Α/Π Γλάρος, ένα πλοίο μια ιστορία Από Βιολέττα Σάντα στις 23 June, 2014

http://aromalefkadas.gr

Από Βιολέττα Σάντα στις 23 June, 2014

Α/Π Γλάρος, ένα πλοίο μια ιστορία

 0

Πάει   πάει καιρός που τέλειωσαν του Γλάρου τα ταξίδια, 

μα οι γλάροι που φτεροκοπούν, μου 

 τα θυμίζουν πάντα…*

Ο «Γλάρος» ήταν ένα από τα πλοία που αποκτήθηκαν τα πρώτα μεταπολεμικά 

χρόνια, για να καλύψουν το κενό που άφησε η καταστροφή 

του ακτοπλοϊκού στόλου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Ανήκε στην κατηγορία πλοίων 

που εκείνη την εποχή αποκαλούσαν «λόρδικα»,

 μιας και είχαν ναυπηγηθεί ως θαλαμηγοί 

συνήθως της βρετανικής αριστοκρατίας. 

Ξεχώριζαν δε, από την κομψή πλώρη τύπου сlipper 

και το μπαστούνι που την κοσμούσε.

 Ο «Γλάρος» ήταν τύπου γιοτ, μικρό, κομψό και γρήγορο ατμόπλοιο, 

που εξυπηρετούσε τις γραμμές του Ιονίου, 

μεταφέροντας επιβάτες και εμπορεύματα.

Ήταν βαμμένο ολόλευκο, με ένα μεγάλο γαλάζιο Κ στην τσιμινιέρα του. 

Χαρακτηριστικό του πλοίου ήταν η ζωγραφιά ενός γλάρου στην πλώρη, 

κάτω από το όνομά του.

Ναυπηγήθηκε το 1913 στα Scott & Co. της Greenock της Σκωτίας 

ως θαλαμηγός BERYL.

 Στην Ελλάδα ήρθε το 1947 ως ΘΕΣΣΑΛΙΑ,

 αλλά σύντομα μετονομάστηκε σε ΓΛΑΡΟΣ 

και δρομολογήθηκε από Πειραιά προς Πελοπόννησο και Κύθηρα 

για λογαριασμό της Ατμοπλοΐας Καβουνίδη, 

από τους πρωτοπόρους της ελληνικής κρουαζιέρας.

Αργότερα, βρίσκουμε το πλοίο να ταξιδεύει Πειραιά –

Πάτρα- Αστακό-Μύτικα-Ζαβέρδα – Λευκάδα – Πρέβεζα – 

Πάργα – Παξούς – Κέρκυρα – Ηγουμενίτσα.

Εκτελούσε το δρομολόγιο Πειραιάς-Πρέβεζα σε 24 ώρες! 

Χρόνια μετά, ο «Γλάρος»

 μετασκευάστηκε σε diesel, χωρίς ιστούς, με νέο φουγάρο

 και δυνατότητα 120 ατόμων σε κλίνες.

Η πλειοψηφία των επιβατών όμως εξακολουθούσε 

να κάνει το ταξίδι στο κατάστρωμα,

 όπου τη συνήθη εικόνα αποτελούσε –σύμφωνα με μαρτυρίες 

και φωτογραφίες της εποχής-

 ένα ανομοιογενές συνωστισμένο πλήθος που κάλυπτε κάθε ελεύθερο σημείο του 

καταστρώματος…

Για τους νέους ειδικά, 

η θαλάσσια συγκοινωνία

 αντιπροσώπευε το άνοιγμα

 της αυλαίας προς τον έξω κόσμο.

 Άνοιγε ορίζοντες κι έφερνε όνειρα κι ελπίδες για εμπειρίες και 

ταξίδια μακρινά, όνειρα για μια άλλη ζωή, καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα.

Έτσι, το ταξίδι αποκτούσε μια διάσταση σχεδόν μυθική 

και το λιμάνι γινόταν εφαλτήριο της ζωής.

Από κει επέστρεφαν στην πατρίδα οι απόδημοι, 

από κει και οι ναυτικοί έφευγαν για το 

πρώτο τους μπάρκο. Στο λιμάνι μαζευόταν κόσμος,

 φίλοι και συγγενείς που αποχαιρετούσαν

τους δικούς τους κουνώντας άσπρα μαντίλια, ενώ αντίστοιχα

 κάποιοι άλλοι υποδέχονταν όσους επέστρεφαν.

 Σε κάθε περίπτωση, δεν έλειπε η συγκίνηση 

και η συναισθηματική φόρτιση.

 Η περιπαιχτική δε ατάκα της εποχής που αφορούσε 

τα ταξίδια με το «Γλάρος» ήταν «Αντίο γλαρέντζα!»…

Το α/π Γλάρος στο βόρειο στόμιο της διώρυγας, 1961

Τα ταξίδια του «Γλάρος» όμως, κάποτε τέλειωσαν.

 Τον κούρασαν τα κύματα κι απόκαμε, 

τον πήραν και τα χρόνια. Το τέλος του καταγράφεται στο βιβλίο 

«Τα ναυάγια στις ελληνικές θάλασσες» του Χρ. Ντουνή. 

Σύμφωνα μ’ αυτό, το πλοίο ήταν  παροπλισμένο μαζί  με άλλα 

στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας. 

Το βράδυ της 12/12/66 ισχυροί άνεμοι έκοψαν τον κάβο του φορτηγού Ρίτα

 και το παρέσυραν, με αποτέλεσμα να προσκρούσει 

στη πρύμνη του «Γλάρος» και να σπάσει τα φινιστρίνια

 που βρίσκονταν στην ίσαλο  γραμμή, 

προκαλώντας εισροή υδάτων.

Ο «Γλάρος» βυθίστηκε σε ρηχά νερά τις πρώτες πρωινές ώρες. 

Αργότερα ανελκύστηκε και επειδή ήταν γερασμένο δεν επισκευάστηκε,

 αλλά…όπως «σκοτώνουν τ΄ άλογα όταν γεράσουν», έτσι κι αυτόν, 

τον πούλησαν για διάλυση το έτος 1968. 

Μαζί του πήρε αναμνήσεις, απομεινάρια κάθε ζωής ξεχωριστής,

 κάθε ύπαρξης μοναδικής, ανθρώπων που ταξίδεψαν 

μαζί του αλλά και των άλλων,

 αυτών που έμειναν στο λιμάνι   να κοιτούν τον ορίζοντα.

Αλέκα Κατσάνου

*(Ευτυχία Γερ. Μάστορα – Παξινοί Δεκαπεντασύλλαβοι).

Πηγή 2ης και 3ης φωτογραφίας: www.ithacanews.gr
Πηγή 1ης και 4ης φωτογραφίας: Λεύκωμα που εξέδωσε το 2012 το βιβλιοπωλείο Τσιρίμπαση με τίτλο: 

«Λευκάδα αλισάχνη στα ίχνη της ζωής μας», ISBN: 978-960-99166-2-2