ποὺ περιέχεται στον «πολεοδομικό» ἱστὸ τοῦ θρυλικοῦ κάστρου τῆς οἰνοβιομηχανίας ΑΧΑΪΑ CLAUSS, ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ



Μεγάλη Παρασκευή !  
Ημέρα μέρα απόλυτου πένθους και κορύφωσης του Θείου Δράματος  .
Οι πιστοί με ευλάβεια θρηνούν , αλλά  και  κάθε τόπος  , Θρηνεί ,
με την δική του ξεχωριστή παράδοση .
Στον Θρήνο ,με κατάνυξη , συμμετέχει και ο Σύλλογός μας !
Τούτη τη Μεγάλη Παρασκευή  6 Απριλίου ,,συμμετέχοντας στο Θείο Δράμα ,   ο Σύλλογός μας , 
ο Σύλλογος Λευκαδίων Πάτρας Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ , θα βρίσκεται , 
Ψάλλοντας με τους Κανταδόρους της Santa Maura ,
στο Θρυλικό κάστρο της ΑΧΑΙΑ CLAUSS , στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά 
Σας Περιμένουμε όλους !! 6 Απριλίου   2018  , Μεγάλη Παρασκευή 4 μ.μ.





Ὁ ὀρθόδοξος ναΐσκος ποὺ περιέχεται στὸν «πολεοδομικό» ἱστὸ τοῦ θρυλικοῦ κάστρου τῆς οἰνοβιομηχανίας ΑΧΑΪΑ CLAUSS, στὶς παρυφὲς τοῦ Παναχαϊκοῦ ὄρους, νοτιοανατολικὰ τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν, εἶναι ἀφιερωμένος στὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ. Ἄν καὶ ποιητικό του αἴτιο ἔχει τὴν εὐγνωμοσύνη τοῦ Gustav Clauss πρὸς τὸν ἅγιο τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἔφερε ἡ σύζυγός του Θωμαΐς, γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς θεραπείας της ἀπὸ ἀσθένεια, ἐν τούτοις ἄς ἐπιτραπεῖ ἕνας νοητικὸς μετεωρισμός:

Σύμφωνα μὲ τὴν περιγραφὴ ποὺ δίνουν τὰ Εὐαγγέλια, ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, φάνηκε δύσπιστος στὸ ἄκουσμα τῆς ἀγγελίας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἶπε

– “ἐὰν μὴ ἴδω…οὐ μὴ πιστεύσω”.

Ὅταν, ὅμως, ἐμφανίστηκε ἑνώπιόν του, ἀναστημένος ὁ Χριστός, καὶ “λέγει τῷ Θωμᾷ:

– φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος ἀλλὰ πιστός”, τότε “ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ:

– ὁ κύριός μου καὶ ὁ θεός μου ” (Ἰω.20, 27-28).

Ἡ ἐπιφυλακτικὴ αὐτὴ στάση τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, ἐπειδὴ ἔγινε πρόξενος καλοῦ, ἀνομάστηκε ὰπὸ τὴν Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας “καλὴ ἀπιστία”.

Τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, ἄν μεταφέρουμε τὰ δεδομένα στὴν ἐποχὴ καὶ στὴν ζωὴ τοῦ Gustav Clauss, διακρίνουμε καὶ ἐδῶ μία “καλὴ ἀπιστία”: ὁ Βαυαρὸς ἱδρυτὴς τῆς οἰνοποιΐας “ΑΧΑΪΑ“, αὐθέντης τοῦ πετρικοῦ Οἰνόκαστρου καὶ κτίτωρ τοῦ ἐν αὐτῷ ὀρθοδόξου ναΐσκου, δὲν ἦταν «πιστός», ὀρθόδοξος χριστιανός, ἀλλὰ προτεστάντης… Ἄς σημειωθεῖ ἐδῶ, παρεμπιπτόντως, ὅτι καὶ ὁ διάδοχος τοῦ Clauss, συνεχιστὴς τῆς οἰνικῆς δραστηριότητος τῆς οἰνοποιίας καὶ κτίτωρ τοῦ ρωναιοκαθολικοῦ ναϊδίου τῆς Ἁγίας Ἄννης, ἀείμνηστος Βλάσης Ἀντωνόπουλος, δὲν ἦταν καθολικός, ἀλλὰ ὀρθόδοξος… Τὸ -μοναδικὸ ἴσως, παγκοσμίως- παράδοξο τοῦ κτιτορικοῦ ἐγχειρήματος ἑτεροδόξων ναῶν ἀπὸ ἀλλοδόξους χρηματοδότες, βρίσκει τὴν ἐξήγησή του στὸ γεγονός ὅτι ἀμφότεροι προέβησαν σ’αὐτὸ χάριν τῶν ἑτεροδόξων συζύγων τους. Ἀλλὰ ἡ ἑρμηνεία τῆς ἐξηγήσεως βρίσκεται πιθανότατα στὴν πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: “ἡ ἀγάπη… οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς”.

Ὅμως ἄς μὴν ἐμπλακοῦμε σὲ ἀναλύσεις, ἔτσι κι ἀλλιῶς ὑποκειμενικές. Κι ἄς ἀρκεστοῦμε πρὸς τὸ παρόν, στὴν καταγραφὴ τοῦ γεγονότος ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια, στὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ τελεῖται, κάθε Μεγάλη Παρασκευή, ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου, στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας οἱ ἐργαζόμενοι στὴν Οἰνοποιία περιφέρουν τὸ Ἱερὸ Κουβούκλιο ἀνάμεσα στὰ πέτρινα κτίρια τοῦ οἰνόκαστρου, καὶ κάθε βράδυ Μεγάλου Σαββάτου ἡ Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Ἐπίσης, τὸ ἀμέσως ἑπόμενο Σαββατοκύριακο, «τοῦ Θωμᾶ», τελεῖται μὲ ὅλες τὶς προβλεπόμενες ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ τυπικὸ Ἀκολουθίες, καθὼς καὶ μὲ Λιτανεία ἡ πανήγυρι τοῦ ὑπεραιωνόβιου ναΐσκου.


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ

Μὲ τὴν εὐκαιρία, λοιπόν, αὐτοῦ τοῦ μικροῦ ἑορταστικοῦ κύκλου, ποὺ ἀνοίγει κάθε χρόνο τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ καὶ κλείνει τὴν Κυριακὴ «τοῦ Θωμᾶ», ἄς καταχωρίσουμε σήμερα, ἐδῶ, τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ τῆς 29ης Δεκεμβρίου τοῦ 1879, ποὺ περιγράφει τόσο ὡραία, τὴν τέλεση τῆς πρώτης Θείας Λειτουργίας:

«Τὴν παρελθοῦσαν τετάρτην ἐτελέσθη ἡ πρώτη λειτουργία ἐν τῷ ἄρτι ἀνεγερθέντι ναῷ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ εἰς θέσιν Γούτλαντ τῆς οἰνοποιητικῆς Ἑταιρίας «Ἀ χ α ΐ α». Τὸ κομψὸν τοῦτο ἐκκλησίδιον ἀνηγέρθη ἐν γραφικῇ θέσιν(sic) καὶ διεσκευάσθη καταλλήλως δαπάναις τοῦ κ. Γουσταύου Κλάους καὶ εἰς ἀνάμνησιν τῆς πρὸ δύο ἐτῶν ἀνελπίστου διασώσεωςτῆς συζύγου του κ. Θωμαΐδος ἐκ δεινῆς νόσου. τὴν λειτουργίαν ἐτέλεσεν ὁ ἱερεύς κ. Κωνς. Σπηλιωτόπουλος δι’ ἀντμυσθίου(sic), διὰ τὴν ἔλλειψιν ἐγκαινίων, παρεστάθησαν δὲ ἐν συγκινήσει οἱ ἱδρυταί, οἱ ὑπὲρ ὦν ἱδρύθη ὁ ναΐσκος καὶ πολλοὶ φίλοι συγχαίροντες ἐπὶ τῇ διασώσει τῆς καλλίστης δεσποίνης Θωμαΐδος Κλάους καὶ ἐπὶ τῇ ἀγαθῇ ἰδέᾳ τοῦ νὰ διαιωνισθῇ τὸ εὐτυχὲς ἐκεῖνο γεγονὸς διὰ τῆς ἀνεγέρσεως ναοῦ πληροῦντος τὰς ἠθικὰς ἀνάγκας τῶν παροικούντων ὀρθοδόξων καὶ τῶν ἐν τοῖς ἐργαστηρίοις τῆς Ἑταιρίας ἐργαζομένων ἐργατῶν».


