Agios Nikitas Photos of the beautiful village Agios Nikitas  and its beach located at the Western part  of Lefkada Island, 14Km away of the Town.

http://gallery.e-lefkas.gr/v/e-lefkas-Gallery/AgiosNikitas

DSCN8985_001.jpg

Date: 05/13/2005

Views: 1226

DSCN4729_002.jpg

Date: 02/26/2003

Views: 773

DSCN4731_002.jpg Date: 02/26/2003 Views: 1313 DSCN4746_002.jpg Date: 02/26/2003 Views: 1198 DSCN4749_002.jpg Date: 02/26/2003 Views: 852
DSCN0074_002.jpg Date: 05/15/2001 Views: 1095
DSCN4724_002.jpg Date: 02/26/2003 Views: 850

Page: 1

Ιβάρι: Το θαυμαστό εργαστήρι της φύσης Εκτύπωση Κατηγορία: Τοποθεσίες

                :Ιβάρι: Το θαυμαστό 

                           εργαστήρι της φύσης

• 

                                             Κατηγορία: Τοποθεσίες

                                          Κυριακή, 01 Αυγούστου 2010 12:10

Εμφανίσεις: 1585

---

                                       
                                     Άρθρο του Θεόδωρου Γεωργάκη

                      

Aπό μαθητής του Γυμνασίου Λευκάδος (δεκαετία του 60)

 το ΙΒΑΡΙ του νησιού μας, μου προκαλούσε πάντα το

ενδιαφέρον, το θαυμασμό μου αλλά συνάμα και την

 ανησυχία για την εξέλιξή του. Στην προσπάθειά μου 

να το ακουμπήσω, διάβασα, πήρα στοιχεία τα οποία 

παραθέτω και ζητώ την επιείκια των αναγνωστών.

Σ’ ένα κόσμο που τα πάντα καταρρέουν γύρω μας σαν

 τραπουλόχαρτα, σε ένα πλανήτη που απελπισμένα ουρλιάζει 

για βοήθεια, κι εμείς κατά την προσφιλή μας συνήθεια

 κωφεύουμε, στο όμορφο νησί μας κάτι εξακολουθεί

να παραμένει ανέγγιχτο ακόμη από την ανθρώπινη 

μανία καταστροφής & αναλγησίας.

 Το πανέμορφο ΙΒΑΡΙ, σήμα κατατεθέν της 

Λευκάδας και ένας από τους σπουδαιότερους 

υγρότοπους στην Ελληνική Επικράτεια.

Πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια η εμφάνιση 

της χλωροφύλλης προκαλεί σταδιακή αύξηση 

της περιεκτικότητας της ατμόσφαιρας σε οξυγόνο, 

και αρχίζει η λειτουργία της φωτοσύνθεσης στους 

πρώτους αυτότροφους οργανισμούς.

 Παράλληλα με τη βοήθεια της ηλιακής ακτινοβολίας

 δημιουργείται η στοιβάδα του όζοντος, η οποία

 λειτουργεί σαν ασπίδα προστασίας για την

 ανεμπόδιστη ανάπτυξη ζωής πάνω στον

 πολύπαθο αυτό πλανήτη. Το νερό – το πιο 

πολύτιμο συστατικό της φύσης- αρχίζει

 σταδιακά να συσωρεύεται σε ποσότητες

 μετά το πάγωμα της επιφάνειας της γης και

 τα πρώτα οικοσυστήματα κάνουν την εμφάνισή τους

 (δάση, λίμνες, ποτάμια κ.λ.π). Σε κάθε οικοσύστημα

 τα έμβια όντα δεν είναι ανεξάρτητες μονάδες

 μεταξύ τους. Κάθε οργανισμός από το 

φυτοπλαγκτόν και το ζωοπλαγκτόν, μέχρι

τα ανώτερα θηλαστικά, αποτελεί κρίκο μιας 

ζωντανής αλυσίδας και όλοι συμβιώνουν 

αλληλοεξαρτώμενοι.

Η αξία ως εκ τούτου της διατήρησης της 

βιοποικιλότητας έχει μεγάλη σημασία 

τόσο για την ανθρωπότητα όσο και για την ευταξία

 όλων των μορφών ζωής.

Η Ελλάδα διαθέτει πολύ μεγάλη ποικιλία ζώων,

φυτών, μυκήτων, φυκών, μικροοργανισμών 

και οικοσυστημάτων, από τις μεγαλύτερες

στην Ευρώπη. Ευρισκόμενη στο σταυροδρόμι 

τριών ηπείρων, με ποικίλη γεωμορφολογία και

 μεγάλο κλιματολογικό εύρος, αλλά και με

 ιδιαίτερα μακρόχρονη ιστορία συνύπαρξης του 

ανθρώπου με τη φύση, έχει αποκτήσει μια

 ξεχωριστή βιοποικιλότητα με ιδιαίτερες φυτικές

 και ζωϊκές μορφές, αρκετές από τις οποίες

 δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο.

Το Ιβάρι (ή Διβάρι) αποτελεί σύμφωνα με τη 

Σύμβαση Ραμσάρ (1971)/ Natura 2000 για 

τους Υγροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας, 

έναν από τους σημαντικότερους υγρότοπους

 της Δυτικής Ελλάδας, χαρακτηρισμένος

 ως περιοχή ιδιαίτερου κάλλους.

Η προέλευση της λέξης «Ιβάρι» οφείλεται

πιθανότατα στον εξελληνισμό της λατινικής «νιναrium» 

- place of life - βασίλειο έμβυων όντων.

Kαι είναι έτσι πράγματι. Ένας επίγειος παράδεισος 

που φιλοξενεί ένα σημαντικό αριθμό

 σπάνιας ορνιθοπανίδας

 όπως ερωδιούς, καλαμόκιρκους, θαλασσοκόρακες, 

φαλαρίδες, πρασινοκέφαλες πάπιες και φυσικά γλάρους ,

 γλαρόνια και πελεκάνους. Κατά τους χειμερινούς

 μήνες , τη λιμνοθάλασσα επισκέπτονται για το ήπιο

κλίμα της, ολόλευκοι πανέμορφοι κύκνοι, που

 λικνίζονται με χάρη στα αβαθή νερά της, σαν 

να ακούν τη ξακουστή μελωδία του Τσαϊκόφσκι...

