Το πιο παράξενο ξενοδοχείο για βιβλιόφιλους



TRAVEL TIPS

Αρχική Εξωτερικό



Εξωτερικό
Το πιο παράξενο ξενοδοχείο για βιβλιόφιλους
13 Ιανουαρίου 2017

Facebook

Twitter

Πώς θα σας φαινόταν να περάσετε μια νύχτα ανάμεσα σε 250.000 τόμους βιβλίων χωρίς να χρειαστεί καν να τα δανειστείτε; Το καλύτερα κρυμμένο μυστικό των βιβλιόφιλων κρύβεται στη βορειοανατολική Ουαλία, στην πόλη Hawarden, περίπου 45 λεπτά από το Λίβερπουλ. Η Gladstone’s Library είναι η μοναδική βιβλιοθήκη στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου μπορεί κάποιος να φιλοξενηθεί σε ένα από τα 26 δωμάτια. Εκτός από τις ανέσεις, όπως δωρεάν ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο, δωρεάν καφέ, vintage ραδιόφωνα και όμορφη θέα στη φύση της Ουαλίας, οι λάτρεις των βιβλίων θα έχουν στη διάθεσή τους 250.000 τόμους βιβλίων για να επιλέξουν. Το καλύτερο; Η βιβλιοθήκη κλείνει για το κοινό στις 5μμ. αλλά οι φιλοξενούμενοι στα δωμάτια έχουν πρόσβαση στη βιβλιοθήκη μέχρι τις 10 το βράδυ. Αυτό σημαίνει ότι για πέντε ολόκληρες ώρες έχουν αποκλειστικά δικά τους χιλιάδες βιβλία. Μόνο μην περιμένετε να βρείτε τηλεόραση στα δωμάτια. Άλλωστε, ποιος πάει σε βιβλιοθήκη για να χαζεύει στην τηλεόραση; Η βιβλιοθήκη φέρει το όνομα του William Gladstone (1809 – 1898), που υπήρξε διαπρεπής Άγγλος πολιτικός του Φιλελεύθερου Κόμματος και διετέλεσε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Διακρίθηκε για τη ρητορική του δεινότητα και το φιλελληνισμό του. Αν αναρωτιέστε για την τιμή, το δίκλινο κοστίζει 108 ευρώ με πρωινό. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ: www.gladstoneslibrary.org
Δείτε φωτογραφίες από τη βιβλιοθήκη και τα δωμάτια.



















Πηγή

ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΠΕΤΡΑΔΙΑ Το νέο βιβλίο του Βαγγέλη Κουκούλογλου.



Μέσα σε άκρως συγκινητική και συναισθηματική ατμόσφαιρα, για πρώτη φορά στα κοινωνικά, πνευματικά, πολιτιστικά και αθλητικά εξελισσόμενα της Λευκάδας, η Δημόσια Βιβλιοθήκη του νησιού, «πλημμύρισε» από κόσμο όλων των ηλικιών στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Βαγγέλη Κουκούλογλου υπό τον τίτλο: «Λευκάδας Πετράδια», καντάδα… θύμησης και νοσταλγίας στις ομάδες και στα παιδιά της αλάνας, της γειτονιάς και της ξωμεριάς μιας άλλης εποχής.

Το βιβλίο παρουσιάστηκε την 1η Αυγούστου 2016 με κεντρικούς ομιλητές τον αντιπεριφερειάρχη της Π.Ε Λευκάδας Θεόδωρο Χαλικιά, την προϊσταμένη της Βιβλιοθήκης Μαρία Ρούσσου, τον πρόεδρο του Τηλυκράτη Τριαντάφυλλο Βλάχο, τον εκπρόσωπο τον γηραιότερων βετεράνων ποδοσφαιριστών Πάνο Ορφανό, τον νεότερων των παλαιμάχων Λάμπρο Φούκα, την εκπαιδευτικό Νανά Αραβανή, σύσυγο του συγγραφέα και τον Βαγγέλη Κουκούλογλου, ενώ τον συντονισμό της παρουσίασης είχε ο διακεκριμένος Λευκαδίτης δημοσιογράφος και συγγραφέας Ηλίας Γεωργάκης.

Στην εκδήλωση μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Θανάσης Καββαδάς, ο δήμαρχος Λευκάδας Κώστας Δρακονταειδής, επίσης, πρώην νομάρχες και δήμαρχοι όπως οι Χρήστος Λάζαρης, Κώστας Αραβάνης, Κώστας Σταματέλος, Πάνος Σκληρός, οι κληρικοί π. Νεκτάριος Μάλφας(εκπροσώπησε τον Μητροπολίτη Λευκάδας και Ιθάκης κ.κ Θεόφιλο), π. Γεράσιμος Ζαμπέλης και ο ηγούμενος της Μονής Παναγίας Φανερωμένης π. Νικηφόρος Ασπρογέρακας, πολλοί άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, μεγάλος αριθμός παλαιμάχων μπαλαδόρων και πλήθος άλλων ανθρώπων με μεγάλη προσφορά στα κοινωνικά δρώμενα της Λευκάδας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Πρόκειται για μια ωδή στη γενέτειρα των ποιητών και των θρύλων, των Τεχνών και των Γραμμάτων, του αθλητισμού και γενικότερα των απλών ανθρώπων, εγγράμματων και ολιγογράμματων, που ύμνησαν και υμνούν το κορμί της με ραψωδίες, μουσικές, τραγούδια, χρώματα και πινελιές μοναδικής ωραιότητας και ομορφιάς. Για ένα υπέροχο προπολεμικό και μεταπολεμικό σεργιάνι στα ποδοσφαιρικά στέκια της διάσημης «Σάντα Μαύρα», για ένα μεγάλο και ονειρικό ταξίδι στο χρόνο με σπάνιο φωτογραφικό υλικό και λεπτομέρειες άγνωστες στο ευρύ κοινό της όμορφης νήσου. Το βιβλίο κοσμείται από εκατοντάδες ανεκτίμητης αξίας παλιές φωτογραφίες επίσημων και ανεξάρτητων συλλόγων και χιλιάδες ονόματα παικτών και αθλητών, αλλά και ανθρώπων του Λόγου και της Τέχνης, που αναδείχθηκαν και ακτινοβόλησαν μέσα από τα καντούνια και τους αθλητικούς «ναούς» της πεντάμορφης Λευκάδας στα ψηλώματα της οποίας ακτινοβολεί πάντα ο ναύαρχος και φάρος του νησιού Α.Σ. Τηλυκράτης. Μεγάλη η διαδρομή, ονειρική η εκδρομή, γοητευτική αυτή η ιστορία. Δώρα αγάπης από καρδιάς και συναντήσεις σαν παλιό σινεμά με υπέροχες ασπρόμαυρες φωτογραφίες και εικόνες μνήμης, σενάρια και πρωταγωνιστές μιας ρομαντικής εποχής και ανταμώσεις με θύμησες και θυμιάματα ενός κόσμου ιστορικά ατσάκιστου και πεισματάρη, που αστραποβόλησε και διακόνησε και σμίλεψε εθελοντικά και χωρίς σταματημό πολιτιστικά, πνευματικά, κοινωνικά και αθλητικά καζάντια.
Ενός κόσμου περήφανου, του κόσμου του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού
γενικότερα, του κόσμου της απλωσιάς και της ξωμεριάς, του κόσμου που μέσα από τα καντούνια και τα στενά σοκάκια από τα χρόνια της πιτσιρικαρίας, τα ανέμελα χρόνια των καμπίσιων και των βουνίσιων του νησιού, αρμένισε τη ζωή και τα όνειρα του σαν τους γλάρους και τους ερωδιούς, για να αγναντεύει τώρα, να μνημονεύει και να υμνεί, όσο αντέχει και μπορεί, μέρες δόξας και μεγαλείου. Θρύλους και μύθους και πρότυπα άσπιλων και άχραντων πολιτισμών, όλους όσοι έγραψαν ιστορία στα αθλητικά ταμπούρια και αργότερα σε άλλους μεγάλους και σκληρούς προμαχώνες της ζωής για τη ζωή, με τον ιδρώτα, το αίμα και τη μεγάλη αγάπη τους, για την μπάλα, ιδίως σε ζαρωμένους, μίζερους και θολωμένους καιρούς.

Το βιβλίο «ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΠΕΤΡΑΔΙΑ», θα παρουσιαστεί σε χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και στην Αθήνα στις 14 Δεκεμβρίου και ώρα 19.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ε.Σ.Η.Ε.Α (Ακαδημίας 20) και η πρόσκληση απευθύνεται στους απανταχού Λευκαδίτες και όχι μόνο.


Αναρτήθηκε από leukada petrin στις 2:23 π.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια:

Το ντοκυμαντέρ των Νίκου Καββαδά και Δημήτρη Ε. Σολδάτου για τον Fritz Berger ταξιδεύει στην Πάτρα

«Fritz Berger: Ο φωτογράφος των αναμνήσεων»:
Προβολή της ταινίας σε Άγιο Πέτρο & Νυδρί
27 Νοεμβρίου 2015
Το βραβευμένο ντοκυμαντέρ 
του Νίκου Καββαδά και Δημήτρη Ε. Σολδάτου 
με τίτλο «Fritz Berger: ο φωτογράφος των αναμνήσεων»
θα παρουσιαστεί στην Πάτρα από τον Σύλλογο Λευκαδίων Πατρών
και το βιβλιοπωλείο «38 μοίρες και 14 λεπτά» 
την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στις 11:30 το πρωί 
στην Αγορά Αργύρη, Αγίου Ανδρέου 12 στην Πάτρα.
Προβολή ταινίας σε Άγιο Πέτρο και Νυδρί
«F r i t z B e r g e r : 
Ο φωτογράφος των αναμνήσεων»
Σκηνοθεσία: Νίκος Καββαδάς – Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Διάρκεια: 25 min
Την ερχόμενη Κυριακή, 8 Νοεμβρίου 2015, στο πλαίσιο του «Δεκαημέρου Αγάπης και Προσφοράς», το Κέντρο Νεότητας της Ι. Μητροπόλεώς μας προγραμματίζει την προβολή ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος ντοκυμανταίρ, διάρκειας 25 λεπτών και σκηνοθεσίας – παραγωγής των Νίκου Καββαδά (“MyLefkada”) και Δημήτρη Ε. Σολδάτου, με τίτλο: «Fritz Berger: Ο φωτογράφος των αναμνήσεων»
-το πρωί της Κυριακής και ώρα 11.30 π.μ. στον Άγιο Πέτρο, στο Πνευματικό Κέντρο του χωριού
-το απόγευμα της ίδιας ημέρας και ώρα 6.00 μ.μ. στο Νυδρί, στην αίθουσα του Κέντρου Νεότητας, δίπλα στον Ι. Ναό της Παναγίας.
Προσκαλούνται να συμμετάσχουν γονείς και παιδιά, για να παρακολουθήσουμε την προσφορά και την κοινωφελή δράση μιας ανθρωπιστικής αποστολής Ελβετών στον τόπο μας, σε εποχές δυσκολότερες από τη σημερινή…
α ακολουθήσει συζήτηση! Σας περιμένουμε!
Λευκάδα, 5 Νοεμβρίου 2015
(Από το Κέντρο Νεότητος της Ι. Μητροπόλεως Λευκάδος και Ιθάκης)
http://www.mylefkada.gr/







Γιατί άντεξαν στα ρίχτερ κτίρια 150 ετών στη Λευκάδα 4

Home»ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ»Γιατί άντεξαν στα ρίχτερ κτίρια 150 ετών στη Λευκάδα



Από siteadmin στις 28 Νοεμβρίου, 2015ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ


http://aromalefkadas.gr/

Περισσότερες από δέκα ημέρες μετά το φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου στο Ιόνιο οι επιστήμονες εξακολουθούν να ασχολούνται με τη Λευκάδα.

Οχι, όμως, μόνο οι σεισμολόγοι. Στο επίκεντρο αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών αναμένεται να τεθούν το επόμενο χρονικό διάστημα τα παραδοσιακά σπίτια της πόλης της Λευκάδας – κτίρια που χτίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα με ένα ιδιαίτερο αντισεισμικό σύστημα που συναντάται σε ελάχιστες περιοχές του κόσμου.
Κατασκευές που μετρούν περισσότερα από 150 χρόνια ζωής βγήκαν αλώβητες από τον πρόσφατο σεισμό, άντεξαν την ισχυρή δόνηση του 2003 και επέζησαν μεγάλων σεισμικών γεγονότων στο παρελθόν, ενώ κτίρια ηλικίας μίας ή δύο δεκαετιών φέρουν εμφανή τα σημάδια των 6,4 Ρίχτερ που εκδηλώθηκαν στις 17 Νοεμβρίου.

Το δομικό τους μοντέλο συνίσταται σε ένα έξυπνο σύστημα μεικτής δόμησης με πέτρες στο ισόγειο και ξύλο στους ορόφους, ενώ στο εσωτερικό των τοίχων του ισογείου υπάρχει δευτερεύων βοηθητικός φέρων οργανισμός από αραιά ξύλινα υποστυλώματα, τα οποία υποβαστάζουν τους ορόφους. Αυτό έχει ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα: ακόμη και αν τμήματα της λιθοδομής στο ισόγειο καταρρεύσουν, το επάνω τμήμα συνεχίζει να στηρίζεται μέχρι να αποκατασταθούν οι βλάβες. Ο αντισεισμικός τρόπος κατασκευής που υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας μέσα από την εμπειρία των παραδοσιακών μαστόρων δοκιμάστηκε στην πράξη το 1825 με τον ισχυρό σεισμό των 6,7 Ρίχτερ που έπληξε τη Λευκάδα και στη συνέχεια κωδικοποιήθηκε σε οικοδομική νομοθεσία.


«Το δομικό αυτό σύστημα δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο, όμως με παραλλαγές τέτοια συστήματα εμφανίζονται σε Πορτογαλία, Τουρκία και Ιράν, σε περιοχές δηλαδή όπου το επέβαλε η ανάγκη λόγω σεισμών, εξηγεί η Ελλη Βιντζηλαίου

Υποδειγματικές κατασκευές

Ο πεζόδρομος της Λευκάδας είναι στολισμένος με πολλά δείγματα αυτού του δομικού συστήματος με τον τοίχο του επάνω ορόφου να καλύπτεται συχνά από ραβδωτή λαμαρίνα ώστε να είναι η κατασκευή ελαφρύτερη. Το παλαιό Δημαρχείο και το Γυμνάσιο της Λευκάδας τα οποία είχαν χτιστεί ως κατοικία και τοποτηρητήριο του Αγγλου Αρμοστή θεωρούνται υποδειγματικά έργα αυτού του τρόπου κατασκευής.

Οπως εξηγεί η κυρία Ελλη Βιντζηλαίου, καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η οποία συμμετέχει στην επιστημονική ομάδα που κατέθεσε τη σχετική ερευνητική πρόταση, «το δομικό αυτό σύστημα δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο, όμως με παραλλαγές τέτοια συστήματα εμφανίζονται στην Πορτογαλία. Είναι η περίφημη casa pombalina, ένας τύπος σπιτιού που ξεκίνησε να φτιάχνεται μετά από έναν καταστροφικό σεισμό που χτύπησε τη Λισαβόνα πριν από 250 χρόνια. Δομικά συστήματα εντοπίζονται επίσης στην Τουρκία και το Ιράν, σε περιοχές δηλαδή όπου το επέβαλε η ανάγκη λόγω σεισμών.



Το εντυπωσιακό είναι ότι ενώ θεωρούσαμε ότι το σύστημα της Λευκάδας δεν συναντάται στην Κεφαλονιά για ιστορικούς λόγους -επειδή εκεί οι ντόπιοι ήταν πιο εύποροι και η αγγλική κατοχή διήρκεσε περισσότερο με αποτέλεσμα να υιοθετηθούν τα βρετανικά κατασκευαστικά πρότυπα- ο σεισμός που έγινε στο νησί τον Ιανουάριο του 2014 έφερε ειδήσεις: όταν ορισμένα σπίτια υπέστησαν κάποιες ζημιές αποκαλύφθηκε ότι είναι χτισμένα με αυτόν τον τρόπο. Είχαν αντέξει τόσα χρόνια, είχαν αντέξει τον μεγάλο σεισμό του 1953 στην Κεφαλονιά και παραμένουν. Ετσι, για πρώτη φορά, κηρύχτηκαν διατηρητέα κάποια κτίρια λόγω δομικού συστήματος».

Η ερευνητική πρόταση έχει κατατεθεί εδώ και λίγους μήνες και στη σύνταξή της συμμετέχουν καθηγητές από το ΕΜΠ και από Πανεπιστήμιο της γειτονικής Ιταλίας. Δεν θεωρείται παράδοξο, αφού το παραδοσιακό αντισεισμικό σύστημα της Λευκάδας έχει προκαλέσει κατά καιρούς το ζωηρό ενδιαφέρον Ευρωπαίων και Ελλήνων επιστημόνων.



Περιγραφές κατοίκων

Ολόκληροι κορμοί δέντρων τοποθετούνταν στα θεμέλια

Ενδιαφέρουσες περιγραφές του παραδοσιακού τρόπου χτισίματος παρέχουν οι κάτοικοι της Λευκάδας. Από βιβλία που έχουν γραφτεί για τα παλιά σπίτια του νησιού, όπως αυτό του Δήμου Μαλακάση, προκύπτει ότι ολόκληροι κορμοί δέντρων αλείφονταν με κατράμι και πίσσα και τοποθετούνταν στα θεμέλια σε όλο το μήκος και πλάτος της οικοδομής. Προηγουμένως τα ξύλα είχαν τοποθετηθεί στη λάσπη της λιμνοθάλασσας κοντά στη Χώρα. Οι κορμοί σκεπάζονταν με μείγμα τριών διαφορετικών υλικών από ψιλή άμμο, πελεκητές πέτρες και σκόνη πορσελάνης, με αποτέλεσμα η θεμελίωση να κινείται ως ενιαίο σύνολο σε περίπτωση σεισμού.



Στη συνέχεια κατασκευάζονταν οι λίθινοι τοίχοι του ισογείου, στην εξωτερική πλευρά των οποίων και κυρίως στα σημεία μεταξύ των ανοιγμάτων τοποθετούνταν σίδερα που αγκιστρώνονταν στο ξύλινο πάτωμα του πρώτου ορόφου, ώστε να συγκρατηθεί η ξύλινη κατασκευή πάνω στη λιθοδομή του ισογείου.

Η κατασκευή του πρώτου ορόφου βασιζόταν πιο πολύ στη χρήση του ξύλου, ενώ ο τοίχος φτιαχνόταν με τρόπο που έκανε το σπίτι ευλύγιστο και σχημάτιζε την «υποδομή» για το πλέξιμο της ξυλοδεσιάς που έδινε στο κτίριο ένα ιδιαίτερο ύφος και ελαφράδα. Τα ενδιάμεσα ανοίγματα που άφηνε η ξυλοδεσιά συμπληρώνονταν με κομμάτια τούβλων ενωμένων με λάσπη από άμμο, ασβέστη και πορσελάνη, που προστάτευαν την πλατιά επιφάνεια του ξύλινου τοίχου από τις σεισμικές δονήσεις, από «κατακρημνίσεις», παραμορφώσεις και καταστροφές. Τέλος τοποθετούνταν η οροφή του σπιτιού, που ήταν κι αυτή ξύλινη.



Υποστυλώματα

Το κτίριο υποστυλωνόταν από το έδαφος του ισογείου μέχρι το πάτωμα του πρώτου ορόφου μ’ ένα δεύτερο ξύλινο σύστημα από κολόνες, οι οποίες τοποθετούνταν σε μικρή απόσταση από τη λίθινη κατασκευή, ώστε να αποφεύγεται η σύγκρουση του ξύλου με τον πέτρινο τοίχο σε περίπτωση σεισμικών δονήσεων. Αυτός ήταν ο λεγόμενος «αντισεισμικός αρμός». Με το βοηθητικό αυτό υποστύλωμα, σε περίπτωση σεισμού μπορούσε να καταρρεύσει από τη δόνηση ο εξωτερικός λίθινος τοίχος του ισογείου, πάντα όμως προς την πλευρά του δρόμου και ποτέ προς το εσωτερικό του κατωγιού. Συχνά οι κάτοικοι φρόντιζαν το πάνω τμήμα να είναι ελαφρύ και το κάλυπταν με λαμαρίνα που βαφόταν σε απαλά χρώματα, τεχνική που διατηρείται μέχρι σήμερα.



