Παρουσίαση βιβλίου με την Υπογραφή του Λευκαδιτη Παναγιώτη Σκληρού «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» από τον Σύλλογο Λευκαδίων Πάτρας «Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ» και τον εκδοτικό Οίκο Fagottο : "

   

   

Πάτρα Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023 στον «Πολυχώρο Εκδηλώσεων Αγορά Αργύρη»,

Συντονισμός-παρουσίαση: Ελευθερία Στεργιοπούλου, Δημοσιογράφος ραδιοφωνική παραγωγός – εκδότρια περιοδικού

Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου του Λευκαδιτη Συγγραφέα Παναγιώτη Σκληρού "Μικρές Λευκαδίτικες ιστορίες " απο τις εκδόσεις Fagotto. Πληθος κόσμου τιμησε την εκδήλωση μεταξύ αυτών η Λευκαδίτισσα κ Χαρά Παπαδάτου Τοπογράφος Αρχιτέκτων Μηχανικός Συγγραφέας και ο
Λευκαδίτης κ Μελάς Παναγιώτης πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας
Tην παρουσίαση επένδυσαν μουσικα ...Οι Κανταδοροι του συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας SANTA MAURA με μαέστρο την Δήμητρα Αψώμοτου.

Λίγα Λόγια !

Με τις Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες " ο Παναγιώτης Σκληρός ,στην πρώτη του συγγραφική προσπάθεια μας παρουσιάζει με συγκίνηση αμεσότητα και ακρίβεια τη λαογραφική ταυτότητα του Λευκαδίτικου πολιτισμού , των δεκαετιών 1950-1970 περισσότερο της νότιας, ορεινής, καμπίσιας και θαλασσινής, ευρύτερης περιοχής της μία αφηγηματική θεραπευτική ανάκληση της μνήμης !

Δημιουργεί με την πένα του ένα μικρό ντοκιμαντέρ και μας παρουσιάζει ι

Μόχθο ,Ιδρώτα , Ζωής Τραγούδι , ελπίδα νιότης !

Δεν μας ωραιοποιεί, καταστάσεις ούτε και αποσιωπά τις σκληρές συνθήκες της αγροτιάς που έφερνε ροζαριασμένα χέρια και ποδολόγες

Μας παίρνει από το χέρι και μας βοηθά να αγγίξουμε τον ιδρώτα τους να γευτούμε το μόχθο τους και μας πάει με μαεστρία στους κάμπους και τις θάλασσες της βασιλικής του 50 του 60 του 70

Μας αφήνει να μπούμε μέσα στο πάλεμα της ψυχής των ντόπιων ,μας ωθεί με μαεστρία να νοιώσουμε την ελπίδα της νιότης των ,που τους βοήθησε να προχωρήσουν και να διαμορφώσουν τον δικό τους τρόπο ζωής μέσα από μια σκληρή και άγνωστη σε πολλούς επιβίωση

Με Ιερό σεβασμό μας οδηγεί σε Ιόνιες Μνήμες και σένα ΧΤΕΣ που απειλείται , άγρια από τη λήθη του χρόνου που προσπαθεί να το ξεθωριάσει, ! να ξεθωριάσει ,έθιμα θρύλους και παραδόσεις μιας άλλης εποχής , που όμως δεν μπορούν να σβεστούν !

Στοιβάζονται ,στοιβάζονται στη ροή των χρόνων μέχρι που ΜΑΣ κράζουν από μόνα τους να ξεπεταχτούν ` .

Μας παραθέτει παρατσούκλια και ονοματεπώνυμα -κοινο γνωρισμα της εποχής , των τότε ανθρώπων της γης και μας καλεί με άνεση και τέχνη να νοιώσουμε μέσα μας το πάλεμα και το μοχθο των ανθρώπων της άγνωστης ακόμα σε πολλούς Λευκάδας

Μας παρουσιάζει ι τους πλανώμενους πραματευτάδες, τους «αλογοσούρτες» , τους αλιείς της τράτας, τους «τρατολόους». μας τονίζει με τρυφερότητα –τον δύσκολο, κοπιώδη και επώδυνο βίο των γυναικών που ασχολουνταν με όλα

Μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το εμπόριο των κεραμικών και τη κατασκευή τούβλων και κεραμιδιών , περίπου τη δεκαετία του 1960 που διακινούσαν Αγρότες χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και σπουδές που η επικοινωνία τους με τη χώρα ήταν μια φορά το μήνα με φορτηγό

Οι Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες είναι για όλους μας μια λαογραφική εξιστόρηση ,

Μια εξιστόρηση ,που εξιστορεί με αυθεντικότητα, τις καθημερινές ασχολίες των αγροτών ενός άγνωστου μέχρι τότες τοπίου ενός νησιού των 10ετιών του 50-του 60 του 70 και μας βοηθά να κατανοήσουμε την πολιτισμική τους ταυτότητα . έντεχνα στηριζόμενος σε ζωντανά του βιώματα με επιλεγμένο φωτογραφικό υλικό και ερασιτεχνών αλλά και ιδιοφυών φωτογράφων ,όπως ο γνωστός σε όλους τους νοτιολευκαδίτες Fritz berger - {γνωστός σε όλους ως Riko  } μας οδηγεί στα λευκαδίτικα έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου των που έθρεψε όλους και τα χωριά των<< Ηνωμένων Πολιτειών>> της Λευκάδας.{ Ονομασία των χωριών της Νότιας Λευκάδας Μανάσι ρουπακιά κλπ } με το DNA της Λευκαδίτικης γης !

Μας κάνει συνταξιδιώτες σε Ένα νοερό ταξίδι που ξαναθυμάται μνήμες ,και ντύνει την ανέχεια των καιρών με ελπίδα τότες που τα κορίτσια έπαιρναν πόζες κοντά σενα πανσέ και ξάπλωναν στην μανα γη λουσμένες με τα θεϊκά χρώματα της φύσης

Ένα μάθημα πράσινης ανάπτυξης θα έλεγε κανείς όταν ο ταμίας του ΣΜ αρνείται να πουλήσει στην κ Μαρία φακελωμένα δαφνόφυλλα και την παραπέμπει στις θεόρατες δάφνες της εκκλησιάς της Παναγιάς

Ένα πόνημα μόχθου Λαού ,άξιο για τη γνώση όλων ΜΑΣ , μια παρακαταθήκη Μνήμης που πρέπει να μείνει και να ζεστάνει τις καρδιές μας! 

Να ,μην ξεχαστεί !!!
ΗΛΙΟΤΑΞΙΔΟ !!!
=========================================================== 

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν ;

 η Λευκαδίτισσα κ Χαρά Παπαδάτου Αρχιτέκτων Μηχανικός Συγγραφέας και ο

Λευκαδίτης κ Μελάς Παναγιώτης πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας

Ομιλητές
Ευγενία Αρβανίτη.

Η Δρ Ευγενία Αρβανίτη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πατρών (ΤΕΕΑΠΗ) με γνωστικό αντικείμενο διαφορετικότητα και ετερότητα στην εκπαίδευση


Λάμπρος Βρεττός, Συγγραφέας-διδάσκαλος τ. Γεν Γραμματέας του Συλλόγου
Παναγιώτης Σκληρός, Πρώην Δήμαρχος Λευκάδας, πτυχιούχος Ανοιχτού Πανεπιστημίου, σχολή Ελληνικού και Ευρωπαϊκού πολιτισμού.16
Ασπρογέρακας Νικόλαος Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Λευκαδίων Πάτρας «Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ»
Aποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε ο Λευκαδίτης, ηθοποιός, σκηνοθέτης Φάνης Δίπλας.


