Ιστορική και λαογραφική προσέγγιση τοπωνυμίων του χωριού μας

ANTILALOI%20AP'%20TOYS%20SKAROYS%2019.pdf

της Ιωάννας Κόκλα

Στη βορειανατολική πλευρά των Σκάρων, πάνω από τον οικισμό της Νικιάνας

και νοτίως των Αγίων Πατέρων περί τα 300μ., υπάρχουν διάσπαρτα ερείπια συνοδευόμενα

 όμως προσέτι και με προφορικές μαρτυρίες των πιο ηλικιωμένων συγχωριανών μας,

για την ύπαρξη του άλλοτε οικισμού «Παληοκατούνι» ή «Παληοκατούνα».

 Ερειπωμένο οικισμό όμως με το όνομα «Κατούνι» έχουμε

 και στις βορειοδυτικές παρυφές των Σκάρων,

ανάμεσα στους οικισμούς Κολυβάτα και Αλέξανδρο, πάνω από το λιβάδι.

 Εικάζεται δε, ότι τα πηγάδια «Φρυάς», (φρέαρ=πηγάδι) και ο «Σταυρός»

στο τρίστρατο στο Σχολείο δημιουργήθηκαν από την εποχή της άνθησης

του οικισμού «Κατούνι», και τις ανάγκες των τότε κατοίκων του εξυπηρετούσαν.

 Σώζονται ερειπωμένα θεμέλια σπιτιών, με πρόθυρα και διαχωριστικά δωματίων.

 Μάλιστα για τον δεύτερο και νεώτερο του πρώτου οικισμό «Κατούνι»

 (όπως και το όνομά του δηλώνει), έχουμε και γραπτές αναφορές για την

 οριστική εγκατάλειψή του στον μεγάλο ξεκληρισμό της επιδημίας της πανώλης,

 μάλλον κατά το έτος 1644 ή εκατό χρόνους αργότερα, γιατί δυστυχώς συνέβη

 διπλή συμφορά επιδημίας. Επιδημία στην οποία η νήσος Λευκάς πλή- ρωσε

με μεγάλο αριθμό θυμάτων, εν μέσω Τουρ- κικής και εν συνεχεία Ενετικής κατοχής.

 Το έτος 1644, τα θύματα έφθασαν σ’ ολόκληρο το νησί περίπου 2.000 νεκρούς, σε

σύνολο πληθυσμού 12.000 ατόμων. Στο «Εν Βενετία Ηπειρωτικόν Αρχείον», για

τον δεύτερο λοιμό καταγράφεται: «Οι πιο σο- βαρές απώλειες ανιχνεύονται στη Λευκάδα,

όπου η πανώλη έφθειρε τον πληθυσμό από του 1743 έως τον Μάϊο του 1744.

Τα θύματα έφθασαν τα 1.800 …στους νεκρούς περιλαμβάνονταν και οι νεκροθάπτες,

αναγκάζοντας τις αρχές να φέρουν άλλους από την Άρτα…». Ως θλιβερός απόηχος

φθάνει μέχρι των ημε- ρών μας το δίστιχο: «Ελάλ’σε το κουκούδι και ερήμωσε το Κατούνι…».

 Ιωάννα Κόκλα