Συγγραφέας: Πανταζής Κοντομίχης
Εκδόσεις Γρηγόρη • [αγορά εδώ]
ISBN: 960-333-226-7
Στο συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχου ως «παράρτημα», ο «Σύλλαβος» του Ιωάννου Ν. Σταματέλου και το «Γλωσσάριον» του Γ. Χ. Μαραγκού, παλαιότερα γλωσσάρια που χρησιμοποίησε ο Πανταζής Κοντομίχης ως πηγές για το λεξικό του.
Πανταζής Κοντομίχης (1924-2005)
Ο Πανταζής Κοντομίχης γεννήθηκε στον Κάβαλο Σφακιωτών της Λευκάδας το Ι924. Τα παιδικά και νεανικά του χρόνια τα έζησε στο χωριό του στο οροπέδιο των Σφακιωτών, γνωστό από τις αγροτικές εξεγέρσεις και δοξασμένο από την ποίηση του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Τελείωσε το Δημοτικό του χωριού του και το Γυμνάσιο στη Λευκάδα.
Σπούδασε στη φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1945_1950).
Τα πνευματικά του ενδιαφέροντα άρχισαν από την εποχή της φοιτητικής του ζωής με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα Φοιτητική Φωνή, μαζί με τον Άρη Αλεξάνδρου.
Η επαγγελματική του σταδιοδρομία αρχίζει το έτος Ι952 με το διορισμό του στο Γυμνάσιο Λευκάδας. Ο Κοντομίχης διήλθε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Συνταξιοδοτήθηκε το 1985 με το βαθμό του Σχολικού Συμβούλου.
Συμμετείχε σε όλα τα κοινωνικά δρώμενα και ως απλός πολίτης και ως πνευματικός άνθρωπος. Πολιτικά ήταν τοποθετημένος στον προοδευτικό χώρο. Στα δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα αλλά και για τη Λευκάδα εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ με το όραμα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μαρτυρείται μάλιστα και η πραγματοποίηση μαθητικού συλλαλητηρίου για υποστήριξη του καθηγητή τους που διωκόταν για τις ιδέες του κατά την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου.
Ως πνευματικός άνθρωπος υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών και παρέμεινε μέλος της ως το θάνατό του. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία των Γιορτών Λόγου και Τέχνης και στο Φεστιβάλ.
Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Λαογραφικού Μουσείου, το οποίο φέρει και το όνομά του. Ως μέλος πρόσφερε τις υπηρεσίες του και στον «Ορφέα»,
Υπήρξε τακτικό μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και μέλος του Παλλευκάδιου Συλλόγου Προστασίας Λαογραφικών Θεμάτων. Τα πνευματικά του ενδιαφέροντα άρχισαν από την εποχή της φοιτητικής του ζωής με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα Φοιτητική Φωνή,
Ο Κοντομίχης, παράλληλα με το εκπαιδευτικό του έργο, ασχολήθηκε με ιστοριοδιφικές, φιλολογικές και λαογραφικές εργασίες, καθώς και μεταφράσεις αρχαίων κειμένων. Όλο του το έργο στηρίζεται στις έρευνές του στο Ιστορικό Αρχείο της Λευκάδας.
Από τη δεκαετία του Ι950 ερεύνησε στο Αρχείο Λευκάδας θέματα ιστορίας και ιστορικής λαογραφίας, ενώ στην ύπαιθρο και στην πόλη της Λευκάδας συγκέντρωνε λαογραφικό υλικό για το σύνολο των δραστηριοτήτων και των εκφράσεων του λαϊκού βίου που παρουσίασε στο πολύτομο έργο του, όπου κατέγραψε τον υλικό, κοινωνικό και πνευματικό βίο με δική του διήγηση σε δημοτική γλώσσα, η οποία δανείζεται τρόπους εκφράσεων και στοιχεία της ντοπιολαλιάς,
Η πνευματική δημιουργία του Κοντομίχη χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:
στο ερευνητικό, που περιλαμβάνει όλες του τις λαογραφικές μελέτες, και στο καθαρά φιλολογικό του έργο, που περιλαμβάνει τις μεταφράσεις των αρχαίων συγγραφέων.