Από τους Κανταδόρους της Santa maura με μαέστρο την Δήμητρα Αψόμωτου. ακούστηκαν οι Καντάδες { Κάθε φορά σε συσχετισμό με τα περιεχόμενα που διαβάστηκαν με συγκίνηση από τον σκηνοθέτη κ Φάνη Δίπλα } :

Ελα και Συ του Ηλία Γεωργάκη !

Πάμε σαν άλλοτε ,η Χαραυγή το παλιό το ταβερνάκι

Σε μικρή δεξίωση έξωθεν του χώρου προσφέρθηκαν Λευκαδίτικα κεράσματα (χουσμερή, η λευκαδίτικη λαδόπιτα, το λευκαδίτικο κρασί βαρτζαμι, καφές και αναψυκτικά).

==========================================

Παρουσιάζουμε μια κριτική απλή δυνατη γλαφυρή και ομορφη από το φίλο του συλλόγου μας Δημιουργία καιΈμπνευση τον οποίο και ευελπιστούμε να δούμε στη παρουσιαση

Σας ευχαριστούμε για την ξεχωριστή σσς κριτική Σας περιμενουμε

Είχα την « αγαθή τύχη» –χρεώστης κι εγώ όντας του τόπου μου- να αποκτήσω τούτο το βιβλίο. Νοιώθεις ότι ο συγγραφέας επιστρέφει στον τόπο του λίγα από εκείνα που ο ίδιος απλόχερα του έχει χαρίσει…. το φως το λευκαδίτικο, τα νάματα …τη συγκίνηση, τα συναισθήματα, το ωραίο ταξίδι αναμνήσεων στον χώρο και τον χρόνο, με λέξεις, εικόνες, συνειρμούς. Σίγουρα κανένα βιβλίο δεν μπορείς να το γράψεις μόνος σου κι ας έχει πολλή μοναξιά η γραφή. Το παλεύεις μήνες και μήνες, χρόνους και χρόνους, με την πένα ν’ ανασκάφτει τη μνήμη και τις λέξεις να χορεύουν μπροστά σου, άλλες να παίζουν κρυφτούλι κι άλλες να φανερώνονται σαν παλιές σου συντρόφισσες, λέξεις που ειπώθηκαν από άλλα στόματα. Το γράφεις με τους συνοδοιπόρους σου, με τους ανθρώπους που μοιράστηκες βιώματα κι εμπειρίες, μ’ εκείνους που έσκαψαν κι άνοιξαν θεμέλια γερά, μ’ εκείνους που κόπιασαν να στερεώσουν «αγκωνάρια στους τοίχους» για να μπορέσεις να βάλεις κι εσύ ένα μικρό λιθαράκι «στο κτήριο». Καλή «αειθαλή» συνέχεια με έμπνευση ψυχής ζωογόνα.ευχή

——————-

Συνεχίζοντας και ευχαριστώντας μας αναφέρει

Θαρρώ λοιπόν, πως πέρα από το ταξίδι… το βιβλίο αποτελεί έναν ύμνο στην κοινωνία της Λευκάδας σε μια δύσκολη εποχή. Για το δημιουργό οι βιωματικές μαρτυρίες, οι φωτογραφίες, το περιβάλλον, οι αναφορές… (ιστορικές, κοινωνικές κλπ), η καθημερινή ζωή, οι θρύλοι, τα έθιμα, αφενός σ αποτέλεσαν ένα σημαντικό εργαλείο μελέτης βαθιάς και προσεκτικής… αφετέρου 'προκαλούσαν" να καταδειχθούν. Όπως και έγινε… σε μια γλώσσα γραφής ρέουσα και μελωδική .