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΩΜΑ
«ΑΧΑΪΑ CLAUSS», «ΑΧΑΪΑ», Gustav Clauss, Ἅγιος Θωμᾶς, Βλάσης Ἀντωνόπουλος, Θωμαΐς Clauss –Καρπούνη

Eiισήγηση του Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας Πελοποννήσου κ.Kωνσταντίνου Μάγνη στην παρουσίαση του βιβλίου "Πατρώ", της κ. Χαράς Παπαδάτου Γιαννοπούλου, 24-3-2018 στην αίθουσα Τεχνικού Επιμελητηρίου Πάτρας

Το "πσσστ" της ιστορίας

*Το παρακάτω κείμενο ήταν η εισήγηση του γράφοντος στην παρουσίαση του βιβλίου "Πατρώ", της Χαράς Παπαδάτου Γιαννοπούλου, βράδυ Σαββάτου, αίθουσα Τεχνικού Επιμελητηρίου.
 Στο πάνελ μετείχαν επίσης ο πρόεδρος των Αρχιτεκτόνων Γιάννης Πανταζόπουλος, ο αρχαιολόγος Μιχάλης Πετρόπουλος, ο αντιδήμαρχος Χρήστος Κορδάς, ο συγγραφέας Κώστας Λογαράς και η ίδια η συγγραφέας.

Εισήγηση  κ. Κωνσταντίνου Μαγνή 

Θα ξεκινήσω με μια σκηνή που έχει στοιχεία ψυχογραφικού θρίλερ. Θα περιγράψω, κάτι που σπανίως κάνει ο ομιλών, σε πρώτο ενικό. Βρίσκομαι στη μετεφηβεία και βολτάρω στην Κανακάρη, αναζητώντας ένα νόημα στη βόλτα μου αυτήν. Αλλά η Κανακάρη, χειμωνιάτικο και βροχερό απομεσήμερο δεν μπορούσε να σου δώσει και πολλά γύρω στις μέρες του 1980, εκτός από ανία και μελαγχολία. Και κάπου εκεί ακούω ένα πσσστ, σαν κάποιος να μου νεύει συριστικώς. Γυρίζω, κανείς. Αφαντα ακόμα και τα φαντάσματα. Ακολουθεί ωστόσο δεύτερο πσσστ και ύστερα τρίτο, και μετά τέταρτο, αλλά ψυχή ζώσα πουθενά. Πάνω που αισθάνομαι ότι έχω πέσει θύμα φάρσας ή παρενόχλησης (όρος που μου ήταν άγνωστος τότε) το μυστήριο ξεδιαλύνεται. Είναι ο ήχος από σιδερωτήριο καθαριστηρίου που είναι εκείνη την ώρα σε λειτουργία.
Περνάνε μερικά χρόνια και πέφτει στα χέρια μου το βιβλίο του Κώστα Λογαρά, για κάποια Σάββατα δίχως μύθο, και τρακάρω σε μια παράγραφό του, χωρίς υλικές ζημίες, όπου σκιαγραφούσε το τοπίο της Κανακάρη με συναίσθημα, φράσεις και υγρασία που αποτύπωναν απόλυτα την προσωπική μου εμπειρία από βόλτες αντίστοιχες στα ίδια μέρη, και ξεσηκώνομαι από αίσθημα οικειότητας, σαν να ανακαλύπτω έναν άγνωστό μου συγγενή, και ανακαλύπτω την πλάνη του μεσημεριού εκείνου. Δεν ήταν το σιδερωτήριο που μου έκανε το πσσσς. Ηταν το ξεφύλλισμα των σελίδων του Κώστα Λογαρά, διότι περπατώντας στον δρόμο εκείνο έμπαινα στο βιβλίο που προσεχώς θα γραφόταν.
Συγνώμη. Μιλάω για λάθος βιβλίο. Στην πραγματικότητα όμως, και καθώς καθένας μας βρίσκεται εντός του βιβλίου του άλλου, όλα είναι ένα βιβλίο. Όλοι είμαστε ένα βιβλίο. Καθένας μας περιέχει τους άλλους, περιέχουμε τα πρόσωπα και τους χώρους, και περιεχόμαστε από αυτούς. Διατελούμε σε μια αμφιμονοσήμαντη σχέση περιέχοντος και περιεχομένου με την πόλη, τους δρόμους, την ιστορία, την κοινωνία. Είμαι στην Κανακάρη και είμαι τμήμα της, αλλά αυτή η ίδια η οδός είναι τμήμα μου, διότι είναι φορέας μνημών, γεγονότων, θορύβων, ιστοριών, προσώπων, βιωμάτων που περικλείονται στη βαλίτσα μου, συνεπώς στη βαλίτσα καθενός μας.
Εάν η πόλη ήταν πρόσωπο, θα λεγόταν Πατρώ. Θα ήταν γένους θηλυκού όπως η ιστορία, η μνήμη, η αίσθηση, η ψευδαίσθηση, η αυταπάτη, η νοσταλγία, η θάλασσα, η αρχαιότης, η αυτοκρατορία, η ενετεοκρατία, η τουρκοκρατία, η νεότερη εποχή, η Λαϊκή Συσπείρωση. Εάν ήταν βιβλίο, θα ήταν βαρύ, παρά την ελαφρότητα των αιώνων και των ανέμων. Ογκώδες, στιβαρό σαν κτίσμα. Φονικό εργαλείο, εάν έπεφτε από ύψος, από κάποιον έβδομο όροφο της ματιάς του επιστήμονα. Η ιστορία είναι κάτι που πρέπει να προσέχει κανείς, να μην τον χτυπήσει απότομα, όμοια που συμβαίνει σήμερα στο ευρύ κοινωνικό μας πεδίο.
Ποιος γράφει την ιστορία; Ο ιστορικός, ελεύθερος ή εγκάθετος, ουδέτερος ή οπαδός. Ποιος παράγει την ιστορία; Ο άρχοντας ή η κοινωνία; Εφόσον υπάρχουν και οι δύο, εφόσον ρέουν και οι δύο, την παράγουν και οι δύο. Δεν μπορεί να εννοηθεί και να κατανοηθεί ο πολιτισμός χωρίς παράλληλη μελέτη των μεγάλων και των μικρών επιλογών οι οποίες προκάλεσαν βίαιες ή βαθμιαίες μεταβολές στην εξέλιξη ή στις εξελίξεις.
Η Πατρώ είναι η συνολική αφήγηση της περιπέτειας του τοπικού μας χώρου και των ανθρώπων του. Το σενάριό της είναι η μορφοποίηση ενός πολεοδομικού συγκροτήματος από αποφάσεις αρχόντων και δράσεις ομάδων και προσώπων, και, στον αντίποδα, η διαδρομή που το ίδιο το συγκρότημα επιβάλλει στην κοινωνική μάζα που παρεπιδημεί στους κόλπους της.
Ο εκάστοτε παρονομαστής, εξελισσόμενος συνεχώς, είναι οι μεταβολές που προκαλούν στο ιστορικό τοπίο οι συσχετισμοί των δυνάμεων και οι διακυμάνσεις τους, ο τεχνολογικός παράγοντας, η διαμόρφωση τάσεων και ρευμάτων και η ανάκλαση όλων αυτών στην οικονομική δραστηριότητα. Μέσα στο σύνθετο αυτό ντόμινο, οι πόλεις κινούνται προς το μέλλον με μια ιλιγγιώδη- στατική ταχύτητα. Την κίνηση αυτή την ανατυπώνουν, την ανασυνθέτουν, την εξερευνούν, την παρουσιάζουν και την ερμηνεύουν, οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί. Η Πατρώ είναι ένα υπόδειγμα μιας τέτοιας συνοπτικής, αλλά και διεξοδικής ανασύνθεσης μέσα από την οποία ερμηνεύονται τα γιατί της ιστορίας μας και όλα τα από πού της ψυχής μας.
Στην ησυχία της ανάγνωσης σε κυριεύουν οι απόηχοι του παρελθόντος, και οι μεθυστικές εικασίες για ιστορίες ανθρώπων, ιστορίες της Ιστορίας που έρχονται να μας υποδείξουν πως το μεγαλείο ενός τόπου και ενός λαού μπορεί και πρέπει να είναι η αλήθειά του. Μέσα από την αλήθεια των ανθρώπων, πέρα από θρύλους, μύθους, παραποιήσεις, διαγραφές γεγονότων, υπερβολές, στρεβλώσεις και αναζητήσεις τεκμηρίων που ικανοποιούν την ανασφαλή ανάγκη μας για κομπορρημοσύνες, μπορεί να προκύψει γυμνή, κοφτερή, αυθεντική και εν τέλει αστραφτερή ως γήινο διαμάντι, η πραγματική μας ταυτότητα. Και αυτή, επιτέλους, να γίνει η βάση ενός γνήσιου, υγιούς και ατσάλινου νέου πατριωτισμού που θα δώσει ένα καινούργιο και παραγωγικό νόημα στο ανήκειν και στο προέρχεσθαι καθενός μας ως προσώπου και όλων ως συλλογικότητα και ως γένος. Αυτός ο νέος πατριωτισμός, ο πατριωτισμός της αλήθειας και της παραδοχής γεγονότων, παθών και λαθών, προτερημάτων και μειονεκτημάτων, κατακτήσεων και υστερήσεων, είναι ίσως το μόνο εργαλείο που επιτρέπει να φτιάξουμε μια βιώσιμη πραγματικότητα ως πόλη, ως κοινότητα, ως πατρίδα.
Χρειάζεται, τώρα περισσότερο από ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν, να αντισταθούμε στα σιδερωτήρια που επιδίδονται σε τεχνητές τσακίσεις της αλήθειας και της ιστορίας, να ανοίξουμε το μπαούλο της μνήμης και να συζητήσουμε με τον ιστορικό εαυτό μας γενναία και φιλικα
Η Πατρώ είναι μαζί και πρόταση και μέσο. Κάθε κεφάλαιό της, είναι και μια εφημερίδα μιας ιστορικής εποχής. Θα μπορούσε να συνοδεύεται από τον υπότιτλο Ελα Να Μάθεις Τι θα Πει Πατρινός, αλλά το πρόλαβε άλλος, πλανώμενος και πλανώντας, θύμα της εμμονής μας για μεγαλαυχίες. Μητέρα της Κρίσης ήταν η άρνησή μας για αλήθεια και η ιλαροτραγική δίψα μας να υποδυόμαστε τους επιγόνους βυζαντινών πριγκίπων που εκθρόνισε η δύση. Και υπήρξε οικτρή μοίρα για μια πόλη να απαρνηθεί τη δύση, όταν στη δύση εύρισκε την ανατολή της.

