Η Νομική Σχολή κι ένα ολόκληρο αγγλόφωνο πανεπιστήμιο-Το δέντρο και το δάσος-Του Δημήτρη Αβραμίδη


Σάββατο, 13 Ιουλίου 2019 12:20
Κατηγορία Απόψεις σχόλια



Είμαστε μια τοπική κοινωνία γεμάτη παραξενιές. Πάντα έτοιμοι να αρπαχτούμε για τα ήσσονα και πάντα αδιάφοροι για τα μείζονα.


Ακόμα κι όταν κυκλοφορούν μπροστά μας μεγάλες ευκαιρίες, εμείς ταλαιπωρούμεθα και ταλαιπωρούμε αλλήλους σε διαμάχες χωρίς προοπτική.

Είναι χαρακτηριστική η υπόθεση με την ίδρυση Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Την επομένη ημέρα των βουλευτικών εκλογών στήσαμε καυγά παρότι γνωρίζαμε ότι η κυβέρνηση που εξελέγη είχε ξεκάθαρη τοποθέτηση.

Είχε πει πως διαφωνεί με την ίδρυση τέταρτης Νομικής Σχολής και τούτου δοθέντος υπερψηφίστηκε. Και τι μ’ αυτό, απαντήσαμε. Να ξεκινήσει η κυβέρνηση τη θητεία της με μια μικρή κωλοτούμπα, διότι εμείς θέλουμε Νομική Σχολή.

Αυτό είναι το δέντρο που το κοιτάζουμε με λατρεία.

Την ίδια στιγμή ακριβώς μπροστά μας υπάρχει ένα ολόκληρο δάσος. 

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ρητά δεσμευτεί ότι θα δώσει στα πανεπιστήμια της χώρας τη δυνατότητα να ιδρύουν αγγλόφωνα τμήματα και να προσελκύουν φοιτητές που θα σπουδάζουν εδώ πληρώνοντας δίδακτρα.

Προσπαθώ να σκεφτώ την προοπτική που διανοίγει αυτή η δυνατότητα. Λίγα χρόνια μετά να έχουμε στην Πάτρα περίπου 10.000-15.000 φοιτητές, κυρίως από Βαλκανικές και Αραβικές χώρες που θα σπουδάζουν εδώ.

Πληρώνοντας δίδακτρα για τις σπουδές τους, χώρια τις δαπάνες για τη διαμονή τους.

Σκέπτομαι αυτήν την προοπτική. Πρώτα για το ίδιο το Πανεπιστήμιο που κυριολεκτικά μπορεί να απογειωθεί. Ακαδημαϊκά, οικονομικά και από πλευράς γοήτρου. Σκέπτομαι την τοπική κοινωνία.

Που θα αποκτήσει ένα κοσμοπολίτικο αέρα, που θα έλθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους, άλλους πολιτισμούς, που θα γίνει γνωστή σε ένα ευρύτερο διεθνή περίγυρο. Σκέπτομαι τις οσμώσεις.

Νέοι άνθρωποι που θα ζήσουν εδώ για τέσσερα-πέντε χρόνια, θα αποκτήσουν φιλίες και δεσμούς, θα μάθουν και τα ελληνικά και κατόπιν θα είναι, τρόπον τινά, οι καλύτεροι πρεσβευτές της Πάτρας. Σκέφτομαι την ίδια την πόλη μας. Που θα ξεπεράσει γρήγορα τις 200.000 κατοίκους, που θα υποδέχεται τους γονείς όλων αυτών των παιδιών, που θα μπορεί να μετατραπεί σε ένα διεθνές κέντρο παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών με όλα τα απ’ ευθείας και τα παράπλευρα οφέλη.

Διατελώ με το στόμα ανοιχτό ως χάνος. Τι πόλη είμαστε που ενώ έχουμε μπροστά στα μάτια μας αυτήν την εξαιρετική δυνατότητα, το δάσος ενός ολόκληρου πανεπιστημίου, καθόμαστε και γκρινιάζουμε για τη Νομική που δεν είχαμε αλλά που μπορεί να χάσουμε. Στενοχωριόμαστε για 300 ακόμα φοιτητές που δεν θάρθουν στην Πάτρα και δεν βλέπουμε τις 15.000 φοιτητές που μπορεί να έλθουν.

Είμαστε έτοιμοι να στήσουμε μεγάλο καυγά για το δέντρο και δεν βλέπουμε το δάσος. Βουλευτές, πρόεδροι, φορείς, συμφορείς και τοπικά μέσα ενημέρωσης, όλοι μαζί. Άσσοι στα μικρά κι ασήμαντα, κουμπούρες στα μεγάλα και στα κρίσιμα.

Θέλουμε μέτωπο όλης της πόλης; Αύριο το πρωί. Λάθος, όχι αύριο, χθες το πρωί. Να πάμε όλοι μαζί στην Κεραμέως και στον Μητσοτάκη, να ζητήσουμε πάραυτα την προώθηση της νομοθεσίας για την ίδρυση αγγλόφωνων τμημάτων και να δηλώσουμε την ετοιμότητα του Πανεπιστημίου Πατρών για να εφαρμόσει πρώτο σ’ όλην την Ελλάδα και πιλοτικά το νέο νόμο. Ένας ολόκληρος κόσμος μας περιμένει.

Καυγαδάκια ή μεγάλα πρότζεκτ; Ας διαλέξουμε.