Το λαογραφικό του έργο είναι πλουσιότατο και πολύ σημαντικό, αφού κατόρθωσε να καταγράψει και να περιλάβει σ’ αυτό όλες τις μορφές του λαϊκού πολιτισμού της Λευκάδας.
Ορισμένοι από τους τίτλους των βιβλίων του είναι: Το Νεοελληνικό Θέατρο στη Λευκάδα, 1964, Δημοτικά τραγούδια της Λευκάδας, 1985, Τα γεωργικά της Λευκάδος, 1986, Η λαϊκή ιατρική στη Λευκάδα,1988, Η Λευκαδίτικη λαϊκή φορεσιά από τον 17ο αιώνα, ως τα μέσα του 20ού, 1989, Το νοικοκυριό του χωριάτικου σπιτιού στη Λευκάδα, 1990, Λαογραφικά σύμμεικτα Λευκάδας, 1995, Το λεξικό 1ου λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος, 2001, Παροιμίες από τη Λευκάδα, 2002. Το μεταφραστικό του έργο περιλαμβάνει μεταφράσεις της Ομήρου Οδύσσειας, 1972,και Ιλιάδας, 1976, καθώς και τα Ησιόδου Έργα, 1980.
Στη διάρκεια της πνευματικής του πορείας συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Την εφημερίδα Λευκαδίτικες Σελίδες την επέβλεπε ο ίδιος και ήταν και άμεσος συνεργάτης.
Παράλληλα, δημοσίευσε μελέτες για Λευκαδίτες δημιουργούς, για το Θέατρο και τον Τύπο στη Λευκάδα και για λευκαδίτικα ιστορικά θέματα.
Το λαογραφικό του έργο αποδεικνύει την προσπάθειά του να φωτίσει και να καταγράψει όλες τις εκδηλώσεις της ζωής και του πολιτισμού των ανθρώπων του μόχθου, των αγροτών, των εργατών και των χωρικών,
Η έρευνα του Κοντομίχη στο Αρχείο της Λευκάδας και οι μελέτες του σε όλες τις μορφές της ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου, όπως η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική, θα αποτελούν στοιχεία αναφοράς για τους ερευνητές του μέλλοντος του αγροτικού πολιτισμού της Λευκάδας.
Το έργο του Πανταζή Κοντομίχη, το λαογραφικό κυρίως, θα αποτελεί για τους ερευνητές και μελετητές της ιστορίας και του πολιτισμού της Λευκάδας σπουδαίο βιβλιογραφικό οδηγό. Η μελέτη της τοπικής ιστορίας θα στηρίζεται, στο έργο του Κοντομίχη, όπως και σε εκείνο του Πάνου Ροντογιάννη.
Υπήρξε συνεχιστής της πνευματικής παράδοσης του νησιού και μαζί με τον Πάνο Ροντογιάννη, που συνδέονταν με πραγματική φιλία, κατέγραψαν και πρόβαλαν την ιστορία Και τον πολιτισμό της Λευκάδας. Το έργο του Ροντογιάννη Και του Κοντομίχη είναι οι πυλώνες που πρέπει να ανοίξεις για να προσεγγίσεις την ιστορία και τον πολιτισμό της Λευκάδας,
Πίστεψε και υπηρέτησε την πνευματική προκοπή του νησιού του με τη μακρά θητεία του στην εκπαίδευση, τη διοίκηση των πολιτιστικών σωματείων, την οργάνωση εκδηλώσεων, την αρθρογραφία στις τοπικές εφημερίδες και τη συγγραφή 1Β0 περίπου δημοσιευμάτων, από τα οποία τα 16 είναι βιβλία που κυκλοφορούν.
Ο Πανταζής Κοντομίχης σε όλη του τη ζωή ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Διακρινόταν για την εργατικότητα, τη σεμνότητα, την αγάπη του για την έρευνα, την απλότητα και το υψηλό του ήθος,
Ο Πανταζής Κοντομίχης, ως άνθρωπος, ως δάσκαλος, ως πολίτης, ως επιστήμονας, ως πνευματικός άνθρωπος και ως φορέας πολιτισμού της πατρίδας του, έτυχε γενικής αναγνώρισης και αποδοχής από τους πολίτες της Λευκάδας αλλά και από την ευρύτερη πνευματική κοινότητα.
Τα Λευκαδίτικα
Συγγραφέας: Χριστόφορος Λάζαρης
Ιδιωτική Έκδοση, Ιωάννινα 1970
με την προσθήκη συμπλήρωσης στην αρχική έκδοση, του ίδιου του συγγραφέα που βρίσκεται στην Επετηρίδα Τόμο Ε(1978-1980) της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών (Αθήνα 1982)
Ο Χριστόφορος Γ. Λάζαρης γεννήθηκε στην Κατούνα Λευκάδας το 1904, ένατο παιδί του Γεωργίου Λάζαρη και της Βαρβάρας, το γένος Τιμόθεου Γουρζή.
Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στην Κατούνα, το Γυμνάσιο και το Σχολαρχείο στην πόλη της Λευκάδος. Αποφοίτησε από τη Νομική σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τον Οκτώβριο 1924 με τον βαθμό «Καλώς». Στρατιωτική θητεία «Ναύτης Διδάσκαλος επί των πλοίων του στόλου» στο Πολεμικό Ναυτικό, από 3-3-1925 έως 11-1-1927.
1927 Ορκίστηκε Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Λευκάδος
1935 Αντεισαγγελεύς Πρωτοδικών Ιωαννίνων
1940 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Λευκάδος
1945 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Αμαλιάδος
1948 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Χαλκίδος
1952 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Πειραιώς
1953 Αντεισαγγελεύς Εφετών Πατρών
1954 Αντεισαγγελεύς Εφετών Αθηνών
1967 Προϊστάμενος Εισαγγελείας Πρωτοδικών Αθηνών
1968 Εισαγγελεύς Εφετών Ιωαννίνων
Παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1970
Παντρεύτηκε στην Λευκάδα τον Δεκέμβριο του 1933 την Αικατερίνη του Αντωνίου Γιαμαλάκη και της Κούλας, το γένος Μηνά Λουπέτη. Απέκτησαν δύο παιδιά, το Βαρθολομαίο το 1935 και τη Βαρβάρα το 1942. Προτάσεις του επί δυσχερών νομικών θεμάτων και διατριβή επί της «προσφυγής κατά της απ’ ευθείας κλήσεως» δημοσιεύτηκαν στα «Ποινικά χρονικά» και άλλα περιοδικά.
Το 1927 ίδρυσε το σύλλογο εθνικής φυσικής αγωγής «Τηλυκράτη» . Αργότερα πέτυχε τη δημιουργία του εθνικού γυμναστηρίου Λευκάδας. Το 1970 εξέδωσε ΤΑ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΑ, ετυμολογικό και ερμηνευτικό λεξικό των γλωσσικών ιδιωμάτων της νήσου Λευκάδος. Το 1984 εξέδωσε την ποιητική του συλλογή ΑΜΦΙΛΥΚΗ 1921-1983.
Τιμήθηκε για γενναιότητα και αυταπάρνηση στην εκτέλεση του δημοσίου καθήκοντός του με το «Χρυσό σταυρό Τάγματος του Φοίνικος» και με τον «Ταξιάρχη του Φοίνικος».
Απεβίωσε στις 23/11/1985 στο σπίτι του στην Αθήνα. Ζήτησε η σορός του να ενταφιασθεί στο κοιμητήριο της πόλεως της Λευκάδας και να αναγραφεί στην ταφική κατάληξη μερίμνη της «φιλτάτης» συζύγου του, σε μαρμάρινη πλάκα, το αγωνιώδες απόφθεγμα του Τειρεσία προς τον Οιδίποδα, που τόσες φορές με εγκαρτέρηση, όπως αναφέρει, το έζησε :
«ΦΕΥ ΦΕΥ ΦΡΟΝΕΙΝ ΩΣ ΔΕΙΝΟΝ ΕΝΘΑ ΜΗ ΤΕΛΗ ΛΥΗ ΦΡΟΝΟΥΝΤΙ»
(Σοφοκλ. Οιδ. Τύραννος 316-17)
Τεχνικές εὐσταθείας τῆς Παραδοσιακῆς Ἀρχιτεκτονικῆς καί Λεξικό ἰδιωματικῶν οἰκοδομικῶν ὅρων τῆς Λευκάδας
Συγγραφέας: Χαρά Παπαδάτου – Γιαννοπούλου
Λευκάδα 2014
Χαρά Παπαδάτου-Γιαννοπούλου
Ἡ Χαρά Παπαδάτου-Γιαννοπούλου κατάγεται ἀπό τήν Λευκάδα. Σπούδασε ἀρχιτεκτονική στό Τεχνικό Πανεπιστήμιο τῆς Karlsruhe στήν Γερμανία. Ἐργάσθηκε στό ἐλεύθερο ἐπάγγελμα, κυρίως μέ τήν ἰδιότητα τῆς μελετήτριας δημοσίων ἔργων στόν χῶρο τῆς Πολεοδομίας καί Χωροταξίας. Συγχρόνως ἀνέπτυξε καί εὐρύτερα ἐπιστημονική καί ἐρευνητική δραστηριότητα, ἐνῶ ἀσχολήθηκε καί μέ ἐκδόσεις πάνω σέ θέματα ἀρχιτεκτονικῆς.
Οἱ κυριότερες δημοσιεύσεις της:
Μείωση εἰσφορῶν-μείωση ἐλλειμμάτων, μία μέθοδος σχεδιασμοῦ«, Πάτρα, Ἰούνιος 1991. «Ἐξέλιξη τοῦ Σχεδίου Πόλεως τῶν Πατρῶν 1829-1989«, Ἀχαϊκές Ἐκδόσεις, Πάτρα, 1991. «Κωδικοποίηση τῶν Ἐπεκτάσεων καί Ἀναθεωρήσεων Σχεδίου Πόλεως τῶν Πατρῶν στά πλαίσια ΕΠΑ, 1983-1993«, Ὀκτώβριος 1993. «Λευκάδα, ἐρευνώντας«, Ἀχαϊκές Ἐκδόσεις, Ἰούνιος 1999. Ἐπιμελήτρια ἐκδόσεως τόμου Πρακτικῶν τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου γιά τόν W. Dörpfeld. Πάτρα 2008. Συνεπιμελήτρια ἐκδόσεως Πρακτικῶν Διεθνοῦς Συνεδρίου HuReDePIS. Πάτρα 2008. Ἐπιμελήτρια τῆς δίγλωσσης (ἑλληνικά-γερμανικά) ἐκδόσεως τοῦ αὐτοβιογραφικοῦ ἔργου τοῦ W. Dörpfeld, Daten meines Lebens-Σταθμοί τῆς ζωῆς μου, σέ συνεργασία μέ τόν καθηγητή Klaus Goebel,Wuppertal. Ἔκδοση τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Λευκαδίων, Περί Τεχνῶν, Πάτρα, 2010. Ἐπιμελήτρια ἐκδόσεως τόμου πρακτικῶν τοῦ Συνεδρίου μέ θέμα Τά Μοναστήρια τῆς Λευκάδας. Ἔκδοση Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Λευκαδίων. Ἀθήνα 2011. Ναοί τῆς Κατούνας στήν Λευκάδα, Λευκάδα 2014. Ἐπιμελήτρια ἐκδόσεως τόμου πρακτικῶν τοῦ Συνεδρίου μέ θέμα: ΝΗΡΙΚΟΣ-ΛΕΥΚΑΣ-ΚΑΣΤΡΟ, Ἡ μακροβιότερη πρωτεύουσα τῆς Λευκάδας, Ἔκδοση Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Λευκαδίων, Λευκάδα 2016.
Ἐπίσης, ἔχει συμμετάσχει μέ ἀνακοινώσεις της σέ συνέδρια καί ἔχει δημοσιεύσει ἄρθρα σέ ἐπιστημονικά περιοδικά καί τόν τῦπο.
Σύλλαβος
Συγγραφέας: Ιωάννης Σταματέλος
Εκδόσεις Γρηγόρη
ISBN: 960-333-226-7
Ιωάννης Σταματέλος
«Σχολάρχης, αρχαιοδίφης και λαογράφος». Ένας από τους σπουδαιότερους λόγιους του καιρού του.
Γεννήθηκε το 1822 στη Λευκάδα, και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Νικολάου Χρήστου Σταματέλου και της Αναστασίας Νικολάου Καββαδία και πέθανε το 1881 στη Ζάκυνθο. Τελείωσε τις μαθητικές του σπουδές στη Λευκάδα και το 1850, βρίσκεται φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, έχοντας σπουδαίους για την εποχή καθηγητές. Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του αρχίζει τη συγγραφή κειμένων που έχουν σχέση με την αρχαιολογία και την αρχαία ιστορία της Λευκάδας. Το πρώτο του έργο κυκλοφόρησε το 1851. Πρόκειται για ένα φυλλάδιο 32 σελίδων που τύπωσε στην Αθήνα με τίτλο «Φιλολογικαί διατριβαί περί της Λευκάδος κατά τους αποτάτους χρόνους» και αφορούσε τα αρχαία ονόματα της Λευκάδας, τις πόλεις, τον ισθμό, τους λιμένες, τους κατοίκους και τον Λευκάτα.
Για πολλά χρόνια δίδαξε στα σχολεία της πατρίδας του. Ήταν φίλος του Βαλαωρίτη και του Ζαμπελίου. Το 1860 νυμφεύεται την Φιλαρέτη Σαράντη καββαδία και αποκτούν τρία παιδιά, τον Νικόλαο-Πολύβιο, μετέπειτα διδάκτορα Νομικής και ποιητή, τον Αναστάσιο που πέθανε στα δώδεκά του χρόνια και την Όλγα.
Το φιλολογικό του έργο, λαογραφικές μελέτες, άρθρα, μονογραφίες κ.λπ., είναι μεγάλο σε όγκο και σπουδαίο σε ποιότητα, διάσπαρτο σε περιοδικά και ημερολόγια της εποχής του.
Αναφέρουμε ενδεικτικά τις εργασίες του: «Μυρολόγια Λευκάδος», «Συλλογή των Λευκαδίων επιγραφών», «Βιογραφία του Εθνικού ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτου», «Γυναικολόγιον», «Ορθογραφικό της κοινής γλώσσης», «Βοήθημα εις την Ελληνικής τεχνολογίαν», «Βιογραφία του Δ. Πετριτσοπούλου», «Φθογγολογία της Ελληνικής γλώσσης», «Ρητορική – θεωρία και πρακτική», «Σύλλαβος» κ.λπ.
(από το βιβλίο «Ανθολογία Λευκαδίων ποιητών» του Γιάννη Βουκελάτου, εκδ. του περιοδικού Λευκαδίτικη Εστία, Αθήνα 1983, σελ. 25.
και το άρθρο του Τριαντάφυλλου Σκλαβενίτη «Ιωάννης Ν. Σταματέλος (1822-1881) Ο λόγιος και ο δάσκαλος, τα δημοσιεύματα, τα κατάλοιπα, τα χειρόγραφα της βιβλιοθήκης του»)
«Γλωσσάριον»
Συγγραφέας: Γ.Χ. Μαραγκός
Εκδόσεις Γρηγόρη
ISBN: 960-333-226-7
Τα μοναδικά βιογραφικά στοιχεία που καταφέραμε και συλλέξαμε για τον Γ.Χ.Μαραγκό είναι ελάχιστα και αναφέρονται στην εισαγωγή του Παραρτήματος (σελ. 351-2) στο «Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος» του Πανταζή Κοντομίχη, όπου υπάρχει δημοσιευμένο το «Γλωσσάριον» του και σε υποσημείωση του «Γλωσσαρίου» στη σελ. 405 της ίδιας έκδοσης.
Ο Γ.Χ. Μαραγκός γεννήθηκε στο Κομηλιό Λευκάδας, πιθανόν κάποια χρόνια πριν τα μέσα του 19ου αιώνα (το «Γλωσσάριον» δημοσιεύτηκε το 1874 στο περιοδικό «Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος Κωνσταντινουπόλεως, τόμος Η΄, σελ. 455 – 464). Ήταν δημοδιδάσκαλος στα Πέρμαντα Ικονίου όταν δημοσιεύτηκε η συλλογή του. Το «Γλωσσάριον» του αναδημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1976 στο περιοδικό «Λευκαδίτικη Εστία» του Γιάννη Βουκελάτου (έτος Α’, Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1976, τεύχος 1ον). Η αναδημοσίευση του στο παραπάνω βιβλίο του Πανταζή Κοντομίχη, την οποία χρησιμοποιούμε, είναι η δεύτερη.
Το Γλωσσάρι της Λευκάδας
Συγγραφέας: Ηλίας Π. Γαζής
Έκδοση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας, Λευκάδα 1993
O Ηλίας Γαζής γεννήθηκε στη Βαυκερή το 1913. Ασχολήθηκε με την ποίηση από μικρό παιδί. Τα πρώτα του γραπτά δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1940-41. Εκτός από στίχους και ιστορίες σημείωνε και διάφορα σημαντικά γεγονότα.
Υπήρξε τακτικός συνεργάτης σε αρκετά επαρχιακά έντυπα και δημοσίευε συχνά επίκαιρα θέματα σε περιοδικά και εφημερίδες της πρωτεύουσας, όπως «Επίκαιρα», «Δίαυλος» κλπ. Είχε καταχωρήσει επίσης πολλά λήμματα στην εγκυκλοπαίδεια «ΗΛΙΟΣ».
Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του:
Λευκαδίτικοι Παλμοί (ποιήματα)
Το συνέδριο (μυθιστόρημα)
Εφτανησιώτικοι λυρισμοί (ποιήματα)
Μελωδίες και θρήνοι (ποιήματα)
Νοσταλγίες (ποιήματα)
Ο γιός του αφορισμένου (δραματική ιστορία)
Ο καταφρονεμένος (δραματική ιστορία)
Συναπαντήματα της ζωής (διηγήματα)
Στο Γλωσσάρι της Λευκάδας παρουσιάζονται 700 περίπου λήμματα – ιδιωματισμοί της Λευκάδας και η ερμηνεία τους από τον ίδιο.
Έχει λάβει έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών, Α΄ βραβείο από λογοτεχνικό περιοδικό, δυο πρώτους επαίνους, ένα δίπλωμα και τρίτο έπαινο της Ένωσης Λογοτεχνών της οποίας υπήρξε μέλος . Για πολλά χρόνια έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα.
Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα
Συγγραφέας: Δημήτρης Κατωπόδης (πρ. Γυμνασιάρχης)
Έκδοση: Καρσάνικα Νέα του Συλλόγου Καρσάνων Αθήνας
Ο Δημήτριος Κατωπόδης γεννήθηκε στην Καρυά της Λευκάδας στις 25 Ιανουαρίου του 1930. Ήταν άγαμος, κάτοικος Ν. Ιωνίας Αττικής.
Γιος του δασκάλου του χωριού, Γεωργίου Κατωπόδη, έδειξε από μικρός μεγάλο ενδιαφέρον για τα γράμματα και με τη στήριξη του τότε Μητροπολίτη της Λευκάδας, Δωροθέου, ξεκίνησε και ολοκλήρωσε επιτυχώς τις σπουδές του στη Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια, η μεγάλη αγάπη του για τα κλασικές σπουδές τον ώθησαν στην απόκτηση του δεύτερου πτυχίου του στην Κλασική Φιλολογία στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Εργάστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας ως θεολόγος καθηγητής στη μέση εκπαίδευση σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας και διετέλεσε γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο της Καρύστου. Για περισσότερα από 15 χρόνια υπηρέτησε σε Γυμνάσιο της Ν. Ιωνίας Αττικής, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Ως εκπαιδευτικός άφησε άριστες εντυπώσεις και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλα τα σχολεία που δίδαξε. Ήταν πραγματικά γεννημένος για δάσκαλος, καθώς είχε ιδιαίτερη ικανότητα στη μετάδοση της γνώσης και ήταν δεινός ομιλητής, όχι μόνο στις αίθουσες των σχολείων αλλά και στις εκκλησίες όπου κήρυττε από άμβωνος.
Ως βαθύς γνώστης της θεολογίας και των Κλασικών Γραμμάτων διάβαζε και αρθρογραφούσε αδιαλείπτως. Ήταν ένας πραγματικός ερευνητής – μελετητής. Τα κείμενά του έβριθαν από παραπομπές και πηγές, προϊόν ενδελεχούς και εμπεριστατωμένης μελέτης επί του αντικείμενου.
Αρθρογραφούσε συστηματικά στην εφημερίδα του Συλλόγου Καρσάνων Αθήνας «Καρσάνικα Νέα» και στην εφημερίδα του Συλλόγου Λευκαδίων Αττικής «Ηχώ της Λευκάδας», στις μόνιμες στήλες λαογραφικού ενδιαφέροντος «Καρσάνικα γλωσσικά ιδιώματα» και «Λαογραφικά Ποικίλα» αντίστοιχα.
Επίσης, συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και τη Μητρόπολη Ν. Ιωνίας, όπου είχε αναλάβει και την επιμέλεια της μηνιαίας έκδοσής της.
Μία από τις αγαπημένες καθημερινές ασχολίες του ήταν να επισκέπτεται τα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας και να ενημερώνεται για τις νέες εκδόσεις που κυκλοφορούσαν στα αντικείμενα που τον ενδιέφεραν π.χ. Θεολογία, Φιλολογία, Λαογραφία κλπ. Η προσωπική του βιβλιοθήκη περιελάμβανε χιλιάδες επιστημονικά και άλλα βιβλία, ειδικού και γενικού ενδιαφέροντος.
Έζησε απλά, χωρίς έπαρση και ματαιοδοξία και, παρά τις ιδιαίτερες ικανότητες που είχε, ουδέποτε επιδίωξε να καταλάβει ανώτερες θέσεις στην εκπαίδευση ή τη διοίκηση.
Απεβίωσε τον Ιούνιο του 2010 μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 80 ετών.
Να τ’ κρίνω ή να μην τ’ κρίνω;
Συγγραφέας: Ιωάννα Κόκκλα
Εκδότης: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκάδας
Η Λευκαδία –Ελευσινία ποιήτρια συγγραφέας Ιωάννα Κόκλα κινείται στον χώρο της λογοτεχνίας από το 1980, έχει εκδώσει επτά ατομικές ποιητικές συλλογές, δύο ιστορικές μελέτες και δύο θεατρικά έργα. Κατά καιρούς οργανώνει και συμμετέχει σε συνέδρια, συμπόσια, ημερίδες και έχει βραβευτεί κατ’ επανάληψη σε παγκόσμιους και πανελλαδικούς διαγωνισμούς. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί και μεταφραστεί σε χώρες του εξωτερικού. Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών», της «Αμφικτυονίας Ελληνισμού», της «Εταιρείας Ιστορικών Συγγραφέων» και ιδρυτικό μέλος του «Κέντρου Ελευσινιακών Μελετών Δάειρα», όπου κατά καιρούς έχει διατελέσει Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος και Γενική Γραμματέας.
Περισσότερα [εδώ]
Γεώργιος Μπαρμαρίγος: Δημόσιος Νοτάριος της Αγίας Μαύρας
Συγγραφέας: Ελένη Γράψα
Εκδότης: Γ.Α.Κ. – Αρχεία Νομού Λευκάδας
Έτος: 2006, ISBN: 978-960-89566-0-5
Φιλόλογος, απόφοιτός του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εργάστηκε στη μέση εκπαίδευση σε σχολεία της Λευκάδας και της Αθήνας. Από το 2004 μέχρι το 2012 εργάστηκε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Επιτέλεσε προϊσταμένη στα Γενικά Αρχεία Λευκάδας.
* Η φωτογραφία της πόλης της Λευκάδας που εμφανίζεται στην κορυφή της ιστοσελίδας, είναι της Ιωάννας Τσάκαλου.
* Το λογότυπο είναι δημιουργία του Νίκου Καββαδία – FNK
http://lexikolefkadas.gr/via/
Η πρόσοψη του Στρουμπείου σε φωτό τού 1969 λίγο πριν ξεκινήσουν οι εργασίες κατεδάφισής του.