Κλείνω από το σημείο από όπου ξεκίνησα. Από την Κανακάρη και σε πρώτο ενικό.

 Η Πατρώ, πετυχαίνει αυτό ακριβώς, την ενεργοποίηση του πρώτου ενικού καθενός μας, μέσα από την ενσωμάτωση της γνώσης του χώρου στον χρόνο, μια ενσωμάτωση που επιτρέπει και επιβάλλει μια ανοιχτή ακρόαση των μακρινών και των νεότερων φωνών της ιστορίας στη συνείδηση και την αίσθηση του εαυτού μας, του ονόματος των δρόμων μας, των ίδιων μας των ονομάτων.
Η γνώση και η συναίσθηση ταυτότητας συνθέτουν ένα πνεύμα πόλης, με τις δασείες και τις ψιλές του, που χορεύουν πάνω από τα φωνήεντα του λόγου που χρησιμοποιεί η Χαρά Παπαδάτου, ενώ τις λέξεις της καταβρέχουν οι οξείες και γυαλίζουν οι περισπωμένες, καθώς η γλώσσα της κατάγεται από τους καιρούς των κάστρων, και επιστρατεύει τόνους και πνεύματα σαν οπλιτες που θα υπερασπίζονται αυτά τα κάστρα της μνήμης, σαν ένα σουρεαλιστικό αίτημα για αλήθεια, γενναιότητα και αγνότητα.
Ομοια με τους ιππότες, αλλά και η ιπποσύνη είναι γένους θηλυκού, πάντων όλων η μήτρα είναι γυναίκα, η πόλη γράφει την ιστορία της με τη μορφή της Χαράς Παπαδάτου- Γιαννοπούλου,

Κυρίες και Κύριοι, ιδού μια Ακρίτας της ελληνικότητας, μία Ιππότης του Χρόνου.




http://www.pelop.gr

Παρουσιάστηκε ,στην Πάτρα ,το βιβλίο "Πατρώ" της Χ. Παπαδάτου-Γιαννοπούλου


                                        





                                             Πατρώ                                                                                                               Ἡ πόλις τῶν πολλαπλῶν ἱστορικῶν ἐπιπέδων                                                                      Μιά πολεοδομική καί ἀρχιτεκτονική ἀνάγνωση



                    Πατρώ ὀνόμαζαν τήν πόλη { της Πάτρας } οἱ Επτανήσιοι κατά τόν μεσαίωνα.                
                               
                                      {     --Αν θα χα κόρη θα την έλεγα << Πατρώ >>.}   
                                       
                                      

Στις  24-4-2018 και ώρα 7 μ.μ. ,παρουσιάστηκε ,στην Πάτρα ,το βιβλίο "Πατρώ" της Χ. Παπαδάτου-Γιαννοπούλου


Η παρουσίαση έλαβε χώρα,   στην αίθουσα του Τ.Ε.Ε. Δυτικής Ελλάδας της οδού Τριών Ναυάρχων  και   συνδιοργανώθηκε από τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Νομού Αχαΐας (ΣΑΝΑ) και το ΤΕΕ - Τμήμα Δυτικής Ελλάδας  .


Το «Πατρώ, Ἡ πόλις τῶν πολλαπλῶν ἱστορικῶν ἐπιπέδων,ένα βιβλίο   από κάθε άποψη εξαιρετικό,  ένα  Συλλεκτικό Κομμάτι ,  μια πρωτοπόρος αξιόλογη πολεοδομική καί ἀρχιτεκτονική ΜΕΛΕΤΗ ένα πολύτιμο συμπλήρωμα στη λίστα των βιβλίων που καταγράφουν την ιστορία της πόλεως της Πάτρας  που ,πάντα  έλειπε από όλους !
Την εκδήλωση συντόνισε ο πρώην Πρόεδρος ΤΕΕ - Τμήματος Δυτικής Ελλάδας, Θανάσης Γιανναδάκης ,ενώ για το βιβλίο μίλησαν οι κύριοι :
Ιωάννης Πανταζόπουλος, Πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Πάτρας: Εισαγωγή στην θεματική του βιβλίου.
Χρήστος Κορδάς, Αντιδήμαρχος Δήμου Πατρέων: Παραδείγματα υλοποίησης προτεινομένων παρεμβάσεων των Πολεοδομικών Μελετών.
Μιχάλης Πετρόπουλος, Επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων: "Πατρώ". Προσέγγιση της πολεοδομικής και αρχιτεκτονικής ιστορίας των Πατρών.
Κωνσταντίνος Μάγνης,Δημοσιογράφος:Με την ματιά του αναγνώστη και του Πατρινού.
Κώστας Λογαράς, Συγγραφέας: Η Πόλη ως Μυθοπλασία.

Οι κυρίως εισηγητές τόνισαν  { βλέπε Πελοπόννησο   << Π  >> }

     κ Κ. Μάγνης
Ο Διευθυντής Σύνταξης της << Π >> κ  Κ. Μάγνης  { το πλήρες κείμενο στο pelop.gr { το δημοσιεύουμε και μείς } είπε  'οτι το βιβλίο μας επιτρέπει να κτίσουμε μια αυθεντική  αίσθηση  ταυτότητας και καταγωγής ,και να κατακτήσουμε μια Φιλοσοφία που να στηρίζεται στην αλήθεια και 'οχι σε εξωραϊσμούς και κατασκευές

ο Αρχαιολόγος κ Πετρόπουλος Μ.:  η κ Παπαδάτου έχει προσφέρει μια εξαιρετική μέθοδο υπολογισμού του Πληθυσμού της Πάτρας ανά διάφορες περιόδους ¨Ανακάλυψε ψάχνοντας ότι ο Ναός Αγ.Διονυσίου  σχεδιάστηκε από τον Τσίλερ !
Ο Βούλγαρης ,είχε προβλέψει για την καλύτερη  απόλαυση της πόλης ,να μείνουν ελεύθερα τα πρανή της ζώνης του Ρωμαϊκού Σταδίου ,πρόβλεψη η οποία ,αν είχε  ακολουθηθεί .σήμερα η Πόλης Πατρώ θα ήταν από τις πιο επισκέψιμες πόλεις της Ευρώπης
Ο Πρόεδρος των Αρχιτεκτόνων κ Πανταζόπουλος επικέντρωσε στην κατάσταση οιωνεί δήμευσης της περιουσίας των πολιτών , εξ αιτίας της μη ολοκλήρωσης  του σχεδίου πόλης . Ο αντιδήμαρχος κ Κορδάς παρέθεσε την πολιτική << σχεδιασμού   υπέρ των πολλών >>  την οποία ακολουθεί η δημοτική αρχή  και επανήλθε στην άποψη  ότι οι ημέρες μας μοιάζουν με τις εποχές Καποδίστρια ,γιατί έχουμε  την ευκαιρία να οικοδομήσουμε 350 στρέμματα στην παραλιακή  ζώνη ,μηδέ εξαιρουμένης της περιοχής ,που θα απελευθερώσει η υπογειοποίηση του τρένου . Τάχθηκε  υπέρ Αρχιτεκτονικού διαγωνισμού

Ο Δήμαρχος κ  Κ.Πελετίδης  τόνισε ότι έχουμε τους επιστήμονες ,μας εμποδίζουν τα συμφέροντα  ,εννοώντας πιθανότατα την καθυστέρηση  στην απόδοση του θαλάσσιου μετώπου
Τις εντυπώσεις ξένης αποστολής που εγκωμίασαν την Πάτρα ως αρχόντισσα στην όψη ,επικαλέστηκε ο κ Κατσιφάρας Α.μιλώντας για την ευκαιρία των αστικών αναπλάσεων
Ως Οικοδεσπότες  ο νυν και ο πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ , Β. Αιβαλής και Θανάσης Γιανναδάκης , εξήγησαν την σημασία της 'εκδοσης του βιβλίου , και πρότειναν τρόπους με τους οποίους το βιβλίο θα γίνει κτήμα των πολλών
{ εφημερίδα Πελοπόννησος φ.26-3-σ.12 }  

Στο τέλος των ομιλιών , η Αρχιτέκτων -Πολεοδόμος και -συγγραφέας κ. Χαρά Παπαδάτου - Γιαννοπούλου , πήρε τον λόγο  ,κάνοντας μια γενική αναφορά στο βιβλίο και αναλύοντας λεπτομέρειες άγνωστες σε πολλούς . με το γνωστό αλλά και πάντα πρωτόγνωρο ,αγαπημένο τρόπο της ,έκλεισε την εκδήλωση
¨Όπως δήλωσε η ίδια ,τό ὅλον εγχείρημα ξεκίνησε, ὄχι ὡς καταγραφή, αλλά κυρίως ως ἔρευνα, γιά ὅλες τίς ἐπιμέρους ἑνότητες μέ τίς ὁποίες ἀσχολεῖται. Ἡ παρουσίαση παρακολουθεῖ τήν πόλη από τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα καί προσπαθεῖ νά ἀνιχνεύσει καί ἀναπλάσει τήν ταυτότητά της στίς διάφορες περιόδους ἐξελίξεώς της. Εἶναι βασικά μιά ἐρευνητική συγγραφή , γιά τήν προσέγγιση πολλῶν λεπτομερειῶν πού συνδέουν τις διάφορες ἱστορικές περιόδους, ἀλλά καί τήν δομή τῆς πόλεως. Μέ βάση βέβαια τις υπάρχουσες πηγές.
Η ακμή της <<  Πατρώ  >> την οποία η κ Παπαδάτου ανέδειξε σαν μια πόλη με αφώτιστη Ιστορικότητα , έφτασε στα ύψη  κατά τον 90 αιώνα ,τότε που η αρχόντισσα Δανιηλίδα  τράβηξε την προσοχή της Πόλης ως πολιτικά  και οικονομικά διερευνητέα περίπτωση.
Τότε  θορυβήθηκε η Κωνσταντινούπολη ! όπως αναφέρουν  γραπτά  κείμενα   !!!  τόνισε η κ Παπαδάτου
Η επίσκεψη του Βασιλείου ,του Ιδρυτή αργότερα της Δυναστείας των Μακεδόνων ,προκάλεσε μια σχέση και μια δυνατή Χρηματοδότηση .Χάριν της   <<  Πατρώ >>
πόλη πρωτοπόρα σε πολλά εγκαθιδρύθηκε η Δυναστεία που άφησε εποχή στον Μεσαίωνα !
Στην νεότερη εποχή ,οφείλονται πολλά στον Καποδίστρια   όμως και στον  Στ. Βούλγαρη και στο Γ. Μαυρομάτη ,ο οποίος δεν επέτρεψε ,την πώληση των ιδιοκτησιών από  Τούρκους και Γάλλους , με αποτέλεσμα να ακυρωθούν οι Πράξεις και η Πόλη να μείνει ,σε άσχημη μεν κατάσταση αλλά σε χέρια  δημόσια 

Στην αίθουσα του Τ.Ε.Ε. Δ. Ελλάδας ,  μια αίθουσα κατάμεση από την επιστημονική elit της Πάτρας , ,αλλά και  με παρουσία της πολιτικής Ηγεσίας του τόπου παρόντος ΄και του δημάρχου  κ. Κώστα Πελετίδη, και του περιφερειάρχη κ Κατσιφάρα Απόστολου ,παραβρέθηκε σύσσωμο το ΔΣ του Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ , τα μέλη του οποίου ,όπως δήλωσαν , αισθάνονται Ιδιαίτερα Υπερήφανα για την κ. Χαρά Παπαδάτου- Γιαννοπούλου και για το όλο έργο της ,μια και εκτός άλλων ,η ίδια υπήρξε και τ.Πρόεδρος του Συλλόγου ,με πρωτοπόρα ,Ουσιώδη ,Δυνατή ,και ασύγκριτη ,Προεδρία την οποία έφερε εις πέρας ταπεινά Δυνατά ,αθόρυβα ,και το κυριότερο με ανιδιοτέλεια . 

Επίσης  προσήλθαν από Λευκάδα   , ιδαίτερα για την κ  Χαρά Παπαδάτου-Γιαννοπούλου  , τόσο  η πρόεδρος  όσο και η  Γραμματέας του νεοσύστατου Συλλόγου  Νυδριού για τον Πολιτισμό και το Περιβάλλον   “Βίλχελμ Νταίρπφελντ” κ Ελένη Βερυκίου και κ Ανθούλα Σολδάτου 

Από τους  Ομιλητές της  παρουσίασης του βιβλίου  "Πατρώ"  ο λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Κώστας Λογαράς.  στην ομιλία του ανέφερε:


Ευχαριστώ την κ. Χαρά Παπαδάτου- Γιαννοπούλου για την τιμητική πρόσκληση να είμαι ένας από τους ομιλητές στην παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου της «Πατρώ».


Αγαπητοί φίλοι


θα διερωτάστε τι γυρεύει ένας άνθρωπος που χτίζει τον κόσμο με τη φαντασία του, ανάμεσα σε αρχιτέκτονες, πολεοδόμους και μηχανικούς. Που μετράνε με διαβήτες και μοιρογνωμόνια· που χαράζουν με το χάρακα δρόμους και απαρέγκλιτες ευθείες· που παίρνουν υπόψη Στατιστικά στοιχεία και κανόνες Στατικής.

Δεν πρόκειται για αυθαίρετη παρέμβαση στο αντικείμενό σας. Θα σας μιλήσω για δικά μου θέματα και θα διατυπώσω σκέψεις απ' αφορμή. Θα αναφερθώ στις διαδρομές εκείνες όπου οι τόποι της γραφής συναντιούνται με τα χωράφια τα δικά σας.

Θέλω να σας πω για τον αντίκτυπο που έχουν οι δικές σας εγχαράξεις στα εσωτερικά τοπία των ηρώων μου.

Πόσο παράξενα οι πόρτες των παλιών σπιτιών τραβάν το βλέμμα μου. Έχω την αίσθηση πως έξω απ' αυτές, ακόμα και στα κράσπεδα των πεζοδρομίων κάθονται αρχαίες μορφές, παλαιϊκές γυναίκες και συνομιλούν. Ώρες ατέλειωτες. Σε γλώσσα γνωστή - την ίδια πάντα- αλλά με λέξεις μάλλον ξεχασμένες.

Καμιά φορά, στους δρόμους που εσείς τους έχετε χαράξει, νιώθω πως λιωμένη η ανθρώπινη ουσία, τα κορμιά και οι μορφές τους περπατούν αόρατες μαζί μου (ή μήπως είναι οι ψυχές τους ; )

Κι είναι παράξενο που σε καμία άλλη πόλη πέραν της γενέθλιας αυτής , δεν μου συμβαίνουν τέτοια παράδοξα φαινόμενα. Δεν έχω πουθενά αλλού αυτές τις παραισθήσεις, τέτοιες φαντασιώσεις πέρα από τον βιωμένο χώρο. Το αφομοιωμένο παρελθόν. Κι ο περασμένος χρόνος διεκδικεί, ζητάει, απαιτεί το δικό του μερίδιο. Γιατί η μνήμη είναι σημαντικό κομμάτι τού παρόντος. Δίχως αυτήν ούτε συνέχεια έχουμε, μήτε πολιτισμό.



Κυρίες και κύριοι, αν στην παιδική μας ηλικία έχουμε ανάγκη τα παραμύθια

για να μας θυμίζουν την ονειρική διάσταση του Κόσμου, στις μεγαλύτερες ηλικίες το ρόλο αυτό της εξαίσιας μύησης τον αναλαμβάνουν οι ευφάνταστοι σχεδιαστές ενός Κόσμου προγενέστερου - κόσμος μυστηρίου και αυτός, ρευστός και ασαφής, όπου μέσα του πλέουμε σάμπως σε αμνιακό υγρό μιας ιστορικής μήτρας. Και σαν εμβρυουλκοί οι αρχιτέκτονες και οι πολεοδόμοι ανασύρουν απ' τα βάθη των αιώνων χαμένες πολιτείες. Αυτοί δίνουν σχήμα και μορφή στην αρχαία ζωή. Ξεδιπλώνουν τα αλλεπάλληλα στρώματα της Ιστορίας , συγκροτούν με τη μέγιστη ακρίβεια το παλίμψηστο τού χαμένου παρελθόντος, ξαναχτίζουν κοινωνίες και παλιούς πολιτισμούς, τα σβησμένα ίχνη αυτών που πέρασαν και δεν τους είδαμε ποτέ. Αλλά και χαράσσουν τους καινούριους δρόμους γι' αυτούς που θα 'ρθουν και ποτέ δεν θα τους δούμε.

Αναλαμβάνουν να μας δείξουν τα αρχαία θεμέλια των πόλεων και τη ζωή τους, να μας ξεναγήσουν μέσα τους, να ενταχθούμε εντός τους. Να μάς τις ερμηνεύσουν και να τις κατανοήσουμε. Για να μας παραδοθούν ( όχι δίχως αντιστάσεις) και να τις κατακτήσουμε (όχι χωρίς πληγές ) : όπως ακριβώς συμβαίνει με τις σχέσεις των ανθρώπων- τις πιο βαθιές και ουσιαστικές, τις πλέον στέρεες. Έτσι γεννιέται ή χτίζεται η μυθολογία της πόλης - η σύμφυτη με την ιστορία των τωρινών ανθρώπων, που κάποτε κι αυτή θα γίνει μύθος.

Αυτή είναι η σχέση του συγγραφέα με το χώρο του. Με τα σκηνικά μιας πόλης που είναι ανάγκη να την ξέρει όπως την παλάμη του. Τα μυστικά περάσματα, τις οσμές, τους ήχους της και τις εικόνες της. Την αίσθηση τής κάθε εποχής της. Για να εντάξει μέσα σε βιωμένα σκηνικά με άνεση - τους χαρακτήρες του, την πλοκή του, τις διαδρομές των ηρώων του , τη φυσική εξέλιξη της δικής του ιστορίας.

Προσπαθώ να φανταστώ τις Πατρέες του Ηρόδοτου. Να ανακαλέσω στο μυαλό μου την πόλη σαν δύναμη υπολογίσιμη στην κλασική περίοδο• σαν ευνοημένη επαρχία των Ρωμαίων • σαν πολίχνη με 4000 νοματαίους στα χρόνια της τουρκοκρατίας• σαν τη μεγαλούπολη του 9ο αιώνα, στα χρόνια της ξακουστής Δανιηλίδας- στα υπερυψωμένα Αλώνια ήταν χτισμένο το αρχοντικό της με τα ψηφιδωτά πατώματα, τις παραστάσεις με αγώνες σκηνικούς, αγάλματα της Αφροδίτης και γύρω-γύρω δημόσια οικοδομήματα και κήποι με οπωροφόρα δέντρα..

«Με όποιο όνομα και να την είπανε - Πάτρη και Πάτραι και Πατρώ , Patrasso ή Ballo badra— η πόλη παρέμεινε χτισμένη πάνω στο ίδιο τρίγωνο : Κάστρο- Ψηλαλώνια-θάλασσα», διαβάζω στο βιβλίο της αγαπητής Χαράς Παπαδάτου. . Παρά τις όποιες μεταπτώσεις και τις κοινωνικές της ανακατατάξεις ή τις πολυποίκιλες διακυμάνσεις της ζωής της, τα Υψηλά Αλώνια της παραμένουν ο χώρος-μήτρα, ένας κόμβος όπου ενώνεται διαχρονικά η Επάνω με την Κάτω πόλη. Κι απ' όπου μπορείς να πάρεις κατευθύνσεις διάφορες που θα σε βγάλουν είτε σε άλση και ναούς αρχαίων θεών είτε σε θέρμες και ρωμαϊκά Υδραγωγεία. Ή στις λαϊκές, ολοζώντανες τωρινές της γειτονιές.

Ναι, είμαι βέβαιος ότι οι πόλεις τρέφονται από τη σκέψη των ανθρώπων, τη γλώσσα τους και την ψυχή τους. Η (περι)γραφική αφήγηση της κυρίας Χαράς Παπαδάτου, με σπουδαία ελληνικά και γλώσσα, με πάει με ταξιδεύει πολύ βαθιά στο χρόνο και μου καλλιεργεί ένα αίσθημα σεμνής υπερηφάνειας για τη γενέτειρα πόλη. Κι αυτή είναι η προσφορά της στην εθνική (και τοπική) αυτοσυνειδησία.

Δεν είναι μόνο ότι ζωντανεύουν οι μορφές, είναι ότι εντάσσεις τον εαυτό σου σε άλλες εποχές, περπατάς σε δρόμους χαραγμένους αλλιώτικα. Η ευχαρίστηση προέρχεται από το γεγονός ότι η φυσιογνωμία της πόλης, οι οπτικές της ποικίλλουν και εναλλάσσονται. Σαν στρώματα αλλεπάλληλα συνείδησης, μνήμες πάνω σε μνήμες, χρόνια πάνω σε χρόνια και αιώνες.

Κυρίως όμως έχεις μια παράξενη αίσθηση πολλαπλών συνειδήσεων. Ότι επεκτείνονται σε εποχές πολύ προτού να γεννηθείς. Και μοιάζει η πόλη με κορμό τεράστιο, δέντρου. Που μεγαλώνει, όλο μεγαλώνει - μπαίνει η αναγεννημένη φλούδα, οι επιστρώσεις του φλοιού προστίθενται η μια πάνω στην άλλη και γίνεται ο κορμός γερός. Τεράστιος κορμός η πόλη, δέντρο βαθύσκιο που ρίχνει τα φυλλώματά του, κατά εποχές, και μεγαλώνουν πάλι.

Άραγε αφουγκράζονται τους ήχους απ' τα έγκατα της γης, τις μυστικές αυτές φωνές και τους ψιθύρους όσοι βαδίζουνε στους δρόμους της; Σπάνια ψάχνουνε οι ζωντανοί την αθέατη πλευρά τού παρελθόντος χρόνου όπου αποτυπώνεται η Ιστορία και η συνείδηση ιχνηλατεί αιώνες κι εποχές.
Έτσι το είδα το βιβλίο της κ. Χαράς Παπαδάτου - Γιαννοπούλου. Σαν ένα ταξίδι μαγικό στο παρελθόν. Ένα ολοζώντανο παραμύθι- όχι μόνο για μελετητές εξειδικευμένους και ειδικούς. Αλλά σαν αίσθηση μιας παραμυθίας στο άνυδρο ιστορικό παρόν. Περιτρέχοντας την αφήγησή της ( τον κύριο κορμό του βιβλίου της - αυτό που μπορούσα να κατανοήσω, όχι τις εξειδικευμένες άλλες ) διέτρεξα την ανεκτίμητη κληρονομιά που τρέφει τη συλλογική μας μνήμη.
Ναι είμαι σίγουρος - δεν είναι μία παραίσθηση- ότι εδώ συναντώ ανθρώπους που δεν τους γνώρισα ποτέ. Ότι το βλέμμα μου διασταυρώνεται ακόμα με βλέμματα ανθρώπων που κάποτε υπήρξαν. Περνάνε στην ψυχή και τα κουβαλάω εντός μου. Τη χαράζουν. Τη σμιλεύουν. Ανεπίγνωστα.
Φέρνω στο νου, τους στίχους του αλεξανδρινού

Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματά των,
Γιατί τους διώξαμεν απ' τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι' αυτό οι θεοί.
Ω γή της Ιωνίας, εσένα αγαπούν ακόμη,
εσένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο
την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ' την ζωή των·
και κάποτ' αιθερία εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.
Αγαπητοί φίλοι, η κατάκτηση τού χώρου και του χρόνου είναι η απαραίτητη συνθήκη για την πραγματοποίηση της γραφής. Ο δομημένος χώρος, φορέας διαχρονικός μιας ανθρωπογεωγραφίας, γίνεται διαμορφωτής των χαρακτήρων. Δίνει την πνοή του, χαρίζει την αύρα του. Η Τέχνη του Λόγου θα τοποθετήσει μέσα στο συγκεκριμένο αυτό πλαίσιο, την ψυχή των ηρώων.
Ιδού λοιπόν το σημείο επαφής της λογοτεχνικής μυθοπλασίας με την Αρχιτεκτονική 'κατασκευή' : Εκφράζοντας η καθεμία, με τα δικά της υλικά, την εποχή τους, καταφέρνουν να συνομιλούν διαχρονικά, να διαλέγονται μεταξύ τους. Έναν γόνιμο διάλογο ( και διαφωτιστικό) για την ανθρώπινη ύπαρξη, βαθιά στη ρίζα της, και την πορεία του Πολιτισμού της.


















Λίγα Λόγια για την     Αρχιτέκτονα  και  συγγραφέα    του Πατρώ 
κ..Χαρά    Παπαδάτου Γιαννοπούλου      τέως Πρόεδρο του Συλλόγου 

Λευκαδίων  Πάτρας   Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ   για το έργο της οποίας ο Σύλλογός μας 

αισθάνεται    μεγάλη Τιμή   και  την ευχαριστεί θερμά 
Η κ..Χαρά  Παπαδάτου Γιαννοπούλου  γεννήθηκε στην Λευκάδα

Σπούδασε==Αρχιτέκτων==στη==Γερμανία==στο==Τεχνικό Πανεπιστήμιο Karlsruhe Γερμανίας. Σχολή Ἀρχιτεκτό­νων Μηχανικῶν.

Είναι παντρεμένη με το κ.Γιώργο Γιαννόπουλο Δικηγόρο τ, Νομάρχη Λευκάδας .
Έχει ένα γυιό τον κ Θόδωρο Γιαννόπουλο απόφοιτο του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2000) Ερευνητή Καθηγητή Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου και Δρ. Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης (2007) , ο οποίος   τον Δεκέμβριο του 2012 δημοσίευσε την  μεταδιδακτορική του μονογραφία με τίτλο:   Θ. Γ. Γιαννόπουλος, «Πόθεν και πότε οι Έλληνες;». Οι υπεύθυνες απαντήσεις της επιστήμης και η παρούσα κατάσταση της έρευνας για την πρώτη αρχή του ελληνικού πολιτισμού (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2012).  


Η κ..Χαρά  Παπαδάτου Γιαννοπούλου  ασχολήθηκε ως Μελετήτρια Δημοσίων Έργων. (Χωροταξικές-Ρυθμιστικές Μελέτες),και   (Πολεοδομικές-Ρυμοτομικές  Μελέτες)   από το   1979

     Τά ἀντικείμενα τῶν μελετῶν της  ὑπῆρξαν γενικά κτιριολογικά θέματα, ἀναπλάσεις      παραδοσιακῶν κτιρίων, ἰδίως δέ ἀντικείμενα χωροταξίας, πολεοδομίας καί ἀναπτυξιακῶν μελετῶν καί  μελετῶν διαχειρίσεως περιβάλ­λοντος.
   
    Δίδαξε στη  Μέση Τεχνική Σχολή Σχεδιαστών΅διδασκαλία Οικοδομικού Σχεδίου  ,ως και σε  Ἐπιδοτούμενο Σεμινάριο ἀπό τήν ΕΟΚ μέ θέμα συντήρηση κτιρίων
Δίδαξε επίσης  σε ΑΤΕΙ  ΠΑΤΡΩΝ. Σχολή Αρχιτεκτονικής. Μαθήματα :  α) Ιστορία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, β) Ανάπλαση παραδοσιακών Κέντρων (Θεωρία συνόλων).  Διδακτικό έτος 2002-2003
Εχει  ασχοληθεί  επίσης  ιδιαίτερα με   θέματα πολιτισμού:
  • Μελέτη για την «Ανάπλαση του Ιστορικού Κέντρου των Πατρών»,
  • Μελέτη για την «Οργάνωση των χώρων πολιτιστικής υποδομής» του Δήμου Πατρέων
  • Ο «Φάκελλος για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το  2006», κατ’ ανάθεσιν του Δήμου Πατρέων.
·         Υπήρξε  Υπεύθυνη : 
Α }  για την διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων του Φορέα «Πολιτιστικές Διαδρομές»,με συμμετοχή της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και της Διακιδείου Σχολής Λαού Πατρών.(2005 μέχρι σήμερα).
Β  } για την  παραγωγή Video με θέμα «Η ζωγραφική και η γλυπτική στην Αχαϊκή Πρωτεύουσα» για την διοργάνωση European Week of Regions and CitiesBrussels, 10 –13 October 2005  
Γ }για τη  διοργάνωση Διεθνούς αρχαιολογικού Συνεδρίου προς  τιμήν του  Wilhelm Dörpfeld  από 6-11 Αυγούστου  2006 στην Λευκάδα και επιμελήτρια της εκδόσεως των πρακτικών του Συνεδρίου  ΚΑΙ  .Συνεπιμελήτρια του αυτοβιογραφικού έργου του W.Dörpfeld, Daten meines Lebens,  που εκδόθηκε από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκαδίων σε δύο γλώσσες (Γερμανικά -Ελληνικά).
ΥΠΉΡΞΕ   Μέλος Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου «Μοναστήρια της Λευκάδας» Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκαδίων  Αύγουστος 2007 καί επιμελήτρια της έκδόσεως πού ολοκληρώνεται τώρα  ,  Μέλος της  Επιτροπής Πολιτισμού της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας===ενώ===Συμμετείχε==στο  πρόγραμμα   INTERREG IIIB  ARCHIMED «HuReDePIS      Human Resourc es and Development Planning on both side sides of Ionian Sea»
Μελος τη οργανωτικής επιτροπής  του ομώνυμου διεθνούς συνεδρίου καί  συνεπιμελήτρια της εκδόσεως των πρακτικών
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''Υπεύθυνη του διεθνούς συνεδρίου με θέμα την Αρχαία Νήρικο που διοργανώθηκε το 2010 στα πλαίσια των Γιορτών Λόγου καί Τέχνης, από το Πνευμτικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας
·   Συμετείχε  σε  20 και πλέον συνέδρια και διεθνείς συναντήσεις με θέματα Αρχιτεκτονικά,   Πολεοδομικά, Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής, Πολιτιστικά και Περιβάλλοντος. Ειδικότερα με θέματα σχετικά με την ανάπτυξη και την πολιτισμική φυσιογνωμία της Πάτρας.
Ασχολήθηκε με εκδόσεις στον τομέα της αρχιτεκτονικής  σε σχέση με την Πάτρα καί την Λευκάδα.       
Αρθρογράφησε σε εφημερίδες και  επιστημονικά περιοδικά και στον τύπο, από το 1975 μέχρι σήμερα.


Συμετοχή σε Συνέδρια-Ἡμερίδες

  • «Πολεοδομικά - ἀνθρωπιστικά προβλήματα τοῦ τουρισμοῦ». Συνέδριο περί τουρισμοῦ, Λευκάδα 1975.
  • «Διερεύνηση τῆς δομῆς καί μορφολογίας τῆς Χώρας (Λευκάδας), Ἐπιδράσεις ἀπό τήν Δύση», Β΄ Συνέδριο Ἑπτανησιακοῦ Πολιτισμοῦ (Λευκάδα, Σεπτέμβριος 1984).
  • «Η σχέση τοῦ ἀστικοῦ χώρου καί τό φυσικό περιβάλλον». Συνάντηση ΣΑΔΑΣ, Ζάκυνθος 1988.
  • «Πολεοδομικά μοντέλλα καί κοινωνικά συστήματα. Μιά διαχρονική ἐπισκόπηση» καί «Παρουσίαση - Ἀνάλυση μελετῶν ΕΠΑ Νομοῦ Ἀχαΐας. Γ.Π.Σ. καί Π.Μ.Ε.Α». Σεμινάριο γιά Ἀστικό Σχεδιασμό. Πάτρα 1991
  • «ΕΠΑΕ ἤ ἡ ἀποτυχία τῆς σύγχρονης ἀρχιτεκτονικῆς». Πάτρα 1992.
  • «Ἡ πόλις τῶν Πατρῶν κατά τήν ὕστερη Βυζαντινή περίοδο», Ε΄ Συμπόσιο Ἱστορίας καί Τέχνης στήν Μονεμβασιά (Ἰούλιος 1992).
  • «Πρωταρχικά πολεοδομικά σημεῖα ἀναφορᾶς τῶν Πατρῶν: Κύτταρα διαχρονικά τῆς ἐξελίξεώς της». Διεθνής Συνάντηση: Ἡ Πάτρα στόν 21ο αἰῶνα. Ρίο, 1994.
  • «Πάτρα: Τό Πολεοδομικό Σχέδιο τῆς Πόλεως»ΠΟΛΥΕΔΡΟ, Πάτρα 1994
  • «Μνημεῖα τῆς Λευκάδας» Ἡμερίδα Συλλόγου Λευκαδίων Π ατρῶν, Πάτρα 1995
      «Ἡ διάσωση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς οἰκοδομικῆς παραδόσεως στήν Λευκάδα».
       ΣΤ΄ Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο, Ζάκυνθος 1997.
  •  «Ἡ ναοδομία στήν πόλη τῆς Λευκάδας καί ἡ ξυλογλυπτική τῶν ναῶν». Συνέδριο Ἑταιρείας Λευκαδικῶν Μελετῶν: Λευκάδα, 1998.
  • «Ἡ Χωροταξική σημασία τῆς Λευκάδας μέσα ἀπό τήν Ἀρχαιολογική διάστασή της.»
       Ἑβδομάδα Γραμμάτων καί Τεχνῶν, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.Πάτρα 1998.
  • «Ὁ Σταμάτης Βούλγαρης καί ἡ ἀνάπτυξη τῶν Πατρῶν στά νεώτερα χρόνια», Μουσεῖο Λαϊκῆς Τέχνης,Πάτρα 1998
  • «Ἀμαξική: Μία συγκριτική πολεοδομική θεώρηση». Συνέδριο Ἑταιρείας Λευκαδικῶν Μελετῶν, Λευκάδα 1999.
  • «Παράδοση καί Πολεοδομία». Σύλλογος Ἀρχιτεκτόνων Πατρῶν - ΤΕΕ Δυτ. Ἑλλάδας. Προσυνεδριακή ἡμερίδα ΣΑΔΑΣ, Ὀκτώβριος 1999.
  • «Πληρώνουμε τά λάθη μας», Ἐφημερ.  ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Πάτρα 2000
  • «Φάκελλος Ἱστορικοῦ Κέντρου Πατρῶν». Ἡμερίδα Δήμου Πατρέων. Θέμα: Ἱστορικό Κέντρο Πατρῶν. Πάτρα 2000
  • «Ποδήλατο, μιά ἄλλη ὄψη ζωῆς»Ἡμερίδα Δήμου Πατρέων, Πάτρα 2000
  • «Ἡ ἐνσωμάτωση τῶν προσφυγικῶν συνοικισμῶν στό Πολεοδομικό Συγκρό­τημα τῶν Πατρῶν (1928-1932)». Συνέδριο ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥ­ΜΑΤΟΣ "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" καί ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΣΟ­ΒΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ - ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑ­ΝΙΚΩΝ. Χανιά 24-27 Ὀκτωβρίου 2002.
  • «Τό ὑδάτινο Στοιχεῖο σάν παράμετρος στήν διαμόρφωση τῶν Πόλεων»Σύλλογος Ἀρχιτεκτόνων Πάτρας-ΤΕΕ-Τμ. Δυτικῆς Ἑλλάδας. Πάτρα 2002
  • «Θέματα Πολιτιστικῆς ὑποδομῆς ἐν ὄψει τῆς Πολιτιστικῆς Πρωτεύουσας τοῦ 2006»,Διακίδειος Σχολή Λαοῦ, Πάτρα2002
  • «Ἰδιαιτερότητες τῆς λευκαδίτικης δομικῆς παραδόσεως σέ  σχέση μέ τήν ἀντιμετώ-πιση των σεισμῶν». Ἡμερίδα Τοπικῆς Ἕνωσης Δήμων καί Κοινοτήτων Νομοῦ Λευκά-δας μέ θέμα: «Ὁ σεισμός τῆς Λευκάδας 14-8-2003 :Μελέτη-συμπεράσματα-προτάσεις». Λευκάδα Νοέμβριος 2003.
  • «Σχεδιαμός - Ἀπόκτηση - Διαμόρφωση Κοινοχρήστων χώρων στήν Πάτρα». Ἠμερίδα Συλλόγου Ἀρχιτεκτόνων μέ θέμα: «Σχέδιο πόλης Πάτρας, προστασία καί ἀνάκτηση τοῦ δημσίου χώρου πού χάνεταιἩμερίδα». Πάτρα Ἀπρίλιος 2004
  • «Καί πάλι γιά τήν Πολιστική Πρωτεύουσα»,Διακίδειος Σχολή Λαοῦ, Πάτρα 2004.
  • «Προστασία τῆς ἀρχιτεκτονικῆς καί πολιτιστικῆς ταυτότητας τῆς Λευκάδας»
        16-17 Μαρτίου 2006. Νομαρχιακή Αὐτοδιοίκηση Λευκάδας.

         Θέμα: Άρχιτεκτονική παράδοση τῆς Λευκάδας καί Λαϊκισμός

·         «Οἱ ἀπαρχές τοῦ Σχεδίου Πόλεως Πατρῶν .Ἡμέρες Καποδίστρια»Εἰσήγηση στό Σεμινάριο Ἐπιμόρφωσης Ἐκπαιδευτικῶν,Πάτρα 2006
·       Ἡμερίδα στα πλαίσια τοῦ προγράμματος HuReDePIS, Πάτρα  2007.μέ θέμα:       «Διαπεριφερειακές Δράσεις γιά Πολιτισμό &  Τουρισμό»Εἰσήγηση: «Ἀμφίπλευρες Πολιτισμικές ἐπιδράσεις μεταξύ Δ. Ἑλλάδας, Ἰονίων Νήσων, Ἀπουλίας καί Σικελίας».
·       Διεθνές συνέδριο HuReDePIS. Είσήγηση: «Ἡ χωροταξία ὡς μέσον ἀρχαιογνωσίας.
     Ἡ περίπτωση τῆς Λευκάδας σε συσχετισμό μέ τήν ὁμηρική Ἰθάκη». Πάτρα 2007.
·       Πνευματικό Κέντρο τοῦ Δήμου Λευκάδος:Συνέδριο :Τά   Μοναστήρια τῆς Λευκάδας»:      Θέμα:  Ἡ νέα εὐρωπαϊκή πολιτική γιά τόν Πολιτισμό: Δυνατότητες γιά τήν ἐφαρμο-γή της στήν  ἀναβίωση τῶν μοναστηριῶν μας. Λευκάδα 2007
·       Ἠμερίδα ΤΕΕ –ΔυτικῆςἙλλάδας:      Πάτρα 9/2008.             
              Μέ θέμα:  «Γ.Π.Σ. Πατρῶν 1986: Βασικοί ἄξονες Σχεδιασμοῦ - Βαθμός ὑλοποιήσεως 

  • Μέ Θέμα: Ὁπολεοδομικός σ χεδιασμός στην Πάτρα 1829- 1989
    Ἠμερίδα ΤΕΕ –ΔυτικῆςἙλλάδας:      Πάτρα 6/2011 



Ἐκδόσεις  


·         "Μείωση εἰσφορῶν - μείωση ἐλλειμμάτων, μία μέθοδος σχεδιασμοῦ", Πάτρα, Ἰούνιος 1991.
·         "Ἐξέλιξη τοῦ Σχεδίου Πόλεως τῶν Πατρῶν 1829-1989", Ἀχαϊκές Ἐκδόσεις, Πάτρα, 1991.
·         "Διερεύνηση τῆς Δομῆς καί Μορφολογίας τοῦ Πολεοδο-μικοῦ Ἱστοῦ τῆς Χώρας (Λευκάδας)", Ἐκδόσεις Ἑταιρείας Λευκαδικῶν Μελετῶν, Πρακτικά Β΄Συνεδρίου 1984, ΑΘΗΝΑ 1991.
·         "Κωδικοποίηση τῶν Ἐπεκτάσεων καί Ἀναθεωρήσεων Σχεδίου Πόλεως τῶν Πατρῶν στά πλαίσια ΕΠΑ, 1983-1993", Ὀκτώβριος 1993.
·         "Λευκάδα, ἐρευνῶντας", Ἀχαϊκές Ἐκδόσεις, Ἰούνιος 1999.
·         "Η ναοδομία στήν πόλη τῆς Λευκάδας καί τά ξυλόγλυπτα τέμπλα", Ἐκδόσεις Ἑταιρείας Λευκαδικῶν Μελετῶν, Ἀθῆνα 2000.
·         «Ἀμαξική, Μιά Συγκριτική Πολεοδομική Θεώρηση», Ἐκδόσεις Ἑταιρείας Λευκαδικῶν Μελετῶν, Ἀθῆνα 2001.
·         Ἐπιμελήτρια ἐκδόσεως τόμου πρακτικῶν τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου γιά τόν WDörpfeld. Πάτρα 2008
·         Συνεπιμελήτρια ἐκδόσεως πρακτικὠν Διεθνοῦς συνεδρίουHuReDePIS.Πάτρα 2008.




      Ἐπιμελήτρια  ἐκδόσεως τόμου πρακτικῶν τοῦ  Συνεδρίου μέ θέμα Τά Μοναστήρια τῆς Λευκάδας.
       Ἔκδοση Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου   ευκαδίων.  Αθήνα 2011.


Ἐπιμελήτρια τῆς δίγλωσσης(ἑλληνικά -Γερμανικά)  ἐκδόσεως τοῦ αὐτοβιογραφικοῦ ἔργου τοῦ W. Dörpfeld, Daten meines Lebens- Σταθμοί τῆς ζωῆς μου,  σέ συνεργσία μέ τον καθηγηρή  Klaus GoebelWuppertal.  Ἔκδοση τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Λευκαδίων, Περί Τεχνῶν, Πάτρα, 2010