Κατερίνα Ροββά
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΗΛΑΣ

Πηγή: www.neashmera.gr


Ομιλία η οποία εκφωνήθηκε
από την Πολιτική Επιστήμονα και Γραμματέα του Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας
 << Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ >> κ. Περδικάρη Ελένη

Aγαπητοί Αδελφοί
Αγαπητοί συμπατριώτες

Το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι απόλυτα συνυφασμένο με την καθημερινή ζωή του κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού. Στο πανάσπιλο πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας μας, η εμπειρία της Εκκλησίας αναγνωρίζει τη συνέργεια της ανθρώπινης ελευθερίας στην ενανθρώπηση του Θεού.
ΣΕ εμάς τους Λευκαδίτες Το όνομά Της Προστάτιδας του νησιού , Φανερωμένη, μας θυμίζει πολλά και μας φέρνει πίσω στο χρόνο σε αλησμόνητους τόπους . Στην αγιασμένη γη , του νησιού μας ,στη Γη της όμορφης Λευκάδας τρία χιλιόμετρα πιο δυτικά της πόλης στον ιερό λόφο της Ιεράς Μονής της Παναγίας μας . Εκεί που κάθε Λευκαδίτης θα απευθυνθεί στη χάρτ΄ς, και θα ψελλίσει στην κάθε του δύσκολη στιγμή ,
κυρά ΄Φανερωμένη μου ! Βοήθησέ μας .
αλλά και έτσι θα την ευχαριστήσει, όταν λυτρωθεί από τον κίνδυνο
Αλλά ποιος έκτισε τον θρόνο της πάνω στον αιθέριο εξώστη αυτού του Λευκαδίτικου τοπίου ;
Η Παράδοση μας , διασώζει την ιστορία της, και η ιστορία είναι παλιά. Φθάνει ως τους πρώτους Αποστολικούς χρόνους ,,όπως μας πληροφορεί ο ιστοριογράφος Δημ.Πετριτσόπουλου http://www.churchgoc.org
Ως ιδρυτής της Εκκλησίας της Λευκάδος αναφέρεται 0 Απόστολος Παύλος .Στήν θέση πού είναι σήμερα τό Μοναστήρι υψωνόνταν καλλιμάρμαρο Ιερό της θεάς Αρτέμιδος Το Ιερό κατεδαφίστηκε θαυματουργικά, με την προσευχή των Αποστόλων Ακύλα και Ηρωδίωνα. Εκεί αργότερα ιδρύθηκε μικρός «οίκος προσευχής» ο πρώτος «ευκτήριος οίκος », των Χριστιανών ενώ ο μαθητής Σωσίων χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Λευκάδος και ίδρυσε το μοναστήρι.== Σύμφωνα με εκκλησιαστικές πηγές, στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μετά την Α” Οικουμενική Σύνοδο, έφτασαν στο νησί πέντε Πατέρες με τον επίσκοπο Λευκάδας Αγάθαρχο από τους οποίους Δύο εγκαταστάθηκαν στη μονή και οι τρεις άλλοι ίδρυσαν το Ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων έξω από το χωριό Αλέξανδρος. Οι Πατέρες αυτοί έχτισαν τα πρώτα κελιά, μεγάλωσαν το ναό και οργάνωσαν το μοναχισμό στη Λευκάδα
. Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η πρώτη εικόνα της Παναγίας που είχε παραγγελθεί στην Κωνσταντινούπολη, αποκαλύφθηκε σαν θαύμα στον ιερομόναχο και αγιογράφο Κάλλιστο μετά από προσευχή του «αχειροποίητος», δίχως να την σχεδιάσει αυτός γιατί , αν και προσπάθησε -δεν μπορούσε . Ο Κάλλιστος βλέποντας το αχειροποίητο σχέδιο προσκύνησε γονατίζοντας για το θαύμα και ,έδωσε στην εικόνα το όνομα «Πεφανερωμένη» ή «Φανερωμένη», επειδή φανερώθηκε και σχεδιάσθηκε με τη βοήθεια του Θεού ως Καθισμένη σε ψηλό θρόνο στο μέσον== με καθισμένο στα γόνατά Της τον μονογενής Της Υιό . Στα δεξιά Της τον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ και στα αριστερά Της τον Αρχάγγελο Γαβριήλ .
Η εικόνα ποτε δεν έπαψε να θαυματουργεί. Πόσες φορές, με την επίκληση της , δεν θεραπεύονταν Άνθρωποι με δύσκολες ασθένειες ===== δεν Σηκώνονταν όρθιοι ανάπηροι == δεν Ξανάβλεπαν τυφλοί ===δεν Διασώζονταν Θαλασσοπόροι ==δεν ρχόταν βροχή μετά την ξηρασία,==γαλήνη σε σπίτια μετά την καταιγίδα
¨Οταν η αχειροποίητη ιερά εικόνα της Παναγίας καταστράφηκε σε πυρκαγιά το 1886 η νέα εικόνα που οι μοναχοί παρήγγειλαν ,έφτασε στο νησί την Κυριακή της Πεντηκοστής του 1887 και τοποθετήθηκε στον «Θρόνο» Της την επόμενη ημέρα, Δευτέρα Γι αυτό και η γιορτή Της. καθιερώθηκε να γίνεται πάντα Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος
Πάμπολλοι είναι οι Λευκαδίτες ανά τον κόσμο που συνάζονται για να υμνολογήσουν την Μητέρα του Κυρίου Φανερωμένη ΜΑΣ και πολιούχο της ιδιαίτερης πατρίδας τους Ιδιαίτερα, σε ανάμνηση των φοβερών σεισμών της 15ης Μαρτίου 1938 ( 9.15 το πρωΐ ) και της 30ης Ιουνίου 1948 και ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ κατά την εορτή της στην Ουάσιγκτων, το Σίδνεϋ την Μελβούρνη το Μόντρεαλ στην Ηλιούπολη, τον Χολαργό, την Αλεξανδρούπολη ,.
Πάμπολλοι είμαστε και εμείς ,που μαζευόμαστε κάθε χρόνο να τιμήσουμε την Χάρη της ,εδώ στον Ιερό Ναό Παναγίτσας Παραλίας Πατρών στην καρδιά της Λευκαδίτικης Κοινότητας .
Της κοινότητας που δημιουργήθηκε με τον πρώτο μαζικό αποικισμό , πριν απ τον εμφύλιου , και το πολέμο ,τότε που ο κόσμος έφευγε για να αναζητήσει μια καλύτερη μοίρα στα σταφιδάμπελα και στις ΝΤΟΜΑΤΟ πατατοπαραγωγές του Νότου .
Της Κοινότητας που η , επιθυμία της απ την αρχή της πρώτης εγκατάστασης ήταν να έχει ένα δικό της ΟΡΓΑΝΟ ένα δικό της συλλογικό αποκούμπι αφιερωμένο στην πολιούχο της Πατρίδας τους στην ΚΥΡΑ όλων των Λευκαδιτών του κόσμου την κυρα ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ ! για να μην χάσουν την πίστη τις παραδόσεις , και τα γνωρίσματα του τόπου τους ,για να μαζεύονται ,σα Λευκαδίτες να τα λένε όπως συνήθιζαν να τονίζουν αλλά και Για να έχουν μια δυναμική παρουσία ως Λευκαδίτες στη ΝΕΑ ΓΗ που βρεθήκανε
.Επιθυμίες τις οποίες και υλοποιήσαν, τον Ιούνιο του 1925 στο καφενείο του Φλίππου του Σίδερη ( Μπουκαούρη ) 91 χρόνια πριν , που υπέγραφαν και την Ιδρυτική πράξη του συλλόγου πάνω σένα καφέ κάποιο Κυριακάτικο πρωινό.
Οι πρώτοι είκοσι εννέα Λευκαδίτες μετανάστες -Ιδρυτές του Συλλόγου που υπάκουσαν στην σοφία του : << εγώ και Σύ φκιάνουμε τη δύναμη του ΕΜΕΙΣ >> . ήταν : Νικόλαος Σταματέλος ,Δελετάτος Κων/νος , Μεσσήνης Χαρ.,βασ.( δυσανάγνωστο επώνυμο )Δαμ.Μεσσήνης ,Παν.Μπογόρδος , Ευαγγ. Μπογόρδος
, Γεωργ.Σίδερης ,Φίλιπ.Σίδερης Αγγελος Χόρτης ,Αναστ.Καρφάκης ,Θεόδ.Κατωπόδης ,Παν.Αρνής , Σπυρ.Δρακονταειδής ,Γερ.Κτενάς ,Αγγ.Ρομποτής ,Νικ.Καράμπαλης ,Σπύρος Δούκερης ,Νικ.Χαλικιόπουλος ,Σπ.καπόνης ,Σπ.παπανελόπουλος ,Β.Σίδερης ,Ελευθ.Ζαβαγιάννης ,Νικ.Αρνής .
Ας μην απορρίψουμε τους πόθους και τους σκοπούς τους .Ας προσπαθήσουμε να θρέψουμε τις νέες γενιές στους καιρούς που περνούν τα νέα Λευκαδιτόπουλα μας με αιώνιες και Ιστορικές Ιόνιες μνήμες κι ας δοξολογήσουμε ως ¨Λευκαδίτες τη Χάρη της Φανερωμένης μας , να μας βοηθήσει ,να μην χάσουμε τη συλλογικότητα της Λευκαδίτικης φυσιογνωμίας μας
.Ο εθνικός μας ποιητής, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, δοξολογεί κι αυτός με τον δικό του τρόπο την πολιούχο της πατρίδας του Παναγία σε ποίημά του ,που φέρει το όνομά της . Αναφέρουμε ευλαβικά ένα μικρό κομμάτι ενδεικτικό της στιγμής του γέρου γούμενου ,που Ξυπνά και πηγαίνει , να προσκυνήσει . την άγια εικόνα αλλά σαν να του κάστηκε πως έλειπε–απ’ το θρονί της το χρυσό η Δέσποινα Μαρία : όπως μας λέει ο ποιητής


Ετρόμαξ’ ο καλόγερος. Στην πλάκα γονατίζει, 
χτυπά το μέτωπο στη γη, παρακαλεί, δακρύζει ..

Με μιας αστράφτ’ η εκκλησιά κι αισθάνεται ένα χέρι ( που τον ανασήκωνε.) 

Μοσχοβολάει τ’ αγέρι. Τα μάτια του άνοιξ’ ο παπας… 
Στο κατασπρο του γενι το δακρυ του εσταζε βροχη.. 
Κυττάζει… καθισμένη στο θρόνο βλέπει την Κυρά, που του χαμογελούσε
και το Παιδί, που εχαίρετο και που τον ευλογούσε.–
Σε ποιο καλύβι αγνώριστο, σε ποια καρδιά θλιμμένη να πέρασες τη νύχτα Σου, 
Κυρά Φανερωμένη;

Ποιό μαραμένο λούλουδο η χάρη Σου,Κυρούλα,

κρυφά ν’ ανάστησε, σαν ουρανού δροσούλα;




Ας εμπιστευόμαστε την Κυρά Φανερωμένη μας  την Παναγιά , όλων των Λευκαδιτών και όλου του κόσμου  κι Ας δοξολογούμε ως ¨Λευκαδίτες τη Χάρη της ,
να μας βοηθήσει να μην χάσουμε τη συλλογικότητα  της Λευκαδίτικης φυσιογνωμίας μας

Ας θυμόμαστε για πάντα την σοφία του : << εγώ και Σύ φκιάνουμε τη δύναμη του ΕΜΕΙΣ >>

Η «Ψωροκώσταινα»: Μία συγκινητική και αληθινή ιστορία που πρέπει να γνωρίσουν όλοι οι Έλληνες.


 

 Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα». Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα. Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη την χώρα… Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826. 


ps



Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.» Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή αποθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα. Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»; Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της. Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά. 

Ψωροκωσταινα

Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου. Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή. 

cf80ceb1cebdcf89cf81ceb1ceb9ceb1-cf87

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/i-psorokostena-mia-sigkinitiki-ke-alithini-istoria-pou-prepi-na-gnorisoun-oli-i-ellines/

http://www.tilestwra.com/

Από την παρουσίαση του βιβλίου του Μίμη Κούρτη

Βιολέττα Σάντα4 October, 2016
Share 2


Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα το απόγευμα στην Αθηναίων Πολιτεία, η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Μίμη Κούρτη: «Γι’ αυτούς που χάσανε νωρίς» από τις εκδόσεις Αρισταρέτη.
Για το βιβλίο μίλησαν οι: Ηλίας Γεωργάκης – Δημοσιογράφος – Συγγραφέας.
Δημήτριος Σταυρακάκης–Εκδότης – Συγγραφέας.
Παρουσίαση-Οργάνωση: Αγγελική Ραυτοπούλου– Συγγραφέας, Εικαστικός, Εκδότρια.

Ποιήματα απήγγειλε ο ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος

Στο πιάνο έπαιξε Λουκία Γκαρδιακού

Οι φωτογραφίες είναι από το f/b φίλων.

Να ευχηθούμε στον καλό μας φίλο Μίμη, να είναι καλοτάξιδο το Βιβλίο του.

http://aromalefkadas.gr