Οι μνήμες του συγγραφέα ανακαλούνται από τα παιδικά και μετέπειτα χρόνια …μεταφέρονται γοητευτικά αυτούσιες…. ανιχνεύουν τις απανωτές επιστρώσεις… έχουν ένα ιδιαίτερο άρωμα σπιτικής θαλπωρής, ουσιαστικών φιλικών δεσμών, ένα μωσαϊκό ήχων, εικόνων και αναμνήσεων που δεν ξεθωριάζουν όσα χρόνια κι αν περάσουν, αντίθετα, όσο περνά ο χρόνος αποκτούν όλο και μεγαλύτερη λάμψη. Αυτή η ενθύμηση χαρακτηριστικών του χωριού ή της πόλης, οι φιγούρες των ανθρώπων των περασμένων χρόνων, οι νεανικές περιπέτειες με τους φίλους , τα αθώα ξεπετάγματα, η αυθεντικότητα, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη που χαρακτήριζε τις ανθρώπινες σχέσεις εκείνης της εποχής, η σοφία των απλών ανθρώπων που μπορούσες να την αντικρίσεις σε κάθε πτυχή της καθαρότητάς τους, στα απλά, στα τετριμμένα, στα μάτια και το βλέμμα τους, συγκινεί υπέρμετρα και χρήζει πολλαπλές αναγνώσεις…. πάντα με τα μάτια της ψυχής. Να είσαστε καλά.

Ένα ταξίδι ευχάριστο, γεμάτο αναμνήσεις και νοσταλγίες, σ’έναν κόσμο γεμάτο ζωή κι αλήθεια.

============================================

Δυό λόγια για τον Συγγραφέα !

Ο Παναγιώτης Σκληρός γεννήθηκε στη Βασιλική Λευκάδας ένα χρόνο πριν το 1950 . Τέλειωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στο χωριό του και το λύκειο στο νυχτερινό της Καλλιθέας στην Αθήνα, ενώ συγχρόνως δούλευε. Φοίτησε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στις σχολές του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού πολιτισμού όταν πια ήταν 55 χρονών.

Γύρισε στη Λευκάδα το 1974 κι εγκαταστάθηκε μόνιμα ως έμπορος ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τα κοινά από τα νεανικά του χρόνια. Μέλος σε πολλούς μαζικούς φορείς του νομού, πρόεδρος στον Ορφέα για αρκετά χρόνια αλλά και ενεργός στην τοπική αυτοδιοίκηση σαν νομαρχιακός σύμβουλος, δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος και Δήμαρχος Λευκαδίων από το 1999 εως το 2002

.πτυχιούχος Ανοιχτού Πανεπιστημίου, σχολή Ελληνικού και Ευρωπαϊκού πολιτισμού

.Το μεγάλο του αποτύπωμα (εκτός από τον πολιτισμό σε συνεργασία με τον Κυριακο Σφέτσα) ,ήταν και η ξύλινη γέφυρα στην είσοδο της πόλης (απέναντι από το ΚΑΡΜΑ).

με πρωτοβουλία του Ηλία Γεωγάκη , γνωστού Δημοσιογράφου - σε συνεργασία με το Δήμο, την Ενωση Ξενοδόχων και κάποιους ελεύθερους επαγγελματίες, έιχαν έρθει από το 1986 και για μια δεκαετία -και έχουν φιλοξενηθει στη Λευκάδα -περιπου 650 δημοσιογράφοι από ‘όλα τα ΜΜΕ της Αθήνας καθως και ξένοι ανταποκριτές.Με τα γνωστά αποτέλέσματα στην προβολή του νησιού.

Υπήρξε ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων και παράλληλα αρθρογραφούσε σε τοπικά έντυπα. Από το 2020 γράφει τα βιώματα και τις μνήμες των παιδικών του κυρίως χρόνων και τα δημοσιεύει σε τοπικά sites.

Δεν διεκδικεί, όπως λέει, τον ρόλο του συγγραφέα γι’ αυτό και τα κείμενά του μιλούν αυθόρμητα στον καθένα, στη γλώσσα που μιλάει κι ο ίδιος στους φίλους του, χωρίς φίλτρα και χωρίς καθωσπρεπισμούς.

Οι ψηφίδες της μνήμης του μας μεταφέρουν στο κλίμα και την ατμόσφαιρα των χρόνων μιας άλλης  εποχής που έχει πια φύγει

 .