Εξίσου όμως σημαντικό είναι και το

 ιχθυοπαραγωγικό στοιχείο στο ιβάρι.

 Τα ψάρια που φιλοξενούνται εκεί (τσιπούρα,

 λαυράκι κεφαλοειδή, χέλια , γλώσσα, σπάροι 

και γωβιοί) τρέφονται και μεγαλώνουν μόνα τους,

 χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Αποτελεί δε η

 λιμνοθάλασσα τον κύριο χώρο εξαλίευσης μόνο

 με παραδοσιακά μέσα (καλαμωτή, δίχτυα κ.λ.π). 

Ξακουστό σε όλη την Ελλάδα είναι το περίφημο

 αυγοτάραχο του κεφάλου (θηλυκιές μπάφες), 

αφού τα ψάρια αυτά πιάνονται ζωντανά στις καλαμωτές

 και οι ωοθήκες τους παραμένουν άθικτες και 

αφαιρούνται αμέσως μόλις θανατωθούν τα ψάρια.

 Αυτό έχει τεράστια σημασία ως προς την ποιότητα 

αυτού του προϊόντος, που στον καταναλωτή πωλείται

 σε τιμές που φτάνουν τα 100-120 Ε το κιλό.

 Μια πραγματική πανδαισία γεύσης για τον

 ουρανίσκο των απανταχού αυθεντικών γαστρονόμων.

Πέρα όμως από τα αλιευτικά προϊόντα των

 ιβαρίων, υπάρχει και μία ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα 

διάστασή τους. Είναι η απαράμιλλη γραφικότητα του

 φυσικού τους χώρου και τοπίου, που δένει αρμονικά 

με τις παραδοσιακές κατασκευές λειτουργίας τους

καθώς και με τις καθημερινές εικόνες της ανθρώπινης 

παρουσίας, όταν αυτή υπεισέρχεται με ισορροπημένο 

και ήπιο τρόπο.

Τα ρηχά νερά και ιδιαίτερα αυτά των παράκτιων περιοχών 

ανήκουν στους παραγωγικότερους σε βιομάζα τύπους

 οικοσυστημάτων του πλανήτη. Τα ρηχά νερά προσομοιάζουν 

ως μια παγίδα θρεπτικών αλάτων που πρώτα τα εκμεταλλεύονται 

τα φυτά του βυθού στα οποία φτάνει εύκολα το φως και τα

 οποία φωτοσυνθέτουν με έντονο ρυθμό. Το ίδιο γίνεται και

 από τα μικροσκοπικά φύκη που αιωρούνται μέσα στην αβαθή

 υδάτινη μάζα. Αυτός ο φυτικός οργασμός στηρίζει την διατροφή

 μιας αντίστοιχα άφθονης σε είδη και πληθυσμούς 

χλωρίδας και πανίδας.

Έτσι συναντάμε τη γνωστή μας αρμυρίθρα (salicornia europea), 

στις όχθες της λιμνοθάλασσας, που πολλοί τη συνηθίζουν

 στη διατροφή τους ως σαλάτα. Επίσης υπάρχουν

 και άλλα αλόφυτα με τα χαρακτηριστικά παχιά φύλλα,

 καθώς και τα νόστιμα αρμυρίκια.

Μέσα στο νερό διακρίνουμε το «μαρούλι της θάλασσας» - ulva lactula.

Στους δε γύρω λόφους που περιβάλλουν τη

 λιμνοθάλασσα, συναντάμε αείφυλλη βλάστηση

 μακία με σχοίνους, σπάρτα, ρείκια, γαλατσίδα, 

αρωματικά ποώδη κ. άλλα.

Πόσο θαυμαστή είναι αυτή η οργασμική 

παραγωγή ζωής που επιτελείται αυτόματα 

από την φύση και δρα αυτοδύναμα χωρίς την

 παραμικρή παρέμβαση από τον άνθρωπο που

 επιτελεί ρόλο συλλέκτη των πολύτιμων αγαθών της.

Είναι συνάμα επιτακτική και ελπιδοφόρα η

 διατήρηση αυτού του τόσου σημαντικού υγρότοπου

 του νησιού μας, όταν την ίδια στιγμή η

 βιοποικιλότητα μειώνεται παγκοσμίως και ο ρυθμός 

εξαφάνισης των ειδών είναι μεγαλύτερος

 από ποτέ με ταυτόχρονη μείωση των βιοτόπων τους.

 Η απώλεια αυτή έχει σαν αποτέλεσμα την υποβάθμιση

 των υπηρεσιών και των αγαθών που παρέχουν τα 

οικοσυστήματα και παράλληλα, διακυβεύεται η ικανότητα

 των οικοσυστημάτων να υποστηρίξουν τις μέλλουσες γενιές.

Η βιοποικιλότητα απειλείται σήμερα από τις 

ραγδαίες αλλαγές που επιφέρει στον πλανήτη

 μας το ανθρώπινο είδος. Ο τρόπος και η ένταση

 με την οποία χρησιμοποιεί ο άνθρωπος τους

φυσικούς πόρους δημιουργούν πολυάριθμες 

απειλές στο περιβάλλον, με αποτέλεσμα την

 εξαφάνιση ειδών, την τροποποίηση και υποβάθμιση 

βιοτόπων και τη γενικότερη εξάντληση των

 φυσικών πόρων.

Ευτυχώς η τωρινή κυβέρνηση, αφουγκράστηκε με

 ευαισθησία και κατανόηση το πρόβλημα που 

δημιουργείται και δηλώνει ξεκάθαρα με νομοθετήματα ,

 την Προστασία του Περιβάλλοντος, αναγνωρίζοντας 

την αξία της βιοποικιλότητας ως αναντικατάστατου 

εθνικού κεφαλαίου, το οποίο δεν αποτελεί 

διακοσμητικό στοιχείο, αλλά πηγή κρίσιμων 

οικολογικών υπηρεσιών και υποδομών, ειδικά 

στο αβέβαιο μέλλον που διαμορφώνει η κλιματική αλλαγή.

Με την Πράσινη Ανάπτυξη, προβλέπεται οι 

περιοχές Νatura 2000, όπου τώρα κανείς δεν ξέρει 

τι επιτρέπεται και τι όχι, να ενταχθούν σ’ ένα 

εκσυγχρονισμένο εθνικό σύστημα προστατευόμενων 

περιοχών, έτσι ώστε οι περιοχές αυτές να 

αναδειχθούν σε πρότυπα περιβαλλοντικά, 

βιώσιμης ανάπτυξης. Κύριος στόχος του 

Νομοσχεδίου είναι η επίτευξη

αναχαίτισης της καταστροφής των δασών, 

των υγροτόπων, των ακτών και του θαλάσσιου 

περιβάλλοντος.

Στη Λευκάδα , όλοι οι κάτοικοι της πόλης έχουν

 καταλάβει την σπουδαιότητα του θαυμαστού 

πραγματικά εργαστηρίου της φύσης που συντελείται 

καθημερινά μπρος στα μάτια τους και για όλους 

μας το Ιβάρι έχει την εξέχουσα θέση στην καρδιά

 μας και το σεβασμό που του πρέπει.

http://www.e-lefkas.gr/lefkada-places






Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Θεόδωρος Γεωργάκης

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

π. Δήμαρχος Ηλιούπολης

Πρόεδρος Ομίλου  Προετοιμασίας Στελεχών

Αυτοδιοίκησης

Καρυά Λευκάδας

Χωριάτικος Γάμος  στην Καρυά Λευκάδας (video) 30 Ιουλίου 2013     0 Σχόλια http://www.eirinika.gr/gr/blog/politismos/news/gamos.asp Στο ορεινό κεφαλοχώρι της Λευκάδας, στην Καρυά  κάθε Αύγουστο λαμβάνει χώρα η αναπαράσταση  του χωριάτικου γάμου, έτσι όπως γινόταν  τις προηγούμενες δεκαετίες στο νησί της Λευκάδας.  Τη διοργάνωση αναλαμβάνει με πολύ αγάπη και  μεράκι ο Μουσικοφιλολογικός Όμιλος Καρυάς "Απόλλων" . Η αναπαράσταση διαρκεί δυο ή τρεις ημέρες.  Φέτος οι εκδηλώσεις ξεκινούν το Σάββατο 3 Αυγούστου  με σκηνική αναπάρασταση του προξενιού και όλων  όσων γινόταν πριν το γάμο: Προζύμια, Καρφώματα,  Πλύσιμο Μαλλιών, Αρραβώνες, το κάθε ένα με το  δικό του μοναδικό τελετουργικό.  Την Κυριακή 4 Αυγούστου θα γίνει η γαμήλια τελετή  και το γλέντι και τη Δευτέρα 5 Αυγούστου θα φτιάξουν  τις πίτες του γάμου και θα γίνει το αλεύρωμα των  συμπεθέρων. Αναπαράσταση του 2006 με νύφη την Σταρ Ελλάς 2005  Ευαγγελία Αραβανή, η οποία κατάγεται από  το χωριό της Καρυάς και περνά μεγάλο μέρος  των διακοπών της κάθε χρόνο στο πατρικό της.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ

          Γερμανικά Σπίτια
                                               

                   

Στην κορυφή του βουνού Μέγα 'Ορος, σε υψόμετρο περίπου 

800 μέτρα και α κριβώς πάνω από το χωριό Άγιος Πέ-τρος

 βρίσκονται τα Γερμανικά Σπίτια.

 Είναι χαλάσματα από 6-7 

πέτρινα σπίτια, κατάλοιπα από ένα στρατόπεδο

 των Γερμανικών

 αρχών κατοχής κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου 

πολέμου, στο οποίο ήταν εγκαταστημένη μεγάλη βάση

 παρατηρηρίου-ραντάρ που παρακολουθούσε το Ιόνιο πέλα-γος.

 Ενώ όλα τα Ιόνια νησιά από το Μάη του 1941 βρίσκονταν

 υπό την διοίκηση και κατοχή μόνο των Ιταλών, μια ομάδα 

επίλεκτων και ειδικά μορφωμένων Γερμανών αξιωματικών 

εγκαταστάθηκαν, το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου,

 στον Άγιο Πέτρο με μόνη αποστολή να οργανώσουν το 

στρατόπεδο και να εγκαταστήσουν σε αυτό ραντάρ, 

ραδιοασυρμάτους και λοιπά μηχανήματα υψηλής,

 για την εποχή, Γερμανικής στρατιωτικής τεχνολογίας, 

τα οποία Θα χρησιμοποιούνταν για υποστήριξη της

 Λουφτβάφε και την εξυπηρέτηση των σχεδίων 

του Άφρικα-κόρπς του Ρόμμελ. 

Η Θέση είναι 

δεσπόζουσα στην περιοχή και από ε κεί φαίνεται καθαρά

 το Ιόνιο δυτικά και νότια της Λευκάδας, η Κεφαλλονιά

 και η Ιθάκη, τα νησιά Άτοκος και Αρκούδι, καθώς και 

όλα σχεδόν τα χωριά της νότιας Λευκάδας.

 Η κατασκευή των σπιτιών δεν ήταν πρόχειρη αλλά 

μόνιμη και γερή. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα πέτρι-να

 σπίτια οι ορθοστάτες και τα ανώφλια στα πορτο παράθυρα,

 καθώς και τα αγκωνάρια στις γωνίες τους είναι από 

πελεκημένη από Αγιοπετρίτες μα στόρους πέτρα. 

Στο κέντρο του συγκροτήματος, στο ψηλότερο 

σημείο, υπάρχουν χαλάσματα

 από δύο μεγάλα κτίρια, 

το ένα με αρκετά χωρίσματα, 

τα οποία χρησιμοποιούνταν, 

προφανώς, σαν διοικητήριο του στρατοπέ-δου και 

σαν κτίριο που ήταν εγκαταστημένα μηχανήματα ραντάρ,
 ραδιοασύρματοι, γεννήτριες κ.τ.λ. Τα υπόλοιπα οικήματα
ήταν θάλαμοι των στρατιω-τών, αποθήκες,

 μαγειρεία και λοιπά βοηθητικά κτί

ρια. Υπήρχε, επίσης, περίφραξη του στρατοπέδου 

με ηλεκτροφόρα σύρματα και περιφερειακά πολυβο-λεία

 και αντιαεροπορικά. Εκτός από τα πέτρινα κτίσματα,

 όταν λειτουργού-σε το στρατόπεδο, υπήρχαν και 

άλλα βοηθητικά ξύλινα τα οποία διαλύθηκαν και

λεηλατήθηκαν με την αποχώρηση των Γερμανών. 

Ανάμεσα στα κτίρια υπάρχουν στο έδαφος τρεις

 δεξαμενές, που χρησιμοποιούνταν για συγκέντρω-ση

 και αποθήκευση νερού, επειδή η περιοχή είναι εντελώς

 άνυδρη, καθώς και βάσεις στο έδαφος για ι-στό σημαίας

 και κεραία ραντάρ.

 Για να ανέβει κανείς στα Γερμανικά

 στην περίοδο της κατοχής, υπήρχε ένας μοναδικός 

δρόμος-μονο-πάτι, βατός μόνο σε πεζούς και με δυσκολία

 σε ζώα, που ένωνε τον Άγιο Πέτρο με το Αθάνι και

 ο οποίος έχει από χρόνια κλείσει, μετά τη διάνοιξη 

αμαξιτού δρόμου και τη διάδοση των οχημάτων. 

Ακόμα και σήμερα η πρόσβαση είναι δύσκολη. 

Μπορεί να πλησιάσει μόνο κανείς στα Γερμανικά,

 στα 500 περίπου μέτρα, με αρκετή δυσκολία 

μόνο με τζιπ από το χωματόδρομο Άγιος Πέτρος-Δράγανο,

 στο μέσον του οποίου υπάρχει αμμορυχείο που

 επι-σκέπτονται συχνά φορτηγά. Σε αυτή, λοιπόν, 

τη δύσβατη περιοχή οι Αγιοπετρί-τες, κυρίως, 

αλλά και οι ΑΘανίτες, καθώς και οι κάτοικοι

 των άλλων χωριών, άνδρες και γυναίκες,

 υπο-χρεώθηκαν ρπότους Γερμανούς να κουβαλήσουν

 με ζώα αλλά κυρίως στους ώμους τους, 

όλα τα υλικά

κατασκευής των εγκαταστάσεων του στρατοπέδου,

 τσιμέντο, άμμο, ασβέστη, ξυλεία, κουφώματα, 

κερα-μίδια καθώς και τα είδη προσωπικής χρήσης 

του προσωπικού, κρεβάτια, έπιπλα, είδη υγιεινής κ.τ.λ.

 Στα πιο δύσκολα σημεία του μονοπατιού τα υλικά

 τα κουβαλούσαν οι γυναίκες στο κεφάλι τους. 

Και δεν έφτανε μόνο το κουβάλημα αλλά τους 

υ ποχρέωσαν να χτίσουν όλες τις εγκαταστάσεις

 και να κάνουν όλες τις μαστορικές και χειρωνακτικές

 δουλειές, με ένα εξευτιλιστικό μεροκάματο. 

"Ολα αυτά, βέβαια, τη νύχτα και με κάθε

 μυστικότητα από το φόβο των αεροπορικών επιδρομών.

 Εκτός όλων αυτών η Γερμανική διοίκηση, που είχε την 

έδρα της στο σχολείο του Αγίου Πέτρου, που το είχε

 επιτάξει, κάθε τόσο υποχρέωνε τους χωρικούς 

να μεταφέρουν υλικά και εφόδια και να κάνουν 

ότι βοηθητικές δουλειές υπήρχαν στο στρατόπεδο. 

Με την ήττα του Ρόμμελ στην Αφρική και την

 κα-τάρρευση του Άφρικα κόρπς, το Γερμανικό

 στρα-τόπεδο δεν χρειάζονταν πια και εγκαταλείφτηκε.

 Μερικοί μυαλωμένοι και διορατικοί άνθρωποι, 

που έβλεπαν μακρύτε-ρα, προσπάθησαν να κρατήσουν

 άθιχτο το στρατόπεδο για το χωριό, με το σκεπτικό

 να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις του σαν 

νοσοκομείο-σανατόριο, γιατί εκείνη την εποχή Θέριζε

 η φυματίωση την περιοχή. 

Εγινε, λοιπόν, μια επιτροπή

 από τις αρχές του Αγίου Πέτρου, πρόεδρο,

 γιατρό και δάσκαλο, που προσπάθησε, με διαπραγματεύσεις, 

να εξαγοράσει τις εγκαταστάσεις από τους Γερμανούς

 και να μη τους αφήσει να τις καταστρέφουν. 

Συγκέντρωσε λοιπόν με έρανο στο χωριό 300

ο-κάδες λάδι, που απαιτούσαν οι Γερμανοί, τους

 τις παρέδωσαν και ο σταθμός έμεινε στα χέρια 

της επιτροπής. Παρά τη φρούρηση, όμως, 

από την επιτροπή οι κάτοικοι των γύρω χωριών 

από φτώχια, κακομοιριά και   άγνοια και με πρωτεργάτες 

τα κακοποιά στοιχεία, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι

 τίποτε προοδευτικό, επέδραμαν και λεηλάτησαν το 

στρατόπεδο. 0 καθένας έπαιρνε ότι χρειάζονταν

 και ότι μπορούσε να μεταφέρει. Τόση ήταν η 

αγανάκτησή τους εναντίον των κατακτητών, 

για όσα υπέφεραν από αυτούς, και το πάθος 

τους να αρπάξουν, ώστε κατεδάφισαν τα πάντα

 και έμειναν μόνο οι τοίχοι όρθιοι.

 Ακόμα, όμως, και από τους τοίχους ξήλωσαν 

τις πελεκημένες πέτρες και τα αγκωνάρια 

και τα πήραν, όσες όμως ήταν πολύ βαριές και

 δεν μπορούσαν να τις μεταφέρουν τις πέ-ταγαν 

λίγα μέτρα πιο πέρα. Το στρατόπεδο, όμως, ήταν 

παγιδευμένο γύρω-γύρω με νάρκες, πράγμα που

 δεν γνώριζαν οι χωρικοί, και σκοτώθηκαν δύο 

άτομα από εκρήξεις και τραυματίστηκαν αρκετοί 

κατά την επιδρομή τους. Η επιτροπή δεν 

μπόρεσε να συγκρατήσει με τίποτε το αφηνιασμέ-νο 

πλήθος που διέλυσε και λεηλάτησε τα πά-ντα. 

Ακόμη και σύγχρονες ανάγκες Θα μπορούσαν

 να εξυπηρετήσουν οι εγκαταστάσεις, ό-πως

 π.χ. να χρησιμοποιηθούν σαν κατασκήνωση και

 παράλλη λα να λειτουργούν σαν το μοναδικό στα 

Ιόνια ιστορικό μνημείο-μουσείο της Γερμανικής

 κατοχής και ντοκουμέντο των επιχειρήσεων του

 Άφρικα κόρπς. 

Σήμερα χαμηλή βλάστηση από 

πουρνάρια, σπάρ-τα, ασφάκες, θρούμπες, 

Θυμάρι κ.τ.λ. καλύπτουν την περιοχή, τον

 περιβάλλοντα χώρο, αλλά και τα ίδια τα οικήματα των

 Γερμανικών, που χρησιμοποιούνται σαν καταφύγιο 

για γίδια και η φύση παίρνει σιγά-σιγά πίσω αυτά που

 βίαια της στέρησαν για ένα χρονικό διάστημα

 οι επιδρομείς κατακτητές.

  

     
                                                             Στάθης Μαργέλης

Λευκαδοτρόπιο /2005
Τριμηνιαίο περιοδικό ¨οργανο της Ομοσπονδίας των απανταχού Λευκαδίτικων Συλλόγων 

Μεγανήσι...ένας μικρός παράδεισος.

ΤΕΤΆΡΤΗ, 10 ΙΟΥΛΊΟΥ 2013

Πληροφορίες από τη σελίδα του Δήμου Μεγανησίου .

"Το Μεγανήσι, γνωστό στην αρχαιότητα ως “Τάφος”, έχοντας εποικιστεί από τη Νεολιθική Εποχή, συγκεντρώνει πλήθος αναφορών από τους φημισμένους συγγραφείς της αρχαίας γραμματείας, αρχής γενομένης από τον Όμηρο. Κυρίως στην Οδύσσεια, αλλά και στα βιβλία του Στράβωνα και στον ίδιο τον Ευριπίδη εμφανίζεται γλαφυρά η δράση των τότε κατοίκων του. Οι Τάφιοι σχετίζονταν κυρίως με το θαλάσσιο εμπόριο αλλά και με την πειρατεία. Οι Τηλεβόες, συγγενικό φύλο των Ταφίων φέρονται και ως αποικιστές στην Ιταλική χερσόνησο και αλλού.
Ο μύθος συμπλέκεται με την πραγματικότητα για να καταδείξει την υπαγωγή του νησιού σε υπέρτερες στρατιωτικές δυνάμεις από την Κεφαλλονιά και εν τέλει από την Κόρινθο τον 7ο αιώνα π.Χ. Αργότερα ακολουθεί την ιστορική μοίρα της Λευκάδας ίσαμε το τέλος του Μεσαίωνα. Οι συχνές επιδρομές των ανεξέλεγκτων πειρατών σχεδόν ερημώνουν το νησί, που κατοικείται περιστασιακά από μικροϊδιοκτήτες γης και τους ιερείς της μονής του Αγίου Ιωάννη.

Κατά την Ενετοκρατία εμφανίζονται τα πρώτα μορφώματα χωριών και οργανωμένης κοινωνίας, αγροτικής και κτηνοτροφικής ενασχόλησης. Το Μεγανήσι περνά από πολλούς αφέντες με πρώτο τον κόμη Μεταξά στα 1691. Το ισχύον φεουδαρχικό σύστημα δεν προσφέρει τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη της οικονομίας και ο πληθυσμός που αρχίζει να αυξάνεται παραμένει στην ανέχεια, όπως καταμαρτυρούν δυτικοί περιηγητές του 18ου και 19ου αιώνα.

Η πορεία προς την Ελληνική Επανάσταση του 1821 βρίσκει το Μεγανήσι να συμμετέχει ενεργά, αφού αποτελεί καταφύγιο κλεφταρματολών, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος. Η λαμπρή φυσιογνωμία του στρατηγού Δήμου Τσέλιου Φερεντίνου, σφραγίζει την εποχή αυτή. Ο Μεγανησιώτης οπλαρχηγός καταδεικνύει πλούσια στρατιωτική δράση στην περιοχή Ξηρόμερου, οχυρώνει το Λεσίνι κάνοντας το απρόσβλητο από τους Τούρκους και συμμετέχει σε πάμπολλες σημαντικές πολιορκίες και μάχες φανερώνοντας τα ιδεώδη του πατριωτισμού, της γενναιότητας και της ακεραιότητας που τον χαρακτηρίζουν. Θεωρείται από τις κορυφαίες μορφές της Επανάστασης και δεν χάνει την ευκαιρία να μνημονεύει το νησί της καταγωγής του αποκαλώντας το “παράδεισο”.

 Η πληθυσμιακή αύξηση που παρατηρείται μέχρι την αυγή του 20ου αιώνα έχει να κάνει με την επιστροφή των Μεγανησιωτών στη θάλασσα και το εμπόριο. Η πολιτιστική στάθμη ανέρχεται εντυπωσιακά (πανεπιστημιακά διπλώματα, θεατρικές παραστάσεις), ενώ παράλληλα η άγονη γη σπρώχνει τους άρρενες αγρότες στη μετανάστευση κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος φέρνει τους Ιταλούς και κατόπιν τους Γερμανούς στο νησί, που όμως ασκούν ήπια διοικητική πρακτική τηρουμένων των αναλογιών. Πολλοί Μεγανησιώτες συμμετέχουν τότε στην Αντιστασιακή δράση πληρώνοντας και τον ανάλογο φόρο αίματος.

Το 1951 ο πληθυσμός φτάνει στο μέγιστό του για να ακολουθήσει ένα νέο κύμα μετανάστευσης προς την Αυστραλία και την Αμερική.Η ναυτιλία γίνεται σταδιακά ο νέος κίονας που υποβαστάζει την οικονομία του νησιού. Η γεωγραφική ιδιαιτερότητα του Μεγανησίου όμως, το αφήνει πρακτικά αλώβητο μέχρι τη Μεταπολίτευση , διασώζοντας τα ήθη , τις παραδόσεις και τις συνήθειες των ανθρώπων του.

Οι δεκαετίες του ΄70 και του 80΄είναι ορόσημο από τη σκοπιά της τεχνολογικής και κοινωνικής του προόδου , οδηγώντας το νησί στην εποχή του νεωτερισμού. Αυτό που παραμένει είναι η ιδιαιτερότητας της γλώσσας και του Μεγανησιώτικου χαρακτήρα. Τα αμέσως επόμενα χρόνια το νησί αλλάζει μορφή και εγκαταλείπει τη ναυτική παράδοση για να στραφεί στον ολοένα ανερχόμενο τουρισμό.

Η ιστορική αυτή περιοδολόγηση καταδεικνύει σε πολλά σημεία της τα άρρηκτα δεσμά των ανθρώπων του με τη θάλασσα, καθώς και το ανένταχτο της Μεγανησιώτικης ψυχής και την κλίση προς τις τέχνες και τα γράμματα. Στην αυγή του 21ου αιώνα , το Μεγανήσι μοιάζει να αναζητά ακόμα την παγίωση της ταυτότητας του μα, δίχως άλλο, μέσα στην παγκοσμιοποιητική χοάνη, κατορθώνει να αντιστέκεται στην άλωση της διαφορετικότητας και της αυθεντικότητας του μικρού του παραδείσου."

Πρωτοπήγα στο Μεγανήσι, και ντρέπομαι που το λέω, πριν από τέσσερα χρόνια. Το γιατί δεν είχα πάει νωρίτερα είναι μια άλλη ιστορία... Έχει σχέση με το κόλλημα που συχνά έχουν άνθρωποι που είναι κοντά μας,  (το οποίο μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχα το σθένος να κάμψω), ότι στις διακοπές μας οι μετακινήσεις θα πρέπει να είναι οι εντελώς απαραίτητες. Σαν αποτέλεσμα...ξεκίνησα να γνωρίζω το νησί μου .πολύ πρόσφατα και έχω δρόμο μπροστά μου μεγάλο! 

Από τότε αφιερώνω πάντα μια ήμερα και το επισκέπτομαι. 

Το ίδιο έκανα και πέρσι το καλοκαίρι που με γνωστή "παλιοπαρέα", αποτελούμενη από πρωτο/δευτεροξάδερφα....περάσαμε μια όμορφη χαλαρή (ας πούμε) ημέρα σε μια χαριτωμένη παραλία του νησιού. Όλα ήταν υπέροχα, μια θάλασσα "λάδι", να την πιεις στο ποτήρι. Ο ήλιος έκαιγε, έτσι πρέπει , καλοκαίρι ήταν. Εμείς κολυμπούσαμε, λιαζόμασταν, πίναμε (πρωτότυπο!), συζητούσαμε (φωναχτά πάντα -κλασικοί Έλληνες-, μη τυχόν και δε μάθουν οι υπόλοιποι στην παραλία τα νέα μας), χορεύαμε χασάπικο εκεί που έσκαγε το ανύπαρκτο κύμα (χωρίς σχόλιο) και τέλος πάντων είχαμε ωραίες , χαλαρές στιγμές παραλίας.

Ξαφνικά όμως την απόλυτη χαλάρωση διέλυσαν κραυγές και όλοι όσοι κολυμπούσαν βγήκαν από τη θάλασσα τρέχοντας. "ένα φτερό.....καρχαρίας, ξιφίας...."... (μόνο φάλαινα δεν είπαν). Οι κοινοί θνητοί έξω στην παραλία, δυο τρεις απέμειναν να κολυμπούν, είτε γιατί δεν κατάλαβαν τι συνέβη είτε γιατί ήταν ριψοκίνδυνοι και μαθημένοι να κολυμπούν παρέα με τα "τέρατα της θάλασσας". Το πιο αστείο ήταν ότι τα παιδάκια στην παρέα μας συνέχιζαν να παίζουν ανενόχλητα με τα κουβαδάκια και τα νεροπίστολα σα να μη συνέβη τίποτα. Κάμερες και φωτογραφικές πήραν φωτιά αναζητώντας το "θεριό" που τάραξε τα ήσυχα νερά. Πανικός! Ούτε στα "σαγόνια του καρχαρία" τέτοιο σασπένς....

Τελικά το "θεριό", που δεν ξεπερνούσε το μισό μέτρο ήταν ή μικρός ξιφίας ή κάνα αφρόψαρο τύπου "κυνηγός" που  χάθηκε στα αβαθή ακολουθώντας κάνα κοπάδι από ψαράκια. Πολύ γρήγορα, γύρισε στα νερά του! 

Εμείς όμως είχαμε ζήσει την περιπέτεια μας και ήμασταν απόλυτα ικανοποιημένοι!

 Άντε και του χρόνου!

http://lefkadapatridamou.blogspot.gr

http://lefkadapatridamou.blogspot.gr/

ΣΆΒΒΑΤΟ, 1 ΙΟΥΝΊΟΥ 2013

Το χωρίο του πατέρα μου...Βλυχό!

Βλυχό!  Η ονομασία του, λένε, προέρχεται από τις βλύχες που αναβλύζουν παγωμένο νερό, κατά μήκος του βουνού Ομαλή, στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένο. Πολλά για την ιστορία του δεν ξέρω..θα το ψάξω όμως! Αυτό που γνωρίζω είναι ότι οι περισσότερες οικογένειες που το κατοικούν, κατάγονται από το Κατωχώρι...που ειναι χτισμένο ...πάνω αλλά λεγεται Κάτω...( μια από τις απορίες των παιδικών μου χρόνων). 

Το Βλυχό είναι χτισμένο στη δυτική πλευρά ενός κλειστού κόλπου που έχει την είσοδο του στην Αγία Κυριακή, το μικρό εκκλησάκι, απέναντι από το διασημο Νυδρί. Θεωρείται ένα ασφαλές αγκυροβόλιο, αν κρίνω από το πλήθος των σκαφών που μπορεί κανείς να συναντήσει χειμώνα καλοκαίρι. Ειδικά το καλοκαίρι γεμίζει όλος ο κόλπος. 

Βλυχό όμως για μένα είναι κάτι άλλο. Είναι ο τόπος που λάτρεψα, αλλά και ο τόπος που μίσησα. Και μετά ξαναλάτρεψα. Μεγάλη ιστορία, με πολλά επεισόδια!

.

οι ανθρώπινες ανακαλύψεις πλησιάζουν τον Θεό».

ΒΑΣΩ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
Ελπίδες σε ασθενείς με παράλυση
των άκρων από Ελληνίδα γενετίστρια






Ελπίδες σε εκατομμύρια ασθενείς που πάσχουν από εκφυλιστική


παράλυση των άκρων, ή έχουν υποστεί τραυματισμό των νεύρων


της σπονδυλικής τους στήλης, αναμένεται να δώσει η ανακάλυψη


ενός νέου γονιδίου, από την Ελληνίδα καθηγήτρια της Αναπτυξιακής


Βιολογίας στην Ιατρική σχολή του Imperial College στο Λονδίνο


, κ. Βάσω Επισκόπου.





H επιφανής γενετίστρια Βάσω Επισκόπου.


Η σπουδαία γενετίστρια, που ξεκίνησε σπουδές Βιολογίας


στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και στη συνέχεια στο Columbia


της Νέας Υόρκης, έχει κάνει πολλές πρωτοποριακές ανακαλύψεις


που αφορούν νευρικές παθήσεις και ανοίγουν δρόμους


θεραπείας για αυτές.


Ανάμεσά τους είναι η ανακάλυψη δύο νέων γονιδίων, που


τα ονόμασε «Αρκαδία» το πρώτο και «Αρκαδία 2» το δεύτερο.


Μάλιστα η έλλειψη του «Αρκαδία 2», στον ανθρώπινο οργανισμό,


οδηγεί σε παράλυση των άκρων και της σπονδυλικής στήλης.


Τους έδωσε το όνομα του αγαπημένου της ελληνικού τόπου


, όπου κατά τη μυθολογία βρισκόταν ο επίγειος παράδεισος.


Η κ. Βάσω Επισκόπου ευελπιστεί τώρα, μέσα από την αποκάλυψη


αυτών των καινούργιων γενετικών τόπων, να δώσει ζωή


σε ασθενείς που αναζητούν τη δική τους... Αρκαδία.


Κάνατε μια σπουδαία ανακάλυψη που μπορεί να δώσει


ελπίδα στην ιατρική. Θέλετε να μας εξηγήσετε;


«Πριν από 10 χρόνια είχα κάνει την ανακάλυψη ενός νέου


γονιδίου που το ονόμασα ''Αρκαδία'', από τη μυθική γη του


Πάνα και των νυμφών. Τα γονίδια είναι γενετικοί τόποι στο


χρωμόσωμα του ανθρώπου, και θέλησα να δώσω σε


αυτούς τους γενετικούς τόπους το όνομα του δικού μου


αγαπημένου μέρους, της Αρκαδίας.


Οι ανακαλύψεις μας δημοσιεύτηκαν σε δύο άρθρα στο


περιοδικό Nature και εξηγούν ότι κατά τη διάρκεια της


εμβρυϊκής φάσης η ''Αρκαδία'' είναι απαραίτητη για την


ανάπτυξη της κεφαλής και του εγκεφάλου στον οργανισμό.


Επίσης δημοσιεύσαμε ότι η ''Αρκαδία'' έχει και δράση


προστατευτική στον ώριμο πια οργανισμό, ενάντια στον καρκίνο.


Πρόσφατα βρήκαμε ότι η ''Αρκαδία'' έχει ένα ομόλογο

παρόμοιο γονίδιο, που ονόμασα ''Αρκαδία 2''.


Παρατηρήσαμε ότι εκφράζεται συγκεκριμένα


στον νευρικό ιστό, κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης


και στον ώριμο άνθρωπο και ποντίκι, αφού όλα τα


πειράματά μας γίνονται σε ποντίκια.


Τα ποντίκια είναι καταπληκτικό πειραματικό μοντέλο,


γιατί είναι πολύ κοντά στον άνθρωπο εξελικτικά.


Μας δίνουν τη δυνατότητα να αφαιρέσουμε γονίδια


για να δούμε τα συμπτώματα της αφαίρεσής τους


στον ζωντανό οργανισμό του ποντικού άλλα και του ανθρώπου.


Η ''Αρκαδία 2'', όταν αφαιρεθεί από τα ποντίκια, σταματά


ή γίνεται ημιτελώς η ανάπτυξη των κινητικών νευρώνων.


Ως γνωστόν, οι κινητικοί νευρώνες βρίσκονται


στη σπονδυλική στήλη και εκτείνουν μακρύς άξονες


για να επικοινωνήσουν με τους μυς στην περιφέρεια


του σώματος και να τους κινήσουν. Δηλαδή είναι


υπεύθυνοι για όλες τις κινητικές λειτουργίες


(ομιλία, αναπνοή, σίτιση κ.λπ.). Χωρίς την «Αρκαδία 2»,


όμως, οι νευρώνες αυτοί δεν μπορούν να φτάσουν τους


πιο μακρινούς μυς όπως αυτοί που βρίσκονται


στα άκρα και έτσι υπάρχει παράλυσις. Οι μύες


δεν μπορούν να κινηθούν χωρίς τη νεύρωσή τους


από τους κινητικούς νευρώνες.


Βρήκαμε λοιπόν ότι η ''Αρκαδία 2'' είναι απαραίτητος


παράγοντας για την επιμήκυνση αυτών των αξόνων


κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Επιπλέον ανακαλύψαμε


ότι το ίδιο γονίδιο ρυθμίζει μια μεγάλη οικογένεια παραγόντων,


οι οποίοι εκκρίνονται και λέγονται ''Bone Morphogenetic


Proteins (BMP)''. Αυτοί οι παράγοντες παίζουν τον ίδιο


σημαντικό ρόλο με την ''Αρκαδία 2''».


Τι είναι οι παράγοντες «BMP»;


Είναι ορμόνες;


«Παράγοντες ονομάζουμε στη Βιολογία τις πρωτεΐνες


που παράγονται από τα γονίδια (το DNA όπου οι


πρωτεΐνες είναι κωδικοποιημένες). Στη συνέχεια


οι πρωτεΐνες είτε μένουν μέσα στο κύτταρο είτε


εκκρίνονται στον εξωκυττάριο χώρο. Το ίδιο κάνουν


οι ''BMP'' παράγοντες και οι ορμόνες. Γι' αυτό


λέγονται παράγοντες σήμανσης. Επικοινωνούν


με άλλα κύτταρα που βρίσκονται μακριά από


αυτά που τους παράγουν και τους δίνουν οδηγίες


διαφοροποιηθούν και να φτιάξουν κάποιον άλλο


ιστό ή να προκαλέσουν κάποια λειτουργία.


Η αναγνώριση των ''BMP'' από τα κύτταρα ανοίγει ένα μονοπάτι σήμανσης που οδηγεί στην ενεργοποίηση γονιδίων που εκτελούν τις οδηγίες τους.


Εμείς βρήκαμε ότι οι ''BMP'' παράγοντες, που εκκρίνονται από τους μυς των άκρων, δηλαδή στην περιφέρεια ενεργοποιούν το μονοπάτι σήμανσης στους κινητικούς νευρώνες, που κάνουν τους άξονές τους να προχωρήσουν πιο πέρα, να επιμηκυνθούν. Αυτή είναι η όλη ιδέα».


ΠΡΟΟΔΟΣ...


Ερευνάμε τη φύση για να πλησιάσουμε τον Θεό


Ποιες ασθένειες θα μπορέσουν μελλοντικά να


βρουν ίαση, μέσα από αυτή την ανακάλυψη;


«Πιστεύουμε ότι αυτές οι μελέτες θα εμπνεύσουν


εμάς και άλλους ερευνητές στο να μπορέσουμε


να εφαρμόσουμε αυτή τη γνώση για να καταλάβουμε


τις ασθένειες των κινητικών νευρώνων. Σε αυτού του


είδους τις ασθένειες, σαν κι αυτή από την οποία πάσχει


και ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, δεν υπάρχει


καμία θεραπεία και οι περισσότεροι που διαγιγνώσκονται


έτσι, πεθαίνουν μέσα σε δυο χρόνια από παράλυση.


Είναι εκφυλιστικές παθήσεις των κινητικών νεύρων.


Οι άξονες και οι νευρώνες εκφυλίζονται και πεθαίνουν


και έτσι οι μύες παραλύουν και δεν μπορεί να υπάρξει κίνηση.


Είναι κυρίως κληρονομικές. Μάλιστα γνωρίζουμε


μερικά από τα γονίδια που ευθύνονται για αυτό.


Η ανακάλυψή μας θα βοηθήσει στο να


καταλάβουμε πώς τα νεύρα και οι άξονές τους


εκφυλίζονται στις ασθένειες αυτές, και αν


μεταλλάξεις στο γονίδιο της ''Αρκαδια 2''


συμμετέχουν στον εκφυλισμό αυτό. Επίσης


οι παράγοντες ''ΒMP'' ίσως να μπορούν να χορηγηθούν


για να διατηρηθούν οι άξονες που ενώνουν τους


νευρώνες με τους μυς σε περιπτώσεις που δεν


υπάρχει ακόμα θάνατος των νευρώνων, δηλαδή σε


πρώιμο στάδιο της ασθένειας. Η αναγέννηση αξόνων


γενικά είναι αδύνατη στις περισσότερες περιπτώσεις


τραυματισμού, όπως αυτήν της σπονδυλικής στήλης.


Ελπίζω όμως ότι η γνώση αυτή για τον ρόλο του νέου


γονιδίου να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για την


αναγέννηση αξόνων για την επανασύνδεση του


νευρικού με τον μυικό ιστό και επαναφορά κίνησης».


Πόσες ώρες είστε στο εργαστήριο;


«Εχω αφιερώσει τη ζωή μου στη δουλειά αυτή, γιατί


μου αρέσει πάρα πολύ η έρευνα και πάντα μου άρεσε


Για μένα είναι μεγάλη ικανοποίηση να μπορέσω


στη ζωή μου να προσφέρω κάτι στην ανθρωπότητα,


που να τη φέρει πιο μπροστά. Να την κάνει να προοδεύσει.


Το θεωρώ καθήκον μου».


Η επιστήμη της γενετικής


όσο προοδεύει πλησιάζει τον Θεό;


«Η επιστήμη μάς δείχνει τη μέθοδο


για το πώς να ερευνούμε τον φυσικό


κόσμο και πώς να ανακαλύπτουμε πράγματα.


Θεωρώ ότι αυτό είναι το σημαντικότερο προσόν


που έχει ο άνθρωπος. Είναι το μυαλό του. Να μπορεί


δηλαδή να φτάνει και να ρωτάει τη φύση.


Αυτό λοιπόν, για να απαντήσω στην ερώτησή σας,


κάποιος θα μπορούσε να το εξηγήσει κι έτσι.


Οτι οι ανθρώπινες ανακαλύψεις πλησιάζουν τον Θεό».



ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ

bibian@pegasus.gr


http://www.imerisia.gr/summary.asp?catid=31205

Η Λευκάδα των χρωμάτων και …των ποδηλάτων!

http://www.kolivas.de/

Από τις «Φωτογραφικές Διαδρομές» της Ντίνας Βιτζηλαίου

Περισσότερες φωτογραφίες στο εδώ ιστολόγιο της φωτογράφου Ντίνας Βιτζηλαίου…

Σχετικά άρθρα

8