αναδημοσίευση από εφημ.ΛΕΥΚΑΣ φ.246 26/7.1985
Λόγια τιμής Γιάννη Αθηνιώτη στη Ιερή Μνήμη της
.
Νίτσα - Φεβρωνία Παπαδάκη Σταύρακα !
Πόλος Πολιτισμού για τη Λευκάδα του 1960
Γεννήθηκες σε Άιγιοπελαγίτικο νησί .
Σε νανούρισε γαλάζιας πλατιάς θάλασσας τ άγέρι ,
διαβαίνοντας πότε σαν ψίθυρος ,πότε σαν βουή .
..
..Aνάμεσα στις επάλξεις του Προγονικού σου Πύργου .
παιδούλα ,εκεί αναβασμένη ,κοίταζες το πέλαγος ,έκλεβες τη μαγεία του ,
ζύμωνες με τούτη την παιδική ψυχή σου ...
... κι η μοίρα ,έγραφε στο βιβλίο της , ...σ΄άλλες θάλασσες να ΄ρτεις ,.....
.... μακρινές ,......
... σ΄άλλο νησί νάράξεις ,
...νατ΄αγκαλιάσεις στοργικά ,
...να το φιλήσεις ,πολλά να του χαρίσεις .
Και τούτο το φτωχό να σου προσφέρει δώρο ταπεινό ,
το χώμα του , ! το κορμί σου νά αναπάψεις .
Μια πόλη ,ένα νησί έκανε τότενες ευχή .
<< Καλό Ταξίδι Κυρία , το στερνό σου >> .
Στον Πύργο του Πατέρα σου Φεβρωνία Παπαδάκη Σταύρακα , δεν υπήρχαν κρύπτες εγκλήματος ,δεν πρόβαλαν τη νύχτα φαντάσματα να σέρνουν αλυσίδες ,ψυχές να φέρνουν το σταυρό του Ιησού .
Δεν υπήρχε τάφος ολόγυρα να προστατεύει τον Πυργοδεσπότη από τις επιθέσεις της δίκαιης εκδικητικής μανίας .
Ητανε Πύργος Λευτεριάς .
Εκεί γλυκοκοιμόντανε τα οράματα ενός Λαού αποσταμένου ,
αναστέναζε η Επανάσταση .
Θρηνούσανε σάγκαλιά παρηγοριάς , μάνες Παναγίες .
Xαμογελούσε η αγάπη .
Δεν υπήρχε ο δυνατός επίβουλος .
Τ΄όνομα Πύργος το πήρε απ την πνευματική και ανθρωπιστική του ανάταση ,
το φώς της καλοσύνης .
Εκεί μέσα σβήνανε ¨Ηλιοι .... και νέοι ανατέλανε.
Από τους Ήλιους των Πατεράδων σου ,πήρες το Φώς να το μεταλαμπαδέψεις σε τούτη τη μακρινή τη Χωροπούλα ,τη Λευκάδα ,
να το συνταιριάσεις με το δικό της Φώς ,
συνταιριάζοντας έτσι δυο ήλιους , δυο πολιτισμούς .
Τον Αιγιοπελαγίτικο και τον Ιόνιο της Επτανήσου .
Χίλια ευχαριστώ Χρωστάμε στο ταίρι της ζωής σου ,
τον Γιατρό μας ,τον Φίλο ,τον συντοπίτη ,
το γιατρό το Σταύρακα ,για το δώρο του ,
να μεταφυτέψει στη Λευκάδα τα κρίνα της Ψυχής σου .
Σε καλοδεχτηκε η Λευκάδα ! Νύφη .
Σαν πάτησες το πόδι σου εδώ ,
πυρπόλησες τις παληές των Πύργων παραδόσεις με το χαμόγελό σου ,
το χαμόγελο της καλοσύνης .
Η μόρφωσή σου , έσπασε τις αλυσίδες της προκατάληψης .
Γκρέμισες το ξόανο του δισταγμού .
¨Οσο κι αν μεγαλοκρατούσες ,
δε μίλησες ποτέ για την καταγωγή σου .
Δεν ζωγραφίστηκε ποτέ ,στο πρόσωπό σου ,ο θλιβερός εγωισμός .
Κάπου στην Ψυχή σου ,τραγούδαγε συντροφικά με τη λύρα κάποιου Αγγελου τούτος ο Λόγος .
Ο ταπεινών υψωθήσεται .!
Υψώθηκες για να καθίσεις στην ψυχή μας Κυρία .
Πήρες πολλές φορές στα χέρια σου την ανάγκη μας
και τη γλύκανες ,με της παρηγοριάς το χάδι .
Χάρισες στα παιδόπουλα της νέας σου μικροπατρίδας
τα δώρα της μόρφωσής σου.
Και πώς Θεέ μου !
