Ἡ Πάτρα μετά τό τέλος τοῦ Μεγάλου Ἀγῶνα κείτεται σέ ἐρείπια.
Ὀκτώ μόνο σπίτια εἶχαν ἀπομείνει ὄρθια.
Ὥς ἐκ τούτου εἶναι πράγματι ἀξιοπερίεργο,
τό ὅτι κατόρθωσε σέ σχετικά λίγο χρόνο
νά μετατραπεῖ σέ μιά λαμπερή πόλη
μέχρι τοῦ τέλους τοῦ 19ου καί ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνα.
Ἡ οἰκονομική της βάση ,
πού ὑποβόσκει ἀπό τήν ἀρχαιότητα
καί ἐκφράζεται ἐμφαντικά,
ἡ ἄμεση γειτνίασή της
μέ τήν Ἑπτάνησο
καί ἡ μέσω τοῦ λιμένα της
πρόσβαση στήν Ἰταλία καί τήν Εὐρώπη,
συνθέτουν τήν βάση γιά τήν πολεοδομία της
καί τήν ἀρχιτεκτονική της,
οἱ ὁποῖες εἶναι πάντα ἡ ζωντανή μαρτυρία
τῶν κοινωνικῶν μεταλλάξεων.
Ἡ προσέγγιση τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς της, εἶνα ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρουσα,
μιά καί μέσα ἀπό αὐτήν διερευνᾶ κανείς
πολλές πτυχές τῆς ζωῆς τῆς πόλεως, ἄκρως διδακτικές γιά σήμερα.
Από τη διάλεξη της κυρίας Χαράς Γιαννοπούλου 16-Ιανουαρίου 2019
στο πολιτιστικό χώρο
Bright Side Study Room
της οδού Φιλοποίμενος 45 Πάτρα
την οποία ευχαριστούμε όλοι θερμά
για την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση
και τις επιστημονικά τεκμηριωμένες πρωτογενείς πηγές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου