Στη μνήμη του παπά Φραγκούλη Βιολέττα Σάντα • 9 April, 2016




Γράφει ο Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Αποδήμησε εις Κύριον ο παπά Φραγκούλης. Το έμαθα πολύ αργά για να εκπληρώσω το χρέος μου απέναντί του με τον τρόπο που όφειλα, δεν παραβρέθηκα στην εξόδιο ακολουθία, που ήταν πάνδημη, όπως του άξιζε.

Ο παπά Νίκος Φραγκούλης αποτέλεσε σημαντικό μέρος της διάπλασής μου, αλλά και καλός φίλος της οικογένειάς μας, μέρος των παιδικών μας χρόνων αλλά και του σπιτιού μας, που ερχόταν να ευλογήσει κάθε πρώτη του μηνός.

Ιερουργούσε στους Αγίους Αναργύρους, την ενορία που ο πατέρας μου είχε διαλέξει για την οικογένειά του στην εποχή του παπά Ματαράγκα, ενός ιερωμένου που ο καλός απόηχος από το διάβα της ιεροσύνης έφθανε στ’ αυτιά μου αρκετά συχνά στα παιδικά μου χρόνια. Ο παπά Φραγκούλης συνέχισε και καλλιέργησε περαιτέρω αυτή την παράδοση, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο.
       


‘Όταν αποφάσισε να αφιερωθεί στον Θεό, εγκαταστάθηκε στη Λευκάδα, παντρεύτηκε την κόρη του παπά Κακαβούληκαι χρίσθηκε ιερέας στα χρόνια που δέσποζε στο νησί η προσωπικότητα του Μητροπολίτη Δωρόθεου. Με την δική του προσωπικότητα αλλά και την ακάματη εργατικότητά του, ο παπά Φραγκούλης κατόρθωσε γρήγορα να καταστήσει την ενορία του τη σημαντικότερη του νησιού για καθέναν που ήθελε να εκπληρώνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα με ποιότητα και κατάνυξη.

΄Ηταν καλλίφωνος ο ίδιος και είχε φέρει στους Αγίους Αναργύρους τον μοναδικό Πάνο Ορφανό, ο οποίος με τη σειρά του είχε κατορθώσει να περιστοιχίζεται κάθε Κυριακή και σε κάθε ακολουθία από τους καλλίτερους καλλίφωνους της Λευκάδας της εποχής. Ο Ορφανός ήταν γιος του καντηλανάφτη της εκκλησίας, του τόσο καλού και ευσεβούς ανθρώπου, που μας αγαπούσε όλους τόσο απλά και ωραία. Ήταν και καλός στο ποδόσφαιρο, όμως ο παπά Φραγκούλης γκρίνιαζε γιατί τον ήθελε αφιερωμένο στην εκκλησία του και όχι επιθετικό ποδοσφαιριστή.Ο παπά Νίκος Φραγκούλης με κάποιους από τους ψάλτες των Αγίων Αναργύρων. Εικονίζονται από αριστερά καθήμενοι: Σπύρος Γαντζίας, Θοδωρής Αραβανής, Αποστόλης Φραγκούλης, Πάνος Ορφανός. Όρθιοι: Αντώνης Κανιός, Νιόνιος Μπόρσας, Μήτσος Γρηγόρης, Γιώργος Αυγερινός, Σπύρος Λομπράνος, Σωτήρης Παρίσης.

Ο Ορφανός επέβαλε το δικό του τρόπο ψαλσίματος στο νησί, και μαζύ με τον παπά Φραγκούλη, για τον οποίο παραπονιότανε κάθε τόσο ότι του άλλαζε τον τόνο, μετέτρεπαν την θεία λειτουργία σε απαράμιλλο χώρο κατάνυξης και πανδαισίας, με κεντρικό γεγονός κάθε χρόνο την ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής. Θα έλθει άραγε στη Λευκάδα για την ακολουθία ο Παπαδάτος; Θα προτιμήσει να εκκλησιασθεί στους Αγίους Αναργύρους;

Ο Γιάννης Παπαδάτος ήταν γυμνασιάρχης και σημαντική μορφή της εποχής, άριστος στην ψαλτική, αδελφός της κυρά Βαγγελούλας, μάνας του Τάκη Σταματέλλου, του παλαιότερου φίλου μου. Από την οικογένειά του παρακολουθούσα και εγώ την απάντηση των ερωτημάτων για το τι θα αποφασίσει κάθε χρόνο το ιερό τέρας, πού θα εκκλησιασθεί. Διότι η κυρά Βαγγελούλα ανήκε στην ενορία της Παναγίας των Ξένων και ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός.

Ευτυχώς για τα παιδικά μου χρόνια, συνήθως ο Παπαδάτος κατέληγε στο ψαλτήρι του Ορφανού, εκεί που η ποιότητα τον καλούσε. Έτσι, δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα μέλη των οποίων την απόδοση διεύθυνε με τον απαράμιλλο αυταρχικό του τρόπο ο Παπαδάτος, με τον Πάνο Ορφανό ευγενικό μαθητή του ανδρός που τόσο σεβόταν.

Ο παπά Φραγκούλης διακρινόταν για το νεωτεριστικό και φιλοπρόοδο πνεύμα του. Ήταν πάντα στην πρωτοπορία για να κάνει τα πράγματα διαφορετικά και μοντέρνα. Το έβλεπες στην εκκλησία του, τους Αγίους Αναργύρους, στην κοινωνική του συμπεριφορά, τον τρόπο που μεγάλωνε τα παιδιά του, στα οποία ενεφύσησε την πίστη προς το Θεό αλλά τα έκανε παιδιά του κόσμου και όχι του θρησκευτικού αποκλεισμού. Ατύχησε στα νιάτα του να πρέπει να υφίσταται τον χαρακτήρα του άλλου ιερωμένου που όπως λέγανε επηρέαζε εναντίον του τον Δωρόθεο, και βασανίσθηκε στα γεράματά του, όταν ο Θεός τον υποχρέωσε να κηδέψει την ίδια του την κόρη. Ευτύχησε να αφήνει πίσω του μεγάλο έργο, αποτυπωμένο ανεξίτηλα στο Γηροκομείο, που όχι μόνο ανέπτυξε, αλλά και κράτησε ως αναπόσπαστο κομμάτι του κοινωνικού ιστού της πόλης, όπως και στη συντήρηση του ναού των Αγίων Αναργύρων που του εξασφάλισε, αποκλειστικά από σεβασμό στο πρόσωπό του και το έργο του, ο τότε Δήμαρχος Βασίλης Φέτσης με τη βοήθεια του τότε Υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου.Σημαιοφόρος ο Βασίλης Φέτσης. Δεξιότερα στη φωτογραφία πρώτος με το κοστούμι, Σπυρος Φλογαΐτης, δεύτερος με το κοστούμι ; Γαζής.

Ο παπά Φραγκούλης όμως ευτύχησε κυρίως να διαπλάσει νεανικές ψυχές, τα παπαδάκια του, που γέμιζαν το ιερό από γενιά σε γενιά. Τα αγαπούσε, τα συμβούλευε, τους έδινε κάτι από το δυναμισμό και την πίστη του στους νέους και την πρόοδο. Το ιερό των Αγίων Αναργύρων υπήρξε εργαστήρι διαμόρφωσης ψυχών, και μπορεί αυτό να πέρναγε απαρατήρητο στους πολλούς, δεν το ξεχάσαμε εμείς όμως, όλοι εκείνοι που γίναμε φίλοι στις τάξεις της υπηρεσίας του παπά Φραγκούλη. Θυμάμαι τον Αποστόλη, γιο του παπά, τον Βασίλη Φέτση, τον Σπύρο Αρβανίτη, τον πολύκλαυστο Λουκά Νησιώτη, για να αναφέρω μόνο μερικούς.

Πίστευε σε μας και παρακολούθησε την εξέλιξη του καθενός μας χωρίς να αμφιταλαντευθεί ποτέ, διότι ήταν ένας βαθειά εκκλησιαστικός άνθρωπος που είχε όμως τοποθετήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του στον κόσμο, όχι στο περιθώριο του κόσμου. Και μας είχε πάντα δίπλα του λέγοντάς μας τα προβλήματά του στη διαχείριση των κοινών, με κύριο βάρος βεβαίως σε εκείνους που έμειναν και πρόσφεραν στα κοινά της Λευκάδας.Η τελευταία Ανάσταση, πριν συνταξιοδοτηθεί ο παπά Νίκος (4/4/2010) ώρα 0:00.

Πριν κάποια χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, τα έφερα να παρακολουθήσουν την ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής στους Αγίους Αναργύρους. Από τότε που τα βήματα της ζωής μού στέρησαν την δυνατότητα να απολαμβάνω την λευκαδίτικη καθημερινότητα, ένα από εκείνα που μου λείπουν τόσο πολύ είναι η πανδαισία του συγκεκριμένου τρόπου ψαλτικής που έγινε κομμάτι του είναι μου στους Αγίους Αναργύρους. Στις εκκλησίες της σημερινής καθημερινότητάς μου, μου έρχονται αναπόδραστα στο νου οι εκρήξεις του αείμνηστου καθηγητή μας που όλοι αποκαλούσαν Μουτσούκο, που έπιανε το αρμόνιο και μείς τραγουδούσαμε, για να μας διακόψει σχεδόν αμέσως φωνάζοντας ότι κάνουμε σαν μοεζίνιδες! Ήθελα τα παιδιά μου να ακούσουν και να ζήσουν ό,τι καλλίτερο εκκλησιαστικό είχα την τύχη να ζήσω στην μικρή μας ανεπανάληπτη πόλη, κάτι που δεν είχε καμιά σχέση με την ψαλμωδία της δικής τους καθημερινότητας. Ήθελα να προλάβω, τα παιδιά μου να έχουν εκείνες τις εμπειρίες, πριν ο κόσμος στον οποίο ανήκω φύγει για πάντα.

Καλό κατευόδιο, παπά Νίκο, είμαι βέβαιος ότι εκεί που σε οδήγησε η πίστη και τα έργα σου δεν θα πάψεις να προσεύχεσαι για τους ανθρώπους που άφησες.

Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Οι δυο τελευταίες φωτογραφίες είναι του Σπύρου Αρβανίτη. Οι υπόλοιπες είναι της Καίτης Κακαβούλη

http://aromalefkadas.gr/

Πασχαλινές αναμνήσεις από την παλιά Λευκάδα


Της Σοφίας Κοψιδά-Γαληνού


«Εδώ διαβαίν’ ο Λάζαρος με δώδεκ’ Αποστόλους
Και πάλι ξαναγύρισε με δεκατρείς Αγγέλους.
Όπου διαβεί κι όπου σταθεί πηγάδια θεμελιώνει,
πηγάδια, πετροπήγαδα κι αυλές μαρμαρωμένες
και κεραμίδια χάλκινα και πόρτες ατσαλένιες.»
anastasi_lazarou
Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά μ’ ένα μπουκέτο αγριολούλουδα στο χέρι, γυρνώντας από πόρτα σε πόρτα έλεγαν το «Λάζαρο» και οι νοικοκυρές τα φίλευαν.
Αύριο των Βαγιώνε το πρωί πηγαίναμε στην εκκλησιά. Τελειώνοντας η θεία λειτουργία, παίρναμε από ένα μεγάλο πανέρι ένα κλαράκι δάφνης και βάγια (ένα μπουκέτο από δεντρολίβανο και δαφνόκλαδα). Η υποδοχή του Χριστού στην Ιερουσαλήμ μετά βαΐων και κλάδων.
Μεγάλη Δευτέρα μέχρι το Μεγάλο Σάββατο νηστεία. Ο Μαρκάς γέμιζε από καποσάντους, πίνες, αχιβάδες, καλαμαράκια, σουπιές, χταπόδια, αχινούς. Στο Παζάρι σε πανέρια πουλούσανκουκούτσες βραστές ζεστές (άγριες αγκιναρούλες) και πανούργους βραστούς από το ιβάρι. Τέρμα ο πατσάς στο μαγαζί του Λαυράνου (Κουφάκια). Τώρα πουλούσε κουκιά ξερά βρασμένα, πασπαλισμένα με ρίγανη. Και πιο πέρα ο Καλόγερος (παρατσούκλι) πουλούσε βραστές γλυκοπατάτες.
Στα σπίτια οι νοικοκυρές άρχιζαν ν’ ασπρίζουν, να μαζεύουν τα χειμωνιάτικα ρούχα, βελέντζες, μαλλινοσέντονα, φλοκάτες και να πλένουν τις κολτρίνες (έτσι έλεγαν τότε τις κουρτίνες).
Μεγάλη Πέμπτη το πρωί οι γυναίκες πήγαιναν στο Νεκροταφείο για να ρίξουν τρισάγιο. Γυρνώντας έβαφαν τ’ αβγά τους και έφτιαναν τα κουλουράκια τους (τότε τα τσουρέκια δεν τα ξέραμε). Το απόγευμα στα καφενεία κρεμούσαν το φάντε μπαστούνι και τέρμα η κοντσίνα κλπ. Τα καφενεία έκλειναν. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί (τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις) σταματούσαν τα τραγούδια. Οι καμπάνες χτυπούσαν κάθε τόσο πένθιμα. Πέθανε ο Χριστός!
Μεγάλη Παρασκευή μικροί-μεγάλοι μια βόλτα στο Νεκροταφείο. Τρισάγια, όμως, δε γίνονταν. Ήταν το τρισάγιο του Χριστού έλεγε η μάνα μου.
Γυρνώντας από το Νεκροταφείο σταματούσαμε στον Αϊ-Μ’νά. Εκεί πουλούσαν αρνιά (ζώντα). Οι πατεράδες μας αγόραζαν αρνάκι ή κατσικάκι ζωντανό για το Πάσχα, να μείνει μια νύχτα στο σπίτι. Εάν στην οικογένεια υπήρχε αχρόνιστος νεκρός, τότε στο σπίτι έπρεπε να μπει σφαγμένο και χωρίς κεφάλι αρνί.
Στο σπίτι ούτε μαγείρεμα, ούτε σκούπισμα. Υπήρχε νεκρός, ο Χριστός. Οι μεγάλες γυναίκες με ένα κουταλάκι έβαζαν στο στόμα τους ξίδι.
«Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα.
Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά και οι καταραμένοι,
για να σταυρώσουν το Χριστό τον πάντων βασιλέα.
Ο Κύριος εθέλησε να μπει σε περιβόλι,
να λάβει δείπνο μυστικό και να τον λάβουν όλοι.
Η Παναγιά σαν τ’ άκουσε έπεσε και λιγόθει.
Σταμνί νερό της ρίξανε, τρία ποτήρια μόσχο
και τρία με ροδόσταμο, για να της έρθ’ ο νους της.
Μα σαν της ήρθ’ ο λογισμός, μα σαν της ήρθ’ ο νους της,
πού ‘ναι μαχαίρι να σφαγώ, πού ‘ναι γκρεμός να πέσω»
χρiστος
τραγουδούσε η μάνα μου και η γιαγιά μου κλαίγοντας, μοιρολογώντας το Χριστό.
Μεγάλο Σάββατο πρωί στις 9 η μπάντα του Δήμου παιάνιζε γιορτινά στην αγορά από την Πλατεία ως τον Αϊ-Μ’νά. Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρούμενα και οι νοικοκυρές έριχναν το κομμάτι (ένα πήλινο πιάτο, μια παδέλα, ότι είχε κρατήσει γι’ αυτό η κάθε μια). Ήταν σημάδι της πρώτης Ανάστασης. Ο τάφος του Χριστού εσείσθη. Τότε οι χασάπηδες ή οι νοικοκυραίοι έσφαζαν το αρνί στο αυλάκι του δρόμου και η μάνα ή η πρώτη κόρη με το πρώτο αίμα του αρνιού σε ένα βαμβάκι έκανε 4 σταυρούς στην εξώπορτα.
Το μεσημέρι οι νοικοκυρές μαζεύονταν στη βρύση της γειτονιάς (στα σπίτια δεν υπήρχαν βρύσες, είχαμε μόνο μπότηδες και λαγήνες) να πλύνουν και να γυρίσουν τα έντερα από το αρνάκι για το βράδυ. Εκεί πείραζε η μια την άλλη για το βράδυ μετά την Ανάσταση.
Το βράδυ στην εκκλησία για την Ανάσταση με το κερί στο χέρι για το «Χριστός Ανέστη».
Α! να διακόψω την περιγραφή για να σας πω για μιαν Ανάσταση, όταν ο μπαμπάς μου ζούσε στη Λευκάδα (γιατί τα τελευταία του χρόνια ζούσε στην Αθήνα και ήρθε και πέθανε στη Λευκάδα). Πήγαμε, λοιπόν, έξω από την Ευαγγελίστρια, κοντά στο σπίτι. Ο παπάς άρχισε να διαβάζει το Ευαγγέλιο «η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου». Και τότε φωνάζει ψέλνοντας ο Κερατόκωλος «και η Μαρία του Μπατιάλη» (μια γειτόνισσα). Περιττό να σας πω τι έγινε!
Μετά, στο σπίτι για πατσά (όχι μαγειρίτσα). Πατσάς και κόκκινα αβγά. Την ημέρα του Πάσχα σούπα αυγολέμονο και τη Δευτέρα το αρνάκι ή το κατσικάκι ψητό με πατάτες στο φούρνο της γειτονιάς. Το απόγευμα βόλτα για σουμάδα. Το βράδυ στου Κατσή για αμυγδαλωτά ή πάστα στον Πρεβεζάνο.
Ζωοδόχου Πηγής βόλτα στη Σπασμένη Βρύση, γιατί γιόρταζε η εκκλησία, γινόταν πανηγύρι. Και την Κυριακή του Θωμά γιορτάζαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά κοντά στο Νεκροταφείο, που ήταν η εκκλησία του. Εκεί ο Κακανιέζος πουλούσε κουλουράκια περασμένα σε σπάγκο.
Αν τα διαβάσουν νέοι άνθρωποι αυτά που γράφω, ίσως να απορούν πότε γινότανε αυτά. Και όμως ήταν η ζωή μας, ο υπέροχος τρόπος ζωής μας.
Πώς να ξεχάσω, μετά τα Πάσχα, τον τρόπο που η μάνα μου και οι γειτόνισσές μας έπλεναν τις μαντανίες, τα μαλλινοσέντονα, τις κουρελούδες και τα στρωσίδια. Κανόνιζαν όλες μαζί και ειδοποιούσαν το Δήμο τον Κορομηλέο, που είχε ένα στενόμακρο κάρο που το τραβούσε ένα άλογο. Φόρτωναν εκεί τα ρούχα που θα έπλεναν, αναβαίνανε οι ίδιες μαζί και τα παιδιά τους και μιλώντας και γελώντας φτάνανε στη Σπασμένη Βρύση. Εκεί το νερό έτρεχε άφθονο. Έβαζαν οι μάνες μας τα ρούχα στο νερό, τα μούσκευαν και μετά τα έβαζαν σε μια πέτρα και τα κοπανούσαν μ’ ένα κόπανο, τα ξέβγαλαν και τα άπλωναν να στεγνώσουν, ενώ εμείς παίζαμε, κρυβόμαστε, γελούσαμε… Και αργά το απόγευμα, ο Δήμος ξανάρχονταν. Στεγνά τα ρούχα κι εμείς ξανά επάνω και πίσω. Κουρασμένοι όλοι, οι μανάδες από τη δουλειά, εμείς από το τροχάδην και την ολοήμερη σχεδόν τρέλα μας από τα παιχνίδια, όμως γεμάτοι από αθωότητα, από αγάπη του ενός για τον άλλο, από συντροφικότητα.
_____________________________________
Γλωσσάρι
Καποσάντοι: είδος όστρακου
Παγούροι: καβούρια
Ιβάρι (διβάρι): ιχθυοτροφείο
Παδέλα: πήλινη κατσαρόλα
Μπότης: λαγήνι με στενό στόμιο
Μαντανία: μπατανία, μάλλινο κλινοσκέπασμα

By f.kolivas On Σάββατο, Απριλίου 27th, 2013

Πόλη των ΗΠΑ άλλαξε το όνομά της προς τιμήν της Ελλάδας

aggelos Mamias 4/21/2016 10:58:00 μ.μ. 0


Πόλη των ΗΠΑ άλλαξε το όνομά της προς τιμήν της Ελλάδας

18/4/2016

Στις ΗΠΑ βρέθηκε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Τέρενς Κουίκ, προκειμένου να παρευρεθεί σε ειδική τελετή που διοργανώθηκε σήμερα στο δημαρχείο της πόλης, όπου η πόλη Σαουθάμπτον μετονομάστηκε σε Ελλάδα.

«Ήταν μία παράλειψη πολλών δεκαετιών. Η πόλη Σαουθαμπτον που βρίσκεται βόρεια της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, το 1821-22, μόλις οι τότε κάτοικοί της έμαθαν ότι ξέσπασε στην Ελλάδα η Επανάσταση της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό, ομόφωνα άλλαξαν την ονομασία τους σε Ελλάδα, η οποία είναι και η μοναδική πόλη στον κόσμο που φέρει αυτό το όνομα» ανέφερε ο Τέρενς Κουίκ.

Στην εκδήλωση ήταν παρόντες ο πρόξενος στη Νέα Υόρκη Γεώργιος Ηλιόπουλος, ο πρόεδρος και τα μέλη του ΔΣ του HANC, εκπρόσωποι των 1.100 ελληνικής καταγωγής – κυρίως πρώτης γενιάς – οικογενειών της περιοχής, όλοι οι επίσημοι φορείς της πόλης, τοπικοί βουλευτές και εκπρόσωποι της Πολιτείας.

Η χορωδία των ελληνόπουλων της ενορίας του Ευαγγελισμού και η χορωδία του σχολείου Αθηνά τραγούδησαν αντίστοιχα τους εθνικούς ύμνους Ελλάδας και ΗΠΑ.

Στον Τέρενς Κουίκ ο δήμος της Ελλάδας παρέδωσε αναμνηστικά δώρα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Στο μήνυμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, που διάβασε ο Τέρενς Κουίκ, μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:

«Με ιδιαίτερη χαρά, σας απευθύνομαι στέλνοντας ένα μήνυμα φιλίας μεταξύ των λαών της Ελλάδας και της Αμερικής. Η επίσκεψη του υπουργού κ. Τέρενς Κουίκ στην πόλη Ελλάδα των Ηνωμένων Πολιτειών μού δίνει την ευκαιρία να τονίσω την ιστορική σημασία και φυσική ομορφιά της πόλης σας, ενός τόπου – σύμβολο των στενών δεσμών που ενώνουν τους δύο λαούς μας. Είμαι υπερήφανος, όπως και όλοι οι Έλληνες, που μία πόλη με το όνομα Ελλάδα βρίσκεται στην Αμερική. Οι ιδρυτές της Ελλάδας, ως γνήσιοι Φιλέλληνες, εμπνεύστηκαν από τα μηνύματα της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και της ελληνικής επανάστασης. Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι θερμά ειρήνη και ευημερία».

Μετά το τέλος της επίσημης τελετής, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ ξεναγήθηκε στα σχολεία της πόλης, που όλα φέρουν ελληνικά ονόματα, όπως Αθηνά, Αρκαδία, Ολυμπία κ.λπ.

Ξεναγήθηκε, τέλος, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης, η οποία με την ευκαιρία της επίσκεψης του εκπροσώπου της ελληνικής Πολιτείας, είχε ειδικά αφιερώματα στον Μέγα Αλέξανδρο, με σειρά δεκάδων σχετικών βιβλίων και με την προτομή του στη μέση της κυρίας αίθουσας, που είναι δώρο του δήμου της Ρόδου, με την οποία η πόλης της Ελλάδας είναι αδελφοποιημένη από τη δεκαετία του '90.

ΠΗΓΗ


http://diadoseto.blogspot.gr/2016/04/polh-ton-usa-phre-to-onoma-ellada-.html

Η Ολυμπιακή φλόγα φώτισε την Λευκάδα


http://lefkadapress.gr/pr


22/04/2016      824 Προβολές

Ήταν μοναδικές στιγμές. Η Λευκάδα έζησε στιγμές υπερηφάνειας, στιγμές ενότητας και ελπίδας. Ήταν μία άψογη διοργάνωση έτσι όπως άξιζε στα μηνύματα και τους συμβολισμούς που μεταφέρει στα πέρατα του κόσμου η Ολυμπιακή φλόγα. Η Ολυμπιακή φλόγα λοιπόν έκανε το δεύτερο επίσημο σταθμό της πριν το μεγάλο ταξίδι της για το Ρίο της Βραζιλίας. Λίγο μετά τις 16.00 η πομπή έφτασε στην πλωτή γέφυρα και έτσι ξεκίνησαν όλα. Από τον Αστακό πλήρωμα της Πυροσβεστικής με επικεφαλής τον διοικητή της, Θωμά Ρίζο, οδήγησε την πομπή μέχρι την Λευκάδα. Από κάθε χωριό που πέρασε έτυχε θερμών εκδηλώσεων.








Οχήματα της αστυνομίας την υποδέχτηκαν στην είσοδο της πόλης. Ο ναυτικός όμιλος δια θαλάσσης, ο Φίλανδρος και ο Γυμναστικός σύλλογος στη διαδρομή της γέφυρας έκαναν τιμητικό άγημα γύρω της και περνώντας την παραλία, με τον κόσμο να την αποθεώνει, έφτασε στον πρώτο σταθμό της. Στην 8ης Μεραρχίας εκεί στο παλιό ΚΤΕΛ. Ο πρώτος λαμπαδηδρόμος ο Φίλιππος Γουρούνας με την καθηγήτριά του, Μαρία Πολίτη, από τα ΚΔΑΠ-ΜΕΑ θα ανάψει την πρώτη δάδα και θα ξεκινήσει μια μικρή διαδρομή με μεγάλους συμβολισμούς. Γύρω του τα παιδιά των σχολείων και ο ίδιος με πείσμα και θέληση ξεπερνά τον εαυτό του και φτάνει στη δεύτερη στάση όπου εκεί περίμενε ο βετεράνος δρομέας μας , Φώτης Κούρτης. Παρέλαβε τη φλόγα και με μάτια δακρυσμένα την οδήγησε στο βωμό μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο που έγινε και η σεμνή τελετή. Η Δανάη Γιαννουλάτου ήταν η εθελόντρια που παρουσίασε με άψογο τρόπο και προσεγμένη εμφάνιση την τελετή. Πρώτα ο Ολυμπιακός ύμνος και μετά οι εθνικοί ύμνοι της Βραζιλίας και της Ελλάδας. Παιδιά με ελληνικές και σημαίες της Βραζιλίας είχαν πλημμυρίσει τους χώρους γύρω από το Πνευματικό Κέντρο. Για τους συμβολισμούς της Ολυμπιακής Φλόγας μίλησε ο δήμαρχος, Κώστας Δρακονταειδής ενώ στη συνέχεια ο εκπρόσωπος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών «Ρίο 2016», βραζιλιάνος, Μάρκος Ελίας «Είμαι εντυπωσιασμένος από την υποδοχή της Ολυμπιακής φλόγας στην Λευκάδα», είπε ο βραζιλιάνος εκπρόσωπος δηλώνοντας μεγάλη τιμή για την Βραζιλία να διοργανώνει για πρώτη φορά τους Ολυμπιακούς αγώνες.








Ο Ιωάννης Καρράς εκ μέρους της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής αφού μετέφερε τους χαιρετισμούς ολόκληρης της Ολυμπιακής επιτροπής στην Λευκάδα, στην ομιλία του εκτός των άλλων διευκρίνισε ότι«’όλη η τελετή της αφής που έγινε στην Αρχαία Ολυμπία, της λαμπαδηδρομίας σε όλη την Ελλάδα, της τελετής παράδοσης στις 27 Απριλίου που θα γίνει στο Ολυμπιακό στάδιο δεν στοίχισε στον Ελληνικό λαό ούτε ένα ευρώ. Τα έξοδα καλύφθηκαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και χορηγούς.» Η συνέχεια είχε ανταλλαγή δώρων και παραδοσιακούς χορούς από χορευτές από όλους τους συλλόγους της Λευκάδας. Και ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Η Κάρμεν Γράψα, η δότρια μυελού των οστών πήρε την φλόγα και ξεκίνησε για να την παραδώσει στην τελευταία λαμπαδηδρόμο μας Κορίνα Πολίτη. Η Κάρμεν έλαμπε από χαρά και υπερηφάνεια. Κρατούσε την φλόγα σαν κάτι τόσο πολύτιμο σε μια μικρή διαδρομή που ευχόταν να μην τελειώσει. Και έφτασε η ώρα της Κορίνας. Της πρωταθλήτριάς μας στα 200 μ. που μας έχει χαρίσει τόσες νίκες. Και η Κορίνα έκανε την τελευταία διαδρομή για να παραδώσει τη φλόγα και να συνεχίσει το ταξίδι της με επόμενο σταθμό την Νικόπολη της Πρέβεζας. Η φιλαρμονική ακολουθούσε ενώ μέχρι που η φλόγα πέρασε την πλωτή γέφυρα και χάθηκε ακούγονταν ένα παρατεταμένο χειροκρότημα…





Ένα μεγάλο μπράβο στους διοργανωτές. Αυτή τη φορά κέρδισαν και στις λεπτομέρειες. Μπράβο στον Σπύρο Πολίτη που είχε αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της διοργάνωσης, μπράβο στην αστυνομία γιατί η πόλη λειτούργησε άψογα , μπράβο στην Πυροσβεστική για την συμβολική και ουσιαστική της παρουσία, το λιμενικό, τους εθελοντές, την Φιλαρμονική που μπορεί να μην παιάνισε τελικά τον Ολυμπιακό ύμνο όμως ήταν άψογη, τον ναυτικό όμιλο. Μπράβο στους αθλητικούς μας συλλόγους για την παρουσία τους. Μια ιδιαίτερη αναφορά στη Δημοτική Αστυνομία για την άψογη εμφάνισή της.
Βιβιάννα Βαρδή






















Πώς κάλυψαν τα ξένα ΜΜΕ την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας








Στραμμένα στην Αρχαία Ολυμπία τα βλέμματα όλου του κόσμου το πρωί της Πέμπτης, με τα μεγαλύτερα μέσα να μεταδίδουν ζωντανά την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας (Pics)
Λευτέρης Σαββίδης
Απρίλιος 21 2016 19:25


Ξεκίνησε και επίσημα η ολυμπιακή περίοδος με την καθιερωμένη τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στα ερείπια του ναού της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία. Μεγάλα ΜΜΕ κάλυψαν ζωντανά την πρωθιέρεια Κατερίνα Λέχου να ανάβει τη δάδα από τις ακτίνες του ηλίου και περιέγραψαν στους αναγνώστες και τηλεθεατές τους το συμβολισμό της τελετής που κρατά από την αρχαία Ελλάδα.

http://news247.gr/


Δείτε ένα απόσπασμα από την τελετή:




Αυστραλία 1. Ο Ελληνικός πληθυσμός



Η Αυστραλία Πάντα μας γοητεύει !
 Ενας από τους πολλούς, για τούτο λόγους, είναι ,γιατί έχει στο κόρφο της ,τα παιδιά μας  
.Πόσες μανούλες δεν κλάψανε .όταν απ την αγκαλιά τους φεύγαν ταμούστακα αγόρια τους και τα  σαν τα κρύα  τα νερά  μικρά κοριτσάκια τους για το μακρυνό του πόθου ταξίδι ! ένα    ταξίδι που θα τους έδινε μια νέα ζωή ! 
Αχ Ελλάδα μου ,να μπόραγες να κρατήσεις τα παιδιά σου ! 
κι όμως τα παιδιά αυτά , με τη χάρη του θεου και τη νιότη στα χείλη σα φεύγανε. , δεν  σε  λησμόνησαν  .
Εκεί στο μακρινό άκρο της γής δημιούργησαν ,δημιουργήθηκαν ,μεγαλούργησαν κι έφκιαξαν μια νέα Ελλάδα να τους συντροφεύει στο ταξιδι της νιότης  τους εκεί .
Πώς είχαν τη δύναμη να ξεκινήσουν  ! 
πόσο η ελπίδα για ζωή δεν σταματά ,μεγαλουργεί  στην ψυχή   και ποτέ δεν πεθαίνει !
 ας ταξιδέψουμε , σιγά σιγά  μες το χρόνο ,  κι ας προσπαθήσουμε να νοιώσουμε  ,τις πρώτες λαχτάρες  της νιότης τους  και  τις πρώτες στιγμές του Νέου  κόσμου των πρώτων μεταναστών 
Των αδελφών μας  που με τουςπόθους  και τα όνειρα  ,έφκιαξαν τόσο μακρυά εκεί   , μια   νέα πατρίδα καρδιάς  μεταφέροντας σαυτή , Ιόνιες ,Αιγιοπελαγίτικες Ολύμπιες μνήμες  για  συντροφιά   !!!!   


1.1 Συνοπτική ιστορική αναδρομή

Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, ο πρώτος Έλληνας που έφτασε στην Αυστραλία ήταν κάποιος Δαμιανός Γκίκας, που μεταφέρθηκε στο Sydney ως κατάδικος το 1802. Λέγεται ότι ο Γκίκας ήταν Υδραίος καπετάνιος, συνελήφθη άδικα σαν πειρατής από ένα εγγλέζικο πολεμικό και καταδικάστηκε σε εξορία στην Αυστραλία. Ωστόσο, η ιστορία αυτή δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί με σιγουριά, αφού δεν υπάρχει τίποτα σχετικό στα αρχεία της Αυστραλίας ή της Ελλάδας. Φαίνεται όμως ότι η ιστορία αυτή προέκυψε από την πραγματική ιστορία των πρώτων Ελλήνων στην Αυστραλία. Οι πρώτοι αυτοί Έλληνες που αποβιβάστηκαν στην Αυστραλία ήταν επτά νεαροί από την Υδρα, οι οποίοι έφτασαν εκεί το 1828, καταδικασμένοι σαν πειρατές από την Αγγλική Δικαιοσύνη. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες ιστορικές πηγές, πέντε απ’ αυτούς επαναπατρίστηκαν το 1836, γεγονός που δείχνει ότι μάλλον ήταν πατριώτες παρά κοινοί πειρατές.

Ο πρώτος Έλληνας ελεύθερος μετανάστης που έφτασε στην Αυστραλία ίσως να ήταν κάποιος ναυτικός ονόματι Τζών Πήτερς, που έφτασε στο Sydney το 1838, ενώ η πρώτη Ελληνίδα ήταν κάποια Αικατερίνη Πλέσσα, που έφτασε στην Αυστραλία το 1853. Έτσι, λίγο πριν την ανακάλυψη των πλούσιων κοιτασμάτων χρυσού στην Αυστραλία, είναι ζήτημα αν υπήρχαν περισσότεροι από 4-5 Έλληνες εγκατεστημένοι εκεί. Η ανακάλυψη αυτή δεν αύξησε ιδιαίτερα το μεταναστευτικό ρεύμα από την Ελλάδα προς την Αυστραλία, όπως συνέβη με μετανάστες από άλλες χώρες. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι το 1880 υπήρχαν στην Αυστραλία περίπου 150 Έλληνες, παρόλο που στο μεταξύ ο συνολικός πληθυσμός της χώρας είχε σχεδόν τριπλασιαστεί – κύρια λόγω των νέων μεταναστών.

Το κύριο μεταναστευτικό ρεύμα από την Ελλάδα προς την Αυστραλία τον 19ο αιώνα άρχισε μετά το 1880. Η απογραφή του 1891 αναφέρει την ύπαρξη 482 ατόμων γεννημένων στην Ελλάδα. Ο αριθμός αυτός, όπως και όλοι οι επόμενοι που αναφέρονται σε απογραφές ή εκτιμήσεις, είναι οπωσδήποτε συντηρητικός, αφού δεν συμπεριλαμβάνει τους Έλληνες που γεννήθηκαν στην Αυστραλία, όπως και αυτούς που, για τον ένα ή άλλο λόγο, δεν θέλησαν να καταγραφούν σαν Έλληνες. Αυτοί οι μετανάστες κατάγονταν κύρια από τα Κύθηρα, την Ιθάκη και το Καστελλόριζο, και ήταν αυτοί που έθεσαν τα θεμέλια της Ελληνοαυστραλέζικης παροικίας και προκάλεσαν το φαινόμενο της αλυσσιδωτής μετανάστευσης, το οποίο οδήγησε στην αύξηση του Ελληνικού στοιχείου στην Αυστραλία σε 878 άτομα το 1901 και 1.798 άτομα το 1911. Η αύξηση του Ελληνικού πληθυσμού στην Αυστραλία συνεχίστηκε με τους ίδιους ρυθμούς μέχρι μετά το 1950. Ετσι, το 1921 ο Ελληνικός πληθυσμός της Αυστραλίας αριθμούσε 3.654 άτομα γεννημένα στην Ελλάδα, ενώ το 1933 υπήρχαν 8.337 Έλληνες στην Αυστραλία και το 1947 12.291.
Μετά το 1952 η αύξηση του Ελληνικού στοιχείου στην Αυστραλία ήταν ραγδαία. Πράγματι, από το 1953 μέχρι το 1956 έφτασαν στην Αυστραλία σαν μετανάστες περίπου 30.000 Έλληνες, αυξάνοντας έτσι τον Ελληνισμό της Αυστραλίας σε 25.862 άτομα το 1954. Η μετανάστευση από την Ελλάδα κορυφώθηκε από το 1961 μέχρι το 1966, περίοδο κατά την οποία περίπου 69.000 Έλληνες εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία. Οι Έλληνες αριθμούσαν 77.333 το 1961 και 160.200 το 1971. Μετά το 1970 το μεταναστευτικό ρεύμα μειώθηκε και πάλι δραστικά, ενώ ήδη είχε αρχίσει μια αντίστροφη μετακίνηση μεταναστών προς την Ελλάδα, γεγονός που (μαζί με τους θανάτους) είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση των γεννημένων στην Ελλάδα Ελληνοαυστραλών σε 152.908 άτομα το 1976, 146.625 το 1981, και 137.611 το 1986. Φυσικά, οι αριθμοί αυτοί δεν αντιστοιχούν στο σύνολο του Ελληνικού στοιχείου της Αυστραλίας, μια και αφορούν μόνον άτομα γεννημένα στην Ελλάδα, δηλαδή μετανάστες πρώτης γενιάς. Οπωσδήποτε όμως δίνουν μια σχετικά ακριβή αίσθηση της κινητικότητας Ελλήνων προς την Αυστραλία και μια εκτίμηση για το σύνολο του Ελληνικού στοιχείου στην Αυστραλία.

1.2 Ο σημερινός Ελληνικός πληθυσμός της Αυστραλίας

1.2.1 Συνολικά στοιχεία

Είναι γνωστό ότι τα στοιχεία των επίσημων απογραφών δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για τον υπολογισμό του πληθυσμού του Ελληνικού στοιχείου. Αυτό ισχύει γενικότερα για όλες τις χώρες υποδοχής Ελλήνων μεταναστών και όχι βέβαια μόνο για την Αυστραλία. Ο βασικός λόγος που καθιστά τα απογραφικά στοιχεία σχετικά ακατάλληλα για αξιόπιστες εκτιμήσεις είναι ότι αυτά αναφέρονται μόνο σε ομογενείς των οποίων και οι δύο ή μόνον ο ένας από τους γονείς γεννήθηκαν στην Ελλάδα, σε ομογενείς που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά κανένας από τους γονείς τους δεν γεννήθηκε εκεί και φυσικά στους ομογενείς που γεννήθηκαν οι ίδιοι στην Ελλάδα. Δεν περιλαμβάνονται οι ομογενείς των οποίων και οι δύο γονείς έχουν γεννηθεί στην Αυστραλία, δηλαδή οι Ελληνοαυστραλοί της δεύτερης, τρίτης, και τέταρτης γενιάς, ούτε οι ομογενείς από την Κύπρο, ούτε οι ομογενείς που γεννήθηκαν εκτός Ελλάδος. Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί στη βιβλιογραφία διάφοροι υπολογισμοί, που ανεβάζουν τον συνολικό Ελληνικό πληθυσμό της Αυστραλίας κατά τη δεκαετία του 1980 σε 700.000 ή 750.000. Άλλοι υπολογισμοί αναφέρουν Ελληνικό στοιχείο της τάξης των 400.000 περίπου.

Η Αυστραλιανή απογραφή του 1986 βοηθά σημαντικά στον προσδιορισμό του Ελληνικού πληθυσμού στην Αυστραλία. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτής της απογραφής (σημειώνουμε ότι στοιχεία από την νεότερη απογραφή δεν έχουν ακόμη γίνει διαθέσιμα), ο συνολικός πληθυσμός Ελληνικής καταγωγής στην Αυστραλία είναι, 137.611 άτομα (70.687 άνδρες και 66.924 γυναίκες) πρώτης γενιάς (δηλαδή γεννημένα στην Ελλάδα) και 137.688 άτομα δεύτερης γενιάς (δηλαδή γεννημένα στην Αυστραλία με ένα ή και τους δύο γονείς γεννημένους στην Ελλάδα). Το σύνολο αυτών ανέρχεται σε 275.299 άτομα.

Ωστόσο, σε μια ερώτηση που τέθηκε για πρώτη φορά στην απογραφή αυτή, “Ποια είναι η καταγωγή σας;”, 336.782 άτομα απάντησαν ότι έχουν Ελληνική καταγωγή. Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει άτομα γεννημένα στην Αυστραλία (49.8%), στην Ελλάδα (39.3%), στην Κύπρο (4.8%), στην Αίγυπτο (2.5%), αλλού (2.5%), ενώ ποσοστό 1.1% δεν απάντησε. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην ερώτηση δεν δόθηκαν εξηγήσεις ως προς το τι σημαίνει “καταγωγή”, κατά συνέπεια ο κάθε ερωτώμενος έδωσε την δική του ερμηνεία του όρου. Ο συνολικός πληθυσμός της Αυστραλίας το 1986 ήταν 15.602.156, κατά συνέπεια ο Ελληνικής καταγωγής πληθυσμός αντιπροσωπεύει ποσοστό 2.16%.

Σημαντικό, λόγω και της επικαιρότητάς του, είναι το γεγονός ότι από τον πληθυσμό που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα (πρώτη γενιά), ποσοστό 3% δηλώνει “Μακεδονική” καταγωγή, διαχωρίζοντάς την από την Ελληνική. Στην Δυτική Αυστραλία, το ποσοστό αυτό φτάνει το 23.9%.
Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι οι εκτιμήσεις που υπολογίζουν τον πληθυσμό του Ελληνισμού της Αυστραλίας σε 400.000 περίπου άτομα, είναι οι πιο βάσιμες.

1.2.2 Γεωγραφική κατανομή

Η σημερινή γεωγραφική κατανομή της πρώτης και της δεύτερης γενιάς στην Αυστραλία δεν παρουσιάζει μεγάλες διαφορές. Συγκεκριμένα, 46.79% ζει στην Πολιτεία Victoria, 32.93% στην Πολιτεία New South Wales, 10.25% στην Πολιτεία South Australia, 3.87% στην Πολιτεία Queensland, 3.38% στην Πολιτεία Western Australia, 1.22% στην Πολιτεία Australian Capital Territory, 0.96% στην Πολιτεία Νew Τerritories, και 0.60% στην Πολιτεία Tasmania.

Ο πληθυσμός αυτός είναι στην συντριπτική του πλειοψηφία αστικός. Πράγματι, η πρώτη γενιά ζεί κατά 95.6% στις 12 μεγάλες Αυστραλιανές πόλεις (Melbourne, Sydney, Newcastle, Wollongong, Geelong, Brisbane, Gold Coast-Tweed, Adelaide, Perth, Hobart, Darwin, Canberra-Queanbeyan), ενώ 77.4% ζεί στην Melbourne και Sydney. Περίπου ο μισός απ’ αυτόν τον πληθυσμό (47.6%) ζει στην Melbourne.

1.2.3 Ηλικία

Το ηλικιακό προφίλ της πρώτης και της δεύτερης γενιάς διαφέρει σημαντικά. Το μεγαλύτερο ποσοστό ομογενών πρώτης γενιάς βρίσκεται στην ηλικιακή ομάδα 30-54 ετών (64.4%) και το μικρότερο στην ηλικιακή ομάδα των 0-4 ετών (0.2%). Η μέση ηλικία των ομογενών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα είναι 46.2 έτη. Ο αντίστοιχος μέσος όρος του συνολικού πληθυσμού της Αυστραλίας είναι 31.1 έτη. Μόνο ποσοστό 1.5% είναι ηλικίας μικρότερης των 15 ετών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για όλον τον πληθυσμό της Αυστραλίας ανεξάρτητα από καταγωγή είναι 23.3%. Το χαμηλό αυτό ποσοστό είναι φυσική απόρροια της χαμηλής μετανάστευσης των Ελλήνων προς την Αυστραλία τα τελευταία χρόνια.

Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι το Ελληνικό στοιχείο πρώτης γενιάς στην Αυστραλία είναι γηρασμένο. Οι άνδρες είναι περισσότεροι από τις γυναίκες (τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 51.4% και 48.6%), αλλά σε ορισμένες ηλικιακές ομάδες (30-54 και 65+) οι γυναίκες είναι περισσότερες. Ας σημειωθεί εδώ ότι το χαρακτηριστικό αυτό, δηλαδή η πληθυσμιακή υπεροχή των ανδρών, παρατηρείται συνεχώς σε όλες τις περιόδους της ιστορίας του Αυστραλέζικου Ελληνισμού και σε μερικές μάλιστα είναι ιδιαίτερα έντονο, ιδίως στις αρχές του αιώνα, όταν ποσοστό μέχρι και 95% των Ελλήνων της Αυστραλίας ήταν άνδρες.

Αντίθετα, το μεγαλύτερο ποσοστό της δεύτερης γενιάς βρίσκεται στην ηλικιακή ομάδα 5-14 ετών (31.8%) και το μικρότερο στην ηλικιακή ομάδα των 65+ ετών (0.6%). Έτσι, το Ελληνικό στοιχείο της δεύτερης γενιάς είναι μάλλον νέο σε ηλικία.

1.2.4 Χρόνος παραμονής στην Αυστραλία

Η παράγραφος αυτή αφορά μόνο τους ομογενείς πρώτης γενιάς, δηλαδή τους γεννημένους στην Ελλάδα. Ο μέσος όρος παραμονής τους στην Αυστραλία είναι 22.7 χρόνια, ενώ οι περισσότεροι απ’ αυτούς έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία στην περίοδο 1962-1966. Ποσοστό 22.5% ζούν στην Αυστραλία περισσότερα από 30 χρόνια, ενώ μόλις ποσοστό 4.6% ζούν στην Αυστραλία λιγότερα από 10 χρόνια.

1.2.5 Υπηκοότητα

Σε σύγκριση με μετανάστες άλλων εθνικοτήτων, οι Έλληνες της Αυστραλίας παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό απόκτησης της Αυστραλιανής υπηκοότητας. Πράγματι, ποσοστό 90.7% των γεννημένων στην Ελλάδα έχει αποκτήσει την Αυστραλιανή υπηκοότητα. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 95% γι’ αυτούς που ζούν στην Αυστραλία περισσότερο από 20 χρόνια.

1.3 Η Ελληνική οικογένεια της Αυστραλίας

1.3.1 Τυπική σύνθεση

Οι εκπρόσωποι των ομογενειακών οργανώσεων εκτιμούν ότι μια τυπική οικογένεια Ελλήνων ομογενών της Αυστραλίας αποτελείται, κατά μέσον όρο, από 4-5 μέλη (γονείς και 2-3 παιδιά ή γονείς και 2 παιδιά, παπούς ή γιαγιά).
Οι γάμοι των ομογενών διεξάγονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό στην Εκκλησία (θρησκευτικοί) και σε μικρότερο στο Δημαρχείο (πολιτικοί). Η δειγματοληπτική έρευνα έδειξε ότι οι εκκλησιαστικοί γάμοι εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύουν ποσοστό 94% του συνόλου των γάμων. Το ίδιο συμβαίνει και με τις βαπτίσεις.

Οι ομογενείς δημιουργούν οικογένειες με Έλληνες συζύγους. Η δειγματοληπτική έρευνα έδειξε ότι αυτό εκτιμάται ότι συμβαίνει σε ποσοστό 75.5% του συνόλου των γάμων.

Οι ομογενείς εκτιμάται ότι διατηρούν στενές σχέσεις με τους συγγενείς και φίλους τους στην Ελλάδα. Αυτό εκφράζεται και με τη συχνότητα που δέχονται επισκέψεις από την Μητρόπολη. Οι κυριότερες αιτίες των επισκέψεων αυτών εκτιμάται ότι είναι ο τουρισμός, οι σπουδές, λόγοι υγείας καθώς και επαγγελματικοί λόγοι. Η μεγαλύτερη συχνότητα επισκέψεων (με ποσοστό 71,4%) οφείλεται σε τουριστικούς λόγους.

1.3.2 Τάση για επαναπατρισμό

Η τάση επιστροφής των ομογενών στην Ελλάδα είναι γεγονός αναντίρρητο, που παρουσιάζει έξαρση κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων.
Οι ομογενείς της Αυστραλίας επιβεβαιώνουν την τάση αυτή. Οι εκπρόσωποι των ομογενειακών οργανώσεων εκτιμούν, σε ποσοστό 57%, ότι υπάρχει τάση επιστροφής των ομογενών στην Ελλάδα.

Η εκτίμηση είναι ότι η τάση αυτή εντοπίζεται στις οικογένειες στις οποίες και οι δύο σύζυγοι είναι Ελληνικής καταγωγής. Αντίθετα εκτιμάται ότι δεν υπάρχει τάση επαναπατρισμού όταν ο ένας εκ των συζύγων δεν είναι Ελληνικής καταγωγής. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται με τον ίδιο τρόπο, τόσο στην Αυστραλία, όσο και στον Καναδά και στις ΗΠΑ.

Οι περισσότεροι εκπρόσωποι των ομογενειακών οργανώσεων εκτιμούν ότι η θετική τάση για παλινόστηση είναι φυσική συνέπεια των εξής φαινομένων:

Της νοσταλγίας και της αγάπης για την πατρίδα, καθώς επίσης και για τους συγγενείς και φίλους που ζούν στην Ελλάδα.

Της κακής οικονομικής κατάστασης ή της ανεργίας που μαστίζει συχνά τους ομογενείς.

Της επικρατούσας κοινωνικής κατάστασης, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, καθώς και της – συχνά – χαμηλής ποιότητας ζωής στις υπερπόντιες χώρες.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί εκπρόσωποι των ομογενειακών οργανώσεων, οι οποίοι εκτιμούν ότι η τάση για παλινόστηση μειώνεται, ως συνέπεια των εξής φαινομένων:

Της ενσωμάτωσης των ομογενών στα τοπικά πολιτισμικά και κοινωνικά πρότυπα, ιδιαίτερα των ομογενών δεύτερης και τρίτης γενιάς.

Της μακράς οικονομικής ύφεσης που μαστίζει την Ελληνική οικονομία, καθώς και της διαφαινόμενης ανησυχητικής αύξησης της ανεργίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

1.3.3 Η θέση της “τρίτης ηλικίας”

Οι οικογένειες των ομογενών περιλαμβάνουν, όπως αναλύθηκε και προηγουμένως, ομογενείς δεύτερης, τρίτης και ίσως τέταρτης γενιάς. Η αντιμετώπιση των εκπροσώπων της “τρίτης ηλικίας”, σε μια οικογένεια ομογενών, είναι στοιχείο που ενδιαφέρει ιδιαίτερα, δεδομένου ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη συσχέτιση των οικογενειακών δεσμών μεταξύ οικογενειών αποδήμων και οικογενειών που διαμένουν στην Ελλάδα.

Το πρώτο χαρακτηριστικό που καταγράφηκε αφορά τον τόπο διαμονής των γονέων, όταν τα παιδιά τους αποκτούν δική τους οικογένεια. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δειγματοληπτικής μας έρευνας, εκτιμάται ότι, όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει, τότε αποχωρούν από το πατρικό σπίτι, προκειμένου να κατοικήσουν μόνοι με το/τη σύζυγό τους.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό αφορά την αντιμετώπιση των υπέργηρων ή ασθενών γονέων από τα παιδιά τους, σε ότι αφορά ειδικότερα τον τόπο διαμονής τους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δειγματοληπτικής μας έρευνας, εκτιμάται ότι οι υπέργηροι ή ασθενείς γονείς διαμένουν συνήθως μόνοι τους.

1.3.4 Κοινωνικά προβλήματα

Η κοινωνία της Αυστραλίας μαστίζεται από σειρά κοινωνικών προβλημάτων, όπως όλες άλλωστε οι σύγχρονες κοινωνίες. Από τα προβλήματα αυτά, οι ομογενείς εκτιμούν ότι τα σοβαρότερα που αντιμετωπίζουν αυτοί και οι οικογένειές τους είναι βασικά η ανεργία, καθώς και ο αποχωρισμός από τα μέλη της οικογένειάς τους (που βρίσκονται στην Ελλάδα), η κοινωνική απομόνωση και ο ρατσισμός. Αντίθετα, το πρόβλημα των ναρκωτικών, ο αλκοολισμός και η εγκληματικότητα φαίνεται να είναι μάλλον δευτερεύοντα για τους ομογενείς της Αυστραλίας.




http://el.sae.gr/?id=13226

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η θεατρική παράσταση ”ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ”



H Ρένα Πάλμου(Κυρία Ελένη  ,δεξιά στη φωτοραφία )  από το Μεγανήσι Λευκάδας ,είναι πρόσωπο δραστήριο Δυναμικό που δεν ερέσκεται στα απλά ! Λατρεύει το Μεγανήσι και σε κάθε ευκαιρία απολαμβάνει ήσυχες διακοπές στο σπίτι της στο Βαθύ ..
μπράβο σου Ρένα !
Συγχαρητήρια ! Είσαι μοναδική ....



Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η θεατρική παράσταση

”ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ”

όπου έγινε στο θέατρο Πάνθεον την Παρασκευή 15 Απριλίου

. Η διοργάνωση έγινε από την Θεατρική στέγη:”ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΟΜΠΟΛΟΣ”

του Πολιτιστικού συλλόγου Πατρών “ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ”

και φιλοξένησε σε συνεργασία με το ‘Ελέυθερο θέατρο’

την εξαιρετική μουσικό-θεατρική παράσταση ”ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ”

σε σκηνοθεσία Μίλτου Σπυρόπουλου.

Η παράσταση ”Αλίμονο στους Νέους” σημείωσε μεγάλη επιτυχία το προηγούμενο χειμώνα.

Όλα ήταν άψογα και ακούστηκαν πολύ καλά σχόλια για τους συντελεστές της παράστασης.
Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι οι καλλιτέχνες του σήμερα μπορούν

να κάνουν θαύματα,αρκεί να έχουν έμπνευση, όρεξη, ταλέντο και τρέλα.


Στην παράσταση έπαιξαν οι ηθοποιοί:


Μιχάλης Σμυρλής(Αντρέας)



Κώστας Ηλιόπουλος (Αγησίλαος)



Έρση Χαλιανδρού(Ρίτα)



Σάκης Κλήρης(Μεφιστοφελής)



Ρένα Πάλμου(Κυρία Ελένη)



Νίκος Διαμάντης(Γιατρός)



Χρήστος Κουστουμπάρδης(Βοη.Ρόλος)



Τόνια Τσάκωνα(Μαρίκα)



Κώστας Γεωργόπουλος(Μανώλης)



Και στο τραγούδι ο Μίμης Αγγελόπουλος



Σε σκηνοθεσία:Μίλτος Σπυρόπουλος

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές του έργου!!!

Ο πρόεδρος του συλλόγου “Παρασκευή” Τάσος Μυλωνάς

ανάφερε ότι ο σκοπός του συλλόγου είναι να φιλοξενεί παραστάσεις

από τη περιοχή μας και από την Ελλάδα μας!Παράλληλα να δημιουργήσει

μια θεατρική ομάδα μέσα από τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου!



From Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παράσταση “Αλίμονο στους Νέους”

, posted byFlashstars.gr on 4/16/2016 (92 items)