Δίχως να παίξουν δίπλα σου Πνευματικές Φαμφάρες ,
δίχως να βροντάνε τα τύμπανα της επίδειξης .
Στάθηκες στην έδρα του σχολείου ,με την κατανόηση ,την προθυμία ,
την ευγένεια ,την ψυχολογική κατάρτιση κι ήταν ,ως λένε ,οι ώρες διδασκαλίας
Λειτουργία κι ο στερνός λόγος μεταλαβή .
Δεν κλείστηκες στενά ,μικρόψυχα στο επαγγελματικό σου καθήκον .
Ανοιξες διάπλατα τον ψυχικό σου κόσμο και προσέφερες από το κέρας της καρδιά σου ,σαν άλλη Αμάλθεια τα καλλιτεχνικά σου δώρα .
Πήρες στους δυνατούς γυναικείους ¨ωμους σου ευθύνες Σωματείων
κι έγινες αχθοφόρος Άτλας επάξιος της ανάγκης και των υποχρεώσεων .
Το Σταυρακαίικο ήτανε μια κυψέλη Πνεύματος .
Το σαλόνι ΤΟΥ ,δεν ήταν το Δωμάτιο υποδοχής μιας επετείου .
Εσφυζε καθημερινά από Ζωή. ¨
Αφηνε Φως πνεύματος να διασκορπίζεται στην πόλη , δημιουργώντας εστία ανάτασης .
Είχα την μεγάλη τύχη ,να συνεργαστώ μαζί σας ,στα καλλιτεχνικά σας οράματα .
να γίνω ο ταπεινός Οικοδιδάσκαλος της Φύτρας σας .
Η επαφή μου με οδηγό την πείρα δημιούργησε σε μένα τη πίστη
ότι τούτη η Φύτρα ¨Αννα Σταύρακα και Σούλα Σταύρακα ,
θαταν επάξια παιδιά των γονέων και δεν με γέλασαν η πείρα και ένστικτο .
Τα βλαστάρια της Οικογένειας Παπαδάκη -Σταύρακα δεν είχαν τίποτα το αληθοφανές ,
ήτανε η ίδια η αλήθεια .
¨¨Ητανε το πνεύμα ,με τον ευγενικό του στόχο ,ντυμένο όλη την κληρονομική γοητεία .
Δεν κρύβανε τη μεγαλοποίηση, την υπερβολή , την εξόντωση .Δε μίλαγε μέσα τους η επίδειξη ,ο θλιβερός εγωισμός ,αλλά η ταπεινοφροσύνη.
Πόσο θα χαίρονται οι ψυχές των γονιών για τούτη την πτυχή ζωής π΄αφησαν πίσω τους ,από πανάκριβο μετάξι Ανατολής ..
,Κυρία ,
Κυρία Νίτσα ,
Φεβρωνία !
πίστευες στα δικαιώματα του ανθρώπου ,
στο ελπιδοφόρο αύριο ,
στην Πρόοδο την δικαιοσύνη.
Είχες βωμό σου την πατρίδα και τρίποδό σου το Ιδανικό .
Τούτο ερέθιζε τους Ζωίλους επικριτές σου ότι δεν μπορείς να το αγγίξεις ,το φτύνεις .
Ο,τι δεν μπορείς έστω και να το μιμηθείς ,το απορρίπτεις ,το εχθρεύεσαι.
Στις φοβερές μέρες της επαγγελματικής σου σταδιοδρομίας ,'επαθες αγκύλωση ,στην σπονδυλική σου στήλη ,της πέρασες όμως σίδερο και δεν υποκλήθηκες .
Διάβηκες αγέρωχα ανάμεσα από την παλιατσαρία της σκέψης .
Φεβρωνία -
.
Νίτσα Παπαδάκη Σταύρακα ,
η Γή δημιουργεί τέρατα , ο Θεός δημιουργεί πνεύματα !
Τα τέρατα γίνονται κοπριά ,τα πνεύματα πλανιώνται στο διάστημα .
¨Οσο και αν κουράστηκες ,είχες τη μεγάλη τύχη να ζείς τη λάμψη των Ουρανών .
Τούτη η λάμψη σου χάρισε το μεγάλο δώρο , το ¨ονομα ΚΥΡΙΑ !!
με τούτο το ¨ονομα η Λευκάδα σε γνώρισε ,σε έζησε
και με τούτο θα σε θυμάται για πάντα !
Στη μνήμη σου τούτος ο ταπεινός λόγος ,
ένα ολοκόκκινο τριαντάφυλλο από τις σέρες κοινού μας φίλου ,
που με προθυμία και συγκίνηση φιλοξενεί στη << ΛΕΥΚΑΔΑ >> του
το λόγο ρόδο ,Θυμίαμα ,απομεινάρι παλιάς αλλά αξέχαστης θύμησης
με Τιμή στην Ιερή Σου Μνήμη ! ΚΥΡΙΑ !!
Γιάννης Αθηνιώτης
Λόγια τιμής Γιάννη Αθηνιώτη στη Ιερή Μνήμη της
.
Πόλος Πολιτισμού για τη Λευκάδα του 1960
Γεννήθηκες σε Άιγιοπελαγίτικο νησί .
Σε νανούρισε γαλάζιας πλατιάς θάλασσας τ άγέρι ,
διαβαίνοντας πότε σαν ψίθυρος ,πότε σαν βουή .
..
..Aνάμεσα στις επάλξεις του Προγονικού σου Πύργου .
παιδούλα ,εκεί αναβασμένη ,κοίταζες το πέλαγος ,έκλεβες τη μαγεία του ,
ζύμωνες με τούτη την παιδική ψυχή σου ...
... κι η μοίρα ,έγραφε στο βιβλίο της , ...σ΄άλλες θάλασσες να ΄ρτεις ,.....
.... μακρινές ,......
... σ΄άλλο νησί νάράξεις ,
...νατ΄αγκαλιάσεις στοργικά ,
...να το φιλήσεις ,πολλά να του χαρίσεις .
Και τούτο το φτωχό να σου προσφέρει δώρο ταπεινό ,
το χώμα του , ! το κορμί σου νά αναπάψεις .
Μια πόλη ,ένα νησί έκανε τότενες ευχή .
<< Καλό Ταξίδι Κυρία , το στερνό σου >> .
Στον Πύργο του Πατέρα σου Φεβρωνία Παπαδάκη Σταύρακα , δεν υπήρχαν κρύπτες εγκλήματος ,δεν πρόβαλαν τη νύχτα φαντάσματα να σέρνουν αλυσίδες ,ψυχές να φέρνουν το σταυρό του Ιησού .
Δεν υπήρχε τάφος ολόγυρα να προστατεύει τον Πυργοδεσπότη από τις επιθέσεις της δίκαιης εκδικητικής μανίας .
Ητανε Πύργος Λευτεριάς .
Εκεί γλυκοκοιμόντανε τα οράματα ενός Λαού αποσταμένου ,
αναστέναζε η Επανάσταση .
Θρηνούσανε σάγκαλιά παρηγοριάς , μάνες Παναγίες .
Xαμογελούσε η αγάπη .
Δεν υπήρχε ο δυνατός επίβουλος .
Τ΄όνομα Πύργος το πήρε απ την πνευματική και ανθρωπιστική του ανάταση ,
το φώς της καλοσύνης .
Εκεί μέσα σβήνανε ¨Ηλιοι .... και νέοι ανατέλανε.
Από τους Ήλιους των Πατεράδων σου ,πήρες το Φώς να το μεταλαμπαδέψεις σε τούτη τη μακρινή τη Χωροπούλα ,τη Λευκάδα ,
να το συνταιριάσεις με το δικό της Φώς ,
συνταιριάζοντας έτσι δυο ήλιους , δυο πολιτισμούς .
Τον Αιγιοπελαγίτικο και τον Ιόνιο της Επτανήσου .
Χίλια ευχαριστώ Χρωστάμε στο ταίρι της ζωής σου ,
τον Γιατρό μας ,τον Φίλο ,τον συντοπίτη ,
το γιατρό το Σταύρακα ,για το δώρο του ,
να μεταφυτέψει στη Λευκάδα τα κρίνα της Ψυχής σου .
Σε καλοδεχτηκε η Λευκάδα ! Νύφη .
Σαν πάτησες το πόδι σου εδώ ,
πυρπόλησες τις παληές των Πύργων παραδόσεις με το χαμόγελό σου ,
το χαμόγελο της καλοσύνης .
Η μόρφωσή σου , έσπασε τις αλυσίδες της προκατάληψης .
Γκρέμισες το ξόανο του δισταγμού .
¨Οσο κι αν μεγαλοκρατούσες ,
δε μίλησες ποτέ για την καταγωγή σου .
Δεν ζωγραφίστηκε ποτέ ,στο πρόσωπό σου ,ο θλιβερός εγωισμός .
Κάπου στην Ψυχή σου ,τραγούδαγε συντροφικά με τη λύρα κάποιου Αγγελου τούτος ο Λόγος .
Ο ταπεινών υψωθήσεται .!
Υψώθηκες για να καθίσεις στην ψυχή μας Κυρία .
Πήρες πολλές φορές στα χέρια σου την ανάγκη μας
και τη γλύκανες ,με της παρηγοριάς το χάδι .
Χάρισες στα παιδόπουλα της νέας σου μικροπατρίδας
τα δώρα της μόρφωσής σου.
Και πώς Θεέ μου !
Δίχως να παίξουν δίπλα σου Πνευματικές Φαμφάρες ,
δίχως να βροντάνε τα τύμπανα της επίδειξης .
Στάθηκες στην έδρα του σχολείου ,με την κατανόηση ,την προθυμία ,
την ευγένεια ,την ψυχολογική κατάρτιση κι ήταν ,ως λένε ,οι ώρες διδασκαλίας
Λειτουργία κι ο στερνός λόγος μεταλαβή .
Δεν κλείστηκες στενά ,μικρόψυχα στο επαγγελματικό σου καθήκον .
Ανοιξες διάπλατα τον ψυχικό σου κόσμο και προσέφερες από το κέρας της καρδιά σου ,σαν άλλη Αμάλθεια τα καλλιτεχνικά σου δώρα .
Πήρες στους δυνατούς γυναικείους ¨ωμους σου ευθύνες Σωματείων
κι έγινες αχθοφόρος Άτλας επάξιος της ανάγκης και των υποχρεώσεων .
Το Σταυρακαίικο ήτανε μια κυψέλη Πνεύματος .
Το σαλόνι ΤΟΥ ,δεν ήταν το Δωμάτιο υποδοχής μιας επετείου .
Εσφυζε καθημερινά από Ζωή. ¨
Αφηνε Φως πνεύματος να διασκορπίζεται στην πόλη , δημιουργώντας εστία ανάτασης .
Είχα την μεγάλη τύχη ,να συνεργαστώ μαζί σας ,στα καλλιτεχνικά σας οράματα .
να γίνω ο ταπεινός Οικοδιδάσκαλος της Φύτρας σας .
Η επαφή μου με οδηγό την πείρα δημιούργησε σε μένα τη πίστη
ότι τούτη η Φύτρα ¨Αννα Σταύρακα και Σούλα Σταύρακα ,
θαταν επάξια παιδιά των γονέων και δεν με γέλασαν η πείρα και ένστικτο .
Τα βλαστάρια της Οικογένειας Παπαδάκη -Σταύρακα δεν είχαν τίποτα το αληθοφανές ,
ήτανε η ίδια η αλήθεια .
¨¨Ητανε το πνεύμα ,με τον ευγενικό του στόχο ,ντυμένο όλη την κληρονομική γοητεία .
Δεν κρύβανε τη μεγαλοποίηση, την υπερβολή , την εξόντωση .Δε μίλαγε μέσα τους η επίδειξη ,ο θλιβερός εγωισμός ,αλλά η ταπεινοφροσύνη.
Πόσο θα χαίρονται οι ψυχές των γονιών για τούτη την πτυχή ζωής π΄αφησαν πίσω τους ,από πανάκριβο μετάξι Ανατολής ..
,Κυρία ,
Φεβρωνία !
πίστευες στα δικαιώματα του ανθρώπου ,
στο ελπιδοφόρο αύριο ,
στην Πρόοδο την δικαιοσύνη.
Είχες βωμό σου την πατρίδα και τρίποδό σου το Ιδανικό .
Τούτο ερέθιζε τους Ζωίλους επικριτές σου ότι δεν μπορείς να το αγγίξεις ,το φτύνεις .
Ο,τι δεν μπορείς έστω και να το μιμηθείς ,το απορρίπτεις ,το εχθρεύεσαι.
Στις φοβερές μέρες της επαγγελματικής σου σταδιοδρομίας ,'επαθες αγκύλωση ,στην σπονδυλική σου στήλη ,της πέρασες όμως σίδερο και δεν υποκλήθηκες .
Διάβηκες αγέρωχα ανάμεσα από την παλιατσαρία της σκέψης .
Φεβρωνία -
.
Νίτσα Παπαδάκη Σταύρακα ,
η Γή δημιουργεί τέρατα , ο Θεός δημιουργεί πνεύματα !
Τα τέρατα γίνονται κοπριά ,τα πνεύματα πλανιώνται στο διάστημα .
¨Οσο και αν κουράστηκες ,είχες τη μεγάλη τύχη να ζείς τη λάμψη των Ουρανών .
Τούτη η λάμψη σου χάρισε το μεγάλο δώρο , το ¨ονομα ΚΥΡΙΑ !!
με τούτο το ¨ονομα η Λευκάδα σε γνώρισε ,σε έζησε
και με τούτο θα σε θυμάται για πάντα !
Στη μνήμη σου τούτος ο ταπεινός λόγος ,
ένα ολοκόκκινο τριαντάφυλλο από τις σέρες κοινού μας φίλου ,
που με προθυμία και συγκίνηση φιλοξενεί στη << ΛΕΥΚΑΔΑ >> του
το λόγο ρόδο ,Θυμίαμα ,απομεινάρι παλιάς αλλά αξέχαστης θύμησης
με Τιμή στην Ιερή Σου Μνήμη ! ΚΥΡΙΑ !!
Γιάννης Αθηνιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου