Ομοσπονδία Συλλόγων Επιχειρηματιών Ενοικιαζόμενων Δωματίων - Διαμερισμάτων Ν. ΛευκάδαςΔήμος Καρυάς http://www.holidaysinlefkada.eu/

http://www.holidaysinlefkada.eu

Δημοτικά Διαμερίσματα : Καρυάς, Εγκλουβής, Πηγαδησάνων.

Ο Δήμος Καρυάς βρίσκεται στη κεντρική - ορεινή Λευκάδα . Το Δ.Δ. Καρυάς βρίσκεται σε απόσταση 14 χιλιομέτρων από τη πρωτεύουσα του Νομού και είναι η έδρα του Δήμου. Είναι χτισμένο μέσα στο πράσινο και την ηρεμία.

Αξιοθέατα

Η ορεινή Λευκάδα έχει τις δικές της ομορφιές. Ο κύριος ορεινός όγκος στο κέντρο του νησιού έχει τις υψηλότερες κορυφές όπως στο βουνό Σταυρωτά (1182 μ.). Πάνω στα βουνά σχηματίζονται αμέτρητα στενά οροπέδια σε διαφορετικά ύψη. Στα χαμηλότερα κυριαρχούν οι ελιές, όπως και σε όλο το νησί. Στο Λιβάδι της Καρυάς, ένα μεγάλο πλάτωμα κοντά στο πρώτο χωριό, τους Πηγαδησάνους, υπάρχουν κάθε είδους καλλιέργειες. Εδώ το έδαφος είναι εξαιρετικά εύφορο για σιτηρά, δημητριακά, περιβόλια και αμπέλια. Η περιοχή διαθέτει επίσης πολλά νερά. Στην άκρη του κάμπου σε μια ειδυλλιακή πλαγιά βρίσκεται και η μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, γνωστή ως Αη Γιάννης στο Λιβάδι. Ιδρύθηκε το 1605. Το μοναστήρι έχει πλούσια ιστορία για περισσότερα από 300 χρόνια, με σημαντική παρουσία στην οικονομική ζωή και στην πνευματική κίνηση όλου του νησιού. Μέσα στο ναό λέγεται ότι έχει ταφεί ο αρματωλός Σίμος Μπούας ή Γρίβας, το 1622. Οι Ενετοί διέθεσαν πολλά ακίνητα γι' αυτό, το 1702. Η μονή της Οδηγήτριας έγινε μετόχι του εκείνη την εποχή και λίγο αργότερα προστέθηκαν άλλοι δεκαπέντε ναοί του νησιού. Στις αρχές του 19ου αιώνα το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη ήταν το πλουσιότερο και πολυπληθέστερο στη Λευκάδα. Οσημερινός ναός είναι νεότερος, μονόχωρος, με ξύλινη στέγη και με γυναικωνίτη.

Έχει εξαιρετικές τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 1736 έως το 1753. Στο βόρειο τοίχο σώζονται τοιχογραφίες σε τρεις ζώνες. Στην πρώτη ολόσωμοι άγιοι, στη μεσαία στηθάρια αγίων και στην πάνω μεγάλες πολυπρόσωπες παραστάσεις φθαρμένες αρκετά από τον χρόνο. Στα δυτικά διακρίνονται ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Δύο από τις δεσποτικές εικόνες, έργα του Τομάζο Τζεν της κρητικής σχολής από το 1753, κλάπηκαν το 1965. Δίπλα στο καθολικό της μονής, μέσα σε πυκνή βλάστηση, υπάρχει το ερειπωμένο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Το χωριό Πηγαδησάνοι είναι ένας όμορφος οικισμός με λιθόκτιστα σπίτια στην άκρη του Λιβαδιού σκαρφαλωμένο σε μια απότομη καταπράσινη πλαγιά. Ένα από τα αξιοθέατα του χωριού είναι η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Στην περιοχή υπάρχει το ιππήλατο ελαιοτριβείο του Κουκουλιώτη, που διατηρείται σε καλή κατάσταση. Αρκετοί ανεμόμυλοι και υδρόμυλοι που βρίσκονται κοντά, μαρτυρούν ότι ο τόπος ήταν πάντα πλούσιος σε καλλιέργειες. Ειδικά για τους νερόμυλους στην περιοχή, οι παλιοί διηγούνται ότι βρίσκονταν πολλοί σε σειρά, ο ένας κάτω απ' τον άλλο και ότι δούλευαν με τα ίδια νερά. λοιοιμύλοι ήταν ιδιωτικοί.

Μέσα στο μύλο υπήρχε το κρεβάτι του μυλωνά, η γωνιά για τη φωτιά και το πάντα φτωχικό νοικοκυριό του. Οι πρώτοι νερόμυλοι πιθανότατα εμφανίστηκαν στο νησί στις αρχές του 18ου αιώνα. Σύμφωνα με πηγές του καθηγητή και λαογράφου Π. Κοντομίχη, το 1760 λειτουργούσαν ήδη 60 νερόμυλοι σ' όλη τη Λευκάδα. Από μαρτυρίες παλιών κατοίκων υπολογίζεται ότι περισσότεροι από δέκα ήταν συγκεντρωμένοι στις περιοχές αυτές. Στη θέση Ανεμομύλια υπάρχει ανεμόμυλος ο οποίος ανήκει στο ΔήμοΚαρυάς και σύντομα θα αποκατασταθεί με τον οπλισμό του και τα φτερά του ομορφαίνοντας το περιβάλλον. Εδώ βρίσκεται και το γεφύρι Μάρκους, ένα πέτρινο παραδοσιακό γεφύρι με καμάρα, που προφανώς χτίστηκε από Ενετούς, γι' αυτό και έχει ενετική ονομασία. Είναι ένα όμορφο γεφυράκι μέσα σε πλούσια βλάστηση που αξίζει να γνωρίσει ο επισκέπτης. λλημιαξεχωριστή φυσική ομορφιά που έχει να επιδείξει ο τόπος, είναι οι καταρράκτες της Ακόνης. Οι καταρράκτες παρουσιάζουν και οικολογικό ενδιαφέρον. Η φύση αυτή έχει εκθειαστεί και στο έργο των δύο μεγάλων ποιητών της Λευκάδας, του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και του Άγγελου Σικελιανού.

Δυο χιλιόμετρα από το χωριό Πηγαδησάνοι είναι η Καρυά, ένα άλλο ορεινό κεφαλοχώρι, που αποτελείται από μικρότερους οικισμούς. Η Καρυά έχει διατηρήσει τα πατροπαράδοτα έθιμα του τόπου. Είναι φημισμενη για τα κεντήματά της. Είναι τα περίφημα καρσάνικα κεντήματα, ένα μοναδικό είδος κεντητικής τέχνης, που ανέπτυξε η Μαρία Σταύρακα ή Κουτσοχέρω, όπως την έλεγαν λόγω αναπηρίας της. Η τέχνη είχε μεγάλη απήχηση και καθιερώθηκε παγκόσμια. Εξαιρετικά είναι και τα υφαντά της περιοχής, φτιαγμένα με ασυνήθιστα μοτίβα και περισσή δεξιοτεχνία. Στο ιδιωτικό Λαογραφικό Μουσείο της Καρυάς ο επισκέπτης παρακολουθεί τη ζωή και ανακαλύπτει το χαρακτήρα του ορεινού Λευκαδίτη. Μέσα από τα παραδοσιακά εκθέματα διαβάζει την επιμονή, την υπομονή και την ευφυΐα των ανθρώπων αυτών που έζησαν κάτω από σκληρές συνθήκες και δημιούργησαν έναν ολοκληρωμένο λαϊκό πολιτισμό. Κάθε χρόνο στις 11 Αυγούστου αναβιώνει ο παραδοσιακός Λευκαδίτικος γάμος με κάθε του λεπτομέρεια, συγκεντρώνοντας μεγάλο ενδιαφέρον. Από τις πιο αξιόλογες εκκλησίες στην Καρυά είναι ο ΄Αγιος Σπυρίδωνας. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Έχει όμορφο, ψηλό κωδωνοστάσιο με ρολόι. Το τέμπλο του σε απλή κλασική γραμμή είναι έργο του Ιωάννη Βρεττού (1925).

Ακόμα μια σπουδαία εκκλησία είναι η Αγία Παρασκευή στο πάνω μέρος του χωριού. Πρόκειται για έναν καλοδιατηρημένο ναό από τις αρχές του 19ου αιώνα. Στολίδι του είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο, λεπτοδουλεμένο έργο σε απλό ρυθμό μπαρόκ του Π. Προσαλέντη από το 1850. Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής φιλοτεχνήθηκε από τον Γ. Πατσαρά και παρουσιάζει ένα ωραιότατο σύνολο. Στην εκκλησία υπάρχουν δύο ελαιογραφίες του Σπυρίδωνα Γαζή η θυσία του Αβραάμ και ο Ιώβ. Στο χωριό υπάρχουν δυο βρύσες από καθαρά πηγαίανερά απ' όπου υδρευόταν παλιότερα όλο το χωριό. Στην Καρυά διατηρείται και ένα παραδοσιακό οινοποιείο, το οινοποιείο του Λαμπίκου. Εκεί γίνεται η παρασκευή τσίπουρου από σταφύλια. Λαμπίκος ονομαζόταν μια πρακτική συσκευή όπου γινόταν η διπλή απόσταξη και έβγαινε το καθαρό τσίπουρο. Περιλάμβανε το καζάνι με το λουλά (σωλήνα) και την κάδη. Πιο πάνω από την Καρυά βρίσκεται η Εγκλουβή. Είναι το πιο ορεινό χωριό του νησιού. Βρίσκεται σε υψόμετρο 730 μέτρων, χτισμένη πάνω σε μικρούς λόφους. Το τοπίο πάνω από την Εγκλουβή αλλάζει. Καθώς το υψόμετρο μεγαλώνει, η βλάστηση αραιώνει και το περιβάλλον γίνεται πιο άγριο και τραχύ. Η περιοχή έχει λίγη αυτοφυή βλάστηση, που περιορίζεται σε θάμνους στα ψηλά της σημεία. Το έδαφος είναι βραχώδες και χαρακτηρίζεται από απότομες χαράδρες. Στα μικρά οροπέδια όμως και στις πλαγιές, όπου υπάρχει λίγο χώμα, υπάρχει κι από ένα χωράφι, που καλλιεργείται ακόμα και σήμερα. Σε κάθε πλαγιάμικρά τοιχία, οι λιθιές, συγκρατούν το χώμα και δεν το αφήνουν να κυλήσει προς τα κάτω δημιουργώντας σκαλοπάτια ή βαθμίδες για την καλλιέργεια των αμπελιών. Ο τρόπος συγκράτησης του χώματος στις πλαγιές με τις λεγόμενες ξερολιθιές είναι χαρακτηριστικό όλων των ορεινών καλλιεργειών της Λευκάδας. Ο τόπος αυτός φαίνεται να διαθέτει και αρκετά πηγαία ύδατα με τα οποία αρδεύονται τα χωράφια της περιοχής.

Πραγματικά, κάθε επισκέπτης εντυπωσιάζεται από την εργατικότητα και τη νοικοκυροσύνη των Λευκαδιτών, που δεν έχουν αφήσει ούτε ένα κομμάτι γης ακαλλιέργητο. Σε όλη την περιοχή ευδοκιμούν ρεβίθια, κουκιά, φακές και σταφύλια, από σπάνιες ποικιλίες, επιτραπέζια ή για κρασί. Μια απ' αυτές είναι το βαρτζαμί ή barzamino, που προφανώς έφεραν μαζί τους οι Βενετσάνοι από το 1684. Απ' αυτό έβγαινε το μαυροκόκκινο κρασί που ήταν περιζήτητο από τους Γάλλους και τους Ιταλούς. Άλλες ποικιλίες λευκαδίτικου κρασιούείναι το γιοματάρι, μαύρο γλυκό, το κεροπάτι, το λευκό και το λάγκερο, απαλό και ελαφρύ κρασί. Ανάμεσα στα καθαυτό κρασοχώρια αναφέρονται επίσημα η Καρυά και η Εγκλουβή. Ακόμα και από τα αρχαία χρόνια η αμπελοκαλλιέργεια αποτελούσε μια από τις πιο προσφιλείς και προσοδοφόρες αγροτικές εργασίες, κυρίως στα ορεινά και λιγότερο στα πεδινά του νησιού. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονταν στο λευκαδίτικο κρασί, όπως ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79μ.Χ.) και ο Αθήναιος (160-250 μΧ.) στο έργο του Δειπνοσοφισταί. Εκτός από τους πλούσιους αμπελώνες της η Εγκλουβή είναι πασίγνωστη για τις νοστιμότατες φακές της, για τις οποίες έχει κερδίσει και πολλά βραβεία. Δίκαια θεωρούνται οι καλύτερες της Ελλάδας. Λίγο πάνω από το χωριό σ' ένα πλάτωμα σε ύψος 900 μέτρων ο επισκέπτης συναντά το εκκλησάκι του Αγίου Δονάτου. Η εκκλησία αυτή αρχικά ήταν αφιερωμένη στον ΄Αγιο Δομέτιο, όταν όμως την ανακαίνισαν οι ντόπιοι το 1980, παρασυρμένοι από το όνομα της περιοχής, την αφιέρωσαν στη μνήμη του Άγιου Δονάτου. Υπήρξε επίσκοπος της Λευκάδας το 284 μ.Χ. Σύμφωνα με την παράδοση, ρίχτηκε στο κενό κατά τη διάρκεια διωγμών των χριστιανών από πύργο, τα ερείπια του οποίου υπάρχουν ακόμα, λίγο πιο πέρα από την εκκλησία. Πάντως το εκκλησάκι γιορτάζει στις 7 Αυγούστου, όπως ο Άγιος Δομέτιος. Εκείνη τη μέρα γίνεται πανηγύρι στην περιοχή. Οι νοικοκυρές του χωριού μαγειρεύουν παραδοσιακά φακές της Εγκλουβής σε μεγάλα τσουκάλια και κερνούν τους καλεσμένους μαζί με ελιές και παστές σαρδέλες.

Απέναντι από το εκκλησάκι υπάρχει μια σειρά από πηγάδια που έχουν αποκατασταθεί. Το τοπίο κυρίως το καλοκαίρι είναι γυμνό και εντυπωσιακά μοναχικό. Στην ίδια περιοχή υπάρχουν πολλά αλώνια και αμέτρητα μικρά, λιθόκτιστα θολωτά καλύβια, σε σχήμα φούρνου. Είναι οι λεγόμενοι βόλτοι, μοναδικές αγροτοκαλύβες στο είδος τους, που απαντιούνται αποκλειστικά σ' αυτό τον τόπο. Τις επέβαλαν οι ειδικές συνθήκες καλλιέργειας και παραγωγής. Οι τοίχοι τους είναι χοντροί, γύρω στα 60 εκατοστά και ξεκινάνε κυκλικά από την επιφάνεια του εδάφους. Στη σκεπή τους είχαν ειδικά ανθεκτικά κεραμίδια, ελάχιστα από τα οποία απομένουν σήμερα. Μέσα σε κάθε βόλτο υπήρχε ένα μικρό νοικοκυριό για να εξυπηρετεί τους καλλιεργητές που έμεναν εκεί όλο το καλοκαίρι. Οι βόλτοι χρησίμευαν κυρίως για την προστασία των ζώων, και της σοδειάς μέχρι να αλωνιστεί. Οι άνθρωποι κοιμούνταν συνήθως έξω. Οιπλούσιοι νοικοκυραίοι έφτιαχναν δίδυμους και πολλές φορές τρίδυμους (τριθάλαμους) βόλτους για μεγαλύτερη άνεση.

Σύμφωνα με μαρτυρίες παλιών Εγκλουβισάνων, τέτοιες καλύβες πρέπει να υπήρχαν εκεί από τα πρώτα χρόνια της Ενετοκρατίας. Το χτίσιμό τους απαιτούσε μεγάλη μαεστρία. Σήμερα σώζονται περισσότεροι από 150 βόλτοι στην περιοχή και χρησιμοποιούνται σπάνια πια μόνο για τα πρόβατα. Έτσι φαίνεται ότι η περιοχή του Αγίου Δονάτου αποτελούσε έναν πολυπληθή καλοκαιρινό οικισμό γεμάτο ζωή. Αυτή η εποχική μετοικεσία δεν συνέβαινε σε κανένα άλλο χωριό. Ένας από τους βασικούς λόγους ήταν ότι οι αγρότες για να αλωνίσουντη σοδειά τους ήταν υποχρεωμένοι να περιμένουν τον φοροϋπάλληλο των Ενετών ή των Άγγλων αργότερα, ο οποίος προσδιόριζε το ύψος του φόρου της δεκάτης. Επειδή στην Εγκλουβή έφτανε στο τέλος, μετά από όλα τα χωριά, οι Εγκλουβισάνοι περίμεναν εκεί ακόμα και μέχρι το Σεπτέμβριο. Οι βόλτοι αργότερα πρόσφεραν καταφύγιο στους αγωνιστές του 1821, αλλά και στους αντιστασιακούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί γίνονταν μυστικές συναντήσεις και στήνονταν πρόχειρα γραφεία διαφώτισης και ειδήσεων με μια γραφομηχανήκι έναν πολύγραφο. Πάνω από το πλάτωμα του Αγίου Δονάτου σε μια από τις υψηλότερες κορυφές διακρίνεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που προσφέρει εξαιρετική θέα προς το Ιόνιο και τις δυτικές ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Διασκέδαση

Για το φαγητό και το ποτό υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες, μπάρ κ.λ.π. σας προτείνουμε να δοκιμάσετε τους παραδοσιακούς υπέροχους μεζέδες (κοκορέτσι, σπληνάντερο) . Πλούσια έθιμα και παραδόσεις σας περιμένουν να συμμετάσχετε ενεργά και να διασκεδάσετε.

Παραλίες

Οι κοντινές αποστάσεις από τις παραλίες του νησιού σας δίνουν την δυνατότητα να ζήσετε σε ένα καταπράσινο και ήρεμο φυσικό περιβάλλον και να απολαύσετε σε λίγα λεπτά της ώρας το μπάνιο σας σε όποια παραλία εσείς επιλέξετε για να επισκεφθείτε.

Ταξιδεύοντας

Καθημερινά υπάρχει τακτική συγκοινωνία μέσω ΚΤΕΛ για να εξυπηρετείται ο επισκέπτης που δεν διαθέτει δικό του μεταφορικό μέσο.