jpg10



Τύχη αγαθή, ιστορικά τεκμηριωμένη, για τη λειτουργούσα ελληνική Πολιτεία, θεωρείται η σύμπτωση της ένωσης της Επτανήσου με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1844. Θριαμβευτική περιγράφεται στα Πρακτικά της Βουλής η είσοδος στον χώρο του Κοινοβουλίου των 84 εκλεγέντων (με βάση το ιστορικό εκείνο κείμενο της ΣΞ΄ συνεδρίασης της Βουλής των Ελλήνων) Επτανησίων πληρεξουσίων, με έντονες τις προσδοκίες για δημοκρατικές ρηξικέλευθες παρεμβάσεις στα επικείμενα, υψηλής σημασίας, πολιτικά ζητήματα της χώρας.
Σαφής μαρτυρία της προσδοκίας η προσφώνηση της επτανησιακής αντιπροσωπείας κατά την είσοδό της στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, τον Ιούλιο του 1864. Ο πρόεδρος της Βουλής Επαμεινώνδας Δεληγιώργης, απευθυνόμενος στο Σώμα των αντιπροσώπων του έθνους, εκφράζει την προσδοκώμενη επτανησιακή συμβολή: «[...]
Χρεωστώ κατά καθήκον ηθικόν και μετ” ευχαριστήσεως μεγίστης να αναγγείλω προς υμάς ότι ο Ιόνιος λαός προικίζει την Συνέλευσιν με αντιπροσώπους έχοντας εξαίρετον κοινοβουλευτικήν συμπεριφοράν, κεκοσμημένους με τας αρετάς της παρρησίας και της τόλμης, οίτινες είναι τόσον ακμαίοι και τοσούτον, είμαι βέβαιος, θέλουσιν ωφελήσει την πατρίδα, όταν μετ” ου πολύ αύτη μας επιβάλη τα μεγάλα εκείνα ζητήματα, τα οποία τοις πάσιν είναι γνωστά».
Κι ο βουλευτής Μ. Σχοινάς, ανερχόμενος στο βήμα, συμπληρώνει: «Σεις αδελφοί Επτανήσιοι [...] διεσώσατε την ζωήν της εθνικότητος, την γλώσσαν, την θρησκείαν και τας ιστορικάς παραδόσεις [...]».
Πηγή: Γεώργιος Ν. Μοσχόπουλος,kathimerini.

6ο Πανελλήνιο και 5ο Πανευρωπαϊκό Επιστημονικό & Επαγγελματικό Νοσηλευτικό Συνέδριο



Στη Λευκάδα το 6ο Πανελλήνιο και 5ο Πανευρωπαϊκό Επιστημονικό & Επαγγελματικό Νοσηλευτικό Συνέδριο


Στη Λευκάδα, στο Ξενοδοχείο Ionian Blue, θα διεξαχθεί στο διάστημα 23-26 Μαΐου 2013 -για δεύτερη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια- το 6ο Πανελλήνιο και 5ο Πανευρωπαϊκό Επιστημονικό & Επαγγελματικό Νοσηλευτικό Συνέδριο.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο συνέδριο στο χώρο της Υγείας, που διοργανώνεται από την Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδας (ΕΝΕ), με εκατοντάδες κάθε φορά συμμετέχοντες, μεταξύ των οποίων διακεκριμένοι εκπρόσωποι της ακαδημαϊκής κοινότητας, ερευνητές και διευθυντικά στελέχη οργανισμών υγείας. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου θα πραγματοποιηθούν διαλέξεις, στρογγύλες τράπεζες, workshops, κλινικά φροντιστηριακά μαθήματα και παρουσίαση αναρτημένων ανακοινώσεων. Όπως επισημαίνουν στον χαιρετισμό τους ο Πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής κ. Δημήτρης Σκουτέλης και ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής κ. Αριστείδης Δάγλας θα χορηγηθούν στους συμμετέχοντες 23 Μονάδες Συνεχιζόμενης Νοσηλευτικής Εκπαίδευσης, ενώ θα υπάρχει επίσης και βράβευση των καλύτερων εργασιών.

Να υπενθυμίσουμε ότι το 1ο Πανελλήνιο Επιστημονικό & Επαγγελματικό Νοσηλευτικό Συνέδριο είχε διεξαχθεί το 2008 στο διάστημα 12-15 Μαΐου πάλι στη Λευκάδα και ότι Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδας είναι ο Μεγανησιώτης Αριστείδης Δάγλας.

Περισσότερες πληροφορίες στην εδώ επίσημη σελίδα του Συνεδρίου.

Layout 1




"Απαλός αγέρας Ιόνιος στο κάθισμα της μάνας
πριν γεννηθεί το σήμερα εβύζαξε ο κόρφος Σουνα σκάψει τη λιθιά γονατισμένη στο ντύσιμο του ΦάρουΜέσα στα πλοία του αντίλαλου πολύχρωμες σημαίες.Βωμός απ' το Λευκάτα η στεριά νίβει τα μνημεία,Ο θρόνος της Σαπφούς στην άβυσσο του γαλάζιου."
Κ. ΒΑΛΑΜΟΝΤΕ
Χαιρετισμός



Κυρίες και Κύριοι,

Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι, το «6ο Πανελλήνιο και 5ο Πανευρωπαϊκό
Επιστημονικό & Επαγγελματικό Νοσηλευτικό Συνέδριο» που θα διεξαχθεί στη
 Λευκάδα από τις 23 έως και τις 26 Μαΐου στα ξενοδοχεία
 "IONIAN BLUE" & "PORTO GALINI", θα αποτελέσει μία νέα
 ευκαιρία για μία επωφελή και εποικοδομητική επιστημονική 
συνάντηση που θα δικαιώσει τις προσδοκίες μας.

Στόχος του Συνεδρίου είναι οι συμμετέχοντες να διαμορφώσουν πληρέστερη εικόνα
 των θεμάτων που θα αναπτυχθούν, αφού η επιστήμη μας δέχεται συνεχείς
 προκλήσεις. Καλούνται λοιπόν όλα τα μέλη να συμμετάσχουν ενεργά στο
 Συνέδριό μας, ώστε να αναδειχθεί το εξαιρετικά μεγάλο και υψηλοτάτης 
στάθμης διδακτικό, ερευνητικό, κλινικό και κοινωνικό έργο το 
οποίο όντως παράγεται και προσφέρεται στον ελληνικό λαό. 
Το οφείλουμε, σ’ όλους εκείνους που
 μέχρι σήμερα αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια και όραμα για να 
μπορεί η Ένωσή μας να ανταποκρίνεται στη μεγάλη αποστολή της.

Καλούμαστε να δημιουργήσουμε, πάνω απ’ όλα, νοσηλευτές με ισχυρή
αυτοεκτίμηση, κριτική και συμμετοχική διάθεση, για να προστατευτεί
 και να προαχθεί το νοσηλευτικό επάγγελμα.

Η μεγάλη επιτυχία των προηγούμενων συνεδρίων αποτελεί πρόκληση
αλλά και παρότρυνση για τους συναδέλφους να υποβάλλουν έγκαιρα 
τις επιστημονικές τους εργασίες για τη διεξαγωγή ενός ακόμη 

επιτυχημένου συνεδρίου.
Φιλοδοξούμε λοιπόν, ότι και το 6ο Συνέδριό μας, θα έχει την ίδια επιτυχία
 και θα συμβάλλει τόσο στην επιμόρφωση όσο και στην ανάδειξη σημαντικών
 πτυχών και λύσεων των θεμάτων που ενδιαφέρουν όλους μας, αλλά
 και τη Νοσηλευτική κοινότητα στο σύνολό της.
Παρόντες θα είναι και οι φοιτητές της νοσηλευτικής όπου δεν αρκεί
 να εμπλέκονται μόνο στη διαδικασία απόκτησης γνώσεων αλλά θα
πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία δημιουργίας της νέας γνώσης. 
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου θα πραγματοποιηθούν διαλέξεις, στρογγύλες
 τράπεζες, workshops, κλινικά φροντιστηριακά μαθήματα και
 παρουσίαση αναρτημένων ανακοινώσεων.
Στους συμμετέχοντες θα χορηγηθούν 
23 Μονάδες Συνεχιζόμενης Νοσηλευτικής Εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την αρχή που καθιερώθηκε, θα υπάρχει επίσης και βράβευση
 των καλύτερων εργασιών.
Θερμά συγχαρητήρια στους εισηγητές που μοιράζονται με ευαισθησία και 
καλή θέληση τη γνώση τους μαζί μας. Πολλές ευχαριστίες στα μέλη της
 επιστημονικής, τιμητικής, διεθνούς και τοπικής επιτροπής του συνεδρίου.
 Σημείο αναφοράς αποτελεί το πρωτοφανές ενδιαφέρον των συναδέλφων 
για τη συμμετοχή τους στη διοργάνωση του συνεδρίου μας.
Σας προσκαλούμε λοιπόν να βαδίσουμε με βήματα ουσίας και όχι 
εντυπωσιασμού,ενωμένοι και σταθερά προσηλωμένοι στο στόχο της 
ουσιαστικής και πολύπλευρης νοσηλευτικής ενημέρωσης μέσα από ένα
 επιστημονικό και κοινωνικό δρώμενο που θα υπογραμμίσει για άλλη
 μια φορά ότι οι νοσηλευτές, σε πείσμα των καιρών, μπορούν και θέλουν
 το καλύτερο.
Το νησί των ποιητών, η όμορφη Λευκάδα, παράλληλα με τις
 εργασίες του επιστημονικού προγράμματος θα δώσει δυνατότητες σε όλους
τους συμμετέχοντες για παράπλευρες πολιτιστικές δραστηριότητες αλλά 
και πολλαπλές επιλογές αναψυχής.
Με την πεποίθηση της δυναμικής συμμετοχής σας, σας στέλνουμε τους
 εγκάρδιους χαιρετισμούς μας και σας περιμένουμε στη Λευκάδα
για την κορυφαία εκδήλωση της Ένωσής μας.


Ο Πρόεδρος
της Επιστημονικής Επιτροπής
Δημήτρης Σκουτέλης                             Ο Πρόεδρος
της Οργανωτικής Επιτροπής
Αριστείδης Δάγλας 

  




Αγιομαυρίτικα μπάνια


Αγιομαυρίτικα μπάνια – Γράφει ο Νίκος Βαγενάς

μπανια2











Κάποτε, ένα, απλό για σήμερα, μπάνιο στη θάλασσα επείχε θέση άθλου, εξ’ αιτίας της μεγάλης, για τότε, απόστασης. Για παράδειγμα, το να πάει κάποιος στο Κάστρο, για κολύμπι, εάν δεν είχε ποδήλατο, έπρεπε ν πεζοπορήσει πήγαιν-έλα τον επιθαλάσσιο δρόμο, συν την απόσταση που τον χώριζε από το σπίτι του.
Ελάχιστα τότε τα μοτοσακά και ανύπαρκτα τα Ι.Χ. (φυσικά και οι… γαμπροί!) με μόνη εξαίρεση κάποια φορτηγά ή λεωφορεία του ΚΤΕΛ (εκείνα με την προτεταμένη μουσούδα), που εμφανιζόνταν στους δρόμους, στη χάση και στη φέξη!
Βέβαια, υπήρχαν και δυο-τρία ταξί, κατάμαυρα σαν νεκροφόρες, αλλά ως επί το πλείστον έκαναν πιάτσα στην πλατεία τ’ Άη Μ(η)να αλλά και στην παραλία όταν επίκειτο η άφιξη του «Γλάρου», του τελευταίου παποριού που εκτελούσε την δια θαλάσσης συγκοινωνία, είτε προς την Κέρκυρα, είτε προς την Πάτρα και Πειραιά.
Για τον άμαχο πληθυσμό όμως, υπήρχαν δυο-τρεις ευρύχωρες, μεγάλες βάρκες, οι οποίες εκτελούσαν τον πλουν και επανάπλουν, μεταξύ Προκυμαίας της Χώρας και της, εσχάτως πασίγνωστης, Αμμόγλωσσας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όσοι για λόγους αντικειμενικής αδυναμίας δεν ήταν σε θέση να πεζοπορήσουν, γλύτωναν την μισή απόσταση.
Για τους νέους, που συνιστούσαν την καθημερινή παρέα, η διαδρομή, από τον δρόμο του Κάστρου, ήταν αρκούντως ευχάριστη, αφού τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν. Ως συνήθως, σε κάποιες από αυτές τις παρέες δεν έλλειπε η φουσκωμένη, μαύρη, σαμπρέλλα φορτηγού αυτοκινήτου, με την οποία τα μέλη θα επιδίδοντο και σε παραπανίσιες κολυμβητικές ικανότητες. Υπήρχαν και άλλοι, ελάχιστοι όμως, υπέρ το δέον τυχεροί, αφού διέθεταν σαμπρέλλα από τρακτέρ.
Οι μη προνομιούχοι τέτοιου πολυτελούς πλωτού μέσου, έφεραν ομοίως μεθ’ εαυτών, τη γνωστή πορτοκαλλόχρωμη σαμπρέλλα ποδηλάτου (η οποία τότε, ως νούμερο μεγέθους, αντιστοιχούσε σε ρόδα ικανής διαμέτρου) και αφού την δίπλωναν σε σχήμα 8, την περνούσαν στη μέση τους σαν σωσίβιο.
Δεν έλλειπαν πάντως και ’κείνοι, ελάχιστοι όμως κι αυτοί, που αντί για οποιαδήποτε σαμπρέλλα, ως φουσκωτό μέσον, είχαν επιλέξει τα κολοκύθια, εκείνα που σαν ξεραινόνταν, οι ξωμάχοι έβαζαν μέσα νερό ή κρασί, ελλείψει άλλη δοχείου ή μποτσονιού. (μποτσόνι = μπουκάλι, από το ιταλικό bottiglione).
Οι προτιμητέες αμμουδιές ήταν, από τότε, οι σημερινές και συγκεκριμένα εκείνη μπροστά από το ερειπωμένο εργοστάσιο οινοποιίας και η Αμμόγλωσσα. Επίσης, ως χώρος κολύμβησης και εκμάθησης, υπήρξε και ο αγγλικός μόλος, στα νώτα του οποίου κατασκευάσθηκε το τουριστικό περίπτερο.
Όπως έχει γραφεί σε προηγούμενο θέμα, ο μόλος (έργο πριν της Ένωσης της Επτανήσου) δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας λιμενοβραχίονας που εξεκινούσε από την μπαράκα της Δημήτρως και απέληγε εκεί όπου υψώνεται ο λιθόπλεκτος κυματοθραύστης, έργο της Γαλλικής Εταιρίας, που πραγματοποίησε, στα 1905, τη διάνοιξη του σημερινού αυλακιού των πλοίων.
Ολόκληρο το μήκος του μόλου, ιδίως στα σημεία που έχει τις σκάλες, ήταν ο κατ’ εξοχήν χώρος κολύμβησης των εφήβων και μετεφήβων, δηλαδή της γνωστής ομάδας των αγυιοπαίδων (βλέπε μουλαρίας). Αυτό ήταν αρκετό ώστε να αποτρέπει, μόνιμα, την παρουσία και κολύμβηση του ασθενούς φύλου. Δεν είναι υπερβολή αν ειπωθεί, ότι η μουλαρία της Αγιομαύρας μπροστά σ’ αυτόν τον μόλο έμαθε μπάνιο.
Ας μη φαντασθεί κανείς ότι πραδίδονταν μαθήματα κολύμβησης. Εκεί να ιδείς προγυμναστές και μαθητευόμενους! Απλούστατα, οι μεγαλύτεροι, άδραχναν τους μικρότερους και τους πετούσαν στη θάλασσα, κατ’ ευθείαν στα βαθειά, οπότε η εκμάθηση του μπάνιου, αν και με βίαιο τόπο, είχε αλματώδη πρόοδο. Όσοι βίωσαν εκ του σύνεγγυς εκείνη την εποχή, όχι μόνον θα ’χουν κάτι να ’πουν, αλλά και εκ των υστέρων, θα προτρέψουν το αντίθετο για τους κινδύνους που, τότε, δεν ήταν σε θέση ν’ αντιληφθούν.
20 Ιουνιου 1955
20 Ιουνίου 1955
Ήδη ο αγγλικός μόλος έφερε, από τότε που φτιάχτηκε, μια ευθύγραμμη σειρά ορθιών κανονιών τα οποία προήρχοντο από το Κάστρο. Επρόκειτο, κυρίως, για Βενετσιάνικα κανόνια διαφόρων τύπων (Falcone, Falconetto, Sagro, Colubrinetta, Smeriglio) χρησιμοποιούμενα ως δέστρες των ιστιοφόρων, αφού πλέον για την οπλική τεχνολογία του μισού του 19ου αι. θεωρήθηκαν ανεπαρκή ως προς την βλητικότητά των.
Την παράταξη αυτή των κανονιών, υποσκέλιζαν υπερπηδώντας ένα προς ένα, δίχως παύση, οι νέοι είτε εν είδει άμιλλας είτε κάνοντας «φιγούρα», στα κορίτσια που αναγκαστικά έπρεπε να διασχίσουν τον λιμενοβραχίονα προς ή από την Αμμόγλωσσα.
Βέβαια, δεν έλλειπαν και οι περιπτώσεις, όπου από υπερεκτίμηση των δυνάμεων ή από «βεβιασμένη» κίνηση, οι… πηδηχταράδες, βρίσκονταν να κάθονται πάνω στη μπούκα του όρθιου κανονιού και παράλληλα να δέχονται τα υποτιμητικά και γεμάτα υπονοούμενα σχόλια των φίλων.
«Μωρέ!!! Εδώ δεν είσαι ξεματοχινός (επιτήδειος, ικανός) να πηδήξεις, ένα κανόν’ και θέλ’ς να…»
Ή το άλλο:
Δεν πιστεύω να παραξηγήθηκες πούκατσες απάν’ στο κανόν’ ε;
Μπα! Δε βαρυέσαι!
Άει ξανακάτσε τότενες!
Στο τμήμα του υπερυψωμένου, νέου κυματοθραύστη, ακουμπούσε εν εποχικό, μονοκλινές, κτίσμα του Σπ. Κομπίτσης, το οποίο λειτουργούσε ως αναψυκτήριο, προσφέροντας παράλληλα και την ψυχαγωγία της εποχής, τα «ποδοσφαιράκια». Μάλιστα τα «ποδοσφαιράκια» βρισκόνταν κάτω από ένα συνεχόμενο στέγαστρο. (Περισσότερα για την κατασκευή του αγγλικού λιμενοβραχίονα μέχρι και τη σημερινή του εικόνα, θα γραφούν σε προσεχές κείμενο).
μπανια3











Για τα δεδομένα της εποχής, όχι μόνον υπήρχε υπερπληθώρα λουομένων, αλλά και για την τήρηση της τάξεως, το Λιμεναρχείο διέθετε ναύτες, ως επιβλέποντες, εκτελούντες κανονική βάρδια, αμισθί, αφού ελογίζοντο ως υπηρετούντες την θητεία τους. Τώρα αν προσέθετε κανείς του παγωτατζήδες, τους φωτογράφους και τους περιφερόμενους πωλητές αναψυκτικών (στον πάγο) ακόμα και νερό χύμα (σε δικό σου ποτήρι), τότε, πράγματι, βίωνε κάτι το ξεχωριστό.
Όσοι από τους ηλικιωμένους ήθελαν την ησυχία τους, προτιμούσαν, μόνιμα, τη μικρή αμμουδιά κάτω από το βορεινό τείχος του Κάστρου, η οποία τότε ήταν πεντακάθαρη, έστω κι αν παραδίπλα βρισκόταν το Καρνάγιο του Χρήστου Φωτεινού, κατά κόσμον «Καρνάγιας», έστω κι αν τους τριβέλιζαν, κάπου-κάπου, τ’ αυτιά οι αγριοφωνάρες του.
Κάποιοι άλλοι, επίσης, προτιμούσαν την μεγάλη αμμουδιά του ΤΑΟΛ, αλλά καμμιά διακοσαριά μέτρα πιο πέρα από το πολύχρωμο και πολύβουο πλήθος των μπανιαδόρων. Απόμερα, πάλι, φιλικές παρέες εφήβων, προχωρώντας με τα τέσσερα, έψαχναν στην αμμουδιά για ’κείνα τα μικροσκοπικά κοχύλια, τις γνωστές κοκώνες, καθώς και για «δίψες», δηλαδή κομμάτια από κελύφη ευγενών κοχυλιών (αβασκαντήρες) τα οποία είχε λειάνει η θάλασσα δίνοντάς τους το χρώμα του μαργαριταριού.
Οι κοκώνες βελονιασμένες με γρανέττες (μικροσκοπικότατες πολύχρωμες γυάλινες χάνδρες) στην τονιά, σχημάτιζαν περιδέραια, βραχιολάκια, μενταγιόν κ.ά. μηδέ εξαιρουμένων και των κομπολογιών. Οι «δίψες» ενστικτωδώς, ικανοποιούσαν την ψευδαίσθηση του «ξεδιψάσματος». Έτσι, εκείνος που ένοιωθε το αίσθημα της δίψας, αρκούσε να βάλει στο στόμα, ένα κομμάτι «δίψας», ώστε σε λίγο να ‘χει την εντύπωση, λόγω αυθυποβολής, ότι επήλθε η ανακούφιση.
Από τους μπανιαδόρους δεν έλλειπαν και οι φανατικοί αν και ολίγιστοι, που προτιμούσαν το καφενείο του «Γιωργάτσου», πέρα στη Γύρα, παρά του ότι η απόσταση, για τότε, ήταν εξαντλητική. Οι μανιώδεις αυτής της τοποθεσίας, δεν δίσταζαν, παρά τα χρόνια τους, να πεζοπορήσουν ολόκληρα χιλιόμετρα ή να δίνουν κουραστικές πεταλιές στα «ατάραγα» (βαρειά κι ασήκωτα) ποδήλατά τους, αφού ο σημερινός δρόμος όχι μόνον δεν ήταν ασφαλτοστρωμένος αλλά ένα μονοπάτι που, κατά τόπους, ήταν χωμένο από τον άμμο που ‘φερνε το κύμα, κάθε φορά που το Ιόνιο καβαλούσε τη σπιάτζα κι έμπαινε στο Ιβάρι.
Όσοι από τα περίχωρα της Παλιάς Χώρας και της Νεάπολης, αδυνατούσαν να μεταβούν στο Κάστρο για μπάνιο, διάλεγαν την περιοχή των Μύλων κι ακόμη πιο ελάχιστοι την περιοχή του Άη Γιαννιού.
Η περιοχή των Μύλων ήταν προτιμητέα για τα φτωχικότερα στρώματα εξ’ αιτίας, όσο κι αν φανεί παράξενο, της έλλειψης «αγοραστού μαγιώ» και η ανάγκη του μπάνιου εξυπηρετείτο με τα εσώρρουχα. Όσο για την περιοχή του Άη Γιαννιού, αν και η πλέον απομακρυσμένη, είχε προ αμνημονεύτων χρόνων την επιλογή των μπουρανέλλων, σε τέτοιο σημείο, ώστε κάποιοι απ’ αυτούς να αναγείρουν «παρά θιν’ αλός» το ξυλόπηκτο μπαρακοειδές των «εξοχικό», το οποίο χρησιμοποιούσαν καθημερινά ως θερινή διαμονή.
Τούτο το τελευταίο θύμιζε την στρατιωτική τακτική των Ρωμαίων, όπου στα εδάφη των βαρβάρων, πλην του μονίμου στρατοπέδου (Castra Stativa) κατασκεύαζαν, προωθημένα, δυο ακόμα στρατόπεδα, ένα χειμερινό (Castra Hiberna) και ένα θερινό (Castra Aestiva ή Aestivalia), όπου αναλόγως της εποχής διέμεναν ή αποχωρούσαν, για να επανακάμψουν την επόμενη χρονιά.
Κατά κάποιο τρόπο, στην εκεί περιοχή είχε συμπηχθεί ένας πρόχειρος μπαρακο-συνοικισμός (ιταλιστί baracamento), όπου το μόνο κέρδος που αποκόμιζαν οι διαβιούντες, ήταν η απεριόριστη αίσθηση της ελευθερίας. Χαρακτηριστική έμεινε η φράση του αλησμονήτου Καμινάρη, σε μια λεκτική αντιπαράθεση που είχε με άλλονε μπουρανέλλο:
« – Εγώ μωρέ, είμαι άρχοντας (βλέπε φερετροποιός), εγώ παραθερίζω». Τώρα, σε τι σόι ανάκτορο παραθέριζε ο άρχοντας, η λογική αδυνατεί να δώσει εξήγηση. Πάντως οι φίλοι του, θέλοντας να προσδώσουν αίγλη (για ντόρο) στο όνομά του και δη ως φερετροποιού, διοργάνωναν επί τόπου, μια ετήσια καλοκαιρινή εκδήλωση την οποία μάλιστα απεκάλεσαν ως «Καμινάρεια». Ενώ η εκδήλωση αρχικά ξεκίνησε ως μια απλή συνάντηση φίλων, συνοδεία εδεσμάτων και live μουσικής (ο ίδιος έπαιζε κορνέττα στη Φιλαρμονική), τάχιστα μεταβλήθηκε σε μια ευτράπελη γιορτή, στην οποία προσήρχοντο, μεταξύ άλλων και άλλοι ανεκδιήγητοι τύποι.
Μάλιστα, ο αξέχαστος Βούλης Βρεττός (Μπούλ-Μπρέτ κατά δική του συντομογραφία) προλόγιζε, πάντα, εν είδει ενημέρωσης τα «Καμινάρεια», γράφοντας σε κινητό ταμπλώ «προς δημοσίαν ανάγνωσιν», όλα όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν. Δεξιοτέχνης στην σατιρική ποίηση, δεν ήταν δυνατόν να αποκλείσει τα «Καμινάρεια» από το λεπτό χιούμορ που τον διέκρινε. Έτσι, λοιπόν, σε κάποιο από, τα τόσα, έμμετρα της σάτιρας σχετικά με τα παραπάνω, έγραφε τελειώνοντας:
Στον Άη Γιάννη το λοιπόν
σ’ αυτό το ωραίο θέρετρο,
όλα είναι δωρεάν
ακόμα και το φέρετρο!!!
Πέραν όλων των παραπάνω, ο γράφων μεταφέρει μια μαρτυρία (πληροφορία τότε) του γιατρού Ξενοφώντα Γληγόρη, ο οποίος γνωστοποίησε στον γράφοντα, ότι προπολεμικά υπήρχε παλιός δρόμος πλακοστρωμένος που οδηγούσε από τη Χώρα στον Άη Γιάννη και μάλιστα επειδή η μετάβαση για μπάνιο εγένετο με άμαξα, ο καρροτσέρης είχε τυλίξει με λάστιχα τους τροχούς για να μην κροταλίζουν στις πλάκες.
Πριν δοθεί τέλος και σε τούτο το θέμα, θα προστεθεί, ακόμη, μια κατηγορία λουομένων. Δεν αναφέρονται ως κολυμβητές ή σπόρτσμεν θαλασσίων αθλημάτων, αφού λόγω της ιδιότυπης σωματικής των κατάστασης, ήταν αδύνατο να προβούν σε οποιεσδήποτε κινήσεις.
Επρόκειτο για τα υπέργηρα, ως συνήθως, άτομα των οποίων, οι ρευματο-αρθριτικές παθήσεις, τα οδηγούσαν στα ρηχά «τηγάνια», (αλοπήγια) των παλιών αλυκών, εκεί που σήμερα βρίσκεται η Marina και τα πέριξ νεοβαρβαροειδή κτήρια. Εκεί λοιπόν, στα «τηγάνια»,όπου ο ήλιος ζεματούσε το νερό, έκαναν μια μεγάλη λακκούβα σε σχήμα μπανιέρας και χωνόνταν μέσα, αφήνοντας απ’ έξω τα ρουθούνια και τα μάτια, σαν τους ιπποποτάμους.
Μάλιστα, έλεγαν ότι εκείνη η καυτή μούτελη (θαλασσινή λάσπη – ιλύς για να θυμόμαστε κάπου-κάπου και τα ελληνικά μας – εμπεριέχουσα κελύφη οστράκων), που συναντείται σε λιμνάζοντα θαλασσινά νερά, έκανε καλό σ’ αυτού του είδους τις παθήσεις. Κάποιοι, μάλιστα, δεν δίσταζαν να εκφέρουν και τολμηρότερες γνώμες, αποδίδοντες την ανυπόφορη οσμή της μούτελης, στο υδρόθειο, ως προάγγελο κοιτάσματος πετρελαίου.
Συχνά υπήρχαν προστριβές για την κατάληψη της… μπανιέρας αφού ο κάθε… ασθενής την θεωρούσε ιδιοκτησία του! Φυσικά, δεν άκουγαν και λίγα οι, γνωστοί, μούλοι, όταν με τις μεγάλες «βγαλσές» (αμπώτιδα) τα «τηγάνια» στέγνωναν, όπου στην προσπάθειά τους να πιάσουν τους γάστρους (κεφαλόπουλα) άδειαζαν, μ’ ένα βάζο, τις μπανιέρες που, ως βαθύτερα κοιλώματα, κρατούσαν ακόμη νερό.
29-6-1960
29-6-1960
Ο μόνιμος μπελιάς των πεζοπόρων μπανιαδόρων, ήταν η επιστροφή, το καταμεσήμερο, κάτω από τον ανελέητο ήλιο. Τότε, πραγματικά, ο δρόμος φαινόταν ατέλειωτος και η διαδρομή βαρετή. Οι νοικοκυρές για να μη χάσουν το βδομαδιάτικο μπάνιο, πήγαιναν από το πρωί το φαγητό στο φούρνο ώστε επιστρέφοντας να το παίρνουν έτοιμο. Γι’ αυτό άλλωστε, δεν προλάβαινε να πάει μία η ώρα το μεσημέρι κι εγκατέλειπαν το μπάνιο, για να μην ακούουν τη γκρίνια του φούρναρη.
Βέβαια, υπήρχαν και ευτράπελες καταστάσεις από τους, αμέτρητους, τύπους, μεταξύ των οποίων και ο Γ. Δ. ο οποίος σε καθημερινή, σχεδόν, βάση πήγαινε το γιο του για μπάνιο, αλλά όχι στα… κοσμικά σημεία, αλλά στη θέση όπου άλλοτε το Καρνάγιο του… Καρνάγια!
Επειδή φοβόταν μήπως ο μικρός ξανοιχτεί στα βαθειά (ο ίδιος δεν έκανε μπάνιο) τον έδενε με μια σάγλα (sagola – λεπτό σχοινί) από τη μέση και όποτε νόμιζε ότι δεν «εισακούοντο επαρκώς αι πατρικαί συμβουλαί» τονε τραβούσε με γρήγορες απλωτές, λες κι είχε πιάσει χταπόδι, στο οποίο δεν έπρεπε να δώσει την ευκαιρία να κολλήσει ή να ντέσει (σκαλώσει) στο βυθό. Μάλιστα, σε παρατήρηση φίλου του, ότι το παρακάνει, απάντησε:
-Τι λες μωρέ! Να μ’ πνιγεί θέλ’ς;
(Οι φωτογραφίες που κοσμούν το κείμενο, είχαν εκτεθεί σε έκθεση φωτογραφίας που οργάνωσε η κυρία Ειρήνη Δουβίτσα στην ARTηρία, τον Δεκέμβρη του 2012 με τίτλο: «Εμείς του ’60 οι εκδρομείς».
Ευχαριστούμε τα εικονιζόμενα πρόσωπα που εξ’ αιτίας αυτών των φωτογραφιών, μπορέσαμε να «πλησιάσουμε» την εποχή στην οποία αναφέρεται ο συγγραφέας.)

πηγή www, lefkada at

Φωτογραφία Ξενοφώντα Μικρώνη

Φωτογραφία του συντοπίτη μας φωτογράφου Ξενοφώντα Μικρώνη με τίτλο «ΤΑΟΛ»
ΤΑΟΛ
Στην εδώ ιστοσελίδα της Φωτογραφικής Λέσχης Θεσσαλονίκης μπορείτε να δείτε δείγματα φωτογραφιών του Ξενοφώντα Μικρώνη και εδώ κάποιες άλλες φωτογραφίες που μας έχει κατά διαστήματα στείλει.http://photothessaloniki.ning.com

Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον


Εικόνα από τη Λευκάδα στο Μουσείο Γκέτι του Λος Αντζελες και στην Εθνική 


linie366
Το Βυζάντιο και ο ελληνικός πολιτισμός ως αδιαίρετη ενότητα στις ΗΠΑ – Έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη και στο Μουσείο Γκέτι
scan0006Αν οι Αμερικανοί βλέπουν την έκθεση για το Βυζάντιο, που οργανώνεται στοΜουσείο Γκέτι του Λος Αντζελες και στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον ως παρουσίαση έργων τέχνης, η ελληνική πλευρά έχει έναν άλλο, εντελώς διαφορετικό στόχο: Την ανάδειξη της ιστορίας του Βυζαντίου και της συνέχειάς του μέσα από τον ελληνικό πολιτισμό.
Αυτό επισήμανε η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την έγκριση επιπλέον αριθμού έργων, προκειμένου να προστεθούν στα ήδη 300 περίπου, που θα εκτεθούν στις δύο αμερικανικές πόλεις αλλά και για το αίτημα κινηματογράφησης βυζαντινών αρχαιολογικών χώρων και πόλεων. «Στόχος μας είναι να προβληθεί η Ελλάδα και ο Βυζαντινός Πολιτισμός», είπε η κυρία Μενδώνη, προσθέτοντας: «Στη δική μας προσέγγιση της έκθεσης περιλαμβάνεται και η ανάδειξη της ιστορίας των βυζαντινών πόλεων που άνθησαν στον καθαρά ελλαδικό χώρο».
Δύο ταινίες λοιπόν, μία από την Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον και άλλη μία από την ελληνική αρχαιολογική υπηρεσία, με διαφορετική οπτική η καθεμιά θα προβάλλονται κατά τη διάρκεια της έκθεσης «Heaven and Earth Art of Byzantium from Greek Collections» και στις δύο αμερικανικές πόλεις, στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων.
Η Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον ζήτησε να κάνει γυρίσματα στη Μονή Οσίου Λουκά, στην Παντάνασσα του Μυστρά, στην κοιλάδα του Ευρώτα, στην Θεσσαλονίκη και φυσικά στην Μονή Δαφνίου, η οποία όμως είναι σε διαδικασία αναστήλωσης. Φυσικά δεν υπάρχει καμία αντίρρηση ούτε γι΄ αυτήν την περίπτωση, δεδομένου μάλιστα ότι η κινηματογράφηση των εργασιών στη Μονή Δαφνίου μπορεί να είναι σημαντική για την ανάδειξη των επεμβάσεων, που γίνονται στα ελληνικά μνημεία. Σε έξι πόλεις, την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, τους Φιλίππους, την Καστοριά, το Μυστράς και την Νέα Αγχίαλο θα γίνει εξάλλου η κινηματογράφηση για την ελληνική ταινία.
Δύο θα είναι και τα βιβλία που θα συμπληρώνουν την έκθεση, το ένα ο κατάλογός της ενώ το δεύτερο θα αναφέρεται στις βυζαντινές πόλεις της Αυτοκρατορίας στον ελλαδικό χώρο. Επιπλέον θα παρουσιαστεί μία έκθεση ζωγραφικής ελλήνων καλλιτεχνών που εμπνέονται από το Βυζάντιο, επίσης, συνέδρια, ομιλίες που θα διεξαχθούν στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Χάρβαρντ και άλλες εκδηλώσεις.
Όσον αφορά τα επιπλέον έργα που θα σταλούν για την έκθεση στις ΗΠΑ είναι στο σύνολό τους 37, δηλαδή 14 από κρατικά μουσεία ή εφορείες αρχαιοτήτων και τα υπόλοιπα από ιδιωτικά μουσεία και ιδρύματα. Συγκεκριμένα: Η μαρμάρινη κεφαλή της Αφροδίτης από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ένα έργο του 1ου μ.Χ. αιώνα στο οποίο χαράχθηκε μεταγενέστερα ένας χριστιανικός σταυρός. Πέντε νομίσματα από το Νομισματικό Μουσείο, 4 έργα από το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (εικόνες και φιαλίδια), ένα πορτρέτο ποιητή από τη Σπάρτη, 2 γυάλινα μυροδοχεία και ένα χάλκινο καντήλι από την Πάτρα.
Επίσης από το Μουσείο Μπενάκη, που είναι συνδιοργανωτής της έκθεσης με το υπουργείο Πολιτισμού, προέρχονται 8 έργα (ψηφιδωτό, ασημένιος εκκλησιαστικός δίσκος, τρίπτυχο, λειτουργικός «αέρας», χάλκινη κανάτα, ενώτια, βραχιόλα και εικόνες). Από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ένα χρυσό περιδέραιο του 4ου αιώνα από την Κύπρο, από το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης (ενώτια), από την Εθνική Πινακοθήκη (εικόνα με Σταύρωση του Ανδρέα Παβία), από Εθνική Βιβλιοθήκη οκτώ χειρόγραφοι κώδικες, από την Δημοτική Βιβλιοθήκη Λευκάδας εικόνα με την Κοίμηση της Θεοτόκου* και από το Ίδρυμα Τοσίτσα, κανδήλα και πολυκάνδαλο.
Σημειώνουμε ότι η έκθεση θα παρουσιαστεί από 6 Οκτωβρίου 2013 ως 2 Μαρτίου 2014 στη Εθνική Πινακοθήκη και από 9 Απριλίου ως 25 Αυγούστου 2014 Μουσείο Γκέτι.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ (Θερμού Μαρία)

Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον

Εικόνα του 15ου αι. της Κοίμησης του Οσίου Σάββα από το Ναό του Παντοκράτορα στη Λευκάδα που βρίσκεται στη Συλλογή Μεταβυζαντινών Εικόνων Επτανησιακής Τέχνης της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας μεταξύ των έργων που θα εκτεθούν στο Μουσείο Γκέτι του Λος Αντζελες και στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον

1

Η Εliza επισκέπτεται την Λευκάδα!

Το Γραφείο ΕΟΤ Βελγίου, στην προσπάθειά του να αναδείξει στο βελγικό κοινό λιγότερο δημοφιλείς Ελληνικούς προορισμούς, διοργάνωσε παρουσίαση της Λευκάδας σε δημοσιογραφικό κοινό, σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Λευκάδας και τον ολλανδικό T/O Sunweb. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Ελληνικό Σπίτι της Ελληνικής Κοινότητας στην Αμβέρσα, στις 25/4/2013.
Βρυξελλες-2
Σκοπός της παρουσίασης ήταν η ανάδειξη της Λευκάδας ως τουριστικός αυθεντικός προορισμός, προβάλλοντας τις εναλλακτικές δράσεις που προσφέρει στον επισκέπτη, εκτός από τις πανέμορφες παραλίες του νησιού όπως το Πόρτο Κατσίκι.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην Αμβέρσα σε συνεργασία με το ειδικό πρόγραμμα του Τ/Ο Eliza was here. Η φιλοσοφία του προγράμματος αυτού είναι ο επισκέπτης να ζήσει τη δική του προσωπική εμπειρία και το ταξίδι του να έχει αυθεντικό χαρακτήρα, μια πρωτοποριακή ιδέα που αντιτίθεται στο μαζικό τουρισμό.
Βρυξελλες-11
«Η Λευκάδα είναι η ιδανική πρόταση για το Eliza was here που για πρώτη χρονιά παρουσιάζεται στη βελγική αγορά» τόνισε η Sofie Callewaert, Διευθύντρια Marketing του Τ/Ο Sunweb. Την εκδήλωση, όπου έγινε και γευσιγνωσία τοπικών προϊόντων και κρασιών, ενισχύοντας την προβολή της τοπικής κουζίνας του νησιού, στήριξε με την παρουσία του ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λευκάδας κ. Σωτήρης Σκιαδαρέσης.
Bryjellew-3
Το πάντρεμα του προορισμού και του Τour Operator, που δέχεται κρατήσεις αποκλειστικά μέσω του διαδικτύου, ήταν πρωτοβουλία του Γραφείου ΕΟΤ Βελγίου. «Το πρόγραμμα Eliza was here προτάσσει την αυθεντικότητα των προορισμών, έτσι θελήσαμε η παρουσίαση της Λευκάδας στην φλαμανδόφωνη αγορά, που έχει υψηλό εισοδηματικό προφίλ και αναζητά την διαφοροποίηση του προϊόντος, να προβάλει την μοναδικότητα των ελληνικών νησιών, ακολουθώντας την τάση της αγοράς» σημείωσε η Διευθύντρια του Γραφείου ΕΟΤ Κάτων Χωρών, κα Ελένη Σκαρβέλη.
Στο τέλος της εκδήλωσης, όλοι οι δημοσιογράφοι έλαβαν δώρο ένα κουτί με τοπικά προϊόντα από την Λευκάδα.
Πηγή: now24.gr

Παραλίες Λευκάδας – Μικρός Γυαλός

Επισκέφτηκα την παραλία για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Τότε ένας πολύ στενός χωματόδρομος έφτανε μετά βίας μέχρι εκεί. Σήμερα βέβαια πολλά έχουν αλλάξει στα πλαίσια της τουριστικής ανάπτυξης και αξιοποίησης της περιοχής. Προς το χειρότερο κατά την άποψή μου. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο βουνό τριγύρω και θα καταλάβετε. Παρόλα ταύτα η παραλία δεν έχει χάσει σχεδόν τίποτε από την παλιά ομορφιά της.
Ο Μικρός Γιαλός είναι ένας κολπίσκος που βρίσκεται κάτω από το χωριό Πόρος στα νότια του νησιού της Λευκάδας. Ο δρόμος μέχρι την παραλία είναι ασφαλτοστρωμένος. Στα δεξιά του δρόμου πάνω από την παραλία υπάρχουν αρκετά μαγαζιά. Ιδιαίτερο γνώρισμα της αρκετά μεγάλης σε μήκος και πλάτος παραλίας, που είναι μια από τις ομορφότερες στο νότιο μέρος του νησιού, είναι τα άσπρα βότσαλα. Τα βαθυγάλαζα νερά της θάλασσας είναι κρυστάλλινα και πεντακάθαρα. Προσοχή όμως γιατί βαθαίνουν απότομα.