Σχετικά μέ τό θέμα ἔχει γίνει μιά ἐμπεριστατωμένη παρέμβαση.
Ἐγώ θά ἤθελα νά προσθέσω κάτι ἀκόμη.
Εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ Χώρα μας δέν ἔχει κάνει τίποτε μέ τήν
χωροταξική ὀργάνωση τῆς Χώρας στήν ὁποία συγκαταλέγονται
κυρίως οἱ χρήσεις γῆς καί κατ’ ἐπεκτασιν οἱ δασικές ἐκτάσεις.
Αὐτό ὁδήγησε στήν ἀλόγιστη καταπάτηση καί καταστροφή πολλῶν
ἰδιαίτερων χαρακτηριστικῶν τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου.
Καί πρωτίστως στήν καταστροφή τοῦ πρωτογενοῦς
ἀλλά καί δευτερογενοῦς παραγωγικοῦ τομέα τῆς Χώρας.
Ὅλοι θυμόμαστε στήν δεκαετία τοῦ 1980 πού πληρωνόταν
οἱ ἀγρότες γιά νά ξεριζώσουν ἑλιές καί ἀμπέλια.
Φυσικά πρός χάριν τῆς Ἰταλίας καί Ἰσπανίας,
ὥστε νά μήν ἀποτελοῦμε ἀνταγωνιστική χώρα γιά τά δικά τους
προϊόντα.Ἴσως καί νά μᾶς δέχτηκαν στήν Εὐρωπαϊκή
Ἕνωση μέ τήν προϋπόθεση αὐτή. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἀπό
τότε πού μπήκαμε στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, καταστράφηκε
ἐντελῶς ἡ γεωργική μας παραγωγή, ὅτι ἔκλεισαν ὅλες οἱ
βιοτεχνικές καί βιομηχανικές μονάδες μεταποιήσεως τῶν
προϊόντων τοῦ πρωτογενοῦς τομέα καί ἄν πᾶμε καί λίγο παρακάτω
δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι τό 1980 τό ἐθνικό ἔλλειμμα ἦταν ἀμελητέο
καί τώρα μέ τόσα χρήματα πού ὑποτίθεται ὅτι ἦρθαν ἀπό
τήν ΕΟΚ εἴμαστε βουτηγμένοι στά χρέη καί μέ τήν περιουσία
τοῦ δημοσίου ὑποθηκευμένη γιά 100 χρόνια στούς δανειστές.
Ὑπῆρξε Βουλή πού δέχτηκε τήν ὑποδούλωσή μας.
Ὅπως διάβασα κάπου, ἡ Εὐρώπη μᾶς καθόρισε σάν
Χώρα ἀναψυχῆς. Ὅλοι λοιπόν γκαρσόνια καί ὑπηρέτες τῶν ξένων.
Ἔτσι οἱ δασικοί χάρτες αὐτή τήν στιγμή ἔχουν μιά ξεχωριστή
σημασία. Διότι δέν καλοῦντα μόνο νά καταγράψουν τά δάση,
αὐτά πού ὑπάρχουν σήμερα, ἀλλά νά διαφυλάξουν
τήν γεωργική γῆ γιά νά μπορέσει ἡ Χώρα κάποια στιγμή,
πού θά ξυπνήσει, νά ξαπάρει τήν οἰκονομία στά χέρια της.
Διότι θά πρέπει νά καταλάβουμε ὅλοι, ὅτι οἱ παραγωγικοί τομεῖς,
αὐτοί δηλαδή πού δημιουργοῦν πλοῦτο εἶναι ὁ πρωτογενής
(ὅ, τι βγάζει ἡ γῆ καί ἡ θάλασσα) καί ὁ δευτερογενής
(βιοτεχνία, βιομηχανία, οἰκοδομήσεις, ἐνέργεια).
Ὅλες οἱ ἄλλες δραστηριότητες, ὑγεία, παιδεία, διοίκηση,
ξοδεύουν χρήματα δέν παράγουν. Ὅσο γιά τόν τουρισμό,
τήν δῆθεν βαριά βιομηχανία τῆς Ἑλλάδας θά τά ποῦμε μιά ἄλλη φορά.
Θεωρῶ λοιπόν ὅτι θά πρέπει νά εἴμαστε στήν περίπτωση
αὐτή πολύ προσεκτικοί. Εἶναι σαφές ὅτι πολλές καί μεγάλες ἐκτάσεις
πού παλιά ἦταν καλλιεργήσιμες, ἰδίως γεμάτες ἐλιές
καί λοιπές δενδροκαλλιέργειες, μέ τήν ἐγκατάλειψή τους ἔχουν λογγώσει.
Γιατί εγκαταλείγθηκαν ?Αυτό έχει σχέση με μέ τόν Β΄παγκόσμιο πόλεμο
καί τήν ἡλίθια ἀνθρωποφαγική περίοδο πού ἀκολούθησε, πού δημιούργησε
κίνηση φυγῆς τῶν ἀνθρώπων πρωτίστως στά μεγάλα ἀστικά κέντρα.
Καί μετά μέ τήν μεγάλη μετανάστευση ἑνός σφριγηλοῦ ἀνθρώπινου
δυναμικοῦ στίς δεκαετίες τοῦ 50 καί 60 πρόςτό ἐξωτερικό.
Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἀποκλειστοῦν ἀπό μελλοντική
καλλιέργεια ἐκτάσεις δενδροκαλλιεργειῶν, ἐν ὄψει μάλιστα
τοῦ ὅτι πρέπει νά προωθηθεῖ ὁ πρωτογενής ἀναπτυξιακός
τομέας πού εἶναι ἀπόλυτα ἀναγκαῖος γιά τήν ἐθνική οἰκονομία.
Δέν ξέρω μέ ποια κριτήρια γίνεται ὁ χαρακτηρισμός τῶν δασικῶν ἐκτάσεων.
Ἀπό τήν πυκνότητα καί μόνο; Μήπως θά πρέπει νά γίνει
καί ποιοτικός ἔλεγχος τῶν δένδρων πού ὑπάρχουν καί νά
προσδιορισθοῦν οἱ περιοχές πού μποροῦν νά καλλιεργηθοῦν ξανά;
Ἡ φωτογραφία πού δημοσιεύω χαρακτηρίζεται ὡς δασική περιοχή.
Εἶναι ὅμως γεμάτη ἐλιές καί ὄχι μόνο. Θεωρῶ λοιπόν
ὅτι πρέπει νά γίνει ἐπαναξιολόγηση μέ γνώμονα τήν
δυνατότητα ἐπανεκκινήσεως τοῦ πρωτογενοῦς τομέα.
Περιοχές πού παρουσιάζουν μεγάλη πυκνότητα δενδροκαλλιεργειῶν
καί ἰδίως ἐλιῶν νά ἀντιμετωπισθου μέ ἰδιαίτερο τρόπο.
Ἴσως καί μέ μεταβατικές διατάξεις ὅπως: ἄνσέ 5 π.χ. χρόνια
οἰ ἐκτάσεις αὐτές πού παρουσιάζουν, σύμφωνα μέ τήν
γνωμοδότηση βέβαια γεωπόνων, δενδροκαλλιέργιες
καί κυρίως έλιές δέν καλλιεργηθοῦν νά περιέρχονται στίς δασικές
ἐκτάσεις ἤ σέ εἰδική κατηγορία πού θά πρέπει νά μελετηθεῖ
ποιά θά εἶναι. Ἐδῶ ὑπεισέρχεται ἡ ἔννοια τῶν χρήσεων γῆς
πού κάποια στιγμή κάτι πρέπει νά γίνει, μιά καί τά κατά
καιρούς ὑπουργεῖα, κλείνουν τά μάτια. Ὅσον ἀφορᾶ τόν φόβο
μήπως ἀντί γιά καλλιέργειες μετατραποῦν σέ τουριστικές περιοχές,
γιά αὐτό ὑπάρχει ἡ νομοθεσία πού καθορίζει τά θέματα αὐτά
γιά τήν ἐκτός σχεδίου δόμηση. Καί ἡ ὁποία μπορεῖ νά
συμπληρωθεῖ ἄν χρειάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου